Τι [μπορεί να] φοβάται ο Τσίπρας;

---

Toυ Γιάννη Πανούση
Πηγή:  anoixtoparathyro.gr

-Εκμεταλλεύτηκε την επανάσταση ύπουλα και για λογαριασμό του.

Αντικατέστησε τους αρχηγούς του Κόμματος με δικούς του ανθρώπους

Ζαν Πωλ Σάρτρ, Τα γρανάζια

Είναι απολύτως φυσιολογικό, από πολιτική άποψη,  ένας Πρωθυπουργός που χάνει τις εκλογές , να μπαίνει σε μία περίοδο προσωπικής καταβύθισης [ανεξαρτήτως της πορείας του κόμματος στο οποίο ανήκει και του οποίου συνήθως ηγείται].
Αυτός ο αναστοχασμός πολλές φορές οδηγεί σε αλλαγή γραμμής [πολιτικής, κοινωνικής, ιδεολογικής, ακόμα και υπαρξιακής], δεν συνδέεται όμως μόνο με την επανάκτηση της χαμένης εξουσίας.Συχνά-πυκνά, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί,σχετίζεται και με μία ψυχολογική παράμετρο που αναφέρεται στο φόβο του οριστικού τέλους μιας πολιτικής σταδιοδρομίας [περιττός και μη- υπολογίσιμος πρώην] ή με το φόβο μιας συνεχούς λαϊκής αποδοκιμασίας για τα πεπραγμένα της θητείας.
Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα δεν πιστεύω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο γιατί το ποσοστό του 31,5 %, το σχέδιο γι’ ανασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η έλλειψη ‘’καλύτερου’’ αρχηγού για το χώρο της Σοσιαλκεντροαριστεράς δεν αφήνουν περιθώρια, τουλάχιστον στη φάση αυτή,να μιλάει κάποιος για ‘τελειωμένο πολιτικό’.
Άρα οι φόβοι του δεν προέχονται από το κοινοβουλευτικό ή κομματικό παιχνίδι,των οποίων τους μη-κανόνες τους γνωρίζει καλά και τους χειρίζεται αναλόγως. Οι φόβοι του σχετίζονται  ,κατά τη γνώμη μου, με την προσωπική του ασφάλεια, δηλαδή με τους ενδεχόμενους προσωπικούς κινδύνους που αναλαμβάνει επιχειρώντας να στρίψει ένα κόμμα, στο οποίο η ‘»καλή βία»’ δεν έχει για πολλούς αρνητικό φορτίο, σ’ ένα κόμμα που σέβεται το Σύνταγμα, τη Νομιμότητα,τους Θεσμούς [Αστυνομία,Δικαιοσύνη κλπ] και που απορρίπτει την ‘επαναστατική γυμναστική’ και τις απειλές κατά της Δημοκρατίας.
Αυτή η μετα-στροφή του Αλέξη Τσίπρα πράγματι μπορεί να περιλαμβάνει και προσωπικούς κινδύνους δεδομένου ότι αρκετοί του ‘χώρου’ δεν βλέπουν τόσο ειρηνικά τη μετεξέλιξη των πραγμάτων και την ακύρωση των ιδεοληψιών τους και –ίσως- ορισμένοι να θελήσουν ‘’να δώσουν ένα μάθημα’’ στον εξωμότη.
Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να προφυλαχθεί από αυτή τη συνιστώσα του ταξικού εσω-πολέμου,που σημαίνει να λάβει τα μέτρα του πριν οι άλλοι πάρουν τις αποφάσεις τους κατά των συντρόφων που λιποτάκτησαν.
ΥΓ. Θα πρότεινα –για δεύτερη φορά- να διαβάσει ο Αλέξης Τσίπρας το θεατρικό έργο του Ζ.Π. Σάρτρ’’Τα γρανάζια’’. Ίσως να  του φανούν χρήσιμα στους αναστοχασμούς του [και κυρίως στην αυτοπροστασία του].
ΥΓ2.’’Θα δικάσουμε και τις πράξεις και τον άνθρωπο’ ’[Ζ.Π.Σάρτρ]