Ουκρανία τετέλεσται!
Του Όθωνα Κουμαρέλλα*
από τις ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ
hereticalideas.gr
Τον Νοέμβριο του 2024 αμέσως μετά τις αμερικανικές εκλογές και τη «θριαμβευτική» νίκη του Ντόναλντ Τράμπ έγραφα για το ουκρανικό ζήτημα και την πολιτική που επρόκειτο να ακολουθήσει ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ (https://www.hereticalideas.gr/2024/11/tramp-diavolos-i-kalos-samareitis.html): «Γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι ΗΠΑ δια του πολέμου στην Ουκρανία πέτυχαν όλους τους ομολογημένους και ανομολόγητους σκοπούς τους. Η συνέχιση της σύγκρουσης με τη Ρωσσία δια αντιπροσώπου μόνον φύρα θα είναι για τις ΗΠΑ στο εξής, με τη Ρωσσία να κυριαρχεί στο πεδίο. Κάποιος απληροφόρητος θα αναρωτηθεί τι πέτυχε η Αμερική μέχρι τώρα. Το πρώτο και κυριότερο ήταν να εμπεδωθεί στο διηνεκές η πλήρης εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών που την απαρτίζουν από τις ΗΠΑ, πέραν του πολιτικού, τόσο στον αμυντικό, όσο και κυρίως στον οικονομικό τομέα. Η Ευρώπη πέραν του ότι ανέκαθεν ήταν ένας καλός πελάτης για την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ, δια του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, έγινε και ενεργειακά ένας από τους καλύτερους πελάτες της Αμερικής σε ενεργειακά προϊόντα, κυρίως σε σχιστολιθικό και πανάκριβο LNG. Με ακριβό το «πανίσχυρο» ευρώ σε σχέση με το δολάριο και ακόμη πιο ακριβή την ενέργεια, η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων κατέρρευσε. Η όποια επιβολή δασμών από τον Τράμπ θα τους δώσει τη χαριστική βολή. Ταυτόχρονα ολοκληρώθηκε ο σκοπός του ΝΑΤΟ δηλαδή (κατά τον πρώτο του γενικό γραμματέα λόρδο Ισμέι) να κρατά την Αμερική μέσα στην Ευρώπη, τη Ρωσία έξω και τη Γερμανία κάτω. Και μάλιστα να είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι που θα πληρώνουν πανάκριβα αυτή τους την εξάρτηση και την παρουσία των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό έδαφος, αποκομμένοι από τον φυσικό τους γείτονα και κάτοχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων που τόσο έχουν ανάγκη.
Αφού λοιπόν, οι άρχουσες ελίτ της Ευρώπης ήθελαν να πάρουν τη ρεβάνς εκδικούμενες τη Ρωσία για την ήττα τους στον Β’ΠΠ, οι Αμερικανοί δεν είχαν παρά να τις βοηθήσουν να αναλάβουν οι ίδιες το κόστος της αλαζονείας και της βλακώδους υπεροψίας τους, κανιβαλίζοντας συνάμα την ολοένα και πιο ασθενική ευρωπαϊκή οικονομία.
Ναι, για τον Τράμπ ο πόλεμος αυτός δεν είναι δικός του, παρά τα τεράστια οφέλη που απεκόμισε η Αμερική. Θα αποσυρθεί ευσχήμως τώρα, ως ειρηνοποιός μάλιστα, και το πικρό ποτήρι της ήττας θα το γευθούν μέχρι τελευταίας σταγόνας οι Ευρωπαίοι, πληρώνοντας ακριβά το κόστος της απρονοησίας τους. Για τον Τράμπ το ουκρανικό είναι… ευκολάκι!».
Το «στρίβειν δια του αρραβώνος»
Μετά από έξι ολόκληρους μήνες αποδεικνύεται ότι και για τον Τράμπ το «ουκρανικό» δεν είναι και τόσο «ευκολάκι», όσο καθ’ υπερβολήν και χάριν της εμφάσεως τόνιζα τότε. Παρ’ όλα αυτά η τακτική που ο Τράμπ ακολούθησε και ακολουθεί δεν απέχει από τις παραπάνω επισημάνσεις κι εκτιμήσεις. Έχοντας απέναντί του το «βαθύ κράτος» στο εσωτερικό των ΗΠΑ, με σχεδόν διχασμένη την κυβέρνησή του και τους Ευρωπαίους «εταίρους», που έχουν μεγάλη ανάγκη από… χάδια, φροντίδα και «Προδέρμ» στην κατάσταση που έχουν περιέλθει, τα περιθώριά του είναι στενά. Με τους Ευρωπαίους, μάλιστα, να βυσσοδομούν στο παρασκήνιο με τους νέο-συντηρητικούς στην Αμερική, έχοντας αναγάγει τη μηχανορραφία σε υψηλή τέχνη, δεν του απέμεινε παρά το «θέατρο» και οι τακτικές μια στο καρφί και μια στο πέταλο, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να καταλάβει τις πραγματικές του προθέσεις. Στην πραγματικότητα δεν δίνει χρόνο στον Πούτιν, καθώς λέγεται, αλλά κερδίζει χρόνο ο ίδιος στο ξεδίπλωμα της πολιτικής του.
Ο Τράμπ διακρινόμενος από κυνικό ρεαλισμό, αντιλαμβάνεται πλήρως ότι πρόκειται για διαχείριση μιας επικών διαστάσεων ήττας της συλλογικής Δύσης, που καλείται να φέρει σε πέρας με τις μικρότερες δυνατές απώλειες για τον ίδιο και τις ΗΠΑ, ή ακόμα και με κέρδος, σώζοντας ταυτόχρονα «την τιμή και την υπόληψη» των συμμάχων του. Ως προς την ίδια την Ουκρανία είναι κρυστάλλινα σαφής απευθυνόμενος στον Ζελένσκι: «Δέξου τώρα μια πολύ κακή συμφωνία με τη Ρωσία, διαφορετικά σε λίγο δεν θα έχεις χώρα»!
Φυσικά οι αιθεροβατούντες ευρωπαίοι ηγετίσκοι της συμμαχίας των προθύμων και των παρακολουθημάτων τους, αντιλαμβανόμενοι τη δική τους αδυναμία, απαιτούν από τις ΗΠΑ και προσωπικά από τον Τράμπ να εξαντλήσει την πίεση πάνω στον Πούτιν, αγνοώντας ότι ούτε ο Τράμπ και η Αμερική έχουν πλέον τα «χαρτιά» για κάτι τέτοιο, πέραν του πυρηνικού ολέθρου φυσικά.
Από τον πόλεμο κατά της Ρωσίας «μέχρι τελευταίου Ουκρανού» επιδιώκουν τώρα μια «εκεχειρία» κατ’ αρχήν 30 ημερών, πιστεύοντας στο θαύμα μιας παγίδευσης της Ρωσίας και συνέχισης κατόπιν του πολέμου από βελτιωμένη θέση. Μάλιστα η πρόταση για εκεχειρία συνοδεύεται από το «άνευ όρων» που αποτελεί από μόνο του «σκληρό» όρο για να μπορεί να γίνει αποδεκτός από την πλευρά της Ρωσίας. Οχυρώνονται μάλιστα πίσω από την κατ’ αρχήν αποδοχή της πρότασης αυτής από τον Τράμπ για να μπορούν να τον ψέξουν στη συνέχεια ότι την εγκατέλειψε προς χάριν του Πούτιν στην πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία μαζί του. Επί της ουσίας προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Τράμπ, ως αδύναμο ηγέτη, χειραγωγούμενο από τον «παμπόνηρο» Πούτιν, συνεπώς ανάξιο να προεδρεύει της υπερδύναμης. Η κουτοπονηριά του τυχοδιώκτη στο απόγειό της!
*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αρχιτέκτονας μηχανικός. Πέραν της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα κοινωνικά ζητήματα στη χώρα μας, την οικονομία και τα εθνικά θέματα. Έχει συγγράψει δύο βιβλία σχετικά με την κρίση που έπληξε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κι αρθρογραφεί τακτικά για τα σχετικά ζητήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου