Το κορίτσι που ''κρύβεται'' πίσω από το σκίτσο που γέμισε την πόλη
Περπατώντας εχθές στο κέντρο της πόλης, παρατήρησα αυτό το σκίτσο κολλημένο σε διάφορα σημεία της. Μια καρικατούρα με πρωταγωνιστή τον Πρωθυπουργό. Κολλημένη σε καφάο τραβά το βλέμμα.
Η Popos Garcia, είναι ένα κορίτσι δυναμικό, προβληματισμένο, μόλις 20 χρονών που σύλλεξε όλες της τις σκέψεις τα τελευταία 2 χρόνια που κυβερνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα αποτύπως μοναδικά με ένα μολύβι και σκιάσεις. Μεγαλωμένη στο Μόναχο, ομογενής φοιτήτρια που πέρασε στην Οδοντιατρική και επέστρεψε στην Ελλάδα με φιλοδοξίες και όνειρα, ασχολείται με την ζωγραφική από πολύ μικρή ηλικία και την γοητεύει η κάθε μορφή τέχνης.
”Με συναρπάζουν οι ταινίες, τα βιβλία και η μουσική, θεωρώ πώς οι επτά μορφές της τέχνης έχουν πάντα κάτι να σου πουν με διαφορετικό τρόπο. Ακόμα και ο χαβαλές υπό αυτή την μορφή μπορεί να σου μάθει διάφορα πράγματα. Η τέχνη που μπορεί να σε φέρε αντιμέτωπο με διάφορες μορφές συναισθημάτων, θα σε κάνει να γελάσεις, να νευριάσεις μα ποτέ ένα έργο της (οποιασδήποτε μορφής) δεν θα σου περάσει απαρατήρητο.”
Είναι αυτοδίδακτη, αν και δεν υποστηρίζει αυτόν τον όρο διότι θεωρεί πως έχει πολλές επιρροές από καλλιτέχνες που παρατηρεί στα social media. Κυρίως ασχολείται με σχέδια πάνω στο χαρτί, ωστόσο έχει κάνει και ελάχιστα murals, στο Δημοτικό της. Τα περισσότερα της έργα είναι ασπρόμαυρα ωστόσο, χρησιμοποιεί χρώματα κυρίως στα commicions.
Θυμάται πως έπιασε το μολύβι και τα πινέλα στο Δημοτικό, ωστόσο εντατικά ασχολείται από τα 15 της. Ξεκίνησε να παρατηρεί τον εαυτό της και προσπαθούσε να τον αποτυπώσει στο χαρτί.
”Από εκεί και μετά δημιουργούσα προσωπογραφίες καλλιτεχνών και φίλων και το πιο γοητευτικό κομμάτι μέχρι σήμερα είναι οι σκέψεις μου. Προσπαθώ συνέχεια να αποτυπώσω πράγματα που έχω στο μυαλό μου, σκέψεις και συναισθήματα, δεν μου βγαίνουν πάντα συχνά έρχομαι αντιμέτωπη με την απογοήτευση αλλά αυτό με πεισμώνει και εντέλει μου βγαίνουν. Πριν το δω επαγγελματικά, υπήρχαν μεγάλα χρονικά διαστήματα που τα παρατούσα και νόμιζα πως ξέχασα πια να ζωγραφίζω. Σίγουρα έχω αναπτύξει το στιλ μου μόνη μου αλλά οι καλλιτέχνες που βλέπω γενικά με επηρεάζουν. Θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνω μαθήματα και θα το κάνω σίγουρα. To ασπρόμαυρο είναι η αγάπη μου ωστόσο μου αρέσει το χρώμα απλά μην ξεχνάμε πως έχει κόστος. Ήθελα να πειραματιστώ ανατομικά για αρχή με κάποια συγκεκριμένα στιλ ωστέ να βελτιωθώ. Μου αρέσει να κάνω έργα φορτωμένα, να το βλέπεις και να παθαίνεις πολιτισμικό σοκ. ”
Κυρίως ασχολείται με σχέδια πάνω στο χαρτί, ωστόσο έχει κάνει και ελάχιστα murals, στο Δημοτικό της, είναι στα σχέδια της να ασχοληθεί και με το graffiti, ωστόσο όπως είπε η Poppo, αυτό θα καθυστερήσει να έρθει γιατί θέλει αρκετή δουλειά για να βγαίνουν αξιόλογα τα σχέδια πάνω στους τοίχους.
”Έχω σίγουρα να πω πολλά πράγματα μέσα από τα graffiti, γι αυτό τον λόγο είναι από τους επόμενους μου στόχους. Όλα τα έργα τέχνης μου είναι παιδιά μου δεν τα ξεχωρίζω τα αγαπώ το ίδιο. Ωστόσο, το σκίτσο του Κυριάκου Μητσοτάκη, κρύβει την περισσότερη ιστορία και τα πιο βαθιά μου συναισθήματα. Το έργο το ξεκίνησα την περίοδο της δεύτερης καραντίνας και το ολοκλήρωσα όταν ξεκίνησαν οι πυρκαγιές.”
Όταν ήρθε από το Mόναχο στην Ελλάδα ήταν πολύ χαρούμενη, περίμενε την επιστροφή της στην χώρα καιρό τώρα και την βρήκε σε περίοδο που μπήκαμε στο πρώτο lockdown, έτσι δεν μπορούσε να πάει στην σχολή της, να περπατήσει την πόλη και να γνωρίσει νέους ανθρώπους ένιωθε πιεσμένη.
”Η ασφυξία ήταν τόσο έντονη, ήμουν τόσο πιεσμένη με τα μέτρα, ένιωθα πως πάω στο δίπλα περπάτημα και αν έβλεπα αστυνομικό στον δρόμο θα με ήλεχγε σαν να είμαι δολοφόνος. Έβλεπα και διάβαζα ειδήσεις που μου έφερναν στο μυαλό εικόνες δικτατορίας, λόγου χάρην εκείνη της κ. Παπαευαγγέλου, μη μιλάτε και μη γελάτε δυνατά. Μετά την πανδημία έσκασε η πανεπιστημιακή αστυνομία, που δεν υπάρχει σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα και φυσικά ο νόμος θεσπίστηκε τον καιρό που ήμασταν σε lockdown και δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Ήταν η περίοδος της απόλυτης τρομοκρατίας για εμένα, γι αυτό και έπρεπε να βγάλω την οργή μου μέσα από την τέχνη.”
Στο σκίτσο απεικονίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως λέει η Poppo κάποιον έπρεπε να επιλέξει μέσα από την Κυβέρνηση και τον επέλεξε διότι είναι ο εκπρόσωπος του ελληνικού λαού. Πρέπει να παρατηρήσουμε δυο βασικά στοιχεία στο σκίτσο για να ολοκληρωθεί το νόημα της, το ένα είναι το καπελάκι και το άλλο είναι το χέρι που τον επιβάλει σε πνιγμό.
”Το καπελάκι, έχει το σήμα της Νέας Δημοκρατίας και περιβάλλεται από κλόουν, σατιρίζει το γεγονός πως το συγκεκριμένο κόμμα, από την ίδρυση του υποστηρίζει την θεωρία πως θέλει να ταυτίσει τον λαό αυτό, το είχε πει ο Καραμανλής ο μεγάλος κάποτε, και τους απεικόνισα ως κλόουν γιατί την συγκεκριμένη θεωρία δεν την βλέπουμε εμείς σαν λαός. Ίσα-ίσα βλέπουμε πως αποστασιοποιούμαστε μέρα με την μέρα ακόμη παραπάνω. Σατιρίζει επίσης πως η συγκεκριμένη Κυβέρνηση για εμένα τουλάχιστον που είμαι 20 χρονών έχει αποτύχει ακράδαντα στην αποστολή της. Δεν την είδα ποτέ να αναλαμβάνει την ευθύνη, παρατηρώντας τα διαγγέλματα εμένα μου μεταδίδει μία απίστευτη αναισθησία, σαν να διαβάζει την έκθεση που του έγραψαν. Δεν συμμερίζεται τον πόνο μας, την οργή μας και το έχει αποδείξει με τις δηλώσεις του.”
Το δεύτερο σκέλος του σκίτσου που το κάνει σπουδαίο, είναι το χέρι που τον πνίγει. Η Poppo ήθελε να τον βάλει στην θέση του λαού, που θεωρεί πως είναι καταπιεσμένος πιο πολύ από ποτέ.
”Το χέρι αν το παρατηρήσετε ολοκληρώνεται με φωτιά, ήθελα να ταυτίσω τους ανθρώπους που έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους, που ζητούσαν βοήθεια και πάλεψαν τελικά μόνοι τους. Η απόλυτη τραγωδία, διότι ας μην γελιόμαστε δεν πάρθηκαν μέτρα πρόληψης υπήρξαν μονάχα οι εκκενώσεις του 112. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να βγαίνει και να λέει πως δεν είχαμε απώλειες όταν απλοί άνθρωποι παλεύανε απανωτά εικοσιτετράωρα με την φωτιά. Μπορεί να μην υπήρχαν ανθρώπινες απώλειες, αλλά υπήρχαν υλικές, περιβαλλοντικές οι οποίες θέλουν χρόνια για να αντικατασταθούν. Η οργή των ανθρώπων είναι το χέρι. Το σκίτσο το ξεκίνησα μέσα στην καραντίνα και το ολοκλήρωσα με τις φωτιές που ήταν η κλιμάκωση της απογοήτευσης μου. Ήθελα να βάλω εκείνους που το είδαν σε φάση προβληματισμού. Είναι ένα στοχευμένο πολιτικό έργο που μπορεί εύκολα ο κόσμος να ταυτιστεί μαζί του.”
Επέλεξε το συγκεκριμένο στιλ ζωγραφικής, με τις σκιάσεις και την διχρωμία, γιατί θεωρεί πως είναι πολύ έντονο, προσπάθησε να το απεικονίσει όσο πιο ρεαλιστικά και επαναστατικά γίνεται, να βάλει τον Πρωθυπουργό στην θέση της για να αισθανθεί τον πόνο, την ασφυξία και την αγωνία που αντικρίζει εκείνη τα τελευταία δυο χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα.
”Το σκίτσο βγήκε στους δρόμους από τους φίλους μου δεν είχα καμία ανάμειξη εγώ. Μου πρότειναν να γίνει αυτή η διαδικασία είπα ναι και οργανώθηκαν και συνέβη. Απ’όσο ξέρω το είδε πολύς κόσμος και το ήθελε στο σπίτι του για να το έχει, μου το ζήτησαν από την Αθήνα. Με στεναχώρησε που άγνωστοι τα ξεκόλλησαν, μου γεννήθηκε ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Αλλά το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο, ένιωσα πως πιστεύουν στην τέχνη μου και με ενθάρρυναν. Υπήρξαν profil στο Instagram, που τα ανέβασαν με έκαναν tag και δεν τους ήξερα. Χαίρομαι τόσο πολύ που με ψάξανε. Ο σκοπός μου επιτυγχάνεται σιγά-σιγά.”
Όσον αφορά το μέλλον της, δεν μπορεί να το προβλέψει. Είχε επιμεληθεί το artwork για το ”PTSD” άλμπουμ του FNK και τώρα αυτό που έχει ξεκινίζει να ανθίζει είναι μία νέα συνεργασία.
”Θα κυκλοφορήσει το νέο του άρθρο ο Alexander Blues και μου πρότεινε να κάνω 5 διαφορετικά σκίτσα για το κάθε τραγούδι. Ένας αξιόλογος άνθρωπος της τέχνης που ασχολείται με την μουσική. Ο ίδιος θέλει να βγουν και τα σκίτσα προς το κοινό, ουτως ώστε αν δεν αρέσει η μουσική να παρατηρήσουν την εικόνα. Είναι μία μοναδική ιδέα και την περιμένω. Έχω δικές μου σκέψεις για το μέλλον αλλά είναι ακόμα στον αέρα.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου