ΠΕΘΑΝΕ Η ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΛΙΝΑ ΒΕΡΤΜΙΛΕΡ
Η κινηματογραφίστρια Λίνα Βερτμίλερ, πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης υποψήφια για βραβείο Όσκαρ, απεβίωσε στη διάρκεια της προχθεσινής νύχτας σε ηλικία 93 ετών, σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ.
Η Βερτμίλερ, η οποία ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως βοηθός του Φεντερίκο Φελίνι στο “8 1/2”, παραμένει μαζί με τη Λιλιάνα Καβάνι, μία από τις λίγες γυναίκες που σφράγισαν τον ιταλικό κινηματογράφο τα έτη 1960-70.
Έγινε διεθνώς γνωστή με την ταινία “Μίμης ο Σιδεράς” (1972), μια σάτιρα με στόχο τη μαφία και τα σικελικά ήθη.
Συνεχίζει με την “Ιστορία έρωτα και αναρχίας”, ένα πολιτικό παραμύθι που διαδραματίζεται στην Ιταλία την περίοδο της ανόδου του φασισμού. Η ταινία χάρισε στον Τζιανκάρλο Τζιανίνι το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Κανών το 1973.
Το 1974, πάντα μαζί με τον Τζιανκάρλο Τζιανίνι, κυκλοφορεί η ταινία “Η κυρία και ο ναύτης”, μια κωμωδία όπου συνυπάρχουν ο πόλεμος των φύλων και η πάλη των τάξεων.
Θα ακολουθήσει η ταινία “Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές” όπου προσεγγίζει το θέμα της επιβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 1977, η ταινία αυτή ήταν υποψήφια για Όσκαρ σε τέσσερις κατηγορίες και η Βερτμίλερ έγινε η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το οποίο θα απονεμηθεί τελικά στον Τζον Γκ. Άβιλντσεν για την ταινία “Ρόκι”.
Το 2019, έλαβε ένα τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο της σταδιοδρομίας της.
Γεννημένη στη Ρώμη στις 14 Αυγούστου 1928, η Λίνα Βερτμίλερ, το πλήρες όνομα της οποίας ήταν Αρκάντζελα Φελίτσε Ασούντα Βερτμίλερ φον Ελγκ Σπάνολ φον Μπραουάιχ, γύρισε το 1963 την πρώτη της ταινία, “I basilischi”, ένα έργο που εμπνέεται από τον νεορεαλισμό και βραβεύεται στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Ο δήμαρχος της Ρώμης Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι απέτισε φόρο τιμής, στον λογαριασμό του στο Twitter, σε “έναν θρύλο του ιταλικού κινηματογράφου, μια μεγάλη κινηματογραφίστρια που γύρισε ταινίες γεμάτες ειρωνεία και ευφυΐα”.
Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας (1973)
Ένας αγαθός χωρικός έρχεται στη Ρώμη για να σκοτώσει τον Μπενίτο Μουσολίνι. Θα βρει καταφύγιο σε ένα μπορντέλο, όπου μία από τις πόρνες είναι ο σύνδεσμος των αναρχικών που θα τον βοηθήσει στην αποστολή του.
Ο Τουνίν ένας αγαθός χωρικός έρχεται στη Ρώμη, έχοντας μια πολύ θολή ιδέα για το τι είναι αναρχία, αλλά σίγουρος ότι δεν αντέχει άλλο την φτώχεια και την εξαθλίωση της αγροτιάς. Πιστεύει πως εάν δολοφονήσει τον Μουσολίνι θα βάλει τέλος στην μιζέρια του λαού του. Σε ένα μπορντέλο, θα βρει τον σύνδεσμο του, την κυνική πόρνη Σαλώμη, αλλά και τον έρωτα, αγνό και απελπισμένο στο πρόσωπο της επίσης πόρνης, Τριπολίνα.
Η Βερτμίλερ έγινε γνωστή για το μείγμα σάτιρας, συμπόνιας και χλευασμού όλων των ηρώων της, και αυτό κάνει και εδώ. Ο Τουνίν ενσαρκώνεται από έναν σταθερό τότε συνεργάτη της, τον εξαιρετικό Τζιανκάρλο Τζιανίνι, όπου μαζί με την δυναμική Μαριάτζελα Τζελάτο και τον απολαυστικό Έρος Πάνι στον μπουφόνικο ρόλο ενός μελανοχίτωνα - μικρογραφίας του Μουσολίνι, παίρνουν την ταινία στους ώμους τους.
Το κύριο σκηνικό είναι το μπορντέλο, όπου η Βερτμίλερ, λίγο αυτάρεσκα μας το παρουσιάζει σε βινιέτες όπου από μόνες τους είναι ωραίες, αλλά δεν προσφέρουν κάτι στην ιστορία, η οποία έχει και σκαμπανεβάσματα στον ρυθμό της, έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορείς όμως να μην παρατηρήσεις την αυτοπεποίθηση που έχει στην σκηνοθεσία της, και σίγουρα ήξερε ποιοι ηθοποιοί ταιριάζουν σε αυτό που είχε στο μυαλό της. Η μουσική δε, αποτελείται από πασίγνωστα κομμάτια, όπως το Canzone Arrabbiata ή το Amara Me.
Η Ιστορία Έρωτα Και Αναρχίας, έχει αρκετό έρωτα, κάμποση αναρχία, πολλή πίκρα και απελπισία, λίγο γέλιο, κι αυτό πικρό. Είναι η ταινία της Βερτμίλερ που την έκανε διεθνώς γνωστή και που ακόμη και σήμερα μπορεί να «μιλήσει» σε ένα κοινό που θα θελήσει να «ακούσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου