ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ ΔΕΝ ΕΒΓΑΖΕ ΜΟΝΟ ΒΑΡΕΤΕΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ
Αν συγκρίνετε τη σημερινή μέση ρομαντική κωμωδία, είδος που με το τσουβάλι παράγει το Χόλιγουντ, με το έργο του πιο διάσημου διαχρονικά στο είδος σκηνοθέτη της παλαιάς εποχής Preston Sturges*, γίνεται ολοφάνερο ότι με την πάροδο του χρόνου έχει χαθεί το πιο σημαντικό στοιχείο της :η ικανότητα καινοτομίας στο πλαίσιο της σύμβασης.
Το Χόλιγουντ έχει πλέον εξαντλήσει τις καινοτόμες ιδέες του για τη ρομαντική κωμωδία και οι μέθοδοι με τις οποίες οι σύγχρονοι κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν για να εξερευνήσουν τις ερωτικές σχέσεις έχουν γίνει κοινές, θαμπές και επαναλαμβανόμενες.
"Η γυναίκα -πειρασμός" π.χ.είναι η ταινία των συνεχών εκπλήξεων.
Ο Στάρτζες με ευρηματικό τρόπο ανατρέπει τις καθιερωμένες συμβάσεις , ηδονίζεται με το να σχίζει το περιτύλιγμα του αστικού γάμου και να τινάζει στον αέρα τις ρομαντικές αντιλήψεις περί αταξικού αγνού έρωτα . Αν ο γάμος δεν είναι ωμή συμφεροντολογική συναλλαγή, τότε είναι η εξαπάτηση του αφελούς από τον πονηρό . Ο έρωτας στα χέρια της παμπόνηρης τυχοδιώκτριας Εύας, που την υποδύεται η καταπληκτική Μπάρμπαρα Στάνγουικ είναι το μέσο για να τυλίξει το πλούσιο κορόιδο . Αν δεν θα τα καταφέρει με την πρώτη , θα το πετύχει με τη δεύτερη. Κι όταν στραβώσει πάλι το πράμα και τη δεύτερη φορά, δεν πειράζει, δεν απογοητευόμαστε , αφού θα υπάρξει και τρίτη προσπάθεια , πιο καλά μελετημένη από τις προηγούμενες .
Το 1994 ταινία επελέγη να φυλαχτεί για διατήρηση στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, με αιτιολόγηση πως είναι πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[4].
Το γραφείο της λογοκρισίας που εφάρμοζε τον κώδικα Χέιζ, αρχικά απέρριψε το σενάριο, εφόσον άφηνε να εννοηθεί ότι οι δυο πρωταγωνιστές είχαν σεξουαλικές σχέσεις. Ο Στάρτζες έκανε μερικές διορθώσεις και το σενάριο έλαβε την έγκριση του γραφείου.
Η διανομή των πρωταγωνιστικών ρόλων, υπέστη επίσης πολλές αλλαγές. Αρχικά οι υπεύθυνοι της εταιρίας σκόπευαν να αναθέσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Μπράιαν Αχέρν[5], ενώ είχαν υπόψιν επίσης τους Τζόελ ΜακΚρέι, Μάντλιν Κάρολ και Πολέτ Γκοντάρ. Τον Αύγουστο του 1940 ανακοινώθηκαν τα ονόματα των Φρεντ ΜακΜάρεϊ και Μάντλιν Κάρολ για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ένα μήνα αργότερα ο Ντάριλ Ζάνουκ της 20th Century Fox δάνεισε τον Χένρι Φόντα στην εταιρία για να συμπρωταγωνιστήσει με την Πολέτ Γκοντάρ. Στη συνέχεια η Γκοντάρ αντικαταστάθηκε από την Μπάρμπαρα Στάνγουικ.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1940 και ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς[6]. Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ περιέγραψε το κινηματογραφικό πλατό σαν καρναβάλι. Οι ηθοποιοί δεν χρησιμοποιούσαν τροχόσπιτα για την ξεκούρασή τους αλλά κάθονταν σε καρέκλες ακούγοντας τις ιστορίες του σκηνοθέτη και αναπαράγοντας τις ατάκες της ταινίας. Στα γυρίσματα της σκηνής που διαδραματίζεται στην κρεβατοκάμαρα της Στάνγουικ, ο Στάρτζες φόρεσε μπουρνούζι για να μπει στο κλίμα[5].
Η ταινία έκανε πρεμιέρα τον Φεβρουάριο του 1941[6] και ήταν μια από τις δέκα εμπορικότερες της χρονιάς[7].
Η γυναίκα πειρασμός - Βικιπαίδεια
Αν συγκρίνετε τη σημερινή μέση ρομαντική κωμωδία, είδος που με το τσουβάλι παράγει το Χόλιγουντ, με το έργο του πιο διάσημου διαχρονικά στο είδος σκηνοθέτη της παλαιάς εποχής Preston Sturges*, γίνεται ολοφάνερο ότι με την πάροδο του χρόνου έχει χαθεί το πιο σημαντικό στοιχείο της :η ικανότητα καινοτομίας στο πλαίσιο της σύμβασης.
Το Χόλιγουντ έχει πλέον εξαντλήσει τις καινοτόμες ιδέες του για τη ρομαντική κωμωδία και οι μέθοδοι με τις οποίες οι σύγχρονοι κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν για να εξερευνήσουν τις ερωτικές σχέσεις έχουν γίνει κοινές, θαμπές και επαναλαμβανόμενες.
"Η γυναίκα -πειρασμός" π.χ.είναι η ταινία των συνεχών εκπλήξεων.
Ο Στάρτζες με ευρηματικό τρόπο ανατρέπει τις καθιερωμένες συμβάσεις , ηδονίζεται με το να σχίζει το περιτύλιγμα του αστικού γάμου και να τινάζει στον αέρα τις ρομαντικές αντιλήψεις περί αταξικού αγνού έρωτα . Αν ο γάμος δεν είναι ωμή συμφεροντολογική συναλλαγή, τότε είναι η εξαπάτηση του αφελούς από τον πονηρό . Ο έρωτας στα χέρια της παμπόνηρης τυχοδιώκτριας Εύας, που την υποδύεται η καταπληκτική Μπάρμπαρα Στάνγουικ είναι το μέσο για να τυλίξει το πλούσιο κορόιδο . Αν δεν θα τα καταφέρει με την πρώτη , θα το πετύχει με τη δεύτερη. Κι όταν στραβώσει πάλι το πράμα και τη δεύτερη φορά, δεν πειράζει, δεν απογοητευόμαστε , αφού θα υπάρξει και τρίτη προσπάθεια , πιο καλά μελετημένη από τις προηγούμενες .
Η γυναίκα πειρασμός
Η ταινία Η γυναίκα πειρασμός (αγγλ. The Lady Eve) είναι σοφιστικέ κωμωδία παραγωγής 1941 σε σκηνοθεσία Πρέστον Στάρτζες[1]. Η ταινία είναι βασισμένη σε μυθιστόρημα του Μόκτον Χόφι[2][3], ενώ το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον Στάρτζες. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Χένρι Φόντα και η Μπάρμπαρα Στάνγουικ.Το 1994 ταινία επελέγη να φυλαχτεί για διατήρηση στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, με αιτιολόγηση πως είναι πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[4].
Υπόθεση
Ο Τσαρλς "Χόπσι" Πάικ (Χένρι Φόντα), ένας μελετητής φιδιών και πλούσιος κληρονόμος μιας εταιρίας παραγωγής μπίρας, επιστρέφει στις Η.Π.Α. με το πλοίο μετά από ενός χρόνου διαμονή στον Αμαζόνιο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ενώ έχει απορρίψει όλες τις γυναίκες που τον πλησιάζουν προκειμένου να τον γοητεύσουν, ερωτεύεται την Τζιν "Γιουτζίνια" Χάρινγκτον (Μπάρμπαρα Στάνγουικ), κόρη ενός απατεώνα χαρτοπαίκτη (Τσαρλς Κόμπερν), που ταξιδεύει μαζί της. Η Τζιν χρησιμοποιείται από τον πατέρα της ως δόλωμα, προκειμένου να προσεγγίσει πλούσιους ταξιδιώτες και να τους κλέψουν στα χαρτιά. Η Τζιν όμως ερωτεύεται τον Τσαρλς κι όταν εκείνος της κάνει πρόταση γάμου, αποφασίζει να μην τον αφήσει να παίξει πια χαρτιά με τον πατέρα της. Ο Τσαρλς μαθαίνει όμως την αλήθεια και το ζευγάρι χωρίζει λίγο πριν φτάσει στην Αμερική. Η Τζιν είναι όμως αποφασισμένη να κατακτήσει ξανά τον Τσαρλς και σκαρφίζεται ένα κόλπο, με τη βοήθεια ενός απατεώνα του Σερ Άλφρεντ ΜακΓκλίναν Κιθ (Έρικ Μπλορ), που θα τη βοηθήσει να εισχωρήσει στην έπαυλη του Τσαρλς, όπου θα παρουσιαστεί στους γονείς του ως Αγγλίδα λαίδη Ιβ Σίντουιτς. Ο Τσαρλς παρά την αρχική του καχυποψία πάνω στην Αγγλίδα λαίδη, μετά από λίγο αρχίζει να πιστεύει πραγματικά ότι πρόκειται για διαφορετική γυναίκα από εκείνη που γνώρισε στο πλοίο και ξεκινά μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων.Πληροφορίες παραγωγής
Η γυναίκα πειρασμός είναι βασισμένη σε διήγημα του Μόκτον Χόφι με τίτλο Two Bad Hats, ο οποίος ήταν και ο τίτλος του σεναρίου στα πρώιμα στάδια της παραγωγής. Το 1938 ο Πρέστον Στάρτζες προσελήφθη από την Paramount για να γράψει ένα σενάριο βασισμένο στο διήγημα του Χόφι. Στην ταινία επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει η Κλοντέτ Κολμπέρ. Ο Στάρτζες διαπληκτίστηκε με τον παραγωγό της Paramount, Άλμπερτ Λιούιν, καθώς διαφώνησαν για την ανάπτυξη του σεναρίου. Ο Λιούιν έγραψε στον Στάρτζες ότι τα πρώτα δυο τρίτα του σεναρίου, παρά το γεγονός ότι περιείχαν έξυπνες ατάκες, έπρεπε να ξαναγραφτούν. Ο Στάρτζες αρνήθηκε και ο Λιούιν του απάντησε: Κάνε του κεφαλιού σου, αγόρι μου κι αυτό θα οδηγήσει εμένα, εσένα και την Paramount στα τάρταρα της ψυχαγωγίας[5].Το γραφείο της λογοκρισίας που εφάρμοζε τον κώδικα Χέιζ, αρχικά απέρριψε το σενάριο, εφόσον άφηνε να εννοηθεί ότι οι δυο πρωταγωνιστές είχαν σεξουαλικές σχέσεις. Ο Στάρτζες έκανε μερικές διορθώσεις και το σενάριο έλαβε την έγκριση του γραφείου.
Η διανομή των πρωταγωνιστικών ρόλων, υπέστη επίσης πολλές αλλαγές. Αρχικά οι υπεύθυνοι της εταιρίας σκόπευαν να αναθέσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Μπράιαν Αχέρν[5], ενώ είχαν υπόψιν επίσης τους Τζόελ ΜακΚρέι, Μάντλιν Κάρολ και Πολέτ Γκοντάρ. Τον Αύγουστο του 1940 ανακοινώθηκαν τα ονόματα των Φρεντ ΜακΜάρεϊ και Μάντλιν Κάρολ για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ένα μήνα αργότερα ο Ντάριλ Ζάνουκ της 20th Century Fox δάνεισε τον Χένρι Φόντα στην εταιρία για να συμπρωταγωνιστήσει με την Πολέτ Γκοντάρ. Στη συνέχεια η Γκοντάρ αντικαταστάθηκε από την Μπάρμπαρα Στάνγουικ.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1940 και ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς[6]. Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ περιέγραψε το κινηματογραφικό πλατό σαν καρναβάλι. Οι ηθοποιοί δεν χρησιμοποιούσαν τροχόσπιτα για την ξεκούρασή τους αλλά κάθονταν σε καρέκλες ακούγοντας τις ιστορίες του σκηνοθέτη και αναπαράγοντας τις ατάκες της ταινίας. Στα γυρίσματα της σκηνής που διαδραματίζεται στην κρεβατοκάμαρα της Στάνγουικ, ο Στάρτζες φόρεσε μπουρνούζι για να μπει στο κλίμα[5].
Η ταινία έκανε πρεμιέρα τον Φεβρουάριο του 1941[6] και ήταν μια από τις δέκα εμπορικότερες της χρονιάς[7].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου