Χρήστος Μουχάγιερ
ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2025
Ωραίος μήνας , δε λέω , είναι ο Μάης
Η πιο καλή του μέρα η Πρωτομαγιά
Τα λούλουδα φορούν τα γιορτινά τους ρούχα
και καμαρώνουν τα στεφάνια τους στις πόρτες
Τα συνδικάτα πορεύονται καμαρωτά
στους άδειους δρόμους με αναπεπταμένες τις σημαίες
σε κάποια απόχρωση του κόκκινου η καθεμιά
να γίνεται αισθητή η διαφορά
γαρίφαλα σταξιές από αίμα σε χέρια αργασμένα
πύρινοι λόγοι , ταξικοί , Δεν είναι αργία -είναι Απεργία,
να έχουμε πρώτα δουλειά για το ψωμί
ύστερα Κράτος που να νοιάζεται για τους πολλούς
και πάνω απ΄ όλα να ζούμε με Ελευθερία.
Ωραία όλα αυτά, δε λέω,
και σύμφωνα με την αγωνιστική παράδοση
τιμή στη μνήμη αυτών που έπεσαν για μας,
Αλλά στη σούμα
στο λογαριασμό που κάνεις για τούτη την ημέρα
βρίσκεις πως λείπουν κάποια πραγματάκια
ας πούμε πρώτα για τη μαζικότητα του κόσμου
που δείχνει την αγάπη του στη μέρα
μόνο στο ένα της σκέλος
ξέχειλες οι ταβέρνες σε ράχες και ακρογιαλιές
Πιάνουν το Μάη σε φαγοπότια του σκασμού
τιγκάρουνε τα στομάχια από γαρίδες Κολομβίας
και παντσέτες τηγανίσιες
ακολουθεί απαραιτήτως το γλυκοκέρασμα
καπάκι έρχεται η Σουρωτή για χώνευση
μη σκάσουμε απ΄το πολύ φαΐ.
Πού χρόνος να σκεφτείς τα δικαιώματα
που περιμένουν φοβισμένα στη γωνιά
να μην τα μπουζουριάσουν οι μπ@τ&οι
κι οι πρόθυμοι ιερουργοί
της ανοιχτομάτας Θέμιδος
«Άσε ,ρε φίλε , μας δουλεύεις;
Παιχνίδια είναι όλα αυτά
στημένα από τους δημαγωγούς
όποιος ανακατεύεται τον τρων οι κότες»
η επωδός.
«Παράξενη πρωτομαγιά
- τραγούδησε κάποτε ο Ποιητής*-
ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
μα της καρδιάς την πυρκαγιά
πού θα βρεθεί ποτάμι να τη σβήσει;»
Το πρόβλημα είναι αν καίγονται σήμερα οι καρδιές
φτιαγμένες μοιάζουν από πυρίμαχα υλικά
πόσα αισθήματα πόσα όνειρα
έχουν απομείνει για όσα παλεύανε οι προγόνοι,
κατάφρακτοι , δες, περιπολούν στους δρόμους
οι οφθαλμοί των βασιλέων σαρώνουν ό,τι κινείται
μια Καλημέρα λες στο κινητό
κι αισθάνεσαι την ανάσα αυτού που σ΄ επιβλέπει ,
δεν έχεις οξυγόνο ακόμα και στην εξοχή,
σαν το μετέωρο βήμα του πελαργού
η καίρια απόφαση που ποτέ δεν παίρνεις,
το νιώθεις χαράμι πάει η ζωή σου,
αλλά στους λίγους αφήνεις
να κάνουν τη βρόμικη δουλειά,
να βγάλουν τον όφη από την τρύπα.
«Αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές»**
κάποιες στιγμές δεν είναι για να «τ΄ακούς γλυκότερα»
η φρίκη δεν είναι μόνο των αλλοτινών καιρών
ραπάρει ο θάνατος σε νέα Άουσβιτς
Ντομπάς , Συρία , Υεμένη , Παλαιστίνη,
πρέπει να πιάσεις ξανά τον μίτο που εκόπη
να βγεις απ΄το Λαβύρινθο όπου κλωθογυρίζεις
γυρεύοντας μιαν έξοδο από τα αδιέξοδα,
βολεύει να τα ρίχνεις μόνο στους άλλους.
Αυτά τα λίγα φτάνουν , όσο πατάει η γάτα ,
να μη σου χαλάσουν το Χάπι Εντ της μέρας
και μου ζητάς ύστερα τα ρέστα γιατί σου έβαψα μαύρη
τη σουρεαλιστική Πρωτομαγιά.
___________________
* Παράξενη Πρωτομαγιά: στροφή από το ομώνυμο τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Δίσκος "Αθανασία", Columbia , 1976.
** Δύο "σπαράγματα" στίχων από τον Τελευταίο Σταθμό του Γιώργου Σεφέρη, που περιλαμβάνεται στη συλλογή Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β΄:
«Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη 85
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει·
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.»
Ισαάκ Μπρόντσκι , "Διαδήλωση της 1ης Μαΐου" (1934)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου