Το Νόμπελ απενεμήθη στον Νορβηγό συγγραφέα για τα «καινοτόμα θεατρικά έργα και την πεζογραφία του, που δίνουν φωνή στο ανείπωτο»
Ο Γιον Φόσε τιμήθηκε με το βραβείο Nόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών για το 2023.
Το Nόμπελ απενεμήθη στον Νορβηγό συγγραφέα και δραματουργό για τα «καινοτόμα θεατρικά έργα και την πεζογραφία του, που δίνουν φωνή στο ανείπωτο».
Στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει τον Γιον Φόσε κυρίως από θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά.
Σύμφωνα με την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών ο Γιον Φόσε γεννήθηκε το 1959 στο Χάουγκεζουντ της Νορβηγίας. Το τεράστιο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά είδη όπως θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, δοκίμια, παιδικά βιβλία αλλά και μεταφράσεις. Σήμερα θεωρείται ένας είναι ένας από τους πιο γνωστούς θεατρικούς συγγραφείς στον κόσμο, ενώ γίνεται ολοένα και περισσότερο αναγνωρισμένος για την πεζογραφία του. Το πρώτο μυθιστόρημά του «Παραλλαγές Θανάτου» (1983), είναι τόσο επαναστατικό όσο και συναισθηματικά ακατέργαστο. Το εν λόγω βιβλίο, το οποίο επεξεργάζεται το ζήτημα της αυτοκτονίας από διαφορετικές απόψεις, έθεσε τις βάσεις για τα μεταγενέστερα έργα του.Ο Jon Olav Fosse είναι Νορβηγός συγγραφέας και δραματουργός. Το 2023 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας «για τα καινοτόμα θεατρικά του έργα και την πεζογραφία που δίνουν φωνή στο ανείπωτο». Είναι ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας μετά τον Χένρικ Ίψεν.
Bookreads: O Jon Fosse και η λογοτεχνία που κοιτάει προς τα μέσα του εαυτού
cnn.gr
Το “Το Άλλο Όνομα” είναι ένα αρκετά δύσκολο ανάγνωσμα.
Η αλήθεια είναι πως δεν με έπεισε. Ο αφηγητής είναι ζωγράφος αλλά μάλλον θα έπρεπε να παραμείνει στα πινέλα του. Εντάξει, ίσως είναι λίγο υπερβολικό να αρχίζω έτσι το κείμενο αυτό. Είναι όμως τα ειλικρινή συναισθήματα που μου έβγαλε το βιβλίο “Το Άλλο Όνομα”. Δεν είχα διαβάσει κάτι άλλο από τον Jon Fosse, είχα ακούσει όμως πολλά γι' αυτόν.
Δεν ξέρω πως είναι τα άλλα του βιβλία, το συγκεκριμένο όμως σε καμία περίπτωση δεν κάνει τη ζωή εύκολη στον αναγνώστη. Διαρκώς υπάρχει μία επανάληψη, μία εμμονή με τον εαυτό, σε τόσο μεγάλο βαθμό που απλά κουράζει, η πλοκή ουσιαστικά δεν υπάρχει κι έτσι τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για αυτόν που το διαβάζει. Ο συγγραφέας κάνει ένα, μάλλον κοινότοπο, παιχνίδι με τον διττό εαυτό, ονομάζοντας Άσλε έναν, ας το πούμε, πανομοιότυπο χαρακτήρα που του μοιάζει. Όλο το βιβλίο φαίνεται να είναι μία και μοναδική παράγραφος μέσα στην οποία ο συγγραφέας μάλλον δεν μας λέει και τίποτα, απλά μουρμουρίζει τα δικά του καθημερινά και κάπως ανιαρά γεγονότα.[.............................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου