Λάκης Μουγγόπουλος

Είναι ό μόνιμος διασκεδαστής και σατιριστής της ζωής μας, εδώ και είκοσι χρόνια. Χαρισματικός τύπος ομολογουμένως.
Τον βλέπουμε στην τηλεόραση και στο θέατρο. Μερικές φορές πετάμε μαζί του πάνω στο μαγικό χαλί των ονείρων του, τις πιο πολλές γελάμε ή μελαγχολούμε με τα χάλια μας.
Καίτοι ηθοποιός, δεν τα πάει καλά με την ορθοφωνία, αλλά είναι άσος στις μεταμφιέσεις και έχει δημιουργήσει σπαρταριστούς χαρακτήρες . Άλλοτε ως ρεμπέτης ή ως τραβεστί και άλλοτε ως δημόσιος υπάλληλος ή χήρα- μητέρα ομοφυλόφιλου τέκνου, μάς έχει στερήσει αρκετά βράδια εξόδου από το κλουβάκι μας, αλλά χαλάλι του!
Δε μας ενδιαφέρει η προσωπική του ζωή΄ δική του είναι , μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει. Μακριά από μας η διάθεση να γίνουμε τιμητές για το πώς διαθέτει τον ελεύθερο χρόνο του, αν συναναστρέφεται, όπως λένε οι "κακιές γλώσσες" αστρολόγους, αμφιλεγόμενους ψυχιάτρους ή πληθωρικές κυρίες, χήρες μεγάλων πολιτικών. Όμως είναι δημόσιο πρόσωπο και σαν τέτοιο κρίνεται. Από τα έργα και τις ημέρες του στο θέατρο, στην τηλοψία και στην πολιτική.
Μας ενοχλεί η επιλεκτική σάτιρά του. Ως γύφτος στη γνωστή εκπομπή του, περνά γενεές δεκατέσσερις κάποια πρόσωπα, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο κάποια άλλα. Τα καρπούζια του σκάζουν ως βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου επί των κεφαλών τους, αλλά ουδέποτε στρέφονται λίγο πιο πάνω , εκεί δηλαδή όπου κουρνιάζουν οι υψηλά ιστάμενοι. Τον ενοχλούν , λόγου χάρη, ορισμένοι υπουργοί, αλλά όχι ο προϊστάμενός τους, ο πρωθυπουργός, που φέρει την απόλυτη ευθύνη για όσα λένε και όσα πράττουν οι εκλεκτοί του!
Στην "εκ βαθέων" συνέντευξη που έδωσε τη Δευτέρα στον Πρετεντέρη έδωσε την ακόλουθη εξήγηση για την αλαλία που τον πιάνει μπροστά στον Κωστάκη Καραμανλή: « Είναι νέος και σεμνός, δεν κομπορρημονεί , δεν προβάλλεται. Τον συμπαθώ!». Δεν είπε , φυσικά, το ίδιο για το Γιωργάκη Παπανδρέου, για τον οποίο οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί και τα απαξιωτικά υπονοούμενα έδειξαν την απέχθεια που του τρέφει. Την ίδια απέχθεια έτρεφε και για τον Κώστα Σημίτη, τον οποίο χλεύαζε και έκραζε δημοσίως για ό,τι έκαναν και έλεγαν οι υπουργοί του. Κανένας σεβασμός προς έναν άνθρωπο που , αν μη τι άλλο, και μορφωμένος ήταν και δουλευταράς με έργο και δημοκράτης με πατέντα, χώρια η αντιστασιακή του δράση, τότε που ο Λάκης και ο Κωστάκης έβοσκαν ως μικροί αμνοί τα χορταράκια τους στους ασφαλείς και ανθηρούς λειμώνες των οικογενειών τους .
Όταν στηλιτεύεις τα δημόσια ή ιδιωτικά ήθη, όταν γελοιοποιείς κάποιο πρόσωπο ή μια κατάσταση, όταν ασκείς κριτική , με σκωπτικό και δηκτικό τρόπο, στην αχρειότητα και τις γελοιότητες της εποχής σου, πρέπει να το κάνεις με τρόπο υπεύθυνο και χωρίς περιορισμούς στο βεληνεκές σου. Τα βέλη σου πρέπει να στρέφονται κατά πάντων και όχι να έχουν μονόπλευρη φορά. Δεν μπορείς λοιπόν να χτυπάς τον Αρναούτογλου και τινας άλλους και να αφήνεις απείραχτα τόσα και τόσα βρομόχορτα του τηλεοπτικού μας μπαξέ, να τα βάζεις με το γραφικό Γιακουμάτο και να αφήνεις απέξω τον αποτυχημένο ως Υπουργό Υγείας (ιατρό κατά τα άλλα) Νικήτα Κακλαμάνη, να γελοιοποιείς , τέλος, ένα μέρος της Αριστεράς και να κάνεις την πάπια για το απολίθωμα της σταλινικής εποχής που το παίζει Κομμουνιστικό Κόμμα.
Αυτή η μορφή εμπαθούς σάτιρας είναι που μας ενοχλεί. Η βάρκα μπατάρει επικίνδυνα προς τα δεξιά κι αυτός περί αλλότρια τυρβάζει. Δε θα ήταν πιο τίμιο να έβγαινε να μας πει: «Ναι, ρε σεις, είμαι Δεξιός και έτσι μου γουστάρει! Σε όποιον αρέσω, για τους άλλους δε θα μπορέσω!»; Κι όχι από τη μια Λαλόπουλος και απ’ την άλλη... Μουγγόπουλος…

****

Επί τη ευκαιρία, ας θυμηθούμε ένα από τα τραγούδια του Λάκη , για να μην ξεχνάμε και την καλλιτεχνική υπόστασή του. Στο προφανές περιεχόμενο των στίχων του , μία μόνο ένσταση, υπό μορφή ερώτησης:
Πώς δικαιολογείται η μετάβαση από τον σπαραγμό των δύο πρώτων στίχων στο γιορτασμό των δύο τελευταίων; Μήπως επειδή ο μακαρίτης παλιόφιλος σκύλος αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν ομοφυλόφιλος; Γιατί όμως να γιορτάσουνε από την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του; Η απάντηση σαφώς δεν είναι μονοσήμαντη.

Το τραγούδι του ομοφυλόφιλου σκύλου

Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Λαζόπουλος Λάκης

Κλαίω, σπαράζω και θρηνώ, γιατί ήταν σκύλος εκλεκτός
ήταν παλιόφιλος
Μα δεν το ήξερα ως τα χτες, πως ήτανε απ' τις κρυφές,
Ομοφυλόφιλος.

Αν είναι ο σκύλος αδελφή, το νιώθεις, ξέρεις, στην αφή
και στο περπάτημα
Κι αν τον τρομάξεις, η κραυγή δεν είναι διόλου αντρική
Έχει ένα κράτημα.

Καπέλο μου, θα σ' αγαπώ, γιατί απ' τον ήλιο θα κρυφτώ
Ας τον ξεχάσουμε
Το 'παιζε σκύλος και σκληρός, με σκύλους πήγαινε κι αυτός
Ας το γιορτάσουμε.