«Τέσσερα χρόνια αφότου εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στη δημοκρατία και άφησε τον Λευκό Οίκο ντροπιασμένο, ο καταδικασμένος εγκληματίας και δύο φορές κατηγορούμενος πολιτικός θα επιστρέψει στην Ουάσιγκτον, D.C., ως ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών»(Vanity Fair, digital magazine)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Mam (artist)
Mam France «Κάθε καμβάς είναι μια πρόσκληση να ονειρευτείς και να εφεύρεις τη δική σου ιστορία. » Η Μαμ είναι μια βραβευμένη ζωγράφος από ...
-
Κι ήτανε τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα Γιώργος Σαραντάκος "Γαργάλατα", 50 χρόνια μετά Λέγοντας Αποστασία ή Ιουλιανά εν...
-
Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ Θερμές ευχαριστίες στον Κώστα Μ. που εντόπισε τις φωτογραφίες στο sch.gr και μου τις έστειλε... 1.ΚΥΨΕΛΗ...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
1 σχόλιο:
Θα σου πω εγώ τι έγινε, gerontako.
Αλλά μην το μαρτυρήσεις στον κύριο Πούλο γιατί θάχουμε δράματα. Είναι σχετικά καλόβολος, απονήρευτος και αθώος ο κύριος και είναι κρίμα να χαλάσουμε οικογένειες. Βλέπεις η κυρία Πουλίνα έκανε την κουτσουκέλα της, φύτεψε στο κούτελο του κυρίου ένα .... πώς να το πώ κοσμίως?.... μμμμμ .... λοφίο τέλος πάντων, αλλά το μετάνιωσε πικρά.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μας προειδοποίησε όλες τις γυναίκες να έχουμε το νού μας. Κάποιες συνετίστηκαν, αλλά κάποιες άλλες με αδύναμο χαρακτήρα παρασύρθηκαν από τον 'γητευτή'... Μαύρο Γάτο. Να λοιπόν τι μας έλεγε ο Βασίλης:
Ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός.
Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά.
Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια -δήθεν για σκοπό.
Κι αυτές άλλο δε θέλανε, φορούσαν νυφικά.
Κάλλιο με ένα γάτο παρά με κοιλαρά.
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός.
Με τόση καρπερότητα -αχ, να 'χα μια σταλιά!
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά.
Βρε, θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί;
Έτσι αφού σκεφθήκανε, βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σα μούτρο αναρχικό.
Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.
Αχ, καημένε γάτε μου, την έχεις πια βαμμένη,
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη.
Κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι.
Τους είδε μαύρους, νόμισε με φίλους πως θα κάνει.
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει.
Αχ, μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα.
Μα εκείνοι πού ν' ακούσουνε, τον στήσανε στον τοίχο.
Τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.
Αν μία κόρη έχετε, κρατήστε την αθώα.
Μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα.
Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
στα όργανά μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.
Δημοσίευση σχολίου