Πού είναι τα πουλιά όχι μόνο του Ποιητή;Και ένα κόμικ για τους φτερωτούς μας φίλους από την Κύπρο...

1.

Γιώργης Παυλόπουλος
Πού είναι τα πουλιά;

Πού είναι τα πουλιά;

Ατσάραντοι και λιάροι
κι αητομάχια συκοφάγοι και κατσουλιέρες
και κοτσύφια τσουτσουλιάνοι και τσαλαπετεινοί
και τσόνοι καλημάνες και καλατζάκια
και τσιμάλια τσιπιράνοι και τσικουλήθρες
και σπέντζοι τετενίτσες και τουρλουμπούκια
και κίσσες καλοκερήθρες και σηκονούρες
κι ασπροκόλια μπεκανότα και δοδόνες
και κολοτριβιδόνες ξυλοτρύπηδες και σπίγγοι
και τρουποφράχτες κοκκινούρες και τρυγονόλιαροι
και μυγουσάκια γαϊταρίθια και σβουρίτζια
και σγουρδούλια θεοπούλια και μυγούδια και σπίνοι;

Πού είναι ο Κοκκινολαίμης;
Πού είναι τα παπιά;
Κρινέλια και γερμάνια και ψαλίδες
ξυλόκοτες και μπάλιζες και σουγλοκόλια γερατζούλια
και ντελίδες και μαυρόπαπα ψαροφάγοι και τουρλίδες
και ζαγόρνα λαγουτουρλίδες και τσιλιβίδια και βουτουλάδες;

Πού είναι ο Μολοχτός κι ο Πάπουζας;
η Αβοκέτα κι Καλαμοκανάς;
Πού είναι οι συκοπούλες, οι βουλγάρες κι οι σιταρίθρες
τα βατοπούλια, τα κουφαηδόνια κι οι αερογάμηδες
οι φάσες και οι σπαθομύτες τα κιρκινέζια κι οι χαλκοκουρούνες;
Πού είναι ο μπούφος, ο χουχουλόγιωργας κι ο κούκος
ο νυχτοκόρακας, ο γκιώνης, κι ο καράπαπας;
Πού είναι τα ξεφτέρια, τα γεράκια και οι αετοί;
Πού είναι ο Ντρένιος, ο Καλογιάννης κι Μπέτος,

Πού είναι οι Μαυροσκούφηδες;

Εκδόσεις «Κέδρος»,2004, σελ.42.

Η ελληνική γραμματολογία είναι γεμάτη από κείμενα που αφορούν πουλιά. Ας θυμηθούμε μόνο τους Όρνιθες του Αριστοφάνη και το μεσαιωνικό Πουλολόγο , για να μην αναφερθούμε στους νεότερους, τον Ελύτη, το Βρεττάκο κ.α.

Το ποίημα του

Γιώργη Παυλόπουλο  "

Πού είναι τα πουλιά;" , αποσπασμένο από την ομότιτλη συλλογή που κυκλοφόρησε το 2004, λειτουργεί σε δύο επίπεδα: το οικολογικό και το ανθρώπινο. Από τη μία έχουμε την αναλυτική παράθεση ονομάτων με πεζό και αφορούν πουλιά , τα περισσότερα των οποίων σήμερα έχουν εξαφανιστεί από την ελληνική πανίδα• από την άλλη εμφανίζονται ονόματα με κεφαλαίο, τα οποία κάλλιστα μπορούν να υπονοούν ανθρώπους που έχουν χαθεί ( Ντρένιος, Καλογιάννης, Πάπουζας…).
Η ευθεία ερώτηση που συνεχώς επαναλαμβάνεται μέσα στο ποίημα ( Πού είναι…;) εμπεριέχει την πίκρα για τον αδόκητο χαμό αγαπητών πλασμάτων, την εξαφάνιση της φυσικής αθωότητας αλλά και την αγωνία για το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον των υπόλοιπων ζωντανών , αλόγων τε και ελλόγων .
Το ποίημα αφιερώνεται στην Κυβέρνηση των Ελλήνων και ειδικότερα στον υπουργό Χατζηδάκη , που με τον περιβαλλοντοκτόνο  νόμο που πέρασε στη βουλή αίρει την προστασία όλων των υδροβιοτόπων της χώρας , δίνοντας έτσι  το τελικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει στην χλωρίδα και την πανίδα μας.

Θυμίζουμε :Η Ελλάδα είναι η μοναδική  χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει καταδικαστεί  από το Ευρωδικαστήριο για απουσία προστασίας των πτηνών και των βιοτόπων.

Παρά τις επανειλημμένες οδηγίες , συστάσεις και προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ένταξη σημαντικών υδροβιοτόπων ( Δαδιά , Κιλκίς, Θεσσαλονίκη κλπ) στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας, η χώρα μας προτιμά να  πληρώνει εκατομμύρια σε πρόστιμα παρά να απαγορεύει στους δολοφόνους ιδιώτες να καταστρέφουν τη χλωρίδα και την πανίδα τους.

Ενώνουμε τα αισθήματα ντροπής , αηδίας και οργής που μας διακατέχουν με όσους ευαισθητοποιημένους προσπαθούν να προστατέψουν τη ζωή μας που κινδυνεύει από τα ανθρώπινα (ανώνυμα και επώνυμα) αρπακτικά, τα οποία κυριαρχούν στην Ελληνική Επικράτεια.

Ποιους συμφέρει η καταστροφή των υδροβιοτόπων δε θέλει ρώτημα. Βρίσκονται γύρω μας και τους ξέρουμε πολύ καλά. Αδηφάγοι εργολάβοι, κουτοπόνηροι αγρότες, ταμαχιάρηδες μικροαστοί, νεόπλουτοι μεγαλοαστοί, επιχειρηματίες της αρπαχτής , χοντρόπετσοι μεγαλοεπενδυτές , διεφθαρμένοι πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες εκλεγμένοι επί τούτω από τον "κυρίαρχο" λαό...

Έχει σωτηρία αυτός ο τόπος;

Όχι , αν εξακολουθήσουμε ως γνήσιοι αυτιστικοί οικοκτόνοι να τρώμε τις σάρκες μας!

Ιδιαίτερα τώρα που οι νεοφιλελεύθεροι κυβερνώντες έχουν επιπέσει με καταστροφική μανία σε όλα τα οικοσυστήματα της χώρας στο όνομα μιας "ανάπτυξης" που θα γεμίζει τις τσέπες των κερδοσκόπων σε βάρος της φύσης. 

Gerontakos, 3/8/20

**************************************

2

Πετάνε, πετάνε τα κόμικς

Γιάννης Κουκουλάς

efsyn.gr ΚΑΡΕ ΚΑΡΕ

4-5 λεπτά

---

Φλαμίνγκο, αηδόνια, αμπελοπούλια, κιτρινοσουσουράδες, κοράκια και ψαρόνια πρωταγωνιστούν στα κόμικς των Βαγγέλη Γέττου και Μαρίας Λοΐζου και συστήνονται στους αναγνώστες παρακινώντας τους να σεβαστούν και να προστατέψουν την άγρια φύση

Ο Πτηνολογικός Σύνδεσμος Κύπρου ιδρύθηκε το 2003 και λειτουργεί ως μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός με στόχο την προστασία των πουλιών, των βιοτόπων τους και της ευρύτερης βιοποικιλότητας στην Κύπρο. Οι δράσεις του και οι παρεμβάσεις του είναι πολλές και μια από τις σημαντικότερες είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και ειδικότερα των νέων σε ό,τι έχει να κάνει με τη ζωή στην άγρια φύση.

Στο πλαίσιο αυτό, κυκλοφόρησαν τα «Πουλιά», μια σειρά από σύντομες ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν διάφορα από τα πτηνά της Κύπρου, άλλα διάσημα και αναγνωρίσιμα και άλλα σπάνια και άγνωστα στο ευρύ κοινό. Τα σενάρια αυτής της ενδιαφέρουσας έκδοσης υπογράφει ο Βαγγέλης Γέττος και τα σχέδια η Μαρία Λοΐζου, δυο νεαροί δημιουργοί που εργάστηκαν με μεγάλη ευαισθησία και σεβασμό απέναντι στα φτερωτά πλάσματα και έπλασαν 21 χιουμοριστικές ιστορίες που απευθύνονται σε κάθε ηλικία. «Από τον σπάνιο κλόκκαρο που επιβιώνει σε λιγοστούς αριθμούς στον Πενταδάκτυλο μέχρι τα κομψά φλαμίνγκο που κοσμούν τις αλυκές του νησιού μας τον χειμώνα και τα “καλοφωνάρικα” σγαρτίλια που κελαηδούν γλυκά στους κήπους μας, τα πουλιά συνυφαίνονται με πτυχές της καθημερινότητάς μας με τρόπους αναπάντεχα όμορφους.

Η χαρισματική τους ύπαρξη έχει δώσει ουκ ολίγες φορές έναυσμα σε ποικίλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης ξυπνώντας μέσα μας αισθήματα θαυμασμού και έμπνευσης» σημειώνει στο προλογικό της σημείωμα η Ελενα Μαρκιτανή, υπεύθυνη επικοινωνίας του Πτηνολογικού. Ενώ ο σεναριογράφος Βαγγέλης Γέττος προσθέτει στο δικό του εισαγωγικό σημείωμα ότι «Από τους προϊστορικούς σκιτσογράφους του σπηλαίου Λασκό στην Ντορντόν της Γαλλίας μέχρι την κλασική ταινία “Πουλιά” του Αλφρεντ Χίτσκοκ και από το ποίημα “Το Κοράκι” του Εντγκαρ Αλαν Πόε μέχρι τους Ορνιθες του Αριστοφάνη, φαίνεται ότι τα πουλιά πάντα ιντρίγκαραν τους δημιουργούς.

Τα πουλιά έχουν γίνει εμβλήματα κρατών, ποδοσφαιρικών ομάδων, αυτοκρατοριών, εταιρειών. Κάτι υπάρχει πίσω από αυτό τον θαυμασμό του ανθρώπου προς τα πουλιά». «Τα Πουλιά» του Πτηνολογικού Συνδέσμου εκφράζουν με καλλιτεχνικό τρόπο, μέσω των κόμικς δυο νέων δημιουργών, αυτόν τον θαυμασμό προς τη φύση και τα πλάσματά της. Πολλά από αυτά τα πλάσματα πρέπει να ταξιδέψεις σε συγκεκριμένα μέρη για να τα δεις –και η Κύπρος είναι ένα από αυτά τα μέρη– ενώ ορισμένα είναι τόσο σπάνια και άλλα αποτελούν είδη υπό εξαφάνιση με ελάχιστες πιθανότητες να τα δεις ποτέ. Αλλα ζουν και πετάνε ακριβώς από πάνω μας και το μόνο που χρειάζεται είναι να στρίψουμε το κεφάλι προς τον ουρανό. Η έκδοση αυτή ίσως αποτελεί μια μεταφορική προτροπή και μια καλή αφορμή για να κοιτάμε ψηλά όλο και περισσότερο και όχι μόνο χαμηλά.

comics@efsyn.gr