ΑΡΙΣΤΑΡΧ ΛΕΝΤΟΥΛΟΦ (1882-1943)Ο Ρώσος ζωγράφος, Αριστάρχ Λεντούλοφ, γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1882, κοντά στην Πένζα, σε οικογένεια ιερέων. Ως ένας από τους εμπνευστές της λεγόμενης Ομάδας του Τζακ των διαμαντιών (1910), η οποία περιελάμβανε, επίσ ης τους Βασίλι Καντίνσκι, Πετρ Κοντσαλόφκσι, Καζιμίρ Μάλεβιτς, και άλλους, ό ίδιος αντιπροσώπευσε την εθνική πτέρυγα μιας και ήταν ο πιο συνεπής μεταξύ των Κυβο- φουτουριστών.
Το 1907, στην Αγία Πετρούπολη, ανάπτυξε φιλία με τον πατέρα του ρωσικού φουτουρισμού, Νταβίντ Μπουρλιούκ, και τον αδελφό του Βλαντιμίρ, ενώ και οι δυο εκτιμούσαν τον καλλιτέχνη.
Εκείνο το διάστημα, ο Λεντούλοφ ζω γράφισε πολλά τοπία, συμπεριλαμβανομένων των αστικών τοπίων. Σταδιακά, τα έργα του άρχισαν να εκπέμπουν ένα μοναδικό και κυρίαρχο χρωματικό σχήμα, τα κόκκινα στίγματα σε αντίθεση συχνά με το πράσινο Veronese. Το θέμα των λουομένων ως φόντο, δημοφιλές από την εποχή του Σεζάν, για τον Λεντούλοφ ήταν ένα είδος ύμνου στην ηλιόλουστη φύση και τον ηδονισμό.
Ο Αριστάρχ Λεντούλοφ δεν θα μπορούσε να περιγραφεί ως γεννημένος πορτρετίστας, αλλά είχε σίγουρα τη δική του αμίμητη ενόραση του κάθε ατόμου. Ο ίδιος είπε κάποτε ότι δεν αναγνωρίζω τα πορτρέτα, ως έργα τέχνης, όταν λειτουργούν μόνον ως φωτογραφίες. Θεωρώ ότι ένα πορτρέτο είναι έργο τέχνης, μόνο όταν ο καλλιτέχνης προσδίδει τη δική του εμπειρία και την εντύπωση του θέματος, και αν θέλετε, ακόμη και τη δική του διάθεση πάνω σ ε αυτό έλεγε ο ίδιος. Στα 1908-1909, δημιούργησε την αυτοπροσωπογραφία στο κόκκινο, το οποίο θεωρείται ορόσημο των έργων του. Το 1908, ο Λεντούλοφ είχε στραφεί προς τονΚυβισμό και πήγε ακόμη και στο Παρίσι, όπου εκτίθεντο τα έργα του Πικάσο και του Μπρακ. Το 1910 και ενώ ακόμα βρισκόταν στο Παρίσι γράφτηκε στην Ακαδημία Ζωγραφικής La Palette, όπου οι διδάσκοντες ήταν πιστοί οπαδοί του Κυβισμού.
Μετά την επιστροφή του από το Παρίσι, ο Λεντούλοφ άρχισε να ενδιαφέρεται έντονα για την φουτουριστική ιδέα της λεγόμενης χρωματικής συμβατότητας, σύμφωνα με την οποία όλα τα στοιχεία μιας εικόνας δεν είναι αντιληπτά διαδοχικά, αλλά ταυτόχρονα. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιείται στους πίνακές του Αλληγορική απεικόνιση του Πατριωτικού Πολέμου του 1812 -Θέμα του Μπαλέτου και άλλους πολλούς.
Η δομή των τοπίων του Λεντούλοφ άρχισε να μοιάζει με την αρχιτεκτονι κή τη σκαλισμένη από τη φύση άρχισε να χρησιμοποιεί ετικέτες κατασκευασ μένες από ασήμι και χρυσό χαρτί και κρόσσια και ο Λεντούλοφ ανακοίνωσε ότι είχε εφεύρει έτσι ένα νέο στυλ που ονομάζεται orneism.
Οι μεγάλοι του πίνακες στον καμβά του 1915 όπως ο ήχος του Μεγάλου Καμπαναριού του Ιβάν αποτελούσε ένα αριστούργημα και θεωρήθηκαν από τους συγχρόνους του, ως η ενσάρκωση των πολυφωνικών χτυπημάτων του Πάσχα.
Μέσα από τη δυναμική του χρώματος και τη πολύ πραγματική αίσθηση του χρόνου μας φέρνει στο νου την εποχή των καλλιτεχνών που καταλαμβάνονταν από καλλιτεχνικό οίστρο ενόψει των αλλαγών που η δημιουργικότητά τους είχε προβλέψει.
Αφού έγινε πρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Μόσχας μεταπήδησε έπειτα στην τονική ζωγραφική, αλλά διατηρώντας κάπως τις σκιές της χρωματικότητας που κάποτε επικρατούσε. ∆ημιούργησε τοπία, πορτρέτα, και νεκρές φύσεις, με μια αίσθηση πληρότητας της ζωής (Ηλιοβασίλεμα στο Βόλγα, 1928 . Ο ήλιος πάνω από τις στέγες Ανατολή, 1928, Λαχανικά, 1933, κ.λπ.) Το φθινόπωρο του 1942, επέστρεψε στην Μόσχα, όπου πέθανε στις 15 Απριλίου 1943 και θάφτηκε στο νεκροταφείο Βαγκάνκοβο. Σε μια παιχνιδιάρικη χιουμοριστική και σκωπτική αυτοπροσ ωπογραφία (1913), ο Λεντούλοφ ο ίδιος παρουσιάζεται ως λαϊκός πολεμιστής, ο οποίος προσιδίαζε κυρίως με τον χαρακτήρα του και το ρόλο του στη ζωή (Ρωσική πρωτοπορία ,2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου