Οι πυγολαμπίδες του χρόνου και το ψωμί ολικής αλέσεως

ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ

Περνούν τα καλοκαίρια διάττοντες αστέρες
Μέσα απ’ το δυο μου χέρια πως φεύγουνε οι μέρες
Μέσα απ’ τα δυο μου χέρια πως φεύγουνε οι μέρες
Περνούν τα καλοκαίρια, μικρές πυγολαμπίδες
Φεύγουνε σαν νερό, κυλάνε κι οι ελπίδες
Φεύγουνε σαν νερό, κυλάνε κι οι ελπίδες
Φεύγουν τα καλοκαίρια ρυτίδες στο κορμί μου
Σαν το παλιό κρασί μεθάνε την ψυχή μου
Σαν το παλιό κρασί μεθάνε την ψυχή μου


ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΟΖΑΣ FT ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ
Στίχοι:
  Βασίλης Καρόζας
Μουσική:
  Βασίλης Καρόζας 
*********************
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΗ ΖΩΗ


Μέρες εγκλεισμού, μέρες πολλαπλών απαγορεύσεων και στερήσεων.
Μέρες ψυχολογικά  ακίνητες κι ας δείχνει το ημερολόγιο ότι περνούν : δουλειά , ελευθερία, κοινωνική ζωή, ψυχαγωγία μέσα στους τοίχους, όλα σε αναστολή ή σλόου μόσιον.
Ο εγκλεισμός για τους νέους ανθρώπους  ασφυκτικός κορσές , περιορίζει την ελευθερία των κινήσεών τους, τους καθιστά άχρηστους ,  αντιπαραγωγικούς.
Για τους ηλικιωμένους,  εκτός από όλα αυτά , υπάρχει η  συνειδητοποίηση της  τρωτότητάς τους, της τρομερής  πιθανότητας να προσβληθούν από έναν ακατανίκητο, ύπουλο,  εχθρό και να φύγουν από τη ζωή εσπευσμένα , μέσα στην απόλυτη μοναξιά και με την αγωνία ενός φριχτού πνιγμού.

Ευ σοι το μέλλον έξει, αν το παρόν ευ τιθής, είπε σε κάποιο λόγο του ο Ισοκράτης, ρήση που αφορά πρωτίστως τους νεότερους , αλλά μπορεί να ισχύσει και για όσους ο φυλλομετρητής της ζωής δεν έχει πολλά φύλλα.
Άλλο το μέλλον του νέου ανθρώπου ως προοπτική,  άλλο του ηλικιωμένου.  Ο εγκλεισμός όμως για τον δεύτερο μπορεί να έχει και τα καλά του. Ίσως είναι και μία χρυσή ευκαιρία για να αναδιατάξει τη ζωή του , να αποκτήσει συνήθειες που απέφευγε ή  αγνοούσε. 
 Το διάβασμα ενός καλού  βιβλίου, η αξιοποίηση των απεριόριστων  δυνατοτήτων του διαδικτύου  , η καλή ψυχαγωγία  μέσω της παρακολούθησης ποιοτικών ταινιών , σειρών και ντοκιμαντέρ από την ΕΡΤ και το You Tube , η ενασχόληση με την κηπουρική ακόμα και στο μπαλκόνι  , οι περίπατοι στα πεζοδρόμια της πόλης ή στις εξοχές, με τη συντροφιά του καλού  ραδιοφωνικού σταθμού  στα ακουστικά που συνδέονται με το κινητό μας,  η επανασύνδεση των κοινωνικών  σχέσεων με αγαπημένα πρόσωπα που η τύρβη της πόλης  ή η απόσταση μας έχουν  χωρίσει , όλα αυτά και άλλα πολλά  που ταιριάζουν στον καθένα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του,  είναι ουσιαστικές ανάσες  ζωής, που εμψυχώνουν την υπομονή  μας και μας βοηθούν να μην έχουμε την αίσθηση της απώλειας του Χρόνου  μέσα στην ολική καθίζηση και την αχρησία.

Όχι , δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω . Έχουμε πολύ ψωμί ακόμα να φάμε. Καλό ψωμί. Ολικής αλέσεως... 
Gerontakos