Civitas Dei...

«Ο φιλόσοφος ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ μιλάει για το προαιώνιο Θείο και τον σημερινό άνθρωπο, επ' ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου, ογκώδους βιβλίου του: Το μυστικό του Ιησού».

Κάτω από το βαρύγδουπο αυτό τίτλο δημοσιεύτηκε στη χθεσινή Ελευθεροτυπία (5/1/07 ) μία συνέντευξη του γνωστού διανοητή Στέλιου Ράμφου, που , κατά την ταπεινή μας γνώμη, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, διότι φαίνεται να απηχεί τις απόψεις ενός τμήματος της συντηρητικής παράταξης, αυτού που σχηματικά θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε εκσυγχρονιστικό , επικεφαλής του οποίου είναι ο ούλτρα φιλελεύθερος Πρωθυπουργός μας.
Βέβαια, από την ανάγνωση και μόνο του τίτλου του κειμένου, αντιλαμβανόμαστε ότι η συνέντευξη κάθε άλλο παρά θα κινηθεί μέσα στα όρια της φιλοσοφίας, που είναι ως γνωστό η μητέρα όλων των επιστημών και ο στοχασμός της διέπεται από επιστημονικά και όχι από μεταφυσικά κριτήρια.Η φράση λ.χ. το προαιώνιο Θείο αλλά και ο τίτλος του βιβλίου του Ράμφου, Το μυστικό του Ιησού, αποκαλύπτουν εκ των προτέρων το θεολογικό χαρακτήρα της συζήτησης , πράγμα που επιβεβαιώνεται πλήρως από τις απόψεις του κυρίου Ράμφου, που ομιλεί μεν επί παντός του επιστητού, τη μερίδα όμως του λέοντος καταλαμβάνουν οι αναφορές του σε θέματα θρησκευτικής πίστης.
Είναι γνωστή εν πολλοίς η πνευματική διαδρομή του κυρίου Ράμφου, όστις στα νιάτα του υπήρξε μαχητικός μαρξιστής, για να περάσει , στην ωριμότητα, στη χορεία των θαυμαστών του μεταμαρξιστή φιλοσόφου Καστοριάδη , και να καταλήξει , στα γεράματα, ένας από τους κυριότερους εκφραστές του λεγόμενου νεοορθόδοξου κινήματος.
Έτσι, δεν ένιωσα καμία έκπληξη ακούγοντάς τον να μιλάει για τη βαθιά πίστη του στο Χριστό, την ανάσταση του ανθρώπου εκ νεκρών , την αξία των θαυμάτων ως πυρήνων νοήματος, την αγάπη στη βασιλεία του Θεού, τη ριζική ανασυγκρότηση της Εκκλησίας στη βάση του χωρισμού της από το Κράτος...
Εκείνο όμως που με εξόργισε ήταν η οξύτατη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του Κράτους Πρόνοιας, το οποίο θεωρεί ως πηγή όλων των προβλημάτων της νεοελληνικής κοινωνίας. Αποσπώ το σχετικό χωρίο από την όλη συνέντευξη , για να γίνω σαφέστερος:

Δημοσιογράφος: «Πώς χαρακτηρίζετε τη σημερινή ελληνική κοινωνία;»

Ράμφος: « Θα έλεγα πως πρόκειται για κοινωνία που δεν ξέρει τι να κάνει τις δυνατότητές της. Είμαστε ένας λαός που καλλιεργεί διάστροφα τα ταλέντα του. Αυτοκαταστροφικά! Το δείχνουν οι αντιδράσεις σε πράγματα αναγκαία, όπως η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, είτε, αντίθετα, η εμμονή στο θλιβερό παρηκμασμένο κράτος προνοίας!Δεν υπάρχει πιο καθυστερημένη μορφή κοινωνίας απ’ αυτήν που βασίζεται στο απολιθωμένο κράτος. Έχουμε κάνει αυτήν την επιλογή και η επιλογή αυτή κοστίζει ήδη πολύ. Όχι ότι δε χρειάζεται η κοινωνική δικαιοσύνη, η κοινωνική δικαιοσύνη είναι πρώτιστο, αλλά σήμερα οφείλουμε να την αναζητήσουμε στις δομές της ελευθερίας και όχι στις δομές κρατικής παρεμβάσεως. Πρέπει οι άνθρωποι να βοηθηθούν ώστε να βοηθήσουν τον εαυτό τους και όχι να απολαμβάνουν δοσίματα για να μην κάνουν τίποτα. Είναι κρίμα που κανείς πολιτικός μηχανισμός δεν αντιλαμβάνεται ότι η μορφή της κοινωνικής δικαιοσύνης σήμερα είναι μορφή επί του εδάφους της ελευθερίας-πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής- και όχι ο ευνουχισμός των ελευθεριών με κρατικές παρεμβάσεις…».

Αυτό είναι! Το Κράτος Πρόνοιας είναι υπεύθυνο για όλα τα δεινά της κοινωνίας μας! Αυτό ευθύνεται για την ανεργία και τα φαινόμενα γενικευμένης ανομίας ή για την κρίση όλων των θεσμών , από την Παιδεία έως τη Δικαιοσύνη.Αυτό φησί ο θεολογών φιλόσοφος Ράμφος και οφείλουμε να τον ακούσουμε , για να πράξουμε το σωστό.Τελεία και παύλα!
Το θέμα , βέβαια , είναι να βρούμε το σωστό. Ο κύριος διανοητή μας δεν είναι αναλυτικός στο σημείο αυτό, κάτι που δε μας ξενίζει , γιατί συνηθίζεται στους φιλοσόφους, οφείλουμε λοιπόν να υπονοήσουμε τη σκέψη του από τα συμφραζόμενα των λόγων του.
Αν καταλάβαμε καλά , η απόλυτη ελευθερία που ευαγγελίζεται ο συνειδητός πολίτης Ράμφος έχει να κάνει με την πλήρη εξάρθρωση των κρατικών μηχανισμών προστασίας του ατόμου από τις αυθαιρεσίες των ισχυρών . Να αφεθεί δηλαδή το άτομο να τα βγάλει πέρα μόνο του στη ζούγκλα των σύγχρονων κοινωνιών και , εφόσον διαθέτει τα κότσια να αντέξει στη πίεση, τότε καλώς, αν όχι, τότε τι να κάνουμε,... ατυχήσατε!
Τέρμα λοιπόν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι κρατικές δαπάνες για την Παιδεία και την Υγεία, η κάλυψη και προστασία των βασικών αναγκών μας, από τη γέννηση ως το θάνατο, η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα κάποιων οργανισμών κοινής ωφέλειας, η χορήγηση κοινωνικών επιδομάτων για τους αδυνάτους , η ύπαρξη κρατικών ιδρυμάτων για τα μειονεκτούντα άτομα, η κατοχύρωση της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας . Όλα από τούδε και στο εξής πρέπει να είναι ρευστά , όλα να "παίζονται" , να μας ωθούν σε ένα διαρκή αγώνα αυτοπραγμάτωσης .
Τι σημασία έχει αν η αυτοπραγμάτωση θα επιτυγχάνεται σε συνθήκες γενικευμένης βαρβαρότητας, αφού θα τελείται στο όνομα της ελευθερίας του εν συνειδησιακή εγρηγόρσει μαχόμενου ατόμου. Αυτός είναι Κι όλα αυτά , για να μην τεμπελιάζει και να μην εξαχρειώνεται έχοντας εξασφαλισμένα τα νώτα του από την πανταχού παρούσα και χαυνωτική Πολιτεία.
Ο Πλάτωνας, ονειρευόμενος μια πολιτεία όπου θα κυβερνούσαν οι φιλόσοφοι, πρότεινε ως πανάκεια την τερατώδη Πολιτεία του. Ο Ράμφος, ονειρευόμενος τη βασιλεία του Θεού επί της γης, προτείνει τον αδυσώπητο ανταγωνισμό , δηλαδή έναν κοινωνικού τύπου δαρβινισμό, που θα εξαφανίσει όλους τους αδυνάτους προς ευτυχίαν και δόξαν των πιο δυναμικών μελών της.
Ευχαριστούμε , κύριε Ράμφο, που μας έδειξες το δρόμο της σωτηρίας! Όλοι οι μη προνομιούχοι Έλληνες, οι εργάτες, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, σε ευγνωμονούμε γιατί μας έδωσες να καταλάβουμε ποιο είναι το συμφέρον μας.
Γι' αυτό κι εμείς εξακολουθούμε να στηρίζουμε το κόμμα που έχει εγκολπωθεί τις ιδέες σου, τη Νέα Δημοκρατία, η οποία οραματίζεται να μας εξισώσει με την πιο φιλελεύθερη κοινωνία του κόσμου, τις ΗΠΑ, και μισεί το σοσιαλιστικό ή σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης , που είναι η radix omnium malorum. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν μαζί με σας: "Στην πυρά το κράτος, ζήτω ο με τη βοήθεια του Ιησού ανεξέλεγκτος ατομισμός! Αμήν!".