Πετυχημένο μιούζικαλ , του 2004, της γνωστής δυάδας Ρέππας-Παπαθανασίου , που παρωδούσε το μύθο της ωραίας Ελένης . Γράφτηκε την εποχή που η Ελλάδα των νεόπλουτων μικροαστών ή των μπατίρηδων που υποδύονταν τους παραλήδες "ζούσε το μύθο" της, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια για το πανηγυράκι της Ολυμπιάδας ...
Ξεσηκώνουμε από το περιοδικό Αθηνόραμα της εποχής διευκρινιστικές πληροφορίες που έδωσαν οι συγγραφείς σχετικά με την κεντρική ιδέα του έργου.
Θανάσης Παπαθανασίου: Είναι μια ιδέα που είχαμε από παλιά, πριν ακόμη κι από το "Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός". Το ότι αποφασίσαμε να το γράψουμε φέτος, έχει μάλλον να κάνει με τη διάθεσή μας να πούμε ένα παραμύθι.
Μιχάλης Ρέππας: Επειδή όμως πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, παρά τη μυθολογική του βάση, αφορά πρώτιστα την εποχή του, το εδώ και το τώρα.
Μ.Ρ.: Σε μια κοινωνία που είναι να απορεί κανείς αν αυτό που κυνηγάμε είναι η αληθινή ευτυχία ή το φάντασμά της, μέσα από προϊόντα που δήθεν μας καλυτερεύουν τη ζωή και τις περισσότερες φορές μάλλον έχουν μόνο φαντασιακό περιεχόμενο, δεν είναι ανεπίκαιρος ένας πόλεμος που γίνεται για ένα φάντασμα. Έτσι και το έργο μας είναι η κωμωδία ενός πολέμου που δεν έγινε για μια γυναίκα αλλά για ένα όνομα. Για ένα λόγο φαντασιακό. Και δεν είναι λίγα τα φαντάσματα που μας κυκλώνουν σήμερα -και μάλιστα με τρόπο επώδυνο.
Ποιος είναι ο Τρωικός Πόλεμος του σήμερα;
Μ.Ρ.: Πέρα από τους πολέμους που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, υπάρχει ο "καθημερινός" πόλεμος που είναι αδήλωτος, αφανής και πολύ βίαιος. Σχεδόν κανείς μας δεν μπορεί να πει γιατί ακριβώς "σκοτώνεται" καθημερινά στη δουλειά ή σε τι τον εξυπηρετεί το καινούριο του αυτοκίνητο ή το πανάκριβο κοστούμι του.
Θ.Π.: Και πρόκειται για έναν πόλεμο που αφορά όλους τους τομείς: την οικογένεια, την εργασία, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, ερωτικές και φιλικές. Στο έργο μας πάντως, ο Τρωικός Πόλεμος αποτρέπεται. Μπορείτε να το δείτε και σαν μια ευχή!
Το κεντρικό εύρημα είναι πως οι θεές στέλνουν στην Τροία την Πευκίδα, που πείθει τους πάντες πως είναι η ωραία Ελένη. Τι σημαίνει ωραίο και τι άσχημο;
Μ.Ρ.: Η ομορφιά δεν είναι ιδιότητα, είναι κατάσταση... Είναι η στιγμή που αποδέχεσαι ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, όσο κι αν απέχει από τα πρότυπα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τα πρότυπα ομορφιάς που υπάρχουν στον καιρό του. Καλό είναι όμως να έχει επίγνωση της σχετικότητάς τους: ότι ούτε αιώνια είναι, ούτε εκ Θεού δοθέντα, ούτε από τη φύση φτιαγμένα, αλλά ένα σχετικό, πολιτισμικό κατασκεύασμα.
Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή Έτος: 2004 Συγγραφέας: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας.
Στους βασικούς ρόλους παίζουν οι:Τζέσυ Παπουτσή, Βασιλική Δέλιου, Φωτεινή Ντεμίρη, Τάνια Τρύπη, Λευτέρης Λαμπράκης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Χριστίνα Τσάφου, Ελενα Γεροδήμου, Γιώργος Καραμίχος, Χρήστος Παλίνης, Νατάσα Μανίσαλη, Χρήστος Μάντακας, Σταύρος Καραγιάννης, Γρηγόρης Σταμούλης, Οθωνας Μεταξάς, Γεωργία Γεωργόνη, Εμίλυ Κολιανδρή, Κατερίνα Παπαδάκη και άλλοι 24 ηθοποιοί.
Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης έγραψε η Αφροδίτη Μάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου