Στην Α. για το κλικ
που μου χάρισε στην Τυβίγγη

Ξαπόστασες -για μια στιγμούλα είπες-
δίπλα στη γλάστρα που αυτάρεσκα
λουζόταν τις θωπείες του απογεύματος
κάτω απ' το παράθυρο του αλλοπαρμένου Ποιητή

Οι φωνές των κοριτσιών απ' το ποτάμι
σου σφάλιζαν τα μάτια
κι ο κάματος ακίνητος φρουρός ανάμεσά μας

Εκεί που κοντανάσαινες στις φυλλωσιές του ύπνου
πετάξανε τα ρούχα από το σώμα
και γέμισε η κάμαρα από σκιές
κατέθεταν τους πόθους μου στα βλέφαρά σου

Αμήχανος από ντροπή σκιαμαχούσα
μια μέσα και μια έξω στο παρόν
πολιορκούσα από το Βορρά
και από τη Δύση έσκαβα τάφρο
να σε προστατέψω

Τότε ήταν που βγήκε απ' τη γωνία ο Ποιητής
και μου πήρε την καρδιά
Αυτή είναι δική της δεν αξίζει πια για σένα
τη δώρισες στο κάνιστρο των προσφορών
τετέλεσται


Και όπως σου φίλησε τη δωρεά στο στόμα
γέμισε το δωμάτιο Ωσαννά
από κοντά κι εγώ πουλάκι τρομαγμένο
τσιμπολογάω το μήλο της Αγάπης