Henry Kissinger and Andrew Roberts
‘There are three possible outcomes to this war’: Henry Kissinger interview
Henry Kissinger: «Η Ρωσία δύσκολα θα χάσει τα εδάφη που έχει καταλάβει» – Τα 3 σενάρια για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία
O πρώην Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών (1973-1977) και Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (1969-1975) Henry Kissinger θεωρεί ότι είναι τρία τα σενάρια για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία όπως τα αναφέρει στο βρετανικό περιοδικό The Spectator.
Το πρώτο αφορά το τέλος των εχθροπραξιών σε αυτή την φάση, το δεύτερο σενάριο εστιάζει στην επιστροφή στην κατάσταση πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης και το τρίτο σενάριο περιλαμβάνει σχέδιο της Δύσης και της Ουκρανίας να ανακαταλάβουν την Κριμαία το οποίο είναι και το πιο επικίνδυνο για την πλανητική ασφάλεια με ευθύνη της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν.
Ωστόσο o Henry Kissinger θεωρεί ότι η Ρωσία δύσκολα θα χάσει τα εδάφη που ελέγχει στην Ουκρανία οπότε πιστεύει πως το πιο πιθανό σενάριο είναι το πρώτο.
Κάτι τέτοιο φυσικά σημαίνει νίκη για τους Ρώσους και ήττα της Δύσης. Για αυτό και ΗΠΑ-Βρετανία προτιμούν συνέχιση του πολέμου «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».
Τα 3 σενάρια
Πρώτο σενάριο…
«Αν η Ρωσία σταματήσει εκεί που είναι τώρα, τότε θα κατακτήσει το 20% της Ουκρανίας και το μεγαλύτερο μέρος του Donbass την κύρια βιομηχανική και γεωργική περιοχή, και ένα κομμάτι γης κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας.
Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι μια νίκη για τη Ρωσία.
Και ο ρόλος του ΝΑΤΟ σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είναι τόσο
σημαντικός όσο πιστεύαμε προηγουμένως», είπε σε συνέντευξή του στο
βρετανικό περιοδικό The Spectator.
Το δεύτερο σενάριο, είναι μια απόπειρα «απώθησης» της Ρωσίας από τα εδάφη που καταλάβει πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας (κάτι το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο εκτός αν στο Κίεβο έχουν σκοπό να εκδιώξουν τον κατά 90% ρωσικό πληθυσμό της Χερσονήσου).
Στη συνέχεια, εάν συνεχιστούν οι εχθροπραξίες, «ο κίνδυνος για τη Δύση είναι να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία», ανέφερε ο Kissinger.
Το
τρίτο σενάριο, σύμφωνα με τον διπλωμάτη, είναι να επιστρέψουμε στην
κατάσταση πριν από τις 24 Φεβρουαρίου πριν την επέμβαση της Ρωσίας στην
Ουκρανία.
Σε αυτή την περίπτωση η Ουκρανία «θα επανεξοπλιστεί και θα συνδεθεί στενά με το ΝΑΤΟ» ή ακόμη και θα γίνει μέλος της συμμαχίας.
Παράλληλα, επεσήμανε ότι αυτό το σενάριο περιλαμβάνει πάγωμα της σύγκρουσης για ένα ορισμένο διάστημα.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στο The Spectator
Andrew Roberts: Henry, στο Νταβός, είπες ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πρέπει να επιστρέψει στο status quo ante γιατί η συνέχιση του πολέμου πέρα από αυτό το σημείο θα μπορούσε να τον μετατρέψει σε πόλεμο όχι για την ελευθερία της Ουκρανίας αλλά σε πόλεμο εναντίον της ίδιας της Ρωσίας . Δέχτηκες μεγάλη κριτική γι’ αυτό, κυρίως από τον κ. Zelensky. Πώς θα βρει ο κόσμος μια νέα ισορροπία μετά από αυτό, ωστόσο ο πόλεμος τελειώνει;
Henry Kissinger: Ο σκοπός της δήλωσης του Νταβός ήταν να επισημανθεί ότι το ζήτημα των πολεμικών στόχων έπρεπε να αντιμετωπιστεί πριν η ορμή του πολέμου το καταστήσει πολιτικά μη διαχειρίσιμο.
Όταν ο Ζελένσκι σχολίασε, δεν είχε διαβάσει τι είχα πει. Στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του αποδέχτηκε ουσιαστικά όσα περιέγραψα στο Νταβός. Έδωσε μια συνέντευξη στους Financial Times [στις 7 Ιουνίου] που αποδέχτηκε θεμελιωδώς το βασικό πλαίσιο.
Το βασικό πλαίσιο είναι το εξής: υπάρχουν τρία πιθανά αποτελέσματα σε αυτόν τον πόλεμο – και τα τρία είναι ακόμα σε κάποιο βαθμό ανοιχτά.
Εάν η Ρωσία παραμείνει εδώ που είναι τώρα, θα έχει κατακτήσει το 20 τοις εκατό της Ουκρανίας και το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς, τη βιομηχανική και γεωργική κύρια περιοχή, και μια λωρίδα γης κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας. Αν μείνει εκεί θα είναι νίκη, παρ’ όλες τις αναποδιές που υπέστησαν στην αρχή. Και ο ρόλος του ΝΑΤΟ δεν θα ήταν τόσο καθοριστικός όσο πιστεύαμε παλαιότερα.
Το άλλο αποτέλεσμα είναι ότι γίνεται μια προσπάθεια να εκδιωχθεί η Ρωσία από τα εδάφη που απέκτησε πριν από αυτόν τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, και στη συνέχεια θα προκύψει το ζήτημα ενός πολέμου με την ίδια τη Ρωσία εάν ο πόλεμος συνεχιστεί.
Το τρίτο αποτέλεσμα, το οποίο σκιαγράφησα στο Νταβός, και το οποίο, κατά την εντύπωσή μου, αποδέχτηκε τώρα ο Ζελένσκι, είναι εάν ο Ελεύθερος Λαός μπορεί να εμποδίσει τη Ρωσία να επιτύχει στρατιωτικές κατακτήσεις και εάν η γραμμή μάχης επιστρέψει στη θέση όπου ξεκίνησε ο πόλεμος, τότε η η τρέχουσα επιθετικότητα θα έχει εμφανώς ηττηθεί. Η Ουκρανία θα ανασυσταθεί με τη μορφή που είχε όταν ξεκίνησε ο πόλεμος: η γραμμή μάχης μετά το 2014. Θα επανεξοπλιστεί και θα συνδεθεί στενά με το ΝΑΤΟ, αν όχι μέρος του. Τα υπόλοιπα θέματα θα μπορούσαν να αφεθούν σε διαπραγμάτευση. Θα ήταν μια κατάσταση που θα παγώσει για λίγο. Όμως, όπως είδαμε στην επανένωση της Ευρώπης, σε μια χρονική περίοδο, μπορούν να επιτευχθούν.
Α.Ρ.: Θα μπορούσε να είναι μια άλλη κατάσταση στη Βόρεια/Νότια Κορέα όπου στερεοποιείται σε 70 χρόνια κατάστασης;
Χ.Κ.: Λοιπόν, μιλάμε μόνο για το 2½ τοις εκατό της χώρας και την Κριμαία, που είναι ένα άλλο 4½ τοις εκατό, της οποίας η σχέση με την περιοχή είναι διαφορετική από αυτή του καθαρού Ουκρανού, επειδή είναι ρωσική εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Δεν θα κρίνω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης. Αλλά εάν οι σύμμαχοι καταφέρουν να βοηθήσουν τους Ουκρανούς να διώξουν τους Ρώσους από το έδαφος που έχουν κατακτήσει σε αυτόν τον πόλεμο, θα πρέπει να αποφασίσουν πόσο καιρό θα πρέπει να παραταθεί ο πόλεμος.
Α.Ρ.: Αλλά κανένα από αυτά τα τρία αποτελέσματα, Χένρι, δεν τιμωρεί πραγματικά τον Πούτιν για την επιθετικότητά του, έτσι δεν είναι;
HK: Το αντίθετο μάλιστα. Εάν ο πόλεμος τελειώσει όπως σκιαγράφησα στο Νταβός, νομίζω ότι θα είναι ένα σημαντικό επίτευγμα για τους συμμάχους.
Το ΝΑΤΟ θα έχει ενισχυθεί με την προσθήκη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, δημιουργώντας τη δυνατότητα άμυνας των χωρών της Βαλτικής.
Η Ουκρανία θα έχει τη μεγαλύτερη συμβατική χερσαία δύναμη στην Ευρώπη συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ ή ένα μέλος του.
Η Ρωσία θα έχει αποδειχθεί ότι ο φόβος που επικρατεί πάνω από την Ευρώπη από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, της εισβολής ενός ρωσικού στρατού –του συμβατικού στρατού που κατέρχεται στην Ευρώπη πέρα από καθιερωμένα σύνορα– μπορεί να αποτραπεί από τη συμβατική δράση του ΝΑΤΟ.
Για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία, η Ρωσία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την ανάγκη για συνύπαρξη με την Ευρώπη ως οντότητα, αντί να είναι η Αμερική το κύριο στοιχείο για την υπεράσπιση της Ευρώπης με τις πυρηνικές της δυνάμεις.
Πλησιάζοντας την Κίνα
Α.Ρ.: Πρόσφατα γιορτάσαμε την 50ή επέτειο από τη μυστική επίσκεψή σας στην Κίνα τον Φεβρουάριο του 1972, και από τότε είστε πολύ βαθιά δεσμευμένοι με την Κίνα. Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Δύση την Κίνα σήμερα; Τι νιώσατε για την πολιτική αντιπαράθεσης της κυβέρνησης Τραμπ με την Κίνα;
HK: Οι Ηνωμένες Πολιτείες από τότε που ο Τραμπ φαίνεται να ασκούν την πολιτική τους έναντι της Κίνας με την αρχή ότι εάν οικοδομήσουμε συμμαχίες σε όλη την Κίνα, αυτό θα πείσει την Κίνα να αποδεχτεί κανόνες συμπεριφοράς που αναπτύχθηκαν στη Δύση.
Αλλά η προσέγγιση της Κίνας είναι διαφορετική από την ευρωπαϊκή προσέγγιση της πολιτικής. Η ευρωπαϊκή προσέγγιση δημιουργήθηκε από σχετικά μικρές χώρες που είχαν επίγνωση των επιπτώσεων των γύρω χωρών σε αυτές και, ως εκ τούτου, απαιτούσαν συνεχείς προσαρμογές της ισορροπίας δυνάμεων.
Η ιστορία της Κίνας εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι αυτή μιας χώρας που κυριαρχεί στην περιοχή της κατά ένα μέγεθος.
Αυτό έχει δημιουργήσει ένα στυλ εξωτερικής πολιτικής όπου αναζητούν την επιρροή τους μέσω της κλίμακας των επιτευγμάτων τους, του μεγαλείου της συμπεριφοράς τους, ενισχύεται όπου χρειάζεται από στρατιωτική δύναμη αλλά δεν κυριαρχείται από αυτήν.
Επομένως, μια μακροπρόθεσμη πολιτική με την Κίνα χρειάζεται δύο στοιχεία: το ένα είναι επαρκής δύναμη, ώστε η κινεζική ισχύς να αντιμετωπίζεται όπου και αν εμφανίζεται με κυρίαρχο τρόπο.
Αλλά ταυτόχρονα, μια έννοια στην οποία η Κίνα μπορεί να βρεθεί να αντιμετωπίζεται ως ισότιμη και ως συμμετέχων στο σύστημα.
Α.Ρ.: Δεν πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν το κάνει αυτό με επιτυχία αυτή τη στιγμή;
Χ.Κ.: Φαίνεται ότι προσπαθεί να ξεκινήσει διάλογο. Αλλά η διοίκηση συνήθως το ξεκινά με μια δήλωση κινεζικών ανομιών. Η έμφαση στο ζήτημα της Ταϊβάν θα προκαλέσει αντιπαράθεση. Δεν ξέρω τι θα προκύψει από τις συζητήσεις που φαίνεται να γίνονται, αλλά αυτή τη στιγμή νομίζω ότι είμαστε εμποδισμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου