Ισραήλ: ένας λαός σε παράνοια, που παραληρεί ζητώντας το αίμα όλων των Παλαιστινίων

 

Την εδώ «γραμμή» την ξέρουμε, τι συζητάνε όμως μέσα στο ίδιο το Ισραήλ;

Σωτήρης Μητραλέξης

kosmodromio.gr

 Ανέβηκε: 27/05/2025

 

Παραθέτουμε αποσπάσματα χωρίς περαιτέρω σχόλια ή υπομνηματισμούς -βγάλτε τα συμπεράσματά σας και αναλογιστείτε εάν μπορούν τα παρακάτω να αναφερθούν σε κεντρικά ελληνικά ΜΜΕ.

 

 

«Μια σειρά από εκλέρ, γεμάτα κρέμα, παραταγμένα σε ένα ψυγείο φούρνου, με τη γλυκιά τους επιφάνεια καλυμμένη με μπλε γράμματα: «Αφήστε τον ισραηλινό στρατό να τους χτυπήσει σκληρά!» ή, κυριολεκτικά, «Αφήστε τον IDF να τους σκοτώσει!»». (φωτ.: από Haaretz)

Γνωρίζουμε καλώς τη «γραμμή» εντός Ελλάδος για ό,τι η Χάγη εκδικάζει αυτή τη στιγμή ως γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, έχοντας σωρεύσει ασύλληπτο όγκο δημοσίων τεκμηρίων πρόθεσης εξάλειψης από σχεδόν όλους τους κορυφαίους Ισραηλινούς αξιωματούχους. (Σημειωτέον, αναμένεται με την απόφαση η πρώτη καταδίκη κράτους για γενοκτονία από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το αποδεκτό από όλα τα κράτη του ΟΗΕ, στην ιστορία του Δικαστηρίου από το 1948.

Έχουν υπάρξει δικαστικές διαπιστώσεις γενοκτονίας στο παρελθόν, αλλά όχι καταδίκη κράτους γι’ αυτήν.) Ακόμα και όταν η κυβέρνηση ή η αξιωματική αντιπολίτευση ή τα ΜΜΕ εκφράσουν «ανησυχία», θα την εκφράσουν περιφραστικά: δεν μπορούμε να αγνοήσουμε «αυτό που γίνεται στη Γάζα» (τι γίνεται στη Γάζα;), ή την «ανθρωπιστική καταστροφή» (φράση που χρησιμοποιούσαμε στην Ελλάδα επί κορύφωσης των μνημονίων, όχι επί διαμελισμού χιλιάδων παιδιών).

Τι συζητάνε όμως μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, «τη μόνη Δημοκρατία στη Μέση Ανατολή» όπως αναγγέλλει διαβόητος υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης κι ένα ολόκληρο σύστημα γύρω του; Σε αρκετών τα αφτιά θα έφτασε η δήλωση σε άρθρο για την εβραϊκή έκδοση της εφημερίδας Haaretz του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ: «Αυτό που κάνουμε στη Γάζα είναι ένας πόλεμος εξόντωσης: αδιάκριτη, ανεξέλεγκτη, βίαιη και εγκληματική δολοφονία αμάχων. Το κάνουμε αυτό όχι λόγω τυχαίας απώλειας ελέγχου σε έναν συγκεκριμένο τομέα, όχι λόγω δυσανάλογης έκρηξης μαχητών σε κάποια μονάδα, αλλά ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής που υπαγορεύεται από την κυβέρνηση, εν γνώσει, εκ προθέσεως, κακόβουλα, με απερίσκεπτη εγκατάλειψη. Ναι, διαπράττουμε εγκλήματα πολέμου». Άλλοι θα διάβασαν τη δημοσκόπηση αμερικανικού πανεπιστημίου σύμφωνα με την οποία το 82% των Ισραηλινών στηρίζει «την αναγκαστική εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας», δηλαδή τον λεξικογραφικό ορισμό της εθνοκάθαρσης, όπου αν προστεθεί η τεκμηρίωση της πρόθεσης εξάλειψης μέρους ή όλων των κατοίκων ως εναλλακτική στην εκδίωξη συνιστά τον ακριβή νομικό ορισμό της γενοκτονίας.

Ενώ ένα 47% των Ισραηλινών Εβραίων απάντησε θετικά στην ερώτηση: «Συμφωνείτε με την άποψη ότι ο [ισραηλινός στρατός], κατά την κατάκτηση μιας εχθρικής πόλης, πρέπει να ενεργεί με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των Ισραηλιτών όταν κατέλαβαν την Ιεριχώ υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή, δηλαδή να σκοτώνει όλους τους κατοίκους της;». 47%: ναι, γιατί όχι.

Όμως, η ευρύτερη ενδο-ισραηλική συζήτηση -εντελώς διαφορετική από τα εξαγώγιμα επικοινωνιακά προϊόντα- έχει γιγαντιαίο ενδιαφέρον. Η παρακάτω συλλογή, ερανισθείσα υπό του Conflicts Forum,  προέρχεται από αναλύσεις και σχόλια ισραηλινών πολιτικών και αναλυτών ασφαλείας, που δημοσιεύονται κυρίως στα εβραϊκά, καθώς οι αναφορές στα εβραϊκά συχνά προσφέρουν μια διαφορετική οπτική για τον εσωτερικό διάλογο στο Ισραήλ. Ενδεικτικοί μεσότιτλοι: «Ο πόλεμος για την ίδρυση ενός φασιστικού κράτους»|«Τα άρματα της γενοκτονίας ζεσταίνουν τις μηχανές τους».
Ισραηλινή καθηγήτρια νομικής Orit Kamir: «Το Ισραήλ είναι πλημμυρισμένο από το κακό, την έλλειψη ενσυναίσθησης… και τον εθισμό στο μίσος και τη δίψα για αίμα»/Η γραμμή μεταξύ του Λικούντ και του Otzma Yehudit του Μπεν Γκβίρ γίνεται όλο και πιο ασαφής|Ο Νετανιάχου σημάδεψε τις οικογένειες των απαχθέντων για τη τοξική μηχανή ήδη από τον Οκτώβριο του 2023.

Παραθέτουμε αποσπάσματα χωρίς περαιτέρω σχόλια ή υπομνηματισμούς -βγάλτε τα συμπεράσματά σας και αναλογιστείτε εάν μπορούν τα παρακάτω να αναφερθούν σε κεντρικά ελληνικά ΜΜΕ, πολλά εκ των οποίων σημειωτέον εσχάτως αναφέρονται στην πρωτεύουσα του Ισραήλ ως «Ιερουσαλήμ» και όχι ως «Τελ Αβίβ», κόντρα στην επίσημη θέση του κράτους της Ελλάδας).

Γενική Εισαγγελέας Μπαχαράβ-Μιάρα: «Η αλλαγή καθεστώτος στο Ισραήλ επιταχύνεται μπροστά στα μάτια μας -αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία ζούμε» (Haaretz):

Η Γενική Εισαγγελέας Γκάλι Μπαχαράβ-Μιάρα προειδοποίησε ότι η μορφή διακυβέρνησης του Ισραήλ υφίσταται ραγδαίες αλλαγές υπό το πρόσχημα του πολέμου στη Γάζα, απειλώντας τα δημοκρατικά του θεσμικά όργανα. «Υπό την αιγίδα του πολέμου, μια αλλαγή καθεστώτος έχει επιταχυνθεί σημαντικά», δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας. «Δεν πρόκειται για προειδοποίηση για το μέλλον, είναι η πραγματικότητα στην οποία ζούμε». Η μορφή διακυβέρνησης του Ισραήλ «αλλάζει ραγδαία μπροστά στα μάτια μας», δήλωσε ο Μπαχάραβ-Μιάρα. «Υπάρχει σημαντική αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών. Η συνεχιζόμενη ζημιά στο δικαστικό σύστημα και η διάβρωσή του είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες».

Ο Νετανιάχου δεν θα σταματήσει μέχρι να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος, γράφει ο Ben Caspit στην εφημερίδα Ma’ariv: Η ανακοίνωση του Νετανιάχου για τον διορισμό του υποστράτηγου David Zini ως επικεφαλής της Shin Bet, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της [γενικής εισαγγελέως] ότι δεν μπορεί να διορίσει νέο επικεφαλής της υπηρεσίας σε αυτό το στάδιο, είναι μια πράξη τρέλας. Ο Νετανιάχου γνωρίζει ότι το ίδιο το γεγονός ότι μίλησε με ένα μέλος του Γενικού Επιτελείου [του IDF] πίσω από την πλάτη του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου και ανακοίνωσε τον διορισμό του στη θέση του επικεφαλής της Σιν Μπετ, αποτελεί άμεση επίθεση στον πυρήνα της κρατικής υπόστασης και στις διαδικασίες διακυβέρνησης και εξουσίας στο Ισραήλ. Παραβιάζει ανοιχτά, κατάφωρα και σχεδόν με υπερηφάνεια την απόφαση του δικαστηρίου, διορίζει στην πιο ευαίσθητη θέση της ισραηλινής δημοκρατίας ένα άπειρο, ακατάλληλο, ανίκανο πρόσωπο, που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στη σύζυγό του και είναι το δεξί χέρι ενός από τους κύριους ευεργέτες του (Simon Falik). Ο Νετανιάχου τα κάνει όλα αυτά επειδή θέλει πόλεμο. Όχι πόλεμο στη Γάζα, εναντίον της Χαμάς. Αυτό το έχει ήδη πετύχει. Πόλεμο εδώ. Μέσα στο κράτος του Ισραήλ. Πόλεμο μέσα μας… Βλέπουμε τη φωτιά εδώ μαζί μας. Την καύση της ισραηλινής δημοκρατίας. Σε αντίθεση με τον Καίσαρα, ο Νετανιάχου είναι αυτός που άναψε τη φωτιά… Το κάνει μπροστά μας… Ο Νετανιάχου ξέρει ότι η πιθανότητα να μην ακυρωθεί αυτός ο διορισμός από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι μηδενική. Μόλις αποφασίστηκε ότι έχει σύγκρουση συμφερόντων. Η έρευνα για το Qatargate βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά το γεγονός ότι ο Ζίνι δεν είναι μέλος της Shin Bet, δεν είναι αραβιστής, και προσθέσουμε τις άλλες γνωστές λεπτομέρειες… έχουμε μια κίνηση που αγγίζει τα όρια της τρέλας…

«Τα άρματα της γενοκτονίας ζεσταίνουν τις μηχανές τους» (Gideon Levy, Haaretz):

Η επιχείρηση «Άρματα του Γκιντεόν» δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, αλλά τα άρματα της γενοκτονίας ήδη ζεσταίνουν τις μηχανές τους. Πώς θα ονομάσουμε αυτή τη σφαγή, τόσο αδιάκριτη και άσκοπη, πριν ακόμη ξεκινήσει η μεγάλη επιχείρηση; 23 νεκροί σε βομβαρδισμό νοσοκομείου -ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα πολέμου- μόνο και μόνο για να σκοτώσουν τον Μοχάμεντ Σινουάρ, τον τελευταίο διάβολο, με εννέα βόμβες που καταστρέφουν υπόγεια καταφύγια -τα πάντα για να ικανοποιήσουν την Yedioth Ahronoth στην δίψα της για τον κύριο τίτλο: «Στα βήματα του αδελφού του». Οι αναγνώστες το λάτρεψαν, οι Ισραηλινοί το λάτρεψαν, κανείς δεν βγήκε να το καταδικάσει… Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε στη Γάζα που θα θεωρηθεί ηθικά και νομικά απαράδεκτο από το Ισραήλ; 100 νεκρά παιδιά; Χίλιες γυναίκες για τον αδελφό Σινουάρ; Ήταν απαραίτητο να τον εξοντώσουν, εξήγησαν, επειδή ήταν «εμπόδιο σε μια συμφωνία για την απελευθέρωση ομήρων». Έχουμε χάσει ακόμη και την ντροπή μας. Το μόνο εμπόδιο για μια συμφωνία για τους ομήρους βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, ονομάζεται Μπέντζαμιν Νετανιάχου, μαζί με τους φασιστικούς συνεργάτες του, και κανείς δεν μπορεί καν να σκεφτεί ότι είναι νόμιμο να τους βλάψουν για να αφαιρέσουν το εμπόδιο. Αυτό που συνέβη την Τετάρτη στη Γάζα είναι απλώς μια πρόβα για αυτό που θα συμβεί τους επόμενους μήνες, αν κανείς δεν σταματήσει το Ισραήλ.

Η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει χάσει τον έλεγχο, (Haaretz Editorial, 6 Μαΐου 2025):

Η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου ασφαλείας αυτή την εβδομάδα να επεκτείνει τις μάχες στη Λωρίδα της Γάζας έχει σαφή νόημα: μια συνειδητή απόφαση να εγκαταλείψει τους ομήρους, να επιδεινώσει την ανθρωπιστική καταστροφή που έχει επιφέρει το Ισραήλ σε δύο εκατομμύρια απροστάτευτους πολίτες με την ψευδή ελπίδα ότι είναι δυνατόν να τους «μετακινήσει» -με άλλα λόγια, μια εγκληματική μετακίνηση πληθυσμού- και να εξαφανίσει την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση από το πρόσωπο της γης. Η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει χάσει τον έλεγχο και οδηγεί ολόκληρη τη χώρα στην καταστροφή.

Νέα επίθεση του IDF στη Γάζα. Οι εγκλήματα πολέμου θα ενταθούν (Yossi Melman):

Ο υπουργός Άμυνας Katz δηλώνει ότι ο IDF ξεκίνησε την επίθεση στη Γάζα… Ο IDF προετοιμάζεται για επίθεση με δύναμη 5 μεραρχιών, περίπου 60.000 στρατιώτες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι τακτικοί στρατιώτες. Ο [αρχηγός του IDF] Ζαμίρ φοβάται να στείλει εφέδρους στη Γάζα λόγω του κινδύνου «λευκής» άρνησης και λιποταξίας, [οπότε] τους στέλνει σε άλλα μέτωπα. Η ανθρωπιστική καταστροφή, η καταστροφή και τα εγκλήματα πολέμου θα ενταθούν, και μαζί τους ο κίνδυνος για τους ομήρους.

Δολοφονώντας για να επιτύχει κατάπαυση του πυρός(Ronen Bergman):

Ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη βομβάρδισαν την πόλη Χαν Γιούνις στη νότια Γάζα το βράδυ της Τρίτης, σε μια προσπάθεια να σκοτώσουν τον Μοχάμεντ Σινουάρ, έναν από τους εναπομείναντες κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς στην ενκλάβη. Είναι ο μικρότερος αδελφός του Γιάχυα Σινουάρ… Εάν ο νεότερος Σινουάρ έχει σκοτωθεί, οι εμπειρίες του παρελθόντος υποδηλώνουν ότι η Χαμάς ενδέχεται να είναι λιγότερο διατεθειμένη να συμβιβαστεί βραχυπρόθεσμα, ενώ μακροπρόθεσμα ενδέχεται να είναι πιο ευέλικτη. Ο Μοχάμεντ Σινουάρ θεωρείται ένα από τα κύρια εμπόδια για μια νέα προσωρινή εκεχειρία, και η δολοφονία του θα μπορούσε τελικά να δώσει στους άλλους ηγέτες της Χαμάς μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών για να καταλήξουν σε συμφωνία. Δύο από τους Ισραηλινούς αξιωματούχους της άμυνας δήλωσαν ότι με την εξόντωση του Σινουάρ ελπίζουν να απομακρύνουν έναν ιδιαίτερα αδιάλλακτο αντίπαλο των όρων τους για κατάπαυση του πυρός.

(Yossi Melman): Είναι σαφές ότι αν ο Μοχάμεντ Σινουάρ εξοντωθεί, η Χαμάς δεν θα βιαστεί να το επιβεβαιώσει, αν το κάνει καθόλου, προκειμένου να αφήσει το Ισραήλ στην αβεβαιότητα και να προετοιμαστεί για την επιλογή αντικαταστάτη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ακόμη και αν σκοτωθεί, θα είναι ένα περιορισμένο πρακτικό επίτευγμα. Θα διοριστεί γρήγορα αντικαταστάτης.

«Το 1948 ήταν ένας πόλεμος για την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους. Αυτός είναι ένας πόλεμος για την ίδρυση ενός φασιστικού κράτους» (Gideon Levy, Haaretz):

Το κράτος του Καχάν έχει αναδυθεί στο Ισραήλ. Η εγκληματική δειλία του Νετανιάχου το κατέστησε δυνατό. Δεν ήταν μόνο τα νεοναζιστικά δεξιά κόμματα: ήταν, πάνω απ’ όλα, το ίδιο το κόμμα του πρωθυπουργού, το Λικούντ, που έφερε τον καχανισμό στην εξουσία. Η βαθιά αλλαγή που έχει συμβεί στο Ισραήλ αποτυπώνεται καλύτερα στον πόλεμο στη Γάζα. Σχεδόν όλα σε αυτόν είχαν ως στόχο να κατευνάσουν την φασιστική, ρατσιστική, υπέρ της μετακίνησης πληθυσμών ακροδεξιά, και το πνεύμα του Καχανισμού κατέλαβε τον έλεγχο των στόχων και της συμπεριφοράς της.

Το Ισραήλ είναι πλημμυρισμένο από το κακό και την έλλειψη ενσυναίσθησης. «Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι ήταν ικανοί για τόσο κακό» (Καθηγήτρια  Ορίτ Καμίρ, Haaretz στα Εβραϊκά):

Ποτέ δεν έχω δει τόσο κακό, τόσους πολλούς ανθρώπους πρόθυμους να εκφράσουν την κακία τους, να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να δείξουν την αδιαφορία τους και την έλλειψη ενσυναίσθησης. Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι ήταν ικανοί για τέτοια κακία. Να χαίρονται για τον πόνο των άλλων. Να χαίρονται όταν οι άνθρωποι υποφέρουν, πεινάνε, πεθαίνουν, χάνουν τα πάντα και πεθαίνουν. Γι’ αυτό δεν έχω φοβηθεί ποτέ τόσο πολύ. Η αίσθηση είναι ότι ένα ισχυρό φράγμα έχει σπάσει και οι μάζες των Ισραηλινών απομακρύνουν κάθε περιορισμό της ανθρωπιάς από τον εαυτό τους και σπεύδουν να βυθιστούν μαζί σε ένα τοξικό μίσος, στην ευχαρίστηση του εγώ, στην απάνθρωπη συμπεριφορά και στη βία. Σαν να περίμεναν απλώς τη στιγμή που θα μπορούσαν να απελευθερωθούν από τους κανόνες της ευπρέπειας που τους υποχρέωναν να διατηρούν μια επίφαση ηθικής. Με κραυγές γήρατος, αποτίναξαν τις συμβάσεις και τους κανόνες που η ανθρώπινη κοινωνία έχει χτίσει για χιλιάδες χρόνια για να περιορίσει την οργή του εγώ. Δίνουν στη λέξη «ελευθερία» μια νέα έννοια: ελευθερία από τα δεσμά του πολιτισμού. Η ισότητα έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιό τους, για να μην αναφέρουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η συμπόνια, η ενσυναίσθηση, η αγάπη για τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου -έχουν καταργηθεί… Η νέα ισραηλινή ομοιογένεια βασίζεται σε έναν εθισμό στο μίσος και τη δίψα για αίμα…

Τίποτα από αυτά δεν συνέβη σε μια στιγμή, ούτε από μόνο του. Υπήρχε κάποιος που υποκίνησε και δηλητηρίασε για χρόνια και δημιούργησε ένα εξελιγμένο μηχανισμό για να το κάνει συστηματικά… Στη λίστα των εγκλημάτων του Νετανιάχου κατά της ανθρωπότητας και της ισραηλινής κοινωνίας, η αποστέρηση πολλών Ισραηλινών από κάθε ηθικό φραγμό είναι ένα από τα πιο σοβαρά. Και το αποκορύφωμα: κατάφερε να μετατρέψει την πιο τρομερή αποτυχία του, τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, στην απόλυτη δικαιολογία που δικαιολογεί και ενθαρρύνει τη νέα κακία του Ισραήλ. Σαν μια παβλοβική αντίδραση που έχει εμφυτευτεί μέσω ύπνωσης: οι άνθρωποι αρκεί να θυμούνται εκείνη την ημέρα και αμέσως επιθυμούν την καταστροφή των Παλαιστινίων. Και στην πορεία, είναι επίσης πρόθυμοι να αποξενώσουν τους απαχθέντες, να επιτεθούν στις οικογένειές τους… Ο Νετανιάχου δεν φέρει μόνος του την ευθύνη για την τρομερή αποσύνθεση που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας. Αυτός, τα μέλη της κυβέρνησής του και οι βουλευτές της κυβέρνησης συνασπισμού οδηγούν ανοιχτά αυτή την τρομερή διαδικασία. Η ευθύνη τους είναι πλήρης. Και τα μέσα ενημέρωσης που τους υπηρετούν με αηδιαστική υπακοή και εκτελούν τη διαδικασία μαζικής ύπνωσης για λογαριασμό τους, καθώς και όποιος κατέχει ή επιδιώκει ηγετική θέση, δεν θέτει ηθικά όρια και δεν παρουσιάζει εναλλακτική λύση, φέρουν ευθύνη μαζί τους.

Σε περιόδους που μια κοινωνία χάνει τον ηθικό της κορμό, όπως συμβαίνει τώρα, χρειάζεται θετική ηγεσία. Μια ηγεσία με σαφή ηθική πυξίδα, που δεν φοβάται να πει το κακό «κακό» και να απαιτήσει ηθική συμπεριφορά… [μια ηγεσία] που δεν προσαρμόζεται στη σκοτεινή κοινή γνώμη, αλλά δείχνει τον ανθρώπινο δρόμο, το νόημα της ζωής, και καλεί να «προχωρήσουμε». Χωρίς μια τέτοια ηγεσία, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μια κοινωνία μπορεί να βγει από το τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί… Δεν μιλάω για τον Γκαντζ και τον Λαπίντιμ, που είναι ανίκανοι να προφέρουν μια λέξη ηθικής ηγεσίας -δεν υπάρχουν προσδοκίες από αυτούς. Η ηθική τους κενότητα είναι προφανής. Αλλά ακόμη και ο Αϊζενκότ, στον οποίο οι απελπισμένοι Ισραηλινοί ρίχνουν την αγάπη τους, γεμίζει το στόμα του με νερό… Ακόμη και ο Γιαίρ Γκολάν, ο οποίος πριν από μια δεκαετία είχε εντοπίσει σωστά τις διαδικασίες, αρνείται σήμερα να τις καταγγείλει… Για πολιτικούς λόγους; Όπως ο Νετανιάχου; Ακόμη και οι δικαστές, οι στρατιωτικοί και οι πρώην φρουροί που γεμίζουν τις πλατφόρμες και τα πάνελ και στέκονται σταθερά ενάντια στο πραξικόπημα, σιωπούν μπροστά στον ηθικό τρόμο. Και αυτοί είναι τυφλωμένοι από τα δύο εκατομμύρια κατοίκων της Γάζας που εκδιώκονται, λιμοκτονούν και σφαγιάζονται αδιάκοπα από εμάς, μπροστά σε οργανωμένα πογκρόμ που υποστηρίζονται από τις αρχές και υπό την αιγίδα των δυνάμεων ασφαλείας στη Δυτική Όχθη.

Η Yehudit Karp, που ήταν αναπληρώτρια γενική εισαγγελέας και φωνάζει ενάντια στον τρόμο, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το ίδιο ισχύει και για τους ηγέτες της διαμαρτυρίας, που ελπίζαμε να αναδειχθούν ως εναλλακτική ηγεσία… Παρά την ένταση των Ισραηλινών που τρέχουν προς τον πάτο, είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από εμάς επιθυμούν τη ζωή και την ειρήνη. Δεν έχουμε απαρνηθεί την ανθρωπότητα. Έχουμε σιωπήσει μπροστά στη βία και την ασχήμια, αλλά είμαστε ακόμα εδώ. (Η Orit Kamir είναι καθηγήτρια Νομικής και Φύλου στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και επισκέπτρια καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν).

[...................................................]

Την εδώ «γραμμή» την ξέρουμε, τι συζητάνε όμως μέσα στο ίδιο το Ισραήλ;