Γιατί καταψήφισα Στουρνάρα στη Βουλή
Του Νίκου Φιλη
Συζητήθηκε χτες στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή η ανανέωση της θητείας Στουρνάρα στην ΤτΕ, κατ’ επιθυμία και επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Εξήγησα: Τον κ. Στουρνάρα τον επέλεξε αρχικά η κυβέρνηση Σαμαρά και σήμερα ξανά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι επειδή είναι ειδικός, αλλά επειδή είναι πολιτικός. Δεν αμφισβητώ το βιογραφικό του, από άποψη σπουδών. Η θέση όμως του διοικητή της ΤτΕ είναι σήμερα πολιτική.
Εξάλλου, ο κ. Στουρνάρας λίγο πριν γίνει γίνει διοικητής, ήταν υπουργός Οικονομικών. Έχει όνομα αυτό στην πολιτική: λέγεται «περιστρεφόμενες πόρτες». Κι άλλοι στην Ευρώπη, είπε ο κ. Στουρνάρας, πέρασαν από κάποιο υπουργείο πριν γίνουν διοικητές της κεντρικής τράπεζας στη χώρα τους. Φυσικά. Πολιτικοί ήταν και αυτοί, πολιτικοί παραμένουν.
Αυτή την εκτίμησή μου την επιβεβαιώνει ο ρόλος του κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπου μη εκλεγμένος ο ίδιος, ασκούσε σταθερά αντιπολίτευση στην εκλεγμένη κυβέρνηση. Είχε δικαίωμα να το κάνει; Κρίνεται αυτό.
Ο ίδιος ουδέποτε τέθηκε στην κρίση του λαού και ουδέποτε εξελέγη οπουδήποτε. Ουδέποτε συνεπώς νομιμοποιήθηκε από το λαό· από παρελθούσα κυβέρνηση νομιμοποιήθηκε. Την ευθύνη για τη διακυβέρνηση όμως έχει η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση και την ευθύνη για αντιπολίτευση τα κόμματα που έχουν ταχθεί από το λαό να την ασκούν. Όχι θεσμικοί παράγοντες, που απολαμβάνουν μάλιστα στήριξη από το εξωτερικό!
(…) Αποτελεί παρένθεση η πανδημία; Θα επιστρέψουμε δήθεν εκεί που ήμασταν; Όχι! Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο δείχνει μακαριότητα και αδυναμία να διδαχθεί από την ιστορία. Διαπιστώνω ότι για ορισμένους η πανδημία ανέδειξε -δήθεν- την ανάγκη να μας κυβερνούν άνθρωποι σαν τον κ. Τσιόδρα. Είναι έτσι; Δεν είναι προσωπική η αναφορά, εκτιμώ απεριόριστα τον γιατρό Τσιόδρα, ως επιστήμονα και ως χειριστή της υγειονομικής κρίσης.
Αλλά το δίδαγμα δεν μπορεί να είναι η προσφυγή στην τεχνοκρατική διακυβέρνηση, όπου απουσιάζει η εκπροσώπηση και ο έλεγχος. Το είδαμε για παράδειγμα στην Ιταλία, όπου απέτυχε πλήρως το πείραμα Μόντι όπως στην Ελλάδα απέτυχε το πείραμα Παπαδήμου. Συνεπώς αναζητούμε πολιτικούς που να ελέγχονται για τις πολιτικές λύσεις που εφαρμόζουν, όχι τεχνοκράτες.
Σήμερα υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα που δεν θα λύσουν τραπεζίτες, αν αφεθούν να διακυβερνήσουν μόνοι τους, χωρίς πολιτικό έλεγχο.
Υπάρχουν ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του ελληνικού λαού, αλλά τα Κέντρα που τις ελέγχουν δεν είναι εκείνα που τις χρηματοδότησαν. Είναι αποδεκτό κάτι τέτοιο; Σε όλη την Ευρώπη βλέπουμε ότι τα κράτη υποχρεώνονται να πάνε σε κρατικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων, τις αιμοδοτούν με χρήματα των φορολογούμενων… Το ζητούμενο όμως είναι ποιος θα τις ελέγχει μετά. Όχι ο χρηματοδότης; Όχι ο λαός;
Δυστυχώς σε αυτά τα μείζονα δεν ακούω νέες ιδέες, αλλά παρενθέσεις και τάσεις επιστροφής στη χρεοκοπία του παρελθόντος. Έχουν βογκήξει οι ελληνικές οικογένειες για τα δάνεια που δεν μπορούν να ξοφλήσουν, χωρίς να έχουν ευθύνη. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες εξακολουθούν να πλουτίζουν με τις προμήθειες.
Έκανε εκείνη την επικοινωνιακή φιέστα ο κ. Μητσοτάκης όπου συνάντησε τους τραπεζίτες και τους ζήτησε, υποτίθεται, να μειώσουν τις προμήθειες. Τίποτα δεν έγινε και την περίοδο της πανδημίας οι τράπεζες έβγαλαν περισσότερα χρήματα από προμήθειες από ό,τι πριν. Το ξέχασαν και τα φιλικά στη ΝΔ ΜΜΕ, τίποτα δεν αναφέρουν.
Συζητήθηκε χτες στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή η ανανέωση της θητείας Στουρνάρα στην ΤτΕ, κατ’ επιθυμία και επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Εξήγησα: Τον κ. Στουρνάρα τον επέλεξε αρχικά η κυβέρνηση Σαμαρά και σήμερα ξανά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι επειδή είναι ειδικός, αλλά επειδή είναι πολιτικός. Δεν αμφισβητώ το βιογραφικό του, από άποψη σπουδών. Η θέση όμως του διοικητή της ΤτΕ είναι σήμερα πολιτική.
Εξάλλου, ο κ. Στουρνάρας λίγο πριν γίνει γίνει διοικητής, ήταν υπουργός Οικονομικών. Έχει όνομα αυτό στην πολιτική: λέγεται «περιστρεφόμενες πόρτες». Κι άλλοι στην Ευρώπη, είπε ο κ. Στουρνάρας, πέρασαν από κάποιο υπουργείο πριν γίνουν διοικητές της κεντρικής τράπεζας στη χώρα τους. Φυσικά. Πολιτικοί ήταν και αυτοί, πολιτικοί παραμένουν.
Αυτή την εκτίμησή μου την επιβεβαιώνει ο ρόλος του κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπου μη εκλεγμένος ο ίδιος, ασκούσε σταθερά αντιπολίτευση στην εκλεγμένη κυβέρνηση. Είχε δικαίωμα να το κάνει; Κρίνεται αυτό.
Ο ίδιος ουδέποτε τέθηκε στην κρίση του λαού και ουδέποτε εξελέγη οπουδήποτε. Ουδέποτε συνεπώς νομιμοποιήθηκε από το λαό· από παρελθούσα κυβέρνηση νομιμοποιήθηκε. Την ευθύνη για τη διακυβέρνηση όμως έχει η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση και την ευθύνη για αντιπολίτευση τα κόμματα που έχουν ταχθεί από το λαό να την ασκούν. Όχι θεσμικοί παράγοντες, που απολαμβάνουν μάλιστα στήριξη από το εξωτερικό!
(…) Αποτελεί παρένθεση η πανδημία; Θα επιστρέψουμε δήθεν εκεί που ήμασταν; Όχι! Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο δείχνει μακαριότητα και αδυναμία να διδαχθεί από την ιστορία. Διαπιστώνω ότι για ορισμένους η πανδημία ανέδειξε -δήθεν- την ανάγκη να μας κυβερνούν άνθρωποι σαν τον κ. Τσιόδρα. Είναι έτσι; Δεν είναι προσωπική η αναφορά, εκτιμώ απεριόριστα τον γιατρό Τσιόδρα, ως επιστήμονα και ως χειριστή της υγειονομικής κρίσης.
Αλλά το δίδαγμα δεν μπορεί να είναι η προσφυγή στην τεχνοκρατική διακυβέρνηση, όπου απουσιάζει η εκπροσώπηση και ο έλεγχος. Το είδαμε για παράδειγμα στην Ιταλία, όπου απέτυχε πλήρως το πείραμα Μόντι όπως στην Ελλάδα απέτυχε το πείραμα Παπαδήμου. Συνεπώς αναζητούμε πολιτικούς που να ελέγχονται για τις πολιτικές λύσεις που εφαρμόζουν, όχι τεχνοκράτες.
Σήμερα υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα που δεν θα λύσουν τραπεζίτες, αν αφεθούν να διακυβερνήσουν μόνοι τους, χωρίς πολιτικό έλεγχο.
Υπάρχουν ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του ελληνικού λαού, αλλά τα Κέντρα που τις ελέγχουν δεν είναι εκείνα που τις χρηματοδότησαν. Είναι αποδεκτό κάτι τέτοιο; Σε όλη την Ευρώπη βλέπουμε ότι τα κράτη υποχρεώνονται να πάνε σε κρατικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων, τις αιμοδοτούν με χρήματα των φορολογούμενων… Το ζητούμενο όμως είναι ποιος θα τις ελέγχει μετά. Όχι ο χρηματοδότης; Όχι ο λαός;
Δυστυχώς σε αυτά τα μείζονα δεν ακούω νέες ιδέες, αλλά παρενθέσεις και τάσεις επιστροφής στη χρεοκοπία του παρελθόντος. Έχουν βογκήξει οι ελληνικές οικογένειες για τα δάνεια που δεν μπορούν να ξοφλήσουν, χωρίς να έχουν ευθύνη. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες εξακολουθούν να πλουτίζουν με τις προμήθειες.
Έκανε εκείνη την επικοινωνιακή φιέστα ο κ. Μητσοτάκης όπου συνάντησε τους τραπεζίτες και τους ζήτησε, υποτίθεται, να μειώσουν τις προμήθειες. Τίποτα δεν έγινε και την περίοδο της πανδημίας οι τράπεζες έβγαλαν περισσότερα χρήματα από προμήθειες από ό,τι πριν. Το ξέχασαν και τα φιλικά στη ΝΔ ΜΜΕ, τίποτα δεν αναφέρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου