Τόλμα δ᾽ ἐρῶσα…
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΤΣΑ
27/05/2025
ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ 
neoplanodion.gr
*
(Ευριπίδη, Ιππόλυτος, στ. 476)
Τα λευκά μου μαλλιά τα κρεμώ στη λεύκα μπροστά στο παράθυρό σου
τα βράδια που λικνίζονται αργά νανουρίζουν το άδειο σου κρεβάτι.
Εκεί δίπλα στεκόταν παλιά η φωνή μου
αγγελιαφόρος της μεσότητας, μικρή μου Φαίδρα.
Όλοι αξιώνονται την παρηγοριά μιας πίστης στο ξέφωτο
μετά το τέλος του δρόμου
Μονάχα εγώ φάνηκα τόσο σκληρή και την αρνήθηκα
Τώρα η λογική μ’ οδηγεί στην ποινή μου.
Τα ξανθά σου μαλλιά χωρίζουν μικρούς σβώλους χώμα σε δρόμους.
Ψάχνω φτερά από περιστέρια να σ’ τα πλέξω,
όπως όταν ήσουν μικρή
και βρίσκω μόνο το σχοινί στον λαιμό σου.
Τα μακριά σου φορέματα κατεβαίνουν μονοπάτια σιωπηλά γύρω από τα δέντρα
Ανεμίζουν την ερώτηση που είναι ύβρη ν’ απαντήσεις.
Το όνομα του έρωτα το φύσηξα με την πνοή μου σ’ έναν αυλό, η ανόητη,
κι αυτός βγήκε από εκεί βόρειος άνεμος.
Πόσο με πονά το ακούσιο φταίξιμό μου για τον θάνατο του Ιππόλυτου!
Μα πιο πολύ μού είναι αβάστακτο το ότι δε βρίσκω μέσα μου
μήτε στον κόσμο έξω
ούτε ένα τόσο δα ίχνος άλλης ζωής
πέρα από αυτήν εδώ που άλλο δεν μπορώ να ζω.ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΤΣΑ
27/05/2025
ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου