«Ζητούνται» νοσηλευτές: Γιατί εγκαταλείπουν το επάγγελμα στην Ελλάδα;
Πολύωρες εφημερίες με άκαμπτα κυκλικά ωράρια, υποστελεχωμένο σύστημα υγείας με τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, αντίξοες συνθήκες εργασίας, ασήκωτο ψυχολογικό φορτίο, σωματική εξουθένωση, burn-out και ανεπαρκείς απολαβές είναι μερικοί μονάχα από τους λόγους που οι αφανείς ήρωες του Ε.Σ.Υ βρίσκονται σε έλλειψη στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, οι νοσηλευτές – μαζί με τους γιατρούς φυσικά – αναδείχθηκαν ως ήρωες στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, περνώντας εξαντλητικά μερόνυχτα σε εφημερίες στα νοσοκομεία και αποσπώντας χειροκροτήματα με μάσκες και γάντια από τα μπαλκόνια μας, για τον δύσκολο αγώνα τους.
Η αναγνώριση του έργου τους όμως, μάλλον ήταν φευγαλέα, μιας και δεν υπάρχει καμία ουσιαστική θεσμική στήριξη και αναγνώριση για το νοσηλευτικό προσωπικό, με τις συνθήκες εργασίες να γίνονται καθημερινά όλο και πιο αντίξοες και το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται υπό κατάρρευση.
«Μάστιγα» η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στην Ελλάδα
Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας κρίνεται εξαιρετικά δύσκολη, με σοβαρές συνέπειες που αφορούν όχι μόνο την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας, αλλά και την επαγγελματική ευημερία του νοσηλευτικού προσωπικού, το οποίο φαίνεται να εγκαταλείπει τον κλάδο.
Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ, με 3,3 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους, τη στιγμή που ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος ξεπερνά του 8 νοσηλευτές/ 1000 κατοίκους.
Η χώρα μας επίσης κατατάσσεται στις χαμηλότερες θέσεις – βάσει δεικτών – σε ότι αφορά τις συνθήκες εργασίας, τις αμοιβές και τη θεσμική υποστήριξη στο νοσηλευτικό προσωπικό.
Μάλιστα, όλο και λιγότεροι Έλληνες φαίνεται να επιλέγουν το επάγγελμα του νοσηλευτή, με το ενδιαφέρον των 15χρονων να ακολουθήσουν σταδιοδρομία νοσηλευτή έχει υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε τουλάχιστον τις μισές χώρες- μέλη του Oργανισμού, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ. Η Ελλάδα, μαζί με τις Πολωνία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Ουγγαρία και Ιταλία είναι οι χώρες όπου λιγότερο από 1% των 15χρονων θα επέλεγαν να εργαστούν ως νοσηλευτές/νοσηλεύτριες.
Ο ΠΟΕΔΗΝ, για την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή (12 Μαΐου) εξέδωσε ανακοίνωση κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση των νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας, τονίζοντας ότι τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί περισσότερες από 12.000 αποχωρήσεις προσωπικού, λόγω των ελάχιστων προσλήψεων και τους εξαντλητικούς ρυθμούς εργασίας που οδηγούν σε εργασιακή εξουθένωση.
Στην ίδια ανακοίνωση, ο ΠΟΕΔΗΝ, διεκδικεί:
- Την ένταξη των νοσηλευτών στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα
- Την αύξηση των μισθών που σε πολλές περιπτώσεις είναι ίσος ή και κατώτερος του κατώτατου μισθού του ανειδίκευτου εργάτη.
- Την μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
- Ισχυρή Δημόσια Υγεία – Πρόνοια με επαρκή στελέχωση και χρηματοδότηση.
- Η παγκόσμια ημέρα του νοσηλευτή αποτελεί επισήμανση αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς του.
Νοσηλεύτριες περιγράφουν στην Parallaxi τις αντίξοες και εξαντλητικές συνθήκες εργασίας που ταλανίζουν το προσωπικό της χώρας και τους λόγους για τους οποίους οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην παραίτηση.
Η Μαρία εργαζόταν ως νοσηλεύτρια για τέσσερα χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης στη Θεσσαλονίκη. Μία δουλειά την οποία σήμερα, οι συνθήκες την ανάγκασαν να αφήσει πίσω της και δουλεύει σε καφέ take away:
«Μπήκα με πολλή όρεξη στη δουλειά γιατί μου άρεσε πολύ και ήθελα να προσφέρω. Όμως δυστυχώς, η εμπειρία μου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Προσλήφθηκα με το βασικό μισθό σε κέντρο αποκατάστασης, όπου είχα να κάνω κυρίως με ηλικιωμένους κυρίους, οι οποίοι βασανίζονταν με κινητικά προβλήματα.
Μου άρεσε που βοηθούσα ανθρώπους, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι με τον καιρό αποκτάς πολλά μυοσκελετικά προβλήματα, διότι αναγκάζεσαι κάθε μέρα να κουβαλάς ή να σηκώνεις ανθρώπους που μάλιστα δεν μπορούν σε πολλές περιπτώσεις να ελέγξουν το σώμα και το βάρος τους. Οπότε πρέπει να είσαι διπλά προσεκτικός.
Επιπλέον αντιμετωπίζαμε σε πολλές περιπτώσεις την αγριότητα. Πολλοί από τους ασθενείς που είχαν άνοια μας χτυπούσαν χωρίς να καταλαβαίνουν βέβαια τι κάνουν, αλλά για εμάς ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία. Γεμίζαμε καθημερινά μελανιές. Ορισμένοι από αυτούς μας παρενοχλούσαν, μας θώπευαν κι εμείς σε πολλές περιπτώσεις δεν αντιδρούσαμε καν, τι να τους πούμε…
Όλο αυτό όση διάθεση προσφοράς κι αν έχεις, όσο περνά ο χρόνος γίνεται ανυπόφορο, ειδικά όταν έχεις αυτές τις απολαβές. Γι’ αυτό και μετά από 2 χρόνια περίπου αποφάσισα να παραιτηθώ, δεν ξέρω αν θα επέστρεφα σε αυτό το επάγγελμα. Τώρα εργάζομαι σε take away καφέ, αλλά αν μου δοθεί η δυνατότητα να επιστρέψω, υπό καλύτερες συνθήκες, ίσως τότε να το ξανά δοκίμαζα».
Η Χριστίνα, εργάζεται ως νοσηλεύτρια σε δημόσιο νοσοκομείο του Έβρου, τα τελευταία 25 χρόνια. Οι εξαντλητικές βάρδιες και οι κάκιστες απολαβές είναι αυτές που οδηγούν τους νοσηλευτές στην παραίτηση, σύμφωνα με την ίδια:
«Τα περισσότερα νέα παιδιά επιλέγουν το επάγγελμα γιατί θεωρούν ότι υπάρχει εύκολη αποκατάσταση, κάτι που πράγματι ισχύει από την πανδημία και μετά. Πολλοί μπορεί να έχουν ως στόχο την ιατρική και να μην περάσουν στις Πανελλαδικές, οπότε η επόμενη επιλογή τους είναι η νοσηλευτική. Για πολλούς, είναι σημαντική η μεγάλη συνεισφορά στον συνάνθρωπο, το λειτούργημα που αποτελεί η συγκεκριμένη δουλειά και γι’ αυτό την επιλέγουν.
Οι δύσκολες συνθήκες εργασίας είναι αυτές που οδηγούν τους νοσηλευτές στην παραίτηση. Όταν μιλάμε για δύσκολες συνθήκες εργασίας, εννοούμε τις εξαντλητικές βάρδιες και τις κάκιστες αμοιβές. Πολύς κόσμος επιλέγει να φύγει στην Κύπρο, που είναι η εύκολη λύση, γιατί ο μισθός είναι διπλάσιος εκεί. Η γενικότερη οικονομία της χώρας δεν βοηθά στο να τα βγάλουμε πέρα με τις απολαβές που έχουμε, ειδικά όσον αφορά τα ενοίκια τα οποία είναι πλέον είναι απλησίαστα. Γνωρίζω άτομα, τα οποία παραιτούνται μετά από 17 χρόνια στο νοσοκομείο γιατί το ενοίκιο έχει φτάσει στα 550 ευρώ και παίρνουν μισθό 1.100 ευρώ. [......................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου