Μεταβαλλόμενα τοπία στην ισραηλινή γενοκ.. λογοτεχνία
Ο ΣχολαστικόςΑυτοί που στράβωσαν για την ματαίωση εκδήλωσης στην έκθεση βιβλίου ξεκινάνε από μια βασική πεποίθηση - 'Οτι η γενοκτονία στη Γάζα είναι δευτερεύουσας σημασίας
Για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα. Όλοι αυτοί που στράβωσαν για την ματαίωση της εκδήλωσης στην έκθεση βιβλίου, ξεκινάνε από μια βασική πεποίθηση.
Θεωρούν ότι η γενοκτονία που διεξάγεται στην Γάζα είναι γεγονός δευτερεύουσας σημασίας.
Και εσωτερική υπόθεση του Ισραήλ στην οποία δεν έχουμε λόγο να ανακατευόμαστε.
Και σε κάθε περίπτωση, τίποτα τόσο σημαντικό που να μην μπορούμε να το βάλουμε στην άκρη για να συζητήσουμε για τα μεταβαλλόμενα τοπία στην ισραηλινή λογοτεχνία.
Ή αλλιώς, του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα, μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.
Αυτό ακριβώς ήταν που προκάλεσε αγανάκτηση. Ότι η ισραηλινή εκδήλωση στήθηκε ακριβώς για να γίνει κουβέντα που δεν περιλαμβάνει το φονικό.
Πράγμα που εκ των πραγμάτων υποβαθμίζει το φονικό.
Οπότε, αυτοί που θεωρούν σοβαρή υπόθεση το φονικό, πήγαν εκεί και το είπανε. Για το φονικό πείτε μας.
Ποια ήταν η απάντηση από την ακροκεντρώα μας διανόηση; «Είστε αντισημίτες!»
Εύκολο. Βγάζεις την γενοκτονία έξω από την συζήτηση, οπότε το υπόλοιπο που μένει δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ματαίωση μιας πολιτιστικής εκδήλωσης. Οπότε το μόνο λογικό κίνητρο που απομένει είναι ο αντισημιτισμός.
«Είστε ναζί, τάγματα εφόδου, μισείτε τους Ισραηλινούς διανοούμενους, επειδή είναι Ισραηλινοί..».
«Σε λίγο θα στήσετε και πυρές και θα καίτε βιβλία Εβραίων συγγραφέων, όπως στην χιτλερική Γερμανία..»
«..Και δεν σέβεστε και το ολοκαύτωμα των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης…» Τόσο αποκτηνωμένοι είστε.
Βέβαια στον χώρο της έκθεσης βιβλίου, έγινε τις ίδιες ημέρες και άλλη εκδήλωση με Ισραηλινό συγγραφέα.
Συγκεκριμένα παρουσιάστηκε το βιβλίο «Όχι στο όνομά μου. Αγαπώ το Ισραήλ, συμπαραστέκομαι στην Παλαιστίνη» του Αβισάι Νιρ Κοέν. Και κανείς δεν πήγε να ματαιώσει την παρουσίαση.
Ναι θα πουν οι ακροκεντρώοι μας. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση ο συγγραφέας είναι αντίθετος με την επίσημη πολιτική του Ισραήλ.
Έστω. Αλλά αν λειτουργεί έτσι, τι είδους αντισημιτισμός είναι;
Αν ήταν αντισημιτισμός θα τον ενδιέφερε αποκλειστικά η καταγωγή του συγγραφέα. Όχι οι πολιτικές του αντιλήψεις, έτσι δεν είναι;
Αλλά ακόμα και αν πρόκειται για κάποιον επιλεκτικό αντισημιτισμό, πάλι η θεωρία δεν στέκει. Γιατί στην Έκθεση έγιναν, επίσης παρουσιάσεις βιβλίων για τους Έλληνες Εβραίους μετά την Σοά και για το «διηνεκές του εβραϊκού τραύματος».
Ούτε και εκεί πήγε κανείς να παρέμβει και να εκφράσει τον αντισημιτισμό του.
Άρα «αντισημητισμό» εννοούμε το να εξοργίζονται κάποιοι όταν βλέπουν τον Νετανιάχου, τον Μπεν Γβιρ και τον Σμότριχ μεταμφιεσμένους σε μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας; Αυτό δεν μπορεί να αποκληθεί «αντισημιτισμός».
Και, στο κάτω κάτω, αν είναι αντισημιτισμός, πώς εξηγείται ότι βρέθηκε σε έξαρση με την γενοκτονία στην Γάζα;
Διότι δεν είχαμε «αντισημιτισμό» μόνο στην Θεσσαλονίκη. Είχαμε και στην έναρξη της Γιουροβίζιον, έχουμε και στο Χάρβαρντ, έχουμε και στο Χόλυγουντ.
Και έχουμε «αντισημιτισμό» στον ΟΗΕ, και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ακόμα και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Όλοι αυτοί αποφάσισαν ξαφνικά να μισήσουν την εβραϊκή διανόηση και να λατρέψουν το κάψιμο βιβλίων;
Και όλον αυτό τον αντισημιτισμό, μάλιστα, τον πυροδότησε μια τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς; Κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυση.
Και εδώ ερχόμαστε το επόμενο θέμα. Που είναι «Όλοι εσείς που καταδικάζετε την βία του Ισραήλ, καταδικάζετε και την βία της Χαμάς;..»
Στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι όλοι όσοι διαμαρτύρονται για την γενοκτονία, υποστηρίζουν την βία της Χαμάς είναι εξ ίσου αυθαίρετος και βάναυσος απέναντι στην κοινή λογική, όσο και η κατηγορία περί «αντισημιτισμού».
Το πρόβλημα είναι ότι αρνούνται να συμψηφίσουν την βία της Χαμάς με την βία του Ισραήλ.
Γιατί όταν συμψηφίζεις, απενοχοποιείς τον ισχυρότερο. Είναι προφανές. Κάντε το με τους εποίκους και τους Ινδιάνους στις ΗΠΑ και θα καταλάβετε πώς ακριβώς δουλεύει.
(Γιατί, δεν άσκησαν βία οι Ινδιάνοι στις ΗΠΑ;)
Γιατί αρνούνται να συμψηφίσουν την βία του Ισραήλ με την βία των Παλαιστινιακών οργανώσεων; Γιατί αυτό που συμβαίνει στην Γάζα δεν το αντιλαμβάνονται ως πόλεμο του Ισραήλ με την Χαμάς. Το αντιλαμβάνονται ως μια κτηνώδη πολεμική επιχείρηση ενός πανίσχυρου κράτους εναντίον του συνόλου των κατοίκων μιας περιοχής.
Το Διεθνές Δίκαιο δεν δικαιολογεί ούτε την σφαγή αμάχων, ούτε την συλλογική τιμωρία, ούτε τον βομβαρδισμό υποδομών, ούτε την γενοκτονία ως θεμιτή πρακτική αυτοάμυνας. Όλα τα παραπάνω τα θεωρεί εγκλήματα πολέμου.
Αλλιώς να ζητήσουμε συγγνώμη από τους Ναζί για τα Καλάβρυτα και από την Οθωμανική αυτοκρατορία για την σφαγή της Χίου.
Αντιθέτως, αυτοί που αγανάκτησαν με την προχθεσινή διαμαρτυρία, θεωρούν ότι όλα ξεκίνησαν με την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς.
Ότι πριν, στην Παλαιστίνη επικρατούσε κανονικότητα.
Και ότι η μάχη στην Γάζα είναι ανάμεσα στους λυσσασμένους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές και στο δημοκρατικό Ισραήλ.
Το οποίο ισοπεδώνει τα πάντα με το δόγμα ότι η Γάζα κατοικείται από υπάνθρωπους και ότι ανάμεσά τους δεν υπάρχουν αθώοι. Και ότι τα νεκρά παιδιά είναι απλώς αυριανοί τρομοκράτες.
Έχουν λεχθεί αυτά δημοσίως, δεν είναι δίκη προθέσεων.
Παρόλα αυτά, οι ακρωκεντρώοι μας είναι βαθύτατα πεισμένοι ότι σε αυτή την κτηνωδία, το Ισραήλ εκπροσωπεί τις δυτικές αξίες.
Απέναντι στους έξαλλους φανατικούς.
Πράγμα που στο βάθος κρύβει πολύ περισσότερο ρατσισμό από όσον θέλουν να αποδώσουν στους «αντισημίτες».
Αυτά πάνω κάτω. Τα υπόλοιπα είναι γραφικότητες.
Όπως η επίκληση του εβραϊκού στοιχείου της Θεσσαλονίκης. Και του Σύμφωνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ.
Θα άξιζαν κάποια απάντηση αλλά η συζήτηση θα γίνει της πλάκας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συζητάμε για μια γενοκτονία.
Ας μείνουμε στο ότι δεν υπάρχει πιο βάναυση προσβολή για το αντιφασιστικό αίσθημα του ελληνικού λαού από το να εργαλειοποιείται η εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης για να ξεπλυθεί η σημερινή γενοκτονία.
Και είναι βάναυση προσβολή και για το ίδιο το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης.
Και ακριβώς γι' αυτό την επικαλούνται οι ακροκεντρώοι. Για να πλήξουν τα αντιφασιστικά αισθήματα όσων διαμαρτύρονται για την γενοκτονία.
Γιατί τα δικά τους αντιφασιστικά αισθήματα είναι ανύπαρκτα.
Γι' αυτό ο Χωμενίδης έβαλε στην ίδια πρόταση τον «αντισημιτισμό» με τις μεγάλες κοιλιές των διαμαρτυρόμενων, τους οποίους χαρακτήρισε «προγάστορες». Περί τέτοιας γελοιότητας μιλάμε.
Ο Χωμενίδης, η συλφίς τώρα. Κάντε μας τη χάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου