Ο κύριος Μη έχει το δικό του Κοελικό μότο: «Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλη η οικογένεια συνωμοτεί για να τα καταφέρεις».

Ο κύριος Μη Γκουρού. Ιστορία δεύτερη του κυρίου Μη.

Του Κωστή ΠαπαΊωάννου

antiphono.wordpress.com

 

Ο κύριος Μη και η κυρία Μα έπρεπε επειγόντως να κατέβουν στο λαό. Ο κύριος Μη κατάλαβε ότι χρειαζόταν μια έκτακτη εμφάνιση, το ένιωθε. Ήταν σωματοποιημένη εμπειρία η κάθοδος στο κοινό, σαν του καλλιτέχνη που κάνει stage diving, σαν του ιερέα που βγάζει τα άμφια και βυθίζεται στην ταπεινότητα.
Σήμερα το πρωί ο κύριος Μη ένιωθε σαν να είχε πέσει το πεχά της επιδερμίδας, σαν να είχαν στεγνώσει οι πόροι του δέρματος από την έλλειψη επαφής. Κανονικά την κάθοδο στον λαό την έκανε πρώτη και τρίτη εβδομάδα κάθε μήνα για να δίνει δύναμη στους απλούς ανθρώπους.
Οι απλοί άνθρωποι παίρνουν κουράγιο κάθε φορά που ο κύριος Μη περπατάει ανάμεσά τους γυμνός από τη μέση και πάνω, μόνο με το μαγιό και το ρολόι του. Δίπλα του η κυρία Μα, με μαγιό και καπέλο, υπέρκομψοι και οι δυο, με κορμιά λαμπάδα. Οι απλοί άνθρωποι πλησιάζουν αργά, μαγεμένοι, σαν τις πεταλούδες στο φως, νιώθουν τα vibes, την αύρα. Καίγονται.
Μπορούν να Τον δουν, να Τον αγγίξουν, να πιστέψουν στη χάρη Του.
Ο κύριος Μη πρώτα κινείται σφριγηλός ανάμεσα στις ομπρέλες με τους θνητούς, μετά γλιστράει επί των υδάτων σε σανίδα.
Ο κ. Μη έχει θηριώδες καρμικό φορτίο, τα τσάκρα του παρουσιάζουν πρωτοφανή ισορροπία κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Στην Καλιφόρνια πολλοί life coaches χρησιμοποιούν τον κύριο Μη ως υπόδειγμα, προβάλλουν ολογράμματά Του, καλοκαιρινά από παραλίες και χειμερινά με σκι.
Τώρα όμως χρειάζεται επειγόντως μια επαφή με τον κόσμο, τώρα που έχει πέσει αρρώστια κακή. Στη χώρα του κυρίου Μη οι άνθρωποι δεν αρρώσταιναν στην αρχή. Γιατί; Γιατί πίστευαν σε Αυτόν και έκαναν ό, τι τους έλεγε. Και όσο Τον άκουγαν όλα πήγαιναν καλά, κι ο κύριος Μη πάνω στο άλογο κάρφωνε με δόρυ τον διαβολοϊό. Αλλά μετά η πίστη των ανθρώπων λύγισε, λιγοψύχησαν και σκληρή δοκιμασία έπεσε στο λαό Του. Και ο κύριος Μη ξέρει ότι είναι η πρώτη από τις δοκιμασίες, θα έρθουν και βάτραχοι και μύγες και στάχτη και χαλαζοθύελλα και σμήνος ακρίδων.
Και δεν έχει άλλα γιατρικά, τα μοίρασε όλα.
Πρέπει να μοιράσει ξανά τα ίδια, να αρνούνται να δώσουν οι δικοί του και μετά να μοιράζει ο ίδιος. Όλο και πιο ανθρώπινος, όλο και πιο γήινος. Χτες μοίρασε μάσκες ενώ η κυρία Κε είπε πως δε θα μοιράσουν, προχτές μοίρασε εμβόλια ενώ ο κύριος Στα είπε πως δε θα μοιράσουν. Αύριο θα βάλει την κυρία Κε να αρνηθεί πάλι για να βγει μετά ο ίδιος ο κύριος Μη να μοιράσει δωρεάν σχολικά βιβλία.
Δεν έχει άλλα αγαθά, τα μοίρασε όλα. Έχει μόνο ένα αγαθό, τον εαυτό Του.
Γδύνεται πρόχειρα για μια επαφή με τον κόσμο. Τον κουράζουν αυτές οι επαφές, να κυκλοφορεί με το μαγιό ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ξέρει. Να μιλάει όπως δεν ξέρει, ζεστά και καθημερινά και ανθρώπινα.
Η κυρία Μα του δίνει πάντα να φοράει ένα χαϊμαλί στο χέρι ή ένα μενταγιόν στο λαιμό κι έτσι δείχνει ακόμα πιο casual και cool και ζεν, ένας νεο-γκουρού, ένας μεταπολιτικός Πάουλο Κοέλιο. Έχει και το δικό του Κοελικό μότο: «Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλη η οικογένεια συνωμοτεί για να τα καταφέρεις».
Όλα αυτά όμως Τον έχουν εξαντλήσει. Κάνει μια σύντομη απόδραση στη γενέτειρά του, την νήσο Κρη. Μόλις φτάνει μετράει τις μέρες μέχρι την επόμενη απόδραση.
Αν κάνει γέφυρα την Πέμπτη μπορεί να του κάτσει εξαήμερο απ’ το πουθενά.