Η πραγματικά θετική συνεισφορά του Τραμπ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΙΜΟΝΟΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2140 στις 27-08-2020

 

Οι μεγάλες αλήθειες που μας αποκάλυψε η θητεία του

 

Το σημαντικότερο επιχειρηματικό πρότζεκτ της οικογένειας είναι η εξουσία

 

Δεν είναι λογοπαίγνιο. Ούτε παράλογο. Κανένας πολιτικός, ακόμα και ο χειρότερος, λόγω της δυναμικής αλλά και του ειδικού βάρους του αξιώματος που του αναθέτουν οι πολίτες, δεν έχει, εξ ορισμού, και θετική συνεισφορά, θετικό αποτύπωμα στη θητεία του. Το ίδιο ισχύει και για τον Πρόεδρο Τραμπ, που ενεπλάκη, πολιτεύτηκε, εξελέγη και τελικά κυβέρνησε με βασική πυξίδα το υπερεγώ του.

 

Με τα πολιτικά δεδομένα να καθορίζονται από την «αρρωστημένη» αντίδραση προς το κατεστημένο και την απόλυτη απαξίωση της πραγματικότητας, της επιστήμης και της λογικής, ο Αμερικανός Πρόεδρος προσέφερε μια ιλαροτραγική θητεία που ανέδειξε και, κυρίως, αποκάλυψε την «αχίλλειο πτέρνα της δημοκρατίας», που δεν είναι άλλη από τη «δικτατορία των λογιστών».

 

Ας δούμε ενδεικτικά τα σημεία στα οποία οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στον Πρόεδρο Τραμπ για την προσφορά του στην κοινή λογική:

 

1. Το ψέμα και οι αβάσιμες αιτιάσεις είναι βασικό εργαλείο πολιτικής

Δεν έχει σημασία να καταγράψουμε τα ψέματα – ή καλύτερα τις ανακρίβειες – που έχει πει ως Πρόεδρος. Τα αμερικανικά ΜΜΕ κάνουν συστηματικά αυτή τη δουλειά. Συνωμοσιολογίες, δαιμονοποίηση και απαξίωση όσων δεν συμφωνούν με τη δική του λογική. Διαχωρισμός, τοξικότητα, και όλα στο όνομα της δικής του «αλήθειας».

 

Δεν είναι μόνο η συμβουλή για χλωρίνη ούτε η εικόνα με τη Βίβλο ανά χείρας εν μέσω φυλετικού διχασμού. Είναι η απόλυτη νομιμοποίηση μιας απάνθρωπης ακροδεξιάς και λαϊκίστικης ιδεολογίας που μπορεί να διαχυθεί παγκοσμίως. Με λίγα λόγια «όλα είναι ψέμα».

 

2. Οι Ρώσοι είναι «φίλοι μας»

Η αμερικανική Δικαιοσύνη μίλησε. Ο καθένας κατάλαβε ό,τι ήθελε να καταλάβει, αλλά ο λεκές παραμένει. Οι Ρώσοι, παίζοντας τα παιχνίδια που η Δύση τους έμαθε και χρησιμοποίησε πρώτη, ανακατεύεται στις εκλογικές διαδικασίες, επιλέγει Προέδρους, πρωθυπουργούς και κόμματα. Με φίλους επιχειρηματίες και πρόθυμους πολιτικούς δημιουργεί το παγκόσμιο περιβάλλον που τη βολεύει για να προστατεύσει τα συμφέροντά της.

 

Δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και η Βρετανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και όλη η Ε.Ε. Η Ρωσία θέλει να επηρεάσει επιβάλλοντας φιλορωσικές, ψεκασμένες και αντιδυτικές θεωρίες στο τρίπτυχο θρησκεία, αντιπαγκοσμιοποίηση και «ξανθό γένος».

 

3. Η δημοκρατία θέλει «σιδηρά πυγμή»

Ο Πρόεδρος αγαπάει και επικοινωνεί καλύτερα με άντρες ηγέτες που έχουν τάσεις αναστολής της δημοκρατίας. Ερντογάν, Πούτιν, Κιμ κ.λπ. Θεωρεί ότι τον ακούνε, τον στηρίζουν και μπορούν να συνεργαστούν μαζί του. Ο Ερντογάν είναι ο αγαπημένος του. Ο Πούτιν το είδωλό του και ο Κιμ υπόδειγμα δημοκρατικής διακυβέρνησης. Το μόνο που τους διαχωρίζει είναι ότι τον Τραμπ δεν θα τον αντικαταστήσει η αδελφή του επειδή απλώς δεν μιλιούνται.

 

4. Η οικονομία είναι πάνω από τους ανθρώπους

Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών ο Πρόεδρος Τραμπ χαριτολογώντας κάλεσε το πλήθος να ζητήσει όχι τέσσερα ακόμα χρόνια, αλλά άλλα 12 και όρισε ως μεγαλύτερό του επίτευγμα την οικονομία και ειδικότερα την άνοδο του χρηματιστηρίου. Με την ανεργία να καλπάζει, το δημόσιο χρέος να διευρύνεται και εκατομμύρια Αμερικανούς να ζουν από τα συσσίτια, είναι σαφές ότι για τον Πρόεδρο Τραμπ σημασία έχει η ευημερία των αριθμών, όχι των ανθρώπων.

 

5. Η οικογενειοκρατία δεν είναι κατακριτέα στις ΗΠΑ

Ποτέ στις ΗΠΑ δεν είχε συμβεί τέτοια κατάλυση της εξουσίας από μία οικογένεια. Η κόρη του, οι γιοι του, ο γαμπρός του, η πρώην γυναίκα και οι άνθρωποί του. Νεποτισμός και μετριότητα. Θράσος και επέλαση. Μάλιστα, ίσως κάνοντας χιούμορ, ο γιος του Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι «ο πατέρας του διαχειρίστηκε εξαιρετικά, αποτελεσματικά και με ταχύτητα» την πανδημία στις ΗΠΑ. Και το καντράν «γράφει» δυστυχώς 180.000 νεκρούς, εκατομμύρια κρούσματα, συμβουλές για χλωρίνη και πίστη για ένα εμβόλιο πριν από τις εκλογές, ακόμα και αν δεν είναι δοκιμασμένο.

 

6. Η εξουσία «αθωώνει»

Ο εισαγγελέας επιμένει και ίσως καταφέρει να αναγκάσει τον Ντόναλντ Τραμπ να αποκαλύψει τις φορολογικές του δηλώσεις, κάτι που συστηματικά αρνείται να κάνει. Δεν είναι ο μεγαλύτερός του φόβος η φοροδιαφυγή, ή τα δάνεια της Deutsche Bank. Αυτό που σίγουρα τον βασανίζει είναι να μην θεωρήσουν ότι δεν την έχει μεγάλη την περιουσία.

 

7. Τα λεφτά απελευθερώνουν ακόμα και έναντι του νόμου

Ο Πρόεδρος θεωρεί ότι κάθε πλούσιος είναι αθώος. Ότι το να είσαι επιχειρηματίας είναι βωμός καλών προθέσεων. Γι’ αυτό προωθεί πλούσιους φίλους σε πόστα κλειδιά για να σώσει τη χώρα. Τελευταίο παράδειγμα τα κρατικά ταχυδρομεία. Ένας πλούσιος φίλος του θέλει να τα περιορίσει στο όνομα της εξυγίανσης και με πραγματικό στόχο τον περιορισμό της επιστολικής ψήφου που δεν ελέγχει και άρα δεν αναγνωρίζει.

 

8. Οι σύμμαχοι είναι συνεταίροι με συνδρομή

Ο πρώτος καβγάς με τους συμμάχους των ΗΠΑ ήταν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Ο Πρόεδρος Τραμπ, κάνοντας ένα ακόμα δωράκι στο ξανθό γένος, ζήτησε από τη Γερμανία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και για να τους τιμωρήσει απέσυρε δυνάμεις από τη Γερμανία, την Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

 

9. Η θρησκεία είναι στοιχείο υποταγής και τοξικότητας

Πολιτικοποιώντας τη θρησκεία και επιβάλλοντας ψευδοδιλήμματα τρομάζει τους χριστιανούς και απομονώνει όσους δεν καταλαβαίνει.

 

Με λίγα λόγια ο Πρόεδρος Τραμπ έδειξε σε τέσσερα χρόνια πως εκείνος και οι υπόλοιποι της διεθνούς των τάχα αντικομφορμιστών και πλήρως λαϊκιστών και βαθέως ακραίων θεωρούν ότι οι άνθρωποι είναι αριθμοί, το κράτος είναι λάφυρο και ότι η τέλεια εναλλακτική της ψυχοθεραπείας είναι η εξουσία.

 

Οι εκλογές είναι αμφίρροπες. Δεν έχει τελειώσει τίποτα. Ο Τραμπ δύναται να ανανεώσει τη θητεία του. Ακόμα υπάρχουν ανά την υφήλιο πολλοί που τον βλέπουν σαν ελευθερωτή, ήρωα και αντικομφορμιστή. Δικαίωμά τους. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουν πλέον κανένα άλλοθι και καμία δικαιολογία. Το σημαντικότερο επιχειρηματικό πρότζεκτ της οικογένειας είναι – και θέλουν να παραμείνει – η εξουσία.