Η εκτόξευση του Μπόρις Τζόνσον στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας, στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο, σε ψέματα.
Το όνομα του είναι Αλεξάντερ Μπόρις ντε Φέφελ Τζόνσον,
γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και σπούδασε στο φημισμένο πρότυπο σχολείο Ήτον
και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. O Μπόρις Τζόνσον θυμίζει
κάποια γραφική φιγούρα που ξέμεινε σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο
ειδήσεων ή κάποιο ταλέντο από τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια που
τραγουδάει ραπ κάνοντας παράλληλα κινήσεις καράτε. Είναι ξεκάθαρο ότι
έχει μεγάλη ανάγκη από κάποια στοργική φιγούρα να του εξηγήσει τις
ευεργετικές συνέπειες ενός κουρέματος στην εμφάνιση ενός ατόμου και ίσως
θα έπρεπε να αποφεύγει να παίζει ράγκμπι, να κάνει ελεύθερη πτώση και
άλλα αθλήματα που δεν κατείχε ποτέ.
Όμως ο Μπόρις Τζόνσον, αυτός ο μεταμοντέρνος Οξφορδιανός Ταμτάκος, δεν έχει ανάγκη από τις νουθεσίες κανενός: Ο Μπόρις είναι πρωθυπουργός της Αγγλίας και με την αυξημένη του δημοτικότητα ως όπλο, μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες του Brexit με ρυθμό που εκείνος επιθυμεί. Βασικά, ο Μπόρις Τζόνσον μπορεί και να είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος της σημερινής Βρετανίας, ο άνθρωπος που έχει την μπαγκέτα και μπορεί να διευθύνει ολόκληρο το κοινοβούλιο της χώρας όπως εκείνος ορίζει καλύτερα. Ποιος είναι όμως ο Μπόρις Τζόνσον;
Ήθελα αυτή η παράγραφος αυτού του κειμένου να ξεκινούσε με κάποιο video βρετανικής σατιρικής εκπομπής από τη δεκαετία του '80, όπως το μαγικό ‘A Bit of Fry and Laurie’ που σατίρισε υποδειγματικά το αντιευρωπαϊκό κλίμα που επιχειρούσαν να δημιουργήσουν προσωπικότητες όπως ο Τζόνσον. Όμως ο δημοσιογράφος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 Τζόνσον, κατάφερε με την προβοκατόρικη, βαθυκίτρινη πένα του να γίνει καρικατούρα του εαυτού του, χωρίς την βοήθεια κωμικών performers. Αρκεί μόνο να παραθέσουμε ορισμένους τίτλους άρθρων του, όπως δημοσιεύτηκαν στην Telegraph, της οποίας υπήρξε ανταποκριτής στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1989 ως το 1994, έχοντας προηγουμένως απολυθεί από τους Times του Λονδίνου για κατασκευασμένη είδηση.
“Οι Βρυξέλλες προσλαμβάνουν επαγγελματίες μυρωδιάδες για να εξασφαλίσουν ότι η ευρωπαϊκή κοπριά μυρίζει το ίδιο”
Τι ήθελε να πει: Ότι οι Βρυξέλλες επεξεργάζονταν νόμο για την καθιέρωση ανωτάτου ορίου εκπομπής οσμών από λόφους κοπριάς. Ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
“Η Ιταλία φτιάχνει μικρά προφυλακτικά”
Τι ήθελε να πει: Ότι η ιταλική βιομηχανία προφυλακτικών ήθελε να παραβιάσει τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να φτιάξει προφυλακτικά μικρότερου μεγέθους. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος κανόνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
"Απειλή για τα βρετανικά ροζ λουκάνικα”
Τι ήθελε να πει; Ότι οι Ευρωβουλευτές της Δανίας θέλουν να μποϊκοτάρουν το ροζ χρώμα των λουκάνικων του βρετανικού πρωινού. Στην πραγματικότητα, πέρα από κάποιες σύντομες αναφορές σε ομιλίες βουλευτών, κανείς δεν θέλησε να απειλήσει το βρετανικό πρωινό.
"Τα ευρω-φέρετρα ανασταίνονται"
Τι ήθελε να πει: Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε να περάσει οδηγία για τη θέσπιση συγκεκριμένου μεγέθους σε όλα τα φέρετρα της ηπείρου. Η είδηση αυτή κατέβηκε από την ίδια την εφημερίδα, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο νομοσχέδιο προς ψήφιση. Μάλλον, το είχε βγάλει από το μυαλό του.
Παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, ο Guardian επαινούσε τον -δήμαρχο Λονδίνου πλέον- Μπόρις Τζόνσον για την "ανέμελη, καλοζωισμένη συμπεριφορά του, για την ασύγκριτη ικανότητα του να προκαλεί γέλιο”. Προηγουμένως είχε διατελέσει για επτά χρόνια -από το 2001 ως το 2008- βουλευτής των Torries, κερδίζοντας το δήμο του Λονδίνου - που συνήθως αποτελεί κομματικό προπύργιο των Εργατικών- με εντυπωσιακή άνεση. Ο πρώην Πρωθυπουργός της Αγγλίας Τζέιμς Κάμερον έχει συνοψίσει ιδανικά την επικοινωνιακή ικανότητα του Μπόρις σε μια πρόταση:”Αν ένας οποιοσδήποτε πολιτικός είχε κολλήσει σε ένα καλώδιο εναέριας τροχαλίας θα είχε ‘τελειώσει’. Για τον Μπόρις αυτό ήταν ένας θρίαμβος.”
Και αυτό ήταν το περιστατικό:
Επίσης δεν είναι λίγες οι τραγικές στιγμές που έχει παίξει ράγκμπι και ποδόσφαιρο μαζί με ανήλικα παιδιά, με απίστευτη δύναμη και αυτοθυσία. Hide your kids, hide your wives, όταν ο Μπόρις περπατάει ελεύθερος.
Το 2002 αποκάλεσε δημοσίως τους Αφρικανούς ‘χιμπατζίδες’, ενώ το 2007 περίγραψε την Χίλαρι Κλίντον ως “μια σαδιστική νοσοκόμα σε ένα άσυλο ανιάτων.” Το 2016, ο Τζόνσον κατηγόρησε τον Μπαράκ Ομπάμα ότι εναντιώθηκε στο Brexit κάνοντας αυτό που του υπαγόρευε η κενυάτικη καταγωγή του (η Κένυα υπήρξε βρετανική αποικία). Πέρυσι είχε πει ότι οι γυναίκες που φοράνε μπούργκα μοιάζουν με “γραμματοκιβώτια” και “ληστές τραπεζών”.
Το 2016, ο Μπόρις έγινε ο πιο φανατικός πρεσβευτής του μεγαλύτερου ψέματος στη σύγχρονη ιστορία της Βρετανίας, Προηγουμένως, ως δήμαρχος του Λονδίνου, είχε πάρει άριστα σε επικοινωνιακές ενέργειες που ανέδειξαν το τουριστικό προφίλ της πόλης, ενώ παράλληλα κάθε του λαϊκίστικη εξαγγελία καταρρίφθηκε πανηγυρικά. Μεταξύ άλλων, υποσχέθηκε περισσότερα hep desk στις στάσεις των σταθμών του μετρό, αν και τελικά τα περισσότερα έκλεισαν. Υποσχέθηκε μειώσεις στα εισιτήρια του μετρό. Το αντίτιμο του εισιτηρίου αυξήθηκε.
Το 2016, ο Τζόνσον ξεκίνησε μια μίνι επανάσταση, φωνάζοντας στο κοινό του: "Δίναμε 350 εκατομμύρια (στην πραγματικότητα το ποσό ήταν 160, σύμφωνα με τον Guardian) λίρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν θα βγούμε από αυτή, θα τα διαθέσουμε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μας.”
Επιστρέφοντας στο Τώρα, ο ίδιος έχει δηλώσει κυνικά ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί πως κάτι τέτοιο θα συμβεί. Επίσης, πριν βρεθεί στον πρωθυπουργικό θώκο ως μια ξανθομάλλική Briton εκδοχή του Ιζνογκουντ, είχε υποσχεθεί πως θα εφαρμοστεί στην οικονομία ένα σύστημα αξιολόγησης των μεταναστών με μοριοδότηση βάσει στόχων. Ο στόχος ήταν η μείωση των μεταναστευτικών ροών. Οι ροές αυξήθηκαν, ενώ το συγκεκριμένο σύστημα σε όποια χώρα έχει εφαρμοστεί, έχει ως αποτέλεσμα μεγάλα ποσοστά φυγής των γηγενών.
Σήμερα ο Μπόρις Τζόνσον είναι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο άνθρωπος που θα κληθεί να οδηγήσει τη χώρα στην πιο κρίσιμη μεταβατική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Το κατάφερε απλά “επειδή ήταν ευχάριστός, ότι κι αν έκανε” και έκανε τον κόσμο να γελάει”, σύμφωνα με την Έιμι Σμιθ, καθηγήτρια βρετανικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, η οποία τον συγκρίνει με τον Τράμπ γιατί “λέει ακριβώς ότι σκέφτεται, λέει ότι θέλει να ακούσει ο μέσος ψηφοφόρος.”
Ο Μπόρις υπόσχεται πως η Βρετανία θα βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Οκτωβρίου 2019, μέσα δηλαδή στην ημερομηνία που έχει οριστεί για την επίτευξη του Brexit. Προηγουμένως πρέπει να πείσει την βάση του κόμματος του, πρέπει να πείσει το κοινοβούλιο πως αυτό μπορεί να συμβεί βάσει ενός σχεδίου κοινά αποδεκτού. Λογικά δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα, με τέτοια έφεση σε ‘half-truths’ και κυνικά ψέματα.
Όμως ο Μπόρις Τζόνσον, αυτός ο μεταμοντέρνος Οξφορδιανός Ταμτάκος, δεν έχει ανάγκη από τις νουθεσίες κανενός: Ο Μπόρις είναι πρωθυπουργός της Αγγλίας και με την αυξημένη του δημοτικότητα ως όπλο, μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες του Brexit με ρυθμό που εκείνος επιθυμεί. Βασικά, ο Μπόρις Τζόνσον μπορεί και να είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος της σημερινής Βρετανίας, ο άνθρωπος που έχει την μπαγκέτα και μπορεί να διευθύνει ολόκληρο το κοινοβούλιο της χώρας όπως εκείνος ορίζει καλύτερα. Ποιος είναι όμως ο Μπόρις Τζόνσον;
O πατέρας των fake news
Ήθελα αυτή η παράγραφος αυτού του κειμένου να ξεκινούσε με κάποιο video βρετανικής σατιρικής εκπομπής από τη δεκαετία του '80, όπως το μαγικό ‘A Bit of Fry and Laurie’ που σατίρισε υποδειγματικά το αντιευρωπαϊκό κλίμα που επιχειρούσαν να δημιουργήσουν προσωπικότητες όπως ο Τζόνσον. Όμως ο δημοσιογράφος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 Τζόνσον, κατάφερε με την προβοκατόρικη, βαθυκίτρινη πένα του να γίνει καρικατούρα του εαυτού του, χωρίς την βοήθεια κωμικών performers. Αρκεί μόνο να παραθέσουμε ορισμένους τίτλους άρθρων του, όπως δημοσιεύτηκαν στην Telegraph, της οποίας υπήρξε ανταποκριτής στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1989 ως το 1994, έχοντας προηγουμένως απολυθεί από τους Times του Λονδίνου για κατασκευασμένη είδηση.
“Οι Βρυξέλλες προσλαμβάνουν επαγγελματίες μυρωδιάδες για να εξασφαλίσουν ότι η ευρωπαϊκή κοπριά μυρίζει το ίδιο”
Τι ήθελε να πει: Ότι οι Βρυξέλλες επεξεργάζονταν νόμο για την καθιέρωση ανωτάτου ορίου εκπομπής οσμών από λόφους κοπριάς. Ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
“Η Ιταλία φτιάχνει μικρά προφυλακτικά”
Τι ήθελε να πει: Ότι η ιταλική βιομηχανία προφυλακτικών ήθελε να παραβιάσει τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να φτιάξει προφυλακτικά μικρότερου μεγέθους. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος κανόνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
"Απειλή για τα βρετανικά ροζ λουκάνικα”
Τι ήθελε να πει; Ότι οι Ευρωβουλευτές της Δανίας θέλουν να μποϊκοτάρουν το ροζ χρώμα των λουκάνικων του βρετανικού πρωινού. Στην πραγματικότητα, πέρα από κάποιες σύντομες αναφορές σε ομιλίες βουλευτών, κανείς δεν θέλησε να απειλήσει το βρετανικό πρωινό.
"Τα ευρω-φέρετρα ανασταίνονται"
Τι ήθελε να πει: Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε να περάσει οδηγία για τη θέσπιση συγκεκριμένου μεγέθους σε όλα τα φέρετρα της ηπείρου. Η είδηση αυτή κατέβηκε από την ίδια την εφημερίδα, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο νομοσχέδιο προς ψήφιση. Μάλλον, το είχε βγάλει από το μυαλό του.
Μια ασύγκριτη ικανότητα να προκαλεί γέλιο
Παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, ο Guardian επαινούσε τον -δήμαρχο Λονδίνου πλέον- Μπόρις Τζόνσον για την "ανέμελη, καλοζωισμένη συμπεριφορά του, για την ασύγκριτη ικανότητα του να προκαλεί γέλιο”. Προηγουμένως είχε διατελέσει για επτά χρόνια -από το 2001 ως το 2008- βουλευτής των Torries, κερδίζοντας το δήμο του Λονδίνου - που συνήθως αποτελεί κομματικό προπύργιο των Εργατικών- με εντυπωσιακή άνεση. Ο πρώην Πρωθυπουργός της Αγγλίας Τζέιμς Κάμερον έχει συνοψίσει ιδανικά την επικοινωνιακή ικανότητα του Μπόρις σε μια πρόταση:”Αν ένας οποιοσδήποτε πολιτικός είχε κολλήσει σε ένα καλώδιο εναέριας τροχαλίας θα είχε ‘τελειώσει’. Για τον Μπόρις αυτό ήταν ένας θρίαμβος.”
Και αυτό ήταν το περιστατικό:
Επίσης δεν είναι λίγες οι τραγικές στιγμές που έχει παίξει ράγκμπι και ποδόσφαιρο μαζί με ανήλικα παιδιά, με απίστευτη δύναμη και αυτοθυσία. Hide your kids, hide your wives, όταν ο Μπόρις περπατάει ελεύθερος.
Ψέματα με σοφιστικέ μίσος
Το 2002 αποκάλεσε δημοσίως τους Αφρικανούς ‘χιμπατζίδες’, ενώ το 2007 περίγραψε την Χίλαρι Κλίντον ως “μια σαδιστική νοσοκόμα σε ένα άσυλο ανιάτων.” Το 2016, ο Τζόνσον κατηγόρησε τον Μπαράκ Ομπάμα ότι εναντιώθηκε στο Brexit κάνοντας αυτό που του υπαγόρευε η κενυάτικη καταγωγή του (η Κένυα υπήρξε βρετανική αποικία). Πέρυσι είχε πει ότι οι γυναίκες που φοράνε μπούργκα μοιάζουν με “γραμματοκιβώτια” και “ληστές τραπεζών”.
Το 2016, ο Μπόρις έγινε ο πιο φανατικός πρεσβευτής του μεγαλύτερου ψέματος στη σύγχρονη ιστορία της Βρετανίας, Προηγουμένως, ως δήμαρχος του Λονδίνου, είχε πάρει άριστα σε επικοινωνιακές ενέργειες που ανέδειξαν το τουριστικό προφίλ της πόλης, ενώ παράλληλα κάθε του λαϊκίστικη εξαγγελία καταρρίφθηκε πανηγυρικά. Μεταξύ άλλων, υποσχέθηκε περισσότερα hep desk στις στάσεις των σταθμών του μετρό, αν και τελικά τα περισσότερα έκλεισαν. Υποσχέθηκε μειώσεις στα εισιτήρια του μετρό. Το αντίτιμο του εισιτηρίου αυξήθηκε.
Το 2016, ο Τζόνσον ξεκίνησε μια μίνι επανάσταση, φωνάζοντας στο κοινό του: "Δίναμε 350 εκατομμύρια (στην πραγματικότητα το ποσό ήταν 160, σύμφωνα με τον Guardian) λίρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν θα βγούμε από αυτή, θα τα διαθέσουμε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μας.”
Επιστρέφοντας στο Τώρα, ο ίδιος έχει δηλώσει κυνικά ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί πως κάτι τέτοιο θα συμβεί. Επίσης, πριν βρεθεί στον πρωθυπουργικό θώκο ως μια ξανθομάλλική Briton εκδοχή του Ιζνογκουντ, είχε υποσχεθεί πως θα εφαρμοστεί στην οικονομία ένα σύστημα αξιολόγησης των μεταναστών με μοριοδότηση βάσει στόχων. Ο στόχος ήταν η μείωση των μεταναστευτικών ροών. Οι ροές αυξήθηκαν, ενώ το συγκεκριμένο σύστημα σε όποια χώρα έχει εφαρμοστεί, έχει ως αποτέλεσμα μεγάλα ποσοστά φυγής των γηγενών.
Σήμερα ο Μπόρις Τζόνσον είναι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο άνθρωπος που θα κληθεί να οδηγήσει τη χώρα στην πιο κρίσιμη μεταβατική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Το κατάφερε απλά “επειδή ήταν ευχάριστός, ότι κι αν έκανε” και έκανε τον κόσμο να γελάει”, σύμφωνα με την Έιμι Σμιθ, καθηγήτρια βρετανικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, η οποία τον συγκρίνει με τον Τράμπ γιατί “λέει ακριβώς ότι σκέφτεται, λέει ότι θέλει να ακούσει ο μέσος ψηφοφόρος.”
Ο Μπόρις υπόσχεται πως η Βρετανία θα βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Οκτωβρίου 2019, μέσα δηλαδή στην ημερομηνία που έχει οριστεί για την επίτευξη του Brexit. Προηγουμένως πρέπει να πείσει την βάση του κόμματος του, πρέπει να πείσει το κοινοβούλιο πως αυτό μπορεί να συμβεί βάσει ενός σχεδίου κοινά αποδεκτού. Λογικά δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα, με τέτοια έφεση σε ‘half-truths’ και κυνικά ψέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου