Αιγαίο:
γοργόνες
και μάγκες
Τα νέα για τη διαχείριση της πανδημίας είναι αποκαλυπτικά. Τα κρούσματα Covid-19 έφτασαν προχτές το ρεκόρ των 269. Στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και στο Παπαγεωργίου αρκετοί υγειονομικοί βρέθηκαν θετικοί, ενώ συνεχίζεται η ύποπτη σιωπή για το πόσα ακριβώς είναι τα κρούσματα σε κάθε νησί. Το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο και τα σχολεία ανοίγουν χωρίς ουσιαστική μέριμνα για το τι θα συμβεί αν αρχίσει να διασπείρεται ο ιός με τον αγιασμό.
Υπάρχουν και χειρότερα, που θα πούμε αργότερα. Προς το παρόν, κάτι άλλο μου έρχεται στο μυαλό: αν έτσι έχουν τα πράγματα στον τομέα της δημόσιας υγείας, τί απ’ τα δυο περιμένετε να συμβεί σε περίπτωση θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο; Το έπος του 1940 ή το χάος του Ιουλίου του 1974;
Μάθαμε ότι ο υπουργός Άμυνας επικοινώνησε δια ασυρμάτου με τον κυβερνήτη της φρεγάτας «Λήμνος», που «επακούμβησε» πριν λίγες μέρες στην τουρκική φρεγάτα «Κεμάλ Ρέις» και της προκάλεσε ρήγμα. «Είσαι μάγκας κύριε κυβερνήτα, συγχαρητήρια», είπε ο υπουργός στον κυβερνήτη, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μου ότι στο Αιγαίο, εκτός από ψάρια, υπάρχουν και μάγκες. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι, αφού η δική μας φρεγάτα προσέκρουσε με την πλώρη της στην πρύμνη της τουρκικής φρεγάτας η μαγκιά ήταν ότι το ελληνικό πλοίο δεν άλλαξε πορεία και χτύπησε το άλλο που περνούσε σχεδόν κάθετα μπροστά του.
Δηλαδή: ο Τούρκος κυβερνήτης έκανε ένα τσαλίμι και ο Έλληνας αξιωματικός δεν χαμπάριασε και ανταπέδωσε τον τσαμπουκά. Κάποιος πολύ εμφορούμενος και παραφουσκωμένος (α λα Κρανιδιώτη) μπορεί να πει για το περιστατικό «γεια σου ρε μάγκα καπετάνιε». Άλλος όμως θα έλεγε «μπαμπά πρόσεχε» και άλλος «κόψε λίγο πατριώτη να μη χτυπήσεις τον μαλάκα και μπλέξουμε». Αναρωτιέμαι τί θα γινόταν, αν η μαγκιά του δικού μας δεν έβγαινε και το ελληνικό πλοίο χτυπούσε το τουρκικό στη μέση και το βύθιζε. Πόσα θα ήταν τα θύματα και τί ακριβώς θα είχαμε κερδίσει; Όλοι θα έσπευδαν να πουν ότι έγινε το «δυστύχημα» που αναμενόταν με την ένταση που υπάρχει στο Αιγαίο, ενώ οι μαύρες οι οικογένειες -δικές μας και ξένες- θα θρηνούσαν τα παλληκάρια που χάθηκαν. Μετά, θα πηγαίναμε άρον - άρον σε διαπραγματεύσεις υπό την υψηλή εποπτεία της Γερμανίας και των Αμερικανών.
Η κατάσταση στο Αιγαίο είναι σουρεαλιστική. Ένα καράβι με αστεία μουτσούνα, το τουρκικό σεισμογραφικό «Ορούτς Ρέις» μπαινοβγαίνει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και όλος ο ελληνικός στόλος ακολουθεί κατά πόδας μήπως και. Μήπως και τι; Μη τυχόν και κάνει σεισμογραφικές έρευνες; Ε, λοιπόν κάνει! Το είπε χωρίς περιστροφές ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού -και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε. Πόσο καιρό θα ζούμε με ψευδαισθήσεις κι ως πότε θα τρεφόμαστε με ιδεολογήματα περί «πολεμικής αρετής» των Ελλήνων;
Βεβαίως, εάν οι Τούρκοι έκαναν απόβαση στη Μυτιλήνη, ο ελληνικός στρατός θα έπρεπε να παρέμβει για να αναχαιτίσει τους επιδρομείς. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο Ερντογάν ασκεί -όπως και όλοι οι προκάτοχοι του- τη «διπλωματία των σεισμογραφικών». Κάπου στο βάθος υπάρχει βέβαια η υπενθύμιση ότι η Τουρκία διαθέτει έναν ετοιμοπόλεμο μηχανισμό διεκδίκησης νέων ζωνών και έναν πληθυσμό 82 εκατομμυρίων (όσο περίπου η Γερμανία).
Το μικρό μέγεθος της Ελλάδας δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η εργαλειοποίηση των εθνικών θεμάτων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας έχει δημιουργήσει μια κουλτούρα «ακραιφνούς μικρομεγαλισμού», που αν δεν την αντιπάλευε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχαμε λύσει ούτε το Μακεδονικό. Στο θέμα εκείνο η κατάσταση ήταν ακόμα πιο τραγελαφική, διότι είχαμε και το περισσότερο δίκιο και το πάνω χέρι. Αλλά τα μικρομέγαλα και τα κρυπτοηγεμονιστικά μας είχαν παραλύσει για δεκαετίες.
Ακόμα όμως κι ο ΣΥΡΙΖΑ τα μπερδεύει εσχάτως. Οι γνωρίζοντες λένε ότι δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι για «μειωμένη επήρεια» των ελληνικών νησιών (όπως στην ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία), μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν το μήκος των απέναντι ακτών. Κάποιος θα προσέθετε σ’ αυτό και τη γεωπολιτική συγκυρία. Στη συμφωνία των Πρεσπών δεν ελήφθη η γεωπολιτική συγκυρία υπ’ όψιν; Γιατί όχι κι εδώ; Η πολιτική του Ερντογάν αποτελεί μια επώδυνη υπόμνηση, που πρέπει να μας γίνει μάθημα: καμιά συνθήκη και καμιά συμφωνία δεν είναι γραμμένη στην πέτρα. Όλα σταθμίζονται και επανεξετάζονται υπό το φως των συσχετισμών. Εδώ οι Εγγλέζοι φτάσανε να κάνουν απόβαση στα Φώκλαντς, το ξεχάσατε;
Οι μαγκιές και τα βαρύγδουπα που λέει προσφάτως -και οψίμως- ο Νίκος Κοτζιάς είναι το ένα άκρο. Προσέξτε όμως διότι υπάρχει και τ’ άλλο: η προσέγγιση Σημίτη, η λογική των Ιμίων, που δεν ενδείκνυται κατά κανένα τρόπο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο. Σε περίπτωση εμπλοκής, οι γαλλικές φρεγάτες και τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα δεν πρόκειται να εμφανιστούν αυτή τη φορά σαν γοργόνες για να σταματήσουν τα τουρκικά πολεμικά. Εξ άλλου, αντίθετα με ό,τι λέγεται και γράφεται, η κυβέρνηση Σημίτη δεν αντιμετώπισε με ρεαλισμό τις προκλήσεις στο Αιγαίο. Τις αντιμετώπισε με αποσιωπήσεις, μισόλογα και μετάθεση του προβλήματος στους επόμενους. Έχετε ποτέ διερωτηθεί τί ακριβώς συνέβη στα Ίμια εκείνη τη νύχτα; Ψάξτε λίγο και θα καταλάβετε.
Την πιο ορθολογική και ξεκάθαρη άποψη για τα ελληνο-τουρκικά (απ’ την πλευρά της Αριστεράς) την εξέφρασε σε πρόσφατο άρθρο του ο Τάκης Κατσαρός. «Τι κι αν εκκρεμεί η οριοθέτηση ΑΟΖ, ο καθορισμός χωρικών υδάτων (τα περίφημα 12 μίλια), η διαφορά αιγιαλίτιδας ζώνης 6 μιλίων και εναέριου χώρου 10 μιλίων. Όλα αυτά πολλά χρόνια τώρα έχουν παραπεμφθεί σε αλλεπάλληλους γύρους διερευνητικών επαφών Τουρκίας-Ελλάδας για να συντηρείται ο εθνικός μύθος της «μιας και μόνης διαφοράς» (…) Ενώ, όλη η διεθνής κοινότητα γνωρίζει ότι πρόκειται για μη νομικά κατοχυρωμένες θαλάσσιες ζώνες που διεκδικούνται εξίσου τόσο από την ελληνική όσο και από την τουρκική πλευρά.
Άρα είναι αμφισβητούμενες, παρά τους τόνους μελάνης και τους ωκεανούς λέξεων που έχουν καταναλωθεί κοντά μισό αιώνα για να κρυφτεί η προφανής αυτή αλήθεια. Την ανεκδιήγητη και εντελώς παράλογη θέση της μιας και μόνης διαφοράς, παρά τους ελιγμούς στους οποίους υποχρεώνεται λόγω της επιθετικότητας του τουρκικού εθνικισμού, υπηρετούν σήμερα ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Ν.Δ., εφόσον αυτοί βρίσκονται στην εξουσία».
Διαβάζοντας το άρθρο μου ήρθε στο μυαλό μια πολύ απλή ερώτηση: γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μπουκωμένος και δεν μιλάει μ’ αυτή την καθαρή, αριστερή γλώσσα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου