ΟΙ ΝΑΖΙ , ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ , ΟΙ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ Ο ΜΙΚΗΣ

 1.

Ιδού ποιοι διοργανώνουν το συλλαλητήριο (και μια κουβέντα για τον Μίκη)

Γράφουν οι Νίκος Μπογιόπουλος και Παναγιώτης Θεοδωροπούλος στο imerodromos.gr

---

Όσοι μιλάμε για τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων για το «Μακεδονικό» και τον εθνικιστικό τους χαρακτήρα έχουμε διάφορους σοφιστές της πλάκας να μας ρωτούν όλο αθωότητα: «Μα καλά, τους εκατοντάδες χιλιάδες που ήταν στη Θεσσαλονίκη τους λέτε ναζί, φασίστες και ακροδεξιούς;»…

Απαντάμε (άλλη μια φορά): Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ναζί. Όμως οι Κασιδιάρης, Παππάς και το υπόλοιπο χρυσαυγίτικο ασκέρι – που ήταν εκεί – είναι ναζί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Αυτοί που βεβήλωσαν όμως το Μνημείο του Ολοκαυτώματος – και ήταν εκεί – είναι χιτλερικοί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Όμως αυτοί που έκαψαν το κτίριο στην πόλη – και ήταν εκεί – είναι φασίστες. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ακροδεξιοί. Όμως αυτοί που από βήματος του συλλαλητηρίου έβγαζαν κορώνες κατά των «γυφτοσκοπιανών», όπως ο Φράγκος Φραγκούλης, και κραύγαζαν από εξέδρας και δίπλα στους διοργανωτές το «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» είναι ακροδεξιοί.
Πατριώτη, λοιπόν, εσύ που πήγες στο συλλαλητήριο και νιώθεις (ή παριστάνεις) τον θιγμένο, ότι τάχα αναφερόμαστε σε σένα όταν σου μιλάμε για τους διοργανωτές και κάποιους από τους συμμετέχοντες, να αφήσεις τα «σάπια», και εφόσον δεν είσαι φασίστας – που δεν είσαι – να πάρεις θέση για το γεγονός ότι μετατρέπεσαι στο υπόστρωμα για να κάνουν οι φασίστες τη δουλίτσα τους.
Τώρα που συνεννοηθήκαμε (;) ας πάμε να δούμε ποιοι είναι τόσο οι διοργανωτές του νέου συλλαλητηρίου της Αθήνας, όσο και εκλεκτοί φορείς που καλούν σε αυτό.
Μιχάκης
Για την παροχή άδειας χρήσης της πλατείας Συντάγματος την Κυριακή κατατέθηκαν στον δήμο Αθηναίων δυο αιτήσεις. Η μια (που απορρίφθηκε) ήταν από τον Δημήτριο Μιχάκη, ο οποίος κατά δήλωσή του εκπροσωπεί τα σωματεία «Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας», «Πολιτιστικό Οδοιπορικό», την «Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας», την «Επιστημονική Επιτροπή Εθνικών Ζητημάτων» και τον σύλλογο «Οι μωμόγεροι».
Για το «ποιόν» του Μιχάκη ως «δεξιός ψάλτης» και εμπροσθοφυλακή του ναζιστή χρυσαυγίτη Παππά στα προ διετίας επεισόδια που προκάλεσαν οι φασίστες στο θέατρο «Χυτήριο», και ως επικεφαλής των ισλαμοφάγων κατά των προσφυγόπουλων στο Ωραιόκαστρο έχουμε ήδη αναφερθεί στον Ημεροδρόμο αναλυτικά.
Να προσθέσουμε ότι ο Μιχάκης τον Ιανουάριο του 2015 ήταν υποψήφιος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Α’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης (τερμάτισε προτελευταίος…). Ο συγκεκριμένος το 2010 είχε συντονιστικό ρόλο σε ένα συλλαλητήριο (το «πλήθος» δεν ξεπερνούσε τα 20 άτομα…) στην παραλία της Θεσσαλονίκης με κεντρικό ομιλητή τον ίδιο. Πίσω του στέκονταν τρεις λεβέντες με περικεφαλαία, ασπίδες και ακόντια.

Παμμακεδονική
Ως διοργανωτής του συλλαλητηρίου της Αθήνας κατακυρώθηκε, τελικά, η «Συντονιστική Επιτροπή Πανεθνικού – Παλλαϊκού Συλλαλητηρίου Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου». Οι διοργανωτές δήλωσαν επίσημα ότι εκπροσωπούνται από τέσσερα άτομα. Συγκεκριμένα: Τη Νίνα Γκατζούλη, εκπρόσωπο των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου. Τον Μιχάλη Πατσίκα, εκπρόσωπος του «Θερμαϊκός Ωρα Μηδέν – Ακομμάτιστοι Πολίτες». Τον Γιώργο Τάτσιο, πρόεδρο όλων των Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδονίας στην Ελλάδα. Τη Γεωργία Μπιτάκου, δημοσιογράφος – διοργανώτρια του συλλαλητηρίου.
Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου, των οποίων ηγείται η Νίνα Γκατζούλη, έχουν βασική συνιστώσα την «Παμμακεδονική Α.Ε.» (Pan-Macedonian Association Inc.) των ΗΠΑ. Association Inc.) των ΗΠΑ. Η εν λόγω οργάνωση ιδρύθηκε το 1947 εν μέσω εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, για να εξυμνήσει τον Τρούμαν (που εκτός από ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα έριχνε ναπάλμ στην Ελλάδα) και με σκοπό, φυσικά, την καταπολέμηση του κομμουνισμού. Στους ύμνους της Παμμακεδονικής για τις ΗΠΑ και τον Τρούμαν και τις οιμωγές της κατά της «Κομμουνιστικής απειλής» περιλαμβάνονται και τα εξής:
-«Το 1947 υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ το Δόγμα/Σχέδιο Τρούμαν-Μάρσιαλ, σύμφωνα με το οποίο θα παρεχόταν βοήθεια στην Ελλάδα ούτως ώστε οι Έλληνες να καταπολεμήσουν το Κομμουνιστικό κίνημα το οποίο απλωνόταν με αστραπιαίο ρυθμό στον Ελλαδικό χώρο. Η Κυβέρνηση Τρούμαν, μέσω του προαναφερθέντος Δόγματος/Σχεδίου και η οικονομική ενίσχυση της Αμερικής μαζί με τις τόσες θυσίες του Ελληνικού λαού και το Ελληνικό αίμα που χύθηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, έσωσε την Μακεδονία από τα πλοκάμια της Κομμουνιστικής απειλής»
Η «Παμμακεδονική Α.Ε.» των ΗΠΑ, έχει κατά καιρούς ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τη δολοφονική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τόσο στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία όσο και στην εισβολή του Μπους στο Ιράκ:
-«Χαρακτηριστικές οι επίσημες διακηρύξεις που υιοθετήθηκαν στα ετήσια συνέδρια του 2004 («υποστηρίζουμε τις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής που βρίσκονται σε πολεμικά θέατρα στο εξωτερικό») και του 2005 («καταδικάζουμε την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες των Αμερικανών ανδρών-γυναικών των ενόπλων δυνάμεων οι οποίοι υπηρετούν στην πρώτη γραμμή διεθνώς»). Σε μια εποχή, θυμίζουμε, που οι αποκαλύψεις για τη φρίκη του Αμπού Γκράιμπ και των «αντιτρομοκρατικών» επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού ξεσήκωναν τη δημοκρατική κοινή γνώμη στο εσωτερικό των ίδιων των ΗΠΑ»
Η Παμμακεδονική συνιστώσα του συλλαλητηρίου έχει παλιά… «δημοκρατική» παράδοση. Για παράδειγμα το 22ο «παμμακεδονικό» συνέδριό της, τον Αύγουστο του 1968 στη Θεσσαλονίκη, οργανώθηκε από τις χουντικές αρχές . Στην οργανωτική επιτροπή («Εφημερίδα των Συντακτών», Τάσος Κωστόπουλος, 24/4/2016) «μετείχαν ο υπουργός Βορείου Ελλάδος, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου (και μέλος του «επαναστατικού συμβουλίου» της χούντας) Νίκος Γκαντώνας (…) την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου κήρυξε αυτοπροσώπως ο β’ αντιπρόεδρος της χουντικής κυβέρνησης Δημήτριος Πατίλης (πάλαι ποτέ αξιωματικός του Τάγματος Ασφαλείας Ναυπάκτου επί Κατοχής και μέλος, επίσης, του «επαναστατικού συμβουλίου»), ενώ διαβάστηκε και «χαιρετιστήριο μήνυμα» του άλλου αντιπροέδρου –του γνωστού Παττακού». Στο ίδιο άρθρο πληροφορούμεθα ότι η «Παμμακεδονικής» είχε ένα πλήρες… χουντικό καλοκαίρι το 1968 όταν είχαμε «επίσκεψη της ηγεσίας της στον δικτάτορα Παπαδόπουλο και πανηγυρική φωτογράφησή της μαζί του (28/8/1968)».
Σε ό,τι αφορά τον «ύπατο προέδρο» Παναγιώτη Αϊβάζη της Παμμακεδονικής, έλεγε (όπως διαβάζουμε στο άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών»):
-«Εκ μέρους της Υπάτης Δ/σεως της Παμμακεδονικής Ενώσεως Αμερικής-Καναδά, με εθνικήν υπερηφάνειαν εκφράζω τον ενθουσιασμόν μας διά την επελθούσαν πραγματικήν αλλαγήν εις τον πολιτικόν και κοινωνικόν βίον της φιλτάτης πατρίδος μας εκ της επεμβάσεως του εθνικού μας στρατού και υπό της Εθνοσωτηρίου Επαναστατικής Κυβερνήσεως της 21 Απριλίου 1967. Διακηρύττω προς πάσαν κατεύθυνσιν την ύπαρξιν εις την Πατρίδα μας υγιούς και πραγματικής Δημοκρατίας πλέον και την επικράτησιν πλήρους ελευθερίας, γαλήνης, τάξεως και ασφαλείας. […] Προς πάντας απευθύνω θερμόν και εγκάρδιον πατριωτικόν χαιρετισμόν, με αισθήματα αφοσιώσεως εις την Εθν. Κυβέρνησιν, τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και τα πεπρωμένα του Εθνους και με την διαβεβαίωσιν ότι η Παμμακεδονική Αμερικής-Καναδά θα αποτελή πάντοτε τμήμα της Πατρίδος εν τη Ξένη, προκεχωρημένον φυλάκιον του Εθνους μας και ακοίμητον φρουρόν της Ελλάδος και της Μακεδονίας μας» («Φωνή της Καστορίας», 25/8/1968, σ.1). 
Ο δε «κυβερνήτης Ν. Υόρκης» της Παμμακεδονικής (και πρόεδρος των εκεί εισαγωγέων-εξαγωγέων) Γεώργιος Ζίας, μετέπειτα «ύπατος πρόεδρος» κατά το μεγαλύτερο μέρος της δικτατορίας (1971-1974)», έλεγε σε πρωτοσέλιδη συνέντευξή του στην ίδια εφημερίδα:
-«Διακηρύττω με ιδιαιτέραν χαράν και υπερηφάνειαν ότι συναντήσαμεν εις την πατρίδα μας πλήρη τάξιν, ειρήνην, ομόνοιαν και ασφάλειαν, πράγματα τα οποία εις ουδεμίαν άλλην χώραν συναντά κανείς. Και ταύτα χάρις εις την εθνοσωτήριον επέμβασιν του ηρωικού μας στρατού και την Επαναστατικήν Κυβέρνησιν της 21 Απριλίου 1967. Οι απανταχού Ελληνες πρέπει να τους ευγνωμονούμεν» (Πηγή: ο.π.)
Βασική συνιστώσα των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου είναι και Παμμεκοδονική της Αυστραλίας. Η τελευταία, χωρίς περιστροφές διαδηλώνει – από την επίσημη ιστοσελίδα της – τα εξόχως… «πατριωτικά»:
-«Διεκδικούμε πολιτισμικά, εθνογραφικά και ιστορικά το Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Πετρίτσι, Άνω Τσουμαγιά, Ανατολική Ρωμυλία, Kωνσταντινούπολη, Μ.Ασία, Πόντο, Κύπρο, Β.Ήπειρο…»! 
Θερμαικός
Στους συνδιοργανωτές του συλλαλητηρίου περιλαμβάνεται η Κίνηση «Θερμαϊκός Ώρα Μηδέν – Ακομμάτιστοι Πολίτες» με εκπρόσωπο τον κ.Μιχάλη Πατσίκα, ο οποίος υπήρξε γενικός γραμματέας της «Σπίθας» του Μίκη Θεοδωράκη.
Ο κ.Πατσίκας μαζί με τον κ.Οθωνα Ιακωβίδη υπήρξαν βασικοί προπαγανδιστές του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης στα ΜΜΕ της Βορείου Ελλάδας. Ο δεύτερος ήταν ομιλητής επί 14 λεπτά στην συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης. Εκεί ήταν που ζήτησε από το ακροατήριο «να θυμηθούμε ότι είμαστε Ελληνες» διότι όπως εξήγησε «δεν γίνεται να έχουμε προγόνους λιοντάρια κι εμείς να είμαστε κότες»… Εκεί ήταν που φώναξε από μικροφώνου την απειλή «να επιβάλλουμε την βούλησή μας με κάθε τρόπο», η οποία συμπεριλήφθηκε στο εμφανιζόμενο σαν «ψήφισμα» του συλλαλητηρίου. Περιττό να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής στον επίσημο ιστότοπο του «Θερμαικού».
Μερικές από τις θέσεις – αναρτήσεις του κ.Ιακωβίδη στην ηλεκτρονική σελίδα του είναι οι ακόλουθες:
-«ΌΣΟ ΑΝΑΘΈΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΈΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙΣ ΔΩΣΙΛΌΓΩΝ ΚΑΙ ΒΟΥΛΉ ΑΝΔΡΕΙΚΈΛΩΝ να χειρίζονται και να διαπραγματεύονται εθνικές υποθέσεις, είναι βέβαιο ότι η συνθήκη της Λωζάνης (μέσα από μία νέα “ερμηνεία” της, όπως ο ΠτΔ άφησε να αιωρείται ότι μπορεί να συμβεί) θα καταλήξει σε παραχώρηση και της Κοζάνης …..» (8/12/2017 – με αφορμή την επίσκεψη Ερντογαν στην Αθήνα)
-«ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΙΛΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ; ΣΕ ΧΑΧΟΛΟΥΣ ;;; Όταν ο προκαθήμενος της χούντας της κομματοκρατίας και της εθελοδουλείας μιλά για Δημοκρατία, ξεπερνά και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο που επίσης μας παρουσίαζε τη χούντα του για Δημοκρατία !!» (18/11/2017 – αναφερόμενος στον Τσίπρα με αφορμή ομιλία του)
-«Ο ΚΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΥΛΗΔΕΣ* (με αφορμή τη χθεσινή «αρχηγική εμφάνιση» του Κούλη, στην πασαρέλα της ΔΕΘ) Τη μόνη κοινωνία που μπορεί να διαμορφώσει ο Κούλης μας, είναι μία κοινωνία κούληδων * «κούλης» : (στην Ινδική αποικιοκρατία) σκλάβος, παρίας, άνθρωπος/ζώο, που γεννήθηκε για να υπηρετεί τους αφεντάδες του» (17/9/2017 – αναφερόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη).
-«ΑΡΧΗ, ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ» Ο ΖΟΥΡΑΡΙΣ (με τα «μέζεα» του) ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΜΟΥΝΟΨΕΙΡΑ !!! ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΒΡΑΚΙ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ !!! (25/5/2017)
Επίσης ο κ.Ιακωβίδης τυγχάνει λάτρης δημοσιευμάτων – τα οποία αναδημοσιεύει στην σελίδα του (10/10/2017) – του τύπου : «Κι όμως η Ιερουσαλήμ ιδρύθηκε από… Έλληνες» (PRoNEWS.GR)
Όσο για την σελίδα του «Θερμαικού» σε περίοπτη θέση αναπαραγάγει καλέσματα υπέρ συλλαλητηρίου κινήσεων εφέδρων (πχ Σύλλογος Εφέδρων Πελοποννήσου», «Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων» κλπ) ή δήμων όπως ο Δήμος Σκύδρας που βάζει λεωφορεία για το συλλαλητήριο της Αθήνας.
Θυμίζουμε ότι η Δήμαρχος Σκύδρας, συνηθίζει να καλεί με κάθε επισημότητα χρυσαυγίτες βουλευτές στο δημαρχείο της και φιλοξενείται επαινετικά στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής.
Γεωργία Μπιτάκου
Η κυρία Γεωργία Μπιτάκου δηλώνει δημοσιογράφος και είναι εκπρόσωπος – διοργανώτρια του συλλαλητηρίου σύμφωνα με την ανακοίνωση των οργανωτών. Κύρια ενασχόληση της ωστόσο είναι η διοργάνωση των «No Limits» δηλαδή των «εκτός ορίων» αγώνων Kick boxing που συνήθως διεξάγονται μέσα σε κλουβιά – αρένες κλεισμένα με συρματοπλέγματα. Στους αγώνες που κατά καιρούς έχει διοργανώσει στην Ελλάδα υπάρχει αισθητή παρουσία μελών της «Χρυσής Αυγής». Ηταν μάλιστα τον Ιούνιο του 2017 σε αγώνα ανάμεσα στον Σταμάτη Μπιτάκο (αδελφός της) και τον Αλβανό αθλητή Florian Marku που οι χρυσαυγίτες βρήκαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν από την κερκίδα όλο το φασιστικό και ρατσιστικό «ρεπερτόριο» τους.
Στην προσωπική της σελίδα στο Facebook η κυρία Μπιτάκου χρησιμοποιεί πολύ ενδιαφέρουσα φρασεολογία για να διατυπώσει τις απόψεις της και να προπαγανδίσει το συλλαλητήριο. Για παράδειγμα:
-«Αυτούς ταΐζουμε μέσα στη Βουλή !!!! Της ίδιας στόφας ΕΦΙΑΛΤΕΣ!!!!!!» (26/1/2018 – με αφορμή την δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι δεν θα πάει στο συλλαλητήριο) .
-«Ο αγώνας για λευτεριά τώρα ξεκίνησε και πρέπει να λήξει όταν τελειώσουμε με την κατοχή , όταν αδειάσει η Βουλή από το κηφηναριό των δωσίλογων… Αυτό το συλλαλητήριο πρέπει να έχει όλο τον πληθυσμό της χώρας από κάτω και η εξέδρα θα είναι μόνο μπροστά στο Ναό της Δημοκρατίας στη Βουλή που τώρα μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι υπάλληλοι εβραϊκού τραπεζικού λόμπι… Το επόμενο συλλαλητήριο που από σήμερα ετοιμάζεται και που έρχεται να σας αποτελειώσει ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!!!!!!» (22/1/2018)
-«Όπου κίτρινο ήταν Μακεδονία στην Αυτοκρατορία του μεγαλύτερου Στρατηλάτη όλων των εποχών , του Έλληνα Μεγάλου Αλεξάνδρου!!!! Τους κατακτούσε παρέα με δοξασμένους στρατηγούς, καλλιτέχνες και φιλοσόφους γιατί ο στόχος ήταν ένας: εξάπλωση και διάδοση, απόλυτη κυριαρχία του Ελληνισμού!!!! Με τη λογική των Σκοπιανών λοιπόν να επιδιώξουν και οι υπόλοιποι του χάρτη να ονομαστούν Μακεδονία μέχρι και οι βορειοδυτικοί Ινδοί, ΑΛΛΑ να μάθουν Ελληνικά να προσαχθούν στο Ελληνικό κράτος… Πρέπει να τους τελειώσουμε και μπορούμε πριν μας αφανίσουν ολοκληρωτικά !!!!» (19/1/2018 – «Μακεδονία» μέχρι την… Ινδία θέλει η κυρία Μπιτάκου…)
-«…να απαλλαγούμε από όλους αυτούς τους επονείδιστους, ξεδιάντροπους, ανήθικους, αναίσχυντους κηφήνες …. τις εφιαλτικά σιχαμερές και αισχρές κεφαλές του τόπου ….» (8/12/2017 – από τις πολιτικές αποτιμήσεις της κυρίας Μπιτάκου)
-«Αποφάσισα να σταματήσω να πηγαίνω στο θέατρο χαμένος χρόνος και χρήμα γιατί οι καλύτερες «παραστάσεις» είναι δωρεάν και είναι αυτές που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Αλέξης και ειδικά όταν βάζει τον Παυλόπουλο να ανοίγει την αυλαία … πολύ καλά έκανε (σσ: ο Ερντογάν) και τους χόρεψε στο ταψί αφού ξέρει ότι μπροστά σε απάτριδες και προσκυνημένους…Αφού κετέστρεψε οικονομικά , στρατιωτικά, πολιτισμικά και ηθικά τη χώρα , ο σαλτιμπάγκος «εκπρόσωπός» μας (σσ: ο Τσίπρας), ετοιμάζεται να δώσει και τα κλειδιά της Θράκης… Για άλλη μια φορά ΟΣΚΑΡ λοιπόν για τον Αλέξη και σε πολλές κατηγορίες : καλύτερος ανθέλληνας , καλύτερος υποτακτικός , καλύτερος ανιστόρητος , καλύτερος παραχαράκτης , καλύτερος εκποιητής , καλύτερος Γενοκτόνος και εύχομαι πολύ σύντομα ….να πάρει και τον τελευταίο ρόλο της δωσίλογης καριέρας του : αυτόν του καταζητούμενου για το έγκλημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!!!!!!!» (7/12/2017 – με αφορμή την επίσκεψη Ερντογαν στην Ελλάδα)
Πολιτιστικοί Σύλλογοι
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδονίας (ΠΟΠΣΜ) με πρόεδρο τον κ.Γιώργο Τάτσιο είναι επίσης εκ των διοργανωτών. Όπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της «ιδρύθηκε το 2014 από εκπροσώπους Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων που εδρεύουν σε όλη την Ελλάδα. Κύριος στόχος αυτής της ενωτικής κίνησης είναι η διαφύλαξη και διάδοση της γνήσιας Μακεδονικής Παράδοσης ως αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης Ελληνικής Παράδοσης».
Σε πρόσφατη ανοιχτή επιστολή της προς τη Βουλή, η ΠΟΠΣΜ (21/12/2017), δίνοντας το στίγμα της όσον αφορά την «διαφύλαξη της γνήσιας πολιτιστικής ταυτότητας» φαίνεται να θεωρεί ότι αυτή περνάει κυρίως μέσα από την απαγόρευση σλαβικών τραγουδιών και χορών στην Ελλάδα και ειδικά στη Μακεδονία διότι πιστεύει ότι συμπατριώτες μας «παρασύρονται» από «πολλές ορχήστρες που έχουν απήχηση στο νεανικό κοινό»… Ο δε κ.Γ. Τάτσιος δεν φείδεται δηλώσεων κατά «των προδοτών της ενδοχώρας» όσον αφορά το «Μακεδονικό».
Εξέχουσα μορφή της ΠΟΠΣΜ μέχρι τον Μάη του 2017 ήταν κάποιος κύριος Δημήτρης Ευαγγελίδης ο οποίος – μέχρι να αποχωρήσει – έφερε επί τριετία τον τίτλο του «Έφορου Τεκμηρίωσης» της Ομοσπονδίας.
-Ο περί ου ο λόγος είναι αυτός για τον οποίο η ΕΝΕΚ, το εθνικιστικό – φασιστικό κόμμα, εξέδωσε ανακοίνωση (7/6/2009) για να τονίσει επί τη επετείω της ίδρυσής της ότι «την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Αθανάσιος Πλεύρης και ο Συναγωνιστής και συγγραφέας Εθνικιστικών βιβλίων Δημήτρης Ευαγγελίδης».
-Ο εν λόγω φαίρεται συνοδοιπόρος του ναζιστή – χουντικού Κώστα Πλεύρη ως στέλεχος της «4ης Αυγούστου -ενώ ειδικεύεται σε άρθρα του τύπου «Πως θα γίνει ο δοαμελισμός του σκοπιανού προτεκτοράτου» και εισηγείται την κατάληψη από την Ελλάδα της νότιας FYROM: «Η Ελλάδα έχει όλα τα νόμιμα δικαιώματα να διεκδικήσει την πεδιάδα της Πελαγονίας (περιοχή Μοναστηρίου-Βιτώλια) και την περιοχή Γευγελής-Δοϊράνης δηλ. τα εδάφη (20-15%) νοτίως της νοητής γραμμής Αχρίδα-Περλεπές-Στρώμνιτσα μέχρι τα σημερινά ελληνο-βουλγαρικά σύνορα, λόγω της ύπαρξης ακόμα και σήμερα ελληνικών πληθυσμών».
Ο Ευαγγελίδης, όπως φαίνεται στις αναρτήσεις του στο facebook, δηλώνει υποστηρικτής του «Θερμαικού» και των πρωτοβουλιών του για τα συλλαλητήρια, αναπαράγει άρθρα υπέρ του «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ;», λατρεύει κείμενα όπως «Σήμερα, 73 χρόνια μετά, με καθαρή ματιά, ας αντιληφθούμε τι διακυβεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 στους δρόμους της Αθήνας και ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στους χωροφύλακες του Μακρυγιάννη, στους άνδρες της Γ΄ Ορεινής Ταξιαρχίας του Θρ.Τσακαλώτου και στον «πατέρα της νίκης» Ουίνστων Τσώρτσιλ, που κράτησαν την Ελλάδα στον Ελεύθερο Κόσμο». (3/12/2017) και – λογικό – αποθεώνει τις απόψεις του Φαήλου Κρανιδιώτη…
Αυτοί είναι οι επίσημοι διοργανωτές του συλλαλητηρίου στην Αθήνα. Ωστόσο στην «πρώτη γραμμή» αυτών που καλούν με όλες τους τις δυνάμεις τον κόσμο να πάρει μέρος είναι πολύ και διάφοροι. Χαρακτηριστικό το παρακάτω παράδειγμα:
Ενώσεις Απόστρατων Αξιωματικών
Από το συλλαλητήριο δεν απουσιάζουν οι Ενώσεις των Αποστράτων Αξιωματικών οι οποίες παρεμπίπτοντος χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και βρίσκονται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του εκάστοτε ΥΠΕΘΑ. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του το Συντονιστικό Συμβούλιο των Τριών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, αποφάσισε τη συμμετοχή του στο συλλαλητήριο της Αθήνας, αφού εξάλλου είχε προηγηθεί και αυτή στο αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης. Ως συντονιστή της εκδήλωσης στην Αθήνα όρισαν τον Πρόεδρο της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Αντιστράτηγο ε.α. Βασ. Ροζή. Πρόεδρος του Συντονιστικού τους είναι ο Αντιναύαρχος Π.Ν.ε.α. Σ. Περβαινάς.
Ο Περβαινάς είναι αυτός που έχει δηλώσει:
-“Καλώς ψήφισαν όσοι στρατιωτικοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή” αφού “όταν την ψήφιζαν δεν ήταν εγκληματική οργάνωση”. Ερωτηθείς, δε, αν θεωρεί ή όχι ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση απαντά ότι “επειδή εγώ είμαι θεσμικός θα περιμένω να αποφανθεί η Δικαιοσύνη”… 
Ο Ροζής είναι αυτός που φέρεται ως ομιλητής εκ μέρους του Αποστράτων στο συλλαλητήριο. Εχει περιπλανηθεί στο πρόσφατο παρελθόν σε μια σειρά από ακροδεξιά κόμματα.
-Τον Ιούλιο του 2016 είχε οριστεί γενικός διευθυντής της Νέας Δεξιάς, με απόφαση του προέδρου του κόμματος Φαήλου Κρανιδιώτη 
-Είχε προηγηθεί το πέρασμα του, από τις «ΡΙΖΕΣ», το κόμμα του άλλοτε στενού συνεργάτη του Αν. Σαμαρά, Π. Μπαλτάκου.
-Στον… ελεύθερο χρόνο του συμμετέχει και ως βασικός ομιλητής σε εκδηλώσεις που γίνονται στο Γράμμο και στο Βίτσι, αλλά και σε πρόσφατη εκδήλωση στου «Μακρυγιάννη»
Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους, έδωσε την ευλογία του ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και θα συμμετάσχει η Εκκλησία της Ελλάδος δια του αντιπροέδρου της Δ.Ι.Σ., Μητροπολίτη Σύρου Δωροθέου, ο οποίος και θα αναγνώσει το σχετικόανακοινωθέν της Δ.Ι.Σ., πλαισιουμένου από τους Σεβ. Μητροπολίτες Δράμας κ. Παύλο και Χίου κ. Μάρκο.
Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους, καλούν οι ΑΝΕΛ συγκυβερνήτες του κ.Τσίπρα, η «Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη και (ανεπίσημα) η ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους δεν είναι καθόλου περίεργο ότι διαφημίζουν την συμμετοχή τους οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Μίκης Θεοδωράκης σύμφωνα με ανακοινώσεις που έχουν γίνει – και δεν έχουν μέχρι τώρα διαψευστεί από τον ίδιο – θα είναι κεντρικός ομιλητής στο εν λόγω συλλαλητήριο. Πράγμα που ήδη αξιοποιούν πολλοί και διάφοροι για το «ξέπλυμά τους». Εφόσον αυτό συμβεί, δύο κουβέντες. Πρώτη κουβέντα: Κρίμα… Δεύτερη κουβέντα: Ο μουσικοσυνθέτης Θεοδωράκης δεν έχει το αλάθητο. Κι αν αυτό ισχύει για τον παγκόσμιο μουσικοσυνθέτη Θεοδωράκη, πόσω μάλλον για τον «πολιτικό» Θεοδωράκη. Η άποψη που έχει για το «Μακεδονικό» ο Μίκης είναι λαθεμένη. Μεγαλύτερο, όμως, θα είναι το λάθος να υπερασπιστεί αυτή τη λάθος θέση του με το ασύγγνωστο λάθος μιας συμμετοχής του σε ένα συλλαλητήριο με τέτοιους διοργανωτές και με τέτοια συνθήματα. Από εκεί και πέρα τον μουσικοσυνθέτη Θεοδωράκη, αλλά και τους αγώνες του, δεν μπορεί να τους «κοντύνει» κανείς. Ούτε καν ο ίδιος.

_______________________________________
 2.
ΓΙ΄ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ;

 

  Επικίνδυνο παραλήρημα για το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα: «Μία σφαίρα για τον εχθρό, δύο για τους προδότες» (video)

Ως άκρως επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί το βίντεο της προέδρου ενός ακροδεξιού μορφώματος και συνεργάτιδας της Ελεύθερης Ώρας , στο οποίο παραληρεί για το συλλαλητήριο για το «Μακεδονικό» στο Σύνταγμα ,  καλώντας εμμέσως πλην σαφώς τους πολίτες να πάρουν όπλα και να φυτέψουν σφαίρες σε κεφάλια «εχθρών » και «προδοτών»....

Δέκα Ερωτήσεις σε Έναν Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου για το «Μακεδονικό»

Κώστας Κουκουμάκας

 

Πηγή: vice.com

---

Το κυρίαρχο θέμα στην πολιτική ατζέντα τις τελευταίες εβδομάδες, είναι το λεγόμενο «Μακεδονικό», δηλαδή οι διπλωματικές συζητήσεις μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ αναφορικά με το ακανθώδες ζήτημα του ονόματος της γειτονικής χώρας - της χρήσης σε αυτό της λέξης «Μακεδονία». Η κατάσταση σοβεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η μικρή χώρα στα βόρεια σύνορά μας ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από την πρώην Γιουγκοσλαβία, με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυτό προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στην Ελλάδα, μεγάλα συλλαλητήρια ως και εμπάργκο τη δεκαετία του '90. Η γειτονική χώρα εντάχθηκε στον ΟΗΕ με το προσωρινό όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ)» ή «FYROM» κι έκτοτε ξεκίνησαν διπλωματικές διαβουλεύσεις, που διαρκούν σχεδόν τρεις δεκαετίες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το ζήτημα επανέρχεται μετά την αλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια (σσ: στον κυβερνητικό συνασπισμό συμμετέχουν και αλβανικά κόμματα), καθώς η λύση του ονόματος θεωρείται βασική προϋπόθεση, ώστε να συμφωνήσει η Ελλάδα στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Υπάρχει έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και σε ό,τι αφορά το όνομα, η επικρατέστερη εκδοχή, σύμφωνα πάντα με όσα φαίνεται να ισχύουν σήμερα, είναι μία σύνθετη ονομασία με διακριτό προσδιορισμό erga omnes (νομικός όρος που σημαίνει «έναντι πάντων») - δηλαδή, πιθανόν, κάτι μεταξύ τού «Νέα Μακεδονία» και «Βόρεια Μακεδονία» ή «Άνω Μακεδονία».

«Η πύκνωση των επαφών και η κινητικότητα γύρω από το ζήτημα του ονόματος, δεν φαίνεται να αποτελεί ελληνική πρωτοβουλία»

Επικοινωνήσαμε με τον επίκουρο καθηγητή Διεθνούς Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κ. Μιλτιάδη Σαρηγιαννίδη, ώστε να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει στα βόρεια σύνορά μας και γιατί έχει τελικά τόσο μεγάλη πολιτική και οικονομική σημασία για ολόκληρα τα Βαλκάνια.
VICE: Πώς προέκυψε η ανακίνηση του θέματος της ονομασίας τις τελευταίες εβδομάδες;Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης: Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους αναθερμάνθηκε το θέμα της ονοματολογίας. Ο πρώτος λόγος αφορά στην κυβερνητική αλλαγή στην ΠΓΔΜ. Ήδη, από τον Αύγουστο, η κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ έχει επιτύχει σημαντική βελτίωση στις διμερείς σχέσεις με τη Βουλγαρία και αναζητά περισσότερες διεθνείς επιτυχίες, προκειμένου να ισχυροποιηθεί πολιτικά στο εσωτερικό της χώρας. Βέβαια, η εξωστρέφεια της νέας κυβέρνησης δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας αυτοτελούς πολιτικής επιλογής που επιδιώκει να βγάλει την ΠΓΔΜ από την αφάνεια και να καταγράψει πολιτικά κέρδη σημειώνοντας διεθνείς επιτυχίες. Παράλληλα, στηρίζεται και ενθαρρύνεται από τις ΗΠΑ και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Συνεπώς, ο δεύτερος λόγος που εξηγεί την κινητικότητα γύρω από την ονοματολογία αφορά στις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και φυσικά στην προοπτική της ενσωμάτωσης των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ. Με άλλα λόγια, η πύκνωση των επαφών και η κινητικότητα γύρω από το ζήτημα του ονόματος, δεν φαίνεται να αποτελεί ελληνική πρωτοβουλία.

«Η αισιοδοξία φαντάζει υπερβολική, εφόσον οποιαδήποτε αλλαγή της ονομασίας της ΠΓΔΜ προϋποθέτει, αν όχι δημοψήφισμα, συνταγματική τροποποίηση και συνεπώς τον σχηματισμό ικανής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας»

Πόσο σημαντική, επομένως, ήταν η αλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια;Αναμφίβολα, η κυβερνητική αλλαγή διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Η προηγούμενη κυβέρνηση του Νίκολα Γκρουέφσκι είχε επενδύσει στον εθνολαϊκισμό και το αφήγημα του μακεδονισμού, μετατρέποντας τα Σκόπια σε ένα κιτς αρχαιολογικό πάρκο. Ωστόσο, αυτός δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο απώλεσε την εξουσία της διακυβέρνησης της χώρας. Μάλιστα, παρά τις άσχημες οικονομικές επιδόσεις, τη διαφθορά και το σκάνδαλο των μαζικών τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, το κόμμα (VMRO) του Νίκολα Γκρουέφσκι παρέμεινε -έστω και οριακά- το πρώτο κόμμα στις εκλογές, γεγονός που εξηγεί και την πλειοψηφική στάση άρνησης των κατοίκων απέναντι στην προοπτική της αλλαγής της ονομασίας της χώρας, με αντάλλαγμα την εισδοχή στο ΝΑΤΟ και την ένταξη στην ΕΕ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Συνεπώς, η κατασκευή της μακεδονικής ταυτότητας τέμνει τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα και διαμορφώνει μια ιδιαίτερα σημαντική αντίσταση απέναντι στην προοπτική αλλαγής της ονομασίας, ενώ παράλληλα ο αλβανικός πληθυσμός της χώρας αδιαφορεί, στον βαθμό που μια ενδεχόμενη νέα ονομασία δεν τους αποκλείει εθνολογικά (π.χ. ο όρος σλαβομακεδονία).
Είναι δικαιολογημένη η σημερινή αισιοδοξία μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών;Οποιαδήποτε κυβέρνηση εμπλέκεται σε μια διαδικασία επίλυσης διαφοράς, οφείλει να προσέρχεται σε αυτήν με καλή πίστη, ακολουθώντας έτσι την πάγια διπλωματική πρακτική. Ωστόσο, ό,τι λέγεται, δεν απεικονίζει απαραίτητα και την πραγματικότητα, όπως αυτή εκτυλίσσεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Συνεπώς, η έκφραση αισιοδοξίας ή περιορισμένης αισιοδοξίας, ή οποιαδήποτε άλλη διατύπωση, θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμα και ως ευφημισμός για να απεκδυθεί μια κυβέρνηση την ευθύνη για ένα ενδεχόμενο αδιέξοδο. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση Ζάεφ έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί και να καλλιεργεί θετικές εντυπώσεις, καθώς με αυτό τον τρόπο δείχνει καλό πρόσωπο και διάθεση συνεργασίας απέναντι στις ΗΠΑ και τα ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ενώ την ίδια στιγμή αναβαθμίζεται σε αποτελεσματικό συνομιλητή με την Ελλάδα στα μάτια του εκλογικού σώματος, πετυχαίνοντας σε ένα πεδίο όπου είχε αποτύχει η προηγούμενη κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, η αισιοδοξία φαντάζει υπερβολική, εφόσον οποιαδήποτε αλλαγή της ονομασίας της ΠΓΔΜ προϋποθέτει, αν όχι δημοψήφισμα, συνταγματική τροποποίηση και συνεπώς τον σχηματισμό ικανής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Αρμόδιοι για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι οι διεθνείς παραστάτες της (Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Υπουργός Εξωτερικών και διπλωμάτες). Δεν είναι η αντιπολίτευση, ο δήμαρχος, ο μητροπολίτης, ο πρόεδρος της τάδε ένωσης κ.ο.κ.

Πώς σχολιάζετε τον αντικατοπτρισμό της συζήτησης για το όνομα στην ελληνική πολιτική σκηνή; Εκτός από τον κυβερνητικό συνασπισμό, φαίνεται ότι υπάρχει διχογνωμία στο κόμμα -ή τουλάχιστον στην κομματική βάση- και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Η ανάλυση και ο σχεδιασμός της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι ένα πεδίο για όλους. Φυσικά, ο πολίτης και ο πολιτικός μπορούν και πρέπει να έχουν άποψη για ζητήματα της καθημερινότητας, για όλα όσα τους αφορούν άμεσα και κοσμοθεωρητικά σε κάθε πτυχή του ατομικού, οικογενειακού και κοινωνικού βίου. Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική αφορά σε ζητήματα για τα οποία ο χρόνος μετρά διαφορετικά και οι συνέπειες δεν περιορίζονται στο εσωτερικό της χώρας ή στη χειροπιαστή καθημερινότητα του καθενός μας. Δυστυχώς, η πολιτική κουλτούρα στη χώρα μας κινείται επιδέξια στις πτυχώσεις που προκαλεί η ρητορική της εθνικής πλειοδοσίας και μειοδοσίας, και ανατρέφει πολιτικά όντα που κατανοούν το σήμερα και τις ανάγκες του μέλλοντος με όρους «σκελετών στη ντουλάπα». Το αποτέλεσμα είναι η διαχειριστική αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής και η αδράνεια απέναντι στην ανάληψη πρωτοβουλιών που θα ενεργοποιούσαν την Ελλάδα στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Στην παρούσα φάση, το χειρότερο ενδεχόμενο, εκτός από μια κακή συμφωνία, θα ήταν η αναθέρμανση της ονοματολογίας με σκοπό την αποκόμιση πολιτικών κερδών στο εσωτερικό. Οπωσδήποτε, θα ήταν πιο συνετό να περιοριστούν οι δημόσιες δηλώσεις -ειδικά οι ενδοκυβερνητικές- και να ενταθούν οι εσωτερικές και ανεπίσημες διαβουλεύσεις, ώστε να προκύψει συγκεκριμένη θέση. Άλλωστε, κανείς δεν διαπραγματεύεται στο διεθνές πεδίο διαλαλώντας την «κόκκινη γραμμή» του, εκτός κι αν έχει προεξοφλήσει την έκβαση ή απλώς θέλει να αποκομίσει άλλου είδους μικροπολιτικά οφέλη, αδιαφορώντας τελικά για την ουσία στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Τέλος, αρμόδιοι για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι οι διεθνείς παραστάτες της (Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Υπουργός Εξωτερικών και διπλωμάτες). Δεν είναι η αντιπολίτευση, ο δήμαρχος, ο μητροπολίτης, ο πρόεδρος της τάδε ένωσης κ.ο.κ.

---

Γιατί το θέμα της ονομασίας παραμένει άλυτο από το 1991;Διότι το ζήτημα δημιουργήθηκε το 1943, ως θέμα που αφορούσε στο εσωτερικό της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Συνεπώς, το 1991 βρεθήκαμε απέναντι σε ένα πρόβλημα που είχε ήδη ριζώσει κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Εφόσον, λοιπόν, δεν αντιμετωπίστηκε οριστικά τότε, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της ΠΓΔΜ, η επίλυσή του θα δυσκολεύει προοδευτικά σε βάθος χρόνου, εκτός κι αν επέλθει μια συστημική μεταβολή στην περιοχή και ανατρέψει την τρέχουσα πραγματικότητα, όπως συνέβη το 1991. Ή εκτός κι αν έχουμε μια εντυπωσιακή κίνηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων. Για παράδειγμα, αν η ΠΓΔΜ μετατρεπόταν σε ομοσπονδιακό κράτος, όπως ήταν η πρώην Γιουγκοσλαβία, τότε θα μπορούσαν να υπάρχουν δύο συνιστώσες εθνοτικές ομάδες (αλβανική και σλαβική) που ζουν σε σχετικά ομοιογενείς γεωγραφικά περιοχές, διατηρώντας την ταυτότητά τους, αλλά χρησιμοποιώντας ως ομοσπονδιακό κράτος όνομα και υπηκοότητα έναντι πάντων, που δεν θα παρέπεμπαν στο αφήγημα του μακεδονισμού. Μια πρόταση όπως αυτή, θα έβαζε τέλος στον γρίφο της ονοματολογίας, αλλά δεν θα έλυνε οριστικά το ζήτημα, αφού θα επιστρέφαμε στη λογική του 1943.
Τι θα συνιστούμε σήμερα «διπλωματική νίκη» και τι «διπλωματική ήττα» για την Ελλάδα σε επίπεδο ονόματος;Οποιαδήποτε έκβαση κρίνεται με βάση την «κόκκινη γραμμή». Αποτέλεσμα που βρίσκεται πάνω από την «κόκκινη γραμμή» είναι διπλωματική επιτυχία και κάτω από αυτήν, ήττα. Γι’αυτό, ή μάλλον και γι’ αυτό, δεν διαφημίζεις την «κόκκινη γραμμή», εκτός κι αν αυτή είναι επαρκώς ασαφής, προκειμένου να διαχειριστείς πολιτικά κάθε αποτέλεσμα. Πάντως, το κεκτημένο του 2008 στο Βουκουρέστι αποτελεί την ελάχιστη διπλωματική έκβαση για εμάς. Σε κάθε περίπτωση, χρειαζόμαστε βιώσιμη λύση. Και αυτή δεν περιορίζεται μόνο στο ζήτημα της ονομασίας. Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, που συνοψίζει το πρόβλημα, αλλά δεν απεικονίζει την πλήρη έκτασή του. Η εθνική ταυτότητα, η γλώσσα, η ιστορία και η επιχειρηματικότητα είναι διαφορετικές όψεις των προκλήσεων που θέτει εδώ και πολλές δεκαετίες η κατασκευή του μακεδονισμού.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν ιδιαίτερα δυσάρεστα για την Ελλάδα, εάν η Τουρκία, που ήδη χρηματοδοτεί πολιτικό κόμμα, κατορθώσει να μετατρέψει την ΠΓΔΜ σε κράτος-δορυφόρο της

Τι θα αλλάξει, σε ό,τι αφορά τις γεωπολιτικές/πολιτικές ισορροπίες στην περιοχή των Βαλκανίων, μια ενδεχόμενη συμφωνία για το όνομα;Ο κατάλογος είναι μεγάλος και, ενδεικτικά μόνο, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα παρακάτω: Τα Βαλκάνια αποτελούν τη φυσική πρόσβαση της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά το ανάχωμα των ΗΠΑ και της ΕΕ σε αυτή. Ο διάδρομος ανάμεσα στις αλβανικές και τις βουλγαρικές ακτές αποτελεί έναν ανεξέλεγκτο προνομιακό χώρο για το οργανωμένο και διεθνικό έγκλημα (όπλα, ναρκωτικά, πορνεία, εμπόριο οργάνων). Ο λεγόμενος «βαλκανικός διάδρομος» παρέχει πρόσβαση για τις μικτές μεταναστευτικές ροές στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και στους μαχητές που ριζοσπαστικοποιήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη και «εντρύφησαν» στις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα, εδώ και μια δεκαετία, κατορθώνει να εγγραφεί στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, καθώς η διπλωματία των αγωγών την έχει καταστήσει κομβικής σημασίας για την ενεργειακή απεξάρτηση της ΕΕ από τη Ρωσία. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την απαρίθμηση των λόγων που αναβαθμίζουν τη γεωπολιτική σημασία των Βαλκανίων. Όμως, το πιο σημαντικό, στο πλαίσιο της καλής γειτονίας, είναι να εντάξουμε την ΠΓΔΜ σε μια περιοχή ζωτικών συμφερόντων για εμάς, διεκδικώντας πειστικά το μερίδιο ευθύνης και ισχύος που μας αναλογεί.
Τι θα σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο, πολιτικό και οικονομικό;Μέχρι τώρα συζητάμε για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση του ζητήματος για την ονομασία της πΓΔΜ. Μια ενδεχόμενη λύση θα δημιουργούσε ευνοϊκό περιβάλλον για να συζητηθούν τα πιο ακανθώδη ζητήματα, όπως η γλώσσα και η ταυτότητα. Παράλληλα, μια οικονομικά εύρωστη χώρα, θα μπορούσε να ενισχύσει την παρουσία της σε έργα υποδομής και κρίσιμους αναπτυξιακούς τομείς. Ωστόσο, είναι προφανές ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας θα μπορούσε να επωφεληθεί, τη στιγμή που το Ελληνικό Δημόσιο προσπαθεί να ολοκληρώσει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και να προσελκύσει επενδύσεις. Πολιτικά, τα πράγματα είναι πιο ρευστά. Κανείς δεν αποκλείει την επάνοδο του VMRO στην κυβέρνηση και συνεπώς την υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα με την ελληνική κυβέρνηση. Ομοίως, η είσοδος της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, εξανεμίζει ένα σημαντικό διαπραγματευτικό όπλο της ελληνικής πλευράς και συνεπώς τα οφέλη θα πρέπει να είναι ανάλογα. Επιπλέον, η συμμετοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ συνεπάγεται πως για κάθε απόφαση του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ, απαιτείται και η σύμφωνη θέση της ΠΓΔΜ. Τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν ιδιαίτερα δυσάρεστα για την Ελλάδα, εάν η Τουρκία, που ήδη χρηματοδοτεί πολιτικό κόμμα, κατορθώσει να μετατρέψει την ΠΓΔΜ σε κράτος-δορυφόρο της. Τέλος, η έναρξη της ενταξιακής διαδικασίας της ΠΓΔΜ στην ΕΕ, θα σηματοδοτήσει την ισχυροποίηση των θεσμών του κράτους δικαίου και θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός πολιτικά πιο υπεύθυνου κράτους - ή τουλάχιστον, αυτό είναι το ζητούμενο.

Πιστεύω ότι τα συλλαλητήρια του ’92 και του ’94 ήταν ανεπανάληπτα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πώς επηρέασαν τα συλλαλητήρια του ‘92 και του ‘94, αλλά και η μετέπειτα πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων (εμπάργκο), τη διπλωματική διαμάχη;Τα συλλαλητήρια εκείνης της περιόδου λειτούργησαν σαν βαλβίδες εκτόνωσης για τον κόσμο, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, κυρίως όμως ως διαπραγματευτική αντίσταση και άλλοθι των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις διεθνείς πιέσεις για εξεύρεση λύσης, τη στιγμή μάλιστα που στο εξωτερικό δεν γινόταν ακόμα κατανοητή η ουσία της διαφοράς. Ακόμα και το εμπάργκο, εκείνη την εποχή, αποκαλύπτει ως πολιτική επιλογή την ισχύ και την αυτοπεποίθηση της χώρας μας και οδηγεί αναπόφευκτα σε θλιβερές συγκρίσεις. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει διπλωματία των συλλαλητηρίων, αλλά υπάρχει η πολιτική νομιμοποίηση των επιλογών που μια κυβέρνηση κάνει. Υπό αυτό το πρίσμα, το εμπάργκο ως πολιτική επιλογή νομιμοποιήθηκε ουσιαστικά από τα συλλαλητήρια, και οδήγησε στην Ενδιάμεση Συμφωνία. Αν η τελευταία αξιοποίησε τα πλεονεκτήματα από το εμπάργκο, είναι μια διαφορετική ιστορία, που αξιολογείται μέχρι και σήμερα.
Υπάρχει και σήμερα κινητικότητα, όχι από επίσημους φορείς, αλλά από παμμακεδονικά σωματεία, για διοργάνωση συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα. Ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η συμμετοχή των πολιτών σε αυτά και ποια επίδραση μπορούν να έχουν στη σημερινή συγκυρία;Δεν μπορώ να προκαταβάλω τον βαθμό της συμμετοχής, αλλά πιστεύω ότι τα συλλαλητήρια του ’92 και του ’94 ήταν ανεπανάληπτα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όπως επίσης, οι περιστάσεις και η αναγκαιότητα ήταν πολύ διαφορετικές εκείνη την περίοδο. Φυσικά, όλοι απολαμβάνουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και πρέπει να κρίνονται από τις προθέσεις τους και το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Ομοίως, ευτυχώς που δεν ασκούν όλοι εξωτερική πολιτική, χωρίς αυτό να σημαίνει την αναγνώριση κάποιου αλάνθαστου στους συνταγματικούς διαχειριστές της.
.

Η Αμφίπολη, η Μακεδονία και η ιδεολογική χρήση του παρελθόντος

Χριστίνα Κωνσταντακοπούλου* 

( Ιστορικός*, Birkbeck College, Λονδίνο c.constantakopoulou@bbk.ac.uk)

Πηγή: H Aυγή/ avgi.gr

---

Ας αφήσουμε ήσυχους τους νεκρούς στους τάφους τους (στην Αμφίπολη ή αλλού) κι ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το παρελθόν μας και τον ρόλο της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας χωρίς εθνικιστικά παραληρήματα

Η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας και του παρελθόντος δεν είναι ελληνικό και μόνο φαινόμενο. Η πρόσφατη συζήτηση στη Μεγάλη Βρετανία για το παρελθόν του βρετανικού ιμπεριαλισμού και το παρόν στις πρώην αποικίες δείχνει πώς σε μια χώρα με μεγάλη παράδοση στην ιστορική επιστήμη, η χρήση του παρελθόντος στο παρόν αποτελεί μια συνεχή, επίκαιρη και συχνά προβληματική συζήτηση για τη μεθοδολογία και χρήση της Ιστορίας.1
Στην Ελλάδα, η σύγχρονη συζήτηση για τον τάφο της Αμφίπολης είναι ίσως ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για το πώς το παρελθόν αποτελεί παράγοντα συζήτησης για καυτά σύγχρονα πολιτικά θέματα, όπως το όνομα της Μακεδονίας. Ο τύμβος Καστά ήταν γνωστός ήδη από τη δεκαετία του 1960, από τις ανασκαφές του Δημήτριου Λαζαρίδη στην περιοχή.2 Γιατί τότε η «ανακάλυψη» του τάφου της Αμφίπολης προκάλεσε τέτοια αναταραχή το καλοκαίρι του 2014; Η απάντηση έχει να κάνει με την ειδική σημασία που έχει η Αρχαιολογία και η αρχαία Ιστορία στην κατασκευή του σύγχρονου ελληνικού εθνικού κράτους (και ιδεολογίας) και με τη σημασία που έχουν τα αρχαιολογικά ευρήματα της Μακεδονίας ως συστατικά στοιχεία που αποδεικνύουν την «ελληνικότητα» της Μακεδονίας. Όπως είπε και η αρχαιολόγος Όλγα Παλαγγιά, αν το μνημείο αυτό είχε βρεθεί στη Πελοπόννησο, κανένας, εκτός των ειδικών, δεν θα είχε ασχοληθεί μαζί του.3
Αξίζει να θυμηθούμε λίγο τι έγινε το καλοκαίρι του 2014. Η υπεύθυνη για την ανασκαφή Κατερίνα Περιστέρη ανέδειξε την είσοδο του τάφου το καλοκαίρι του 2014, ενώ ήδη από το 2012 είχε αρχίσει τις ανασκαφές στην περιοχή. Η ανακοίνωση της αποκάλυψης της εισόδου του τάφου και τα πραγματικά εντυπωσιακά ευρήματα δημιούργησαν ένα δημοσιογραφικό κρεσέντο: ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφτηκε τον τάφο στις 12 Αυγούστου, ενώ η Άννα Παναγιωταρέα αυτοανακυρήχθηκε «εκπρόσωπος τάφου», κάτι που, νομίζω, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Το ελληνικό κοινό ασχολήθηκε εκτενώς με την αρχαιολογική έρευνα στη συγκεκριμένη θέση, ενώ η ιστοσελίδα Στοίχημα έβγαζε φαβορί για την ταυτότητα του νεκρού.
Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει στη σύγχρονη Ιστορία περίπτωση ανασκαφής που να προκάλεσε τέτοιο ενδιαφέρον στο ευρύ ελληνικό κοινό. Οι ανακαλύψεις του Ανδρόνικου στη Βεργίνα έλαβαν χώρα μια εποχή που δεν υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επομένως η ενασχόληση του κοινού δεν είχε την αμεσότητα που είδαμε στην περίπτωση της Αμφίπολης. Η γενικότερη πολιτική κατάσταση της χώρας το καλοκαίρι του 2014 εξηγεί ώς έναν βαθμό αυτή την ενασχόληση. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 χτύπησε την Ελλάδα ιδιαίτερα σκληρά: οι διαρκείς διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα προωθούσαν συνεχώς σκληρότερα μέσα λιτότητας. Παράλληλα, η αύξηση της πολιτικής αστάθειας μέσω των επανειλημμένων εκλογών την περίοδο 2012 - 2015 δημιούργησε ένα τεταμένο κλίμα, στο οποίο η ανακοίνωση εντυπωσιακών ευρημάτων της Αμφίπολης εξυπηρετούσε, εν δυνάμει, τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και τη δημιουργία μιας διαφορετικής εθνικής αφήγησης. Με άλλα λόγια, όταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Ελλάδα εμφανιζόταν στα ΜΜΕ ως η χώρα της οικονομικής καταστροφής, γεμάτη με φοροφυγάδες και τεμπέληδες, η εθνική αφήγηση που τόνιζε ένα λαμπρό αρχαίο παρελθόν λειτουργούσε ως αντίβαρο στις αρνητικές απεικονίσεις της χώρας. Ωστόσο, η παραπάνω ερμηνεία δεν αρκεί να εξηγήσει την εθνική εμμονή με τον τάφο της Αμφίπολης. Ο αντίκτυπος των ανασκαφών στον τύμβο Καστά εξηγείται μόνο αν προσθέσουμε τον ρόλο της Μακεδονίας και των αρχαιοτήτων της περιοχής στο ελληνικό εθνικό αφήγημα.
Στον χώρο των κλασικών σπουδών, το ζήτημα της εθνικότητας των αρχαίων Μακεδόνων είναι ένα πρόσφορο πεδίο επιστημονικής συζήτησης.4 Θα υποστήριζα πως υπάρχει η γενική αποδοχή ότι η ένταξη των αρχαίων Μακεδόνων στα δίκτυα εθνικών συγγενειών των ελληνικών πόλεων-κρατών κατά την κλασική περίοδο δεν ήταν μια απολύτως ευθύγραμμη διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, αναλόγως και την πολιτική κατάσταση στον νότιο ελλαδικό χώρο και την πολιτική στάση του ομιλούντος, Αθηναίοι ρήτορες, όπως ο Δημοσθένης, μπορούσαν να επιχειρηματολογούν ότι ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β’ δεν ήταν Έλληνας.5 Η θέση, επομένως, της αρχαίας Μακεδονίας στα αρχαία δίκτυα εθνικότητας θα ήταν απλά ένα ακαδημαϊκό πεδίο έρευνας αν δεν υπήρχε το σύγχρονο "Μακεδονικό" ζήτημα.
Η χρήση του κλασικού παρελθόντος για τον καθορισμό σύγχρονων πολιτικών στάσεων στο θέμα της Μακεδονίας απέκτησε ειδική σημασία στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας έγινε ξανά επίκαιρο με τη διάλυση του γιουγκοσλαβικού κράτους. Η χρήση του κλασικού παρελθόντος για την προώθηση εθνικιστικών θέσεων σίγουρα δεν είναι αποκλειστικό επίτευγμα του ελληνικού εθνικισμού. Πράγματι, παρόμοια χρήση των αρχαιολογικών δεδομένων βλέπουμε και στην ΠΓΔΜ.6 Για τις ελληνικές εθνικιστικές αφηγήσεις, κατά τις οποίες η μόνη αποδεκτή θέση είναι «Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι μόνο ελληνική», χωρίς καμία δυνατότητα συζήτησης των εννοιών «Μακεδονία», «έθνος», τοποθέτησης της χρονικής διάστασης στη συζήτηση και ούτω καθεξής, η ανακάλυψη του τάφου της Αμφίπολης αποτελεί καταλυτικό στοιχείο για την απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η χρονολόγηση του τάφου αποδείχτηκε σημαντικό ζήτημα. Η εθνικιστική αφήγηση ισχυρίζεται ότι η αρχαία Μακεδονία κατοικούνταν από καθαρά ελληνικό πληθυσμό και διατήρησε τον αμιγώς ελληνικό χαρακτήρα της κατά τη διάρκεια των 2.500 χρόνων Ιστορίας της περιοχής από την αρχαιότητα ώς σήμερα. Ενδεικτικά θα αναφέρω εδώ το κείμενο που εστάλη στον Ομπάμα στις 18 Μαΐου 2009, υπογεγραμμένο από ομογενείς και πανεπιστημιακούς, που τονίζει την ελληνικότητα της Μακεδονίας με αναφορά στο κλασικό παρελθόν και στον 19ο και 20ό αιώνα, χωρίς καμιά συζήτηση για τους αιώνες που μεσολάβησαν.7 Σε αυτή την αφήγηση, η χρησιμότητα του τάφου ως αποδεικτικού στοιχείου της ελληνικότητας της Μακεδονίας σχετίζεται με τη χρονολόγησή του τον 4ο, ή μετά βίας, τον 3ο αιώνα π.Χ. (δηλαδή την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας). Αν ο τάφος είναι ρωμαϊκός, όπως ισχυρίστηκε η Όλγα Παλαγγιά, τότε η χρήση του δεν βοηθά το εθνικό αφήγημα. Αυτό εξηγεί και τις έντονες επιθέσεις που δέχτηκε η κυρία Παλλαγιά για την ερμηνεία της. Ο καθορισμός χρονολόγησης ενός μνημείου δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση και βασίζεται κατά κύριο λόγο στη χρονολόγηση της κεραμικής, η οποία είναι χρονοβόρα και λεπτομερής ενασχόληση. Το εθνικό αφήγημα του καλοκαιριού του 2014 απαιτούσε άμεση χρονολόγηση και δεν άφηνε περιθώρια για μια επιστημονική αρχαιολογική προσέγγιση.
Είναι προφανές ότι ο τάφος του τύμβου Καστά είναι ένα σημαντικότατο μνημείο της περιοχής, όποια κι αν είναι η χρονολόγησή του. Η ιδεολογική χρήση του παρελθόντος και της Αρχαιολογίας, όμως, δημιουργεί προβλήματα στη διεξαγωγή της επιστημονικής έρευνας, όπως έχει συζητήσει εκτενώς και ο Γιάννης Χαμηλάκης σε αυτή την εφημερίδα.8 Η συζήτηση για το όνομα της Μακεδονίας, σε κρατικό επίπεδο, αλλά όχι μόνο, δεν μπορεί να λαμβάνει υπόψη της ένα ιδεατό παρελθόν, κατασκευασμένο με ελλιπή και εσφαλμένα εθνικά και εθνικιστικά αφηγήματα. Ας αφήσουμε ήσυχους τους νεκρούς στους τάφους τους (στην Αμφίπολη ή αλλού) κι ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το παρελθόν μας και τον ρόλο της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας χωρίς εθνικιστικά παραληρήματα.

1 Ενδεικτικά δες εδώ άρθρο του Robinson ("Guardian", 19 Ιανουαρίου 2016) για το άγαλμα του Cecil Rhodes στην Οξφόρδη και τη συζήτηση για την αποκαθήλωσή του (https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/jan/19/rhodes-fall-oxford...), και την πρόσφατη απάντηση ιστορικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για το ερευνητικό πρόγραμμα του Nigel Biggar "Ηθική και Αυτοκρατορία", που τονίζει τα «θετικά» στοιχεία του βρετανικού ιμπεριαλισμού (https://theconversation.com/ethics-and-empire-an-open-letter-from-oxford...).
2 Δ. Λαζαρίδης, «Αρχαιότητες και μνημεία Ανατολικής Μακεδονίας», Αρχαιολογικόν Δελτίον 20, Β3, Χρονικά, 1965, 443-5.
3 Συνέντευξη στην “Αυγή”, 18 Σεπτεμβρίου 2014, http://www.avgi.gr/article/10966/4031471/.
4 Ενδεικτικά δες J. Hall, "Contested Ethnicities: Perceptions of Macedonia within Evolving Definitions of Greek Identity", στο I. Malkin επιμ. Ancient perceptions of Greek ethnicity, 2001, 159-86, και τους συλλογικούς τόμους J. Roisman και I. Worthington επιμ. A Companion to Ancient Macedonia, Chichester 2010, και R. Lane Fox επιμ. Brill’s Companion to Ancient Macedon: Studies in the Archaeology, and History of Macedon, 650 BC- 300 AD, Leiden 2011.
5 Δημοσθένης 9.31: ἀλλ' οὐχ ὑπὲρ Φιλίππου καὶ ὧν ἐκεῖνος πράττει νῦν, οὐχ οὕτως ἔχουσιν, οὐ μόνον οὐχ Ἕλληνος ὄντος οὐδὲ προσήκοντος οὐδὲν τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλ᾽ οὐδὲ βαρβάρου ἐντεῦθεν ὅθεν καλὸν εἰπεῖν, ἀλλ᾽ ὀλέθρου Μακεδόνος, ὅθεν οὐδ᾽ ἀνδράποδον σπουδαῖον οὐδὲν ἦν πρότερον πρίασθαι.
6 M. Gori, "Fabricating Identity from Ancient Shards: Memory Construction and Cultural Appropriation in the New Macedonian Question", The Hungarian Critical Review 3.2, 2014, 285-311.
7 http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html
8 Γ. Χαμηλάκης, «Από τη Βεργίνα ώς την Αμφίπολη: Πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα», "Ενθέματα", "Αυγή", 1 Σεπτεμβρίου 2013, https://enthemata.wordpress.com/2013/09/01/xamilakis-2/, και "Εθνική θησαυροθηρία ή κριτική αρχαιολογία;", "Αυγή", 24 Αυγούστου 2014, http://www.avgi.gr/article/10812/3762556/ethnike-thesaurotheria-e-kritik....

Ο συμβολιστής ζωγράφος με τον "προφητικό" πίνακά του για τον θεό Βόταν-Χίτλερ , που σέρνει τις ψυχές των νεκρών

Στουκ, Φραντς φον- (Franz fon Stuck, Τενενβάις, Βαυαρία 1863 – Μόναχο 1928). Γερμανός ζωγράφος και γλύπτης. Σπούδασε στο Μόναχο όπου ξεκίνησε τη δραστηριότητά του ως σχεδιαστής στο σατιρικό περιοδικό Φλιγκέντε Μπλέτερ και στη συνέχεια αφιερώθηκε στη ζωγραφική αφού είχε υποστεί την επίδραση του συμβολισμού του Ελβετού ζωγράφου Άρνολντ Μπέκλιν. Προσωπογράφος στις αρχές (Αυτοπροσωπογραφία με τη σύζυγο και την κόρη, 1909, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Βρυξέλλες), υιοθέτησε αργότερα την αλληγορία και τον ρομαντισμό. Άλλα αξιόλογα έργα του είναι η Σφίγγα (Μουσείο Βαυαρικής Τέχνης, Μόναχο), Ο Ορέστης και οι Ερινύες (Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης, Ρώμη), Το αμάρτημα, Ο πόλεμος (Νέα Πινακοθήκη, Μόναχο).

Οι σκοτεινοί και ενδιαφέροντες πίνακες του Στουκ  κέρδισαν μεγάλο σεβασμό και φήμη στη διάρκεια της ζωής του. Ένας μάλιστα  από τους πίνακές του σήμερα προκαλεί κατάπληξη σχετικά με  τους ιστορικούς συνειρμούς του. Πρόκειται για το “Die wilde Jagd”  (Το άγριο κυνήγι),  που απεικονίζει τον θεό Wotan (Βόταν), θεότητα αντίστοιχη του Odin για τις φυλές της Δυτικής Γερμανίας .
Ο πίνακας  ένα σκοτεινό, ζοφερό και κάπως αηδιαστικό πορτρέτο που απεικονίζει τον Γερμανό θεό Wotan, τον υψηλότερο από τους Γερμανούς Θεούς. Ο Βόταν κάθεται πάνω σε  άλογο και οδηγεί μια παρέλαση νεκρών. Σχεδόν όλοι σήμερα , βλέποντας  την  εικόνα του Wotan,  αναγνωρίζουν αμέσως την καταπληκτική ομοιότητά του με τον... Adolf Hitler. Το γεγονός ότι  ο πίνακας ολοκληρώθηκε το 1889, το ίδιο έτος δηλαδή  που γεννήθηκε ο Χίτλερ, έχει προσθέσει  τροφή στη θεωρία ότι το έργο αυτό προφητεύει, κατά τους συνωμοσιολόγους,  με κάποιο τρόπο την άνοδο του διαβόητου δικτάτορα.

*Franz von Stuck - Wikipedia

*Aryan Myth and Metahistory: Adolf Hitler, the Wotan Avatar as

***ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:=> Έπαυλη Στουκ - Βικιπαίδεια

Είδαμε την ταινία Η ψυχή και το σώμα και μας γοήτευσε

 Η ζωή στην σκληρή καθημερινότητά της λειτουργίας ενός σφαγείου και η ζωή στο έρημο χιονισμένο δάσος. Ο μικρόκοσμος μίζερων υπάρξεων με  το αποκρουστικά αιματηρό  πλαίσιο ζωής τους , σε αντιδιαστολή με τις αμόλυντες φιγούρες  των ελεύθερων μέσα στην ειδυλλιακή φύση  ελαφιών.
Ο σακατεμένος σωματικά και αποσυρμένος ερωτικά άντρας από τη μια πλευρά και η απωθητική,  σχεδόν αυτιστική,  από την άλλη μεριά , νεαρή συνάδελφός του με την απόλυτα φορμαλιστική και αποστειρωμένη  οργάνωση της δουλειάς και του προσωπικού της σύμπαντος.
   
Η Ουγγαρέζα σκηνοθέτις Ίλντικο Ενιέντι δημιουργεί  μια απίστευτη   πορεία συνάντησης δύο στραπατσαρισμένων ψυχών , χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας πάνω στο κοινό τους όνειρο με ένα  ζευγάρι  ελαφιών. Εναλλάσσοντας υπέροχες σκηνές στο  χιονισμένο τοπίο με την αποτρόπαιη   καθημερινότητα  ενός σύγχρονου μακελάρικου, φτιάχνει με υπομονή μία    αργή  αλλά συγκλονιστική μύηση στην ερωτική τρυφερότητα  δύο ανέραστων ανθρώπων.

*Η ψυχή και το σώμα» της Ίλντικο Ενιέντι: Tι να εξηγήσεις - ελculture

Oι τρεις προϋποθέσεις για να απολαύσεις τον καφέ σου

Καφές με ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο , σε μια παραλία της Ισπανίας

 

Tu Cafe

Cuando tomes tu café toma tu café con caña

Cuando tomes tu café toma tu café con caña

(sólo la caña da el aroma)

Cuando tomes tu café toma tu café con caña

(sólo la caña da el aroma con azúcar y con caña)

cuando tomes tu café toma tu café en España

(no te lo tomes sin la caña)

cuando tomes tu café toma tu café en España

(Toma... y hasta caña en España y con caña)

 

Cuando tomes tu café toma tu café en la playa

(y tumbate sobre tu toalla)

cuando tomes tu café toma tu café en la playa

(tumbate en tu toalla en la playa y con cana)

(tumbate en tu toalla en la playa y con cana)

Tu Cafe

When you drink your coffee drink your coffee with [sugar] cane

When you drink your coffee drink your coffee with [sugar] cane

(only cane gives it aroma)

When you drink your coffee drink your coffee with [sugar] cane

(only cane gives it aroma with sugar and cane)

when you drink your coffee drink your coffee in Spain

(don't drink it without cane)

when you drink your coffee drink your coffee in Spain

(Drink.......and even cane in Spain and with cane)

 

when you drink your coffee drink your coffee on the beach

(and throw yourself on your towel)

when you drink your coffee drink your coffee on the beach

(throw yourself on your towel on the beach and with cane)

(throw yourself on your towel on the beach and with cane)

Αχ αυτός ο Κυριάκος!…

Δημήτρης Χατζηνικόλας

Πηγή: Documentonews.gr

---

Το θέμα έκλεισε πριν ακόμη ανοίξει. Η Κυβέρνηση δεν θα πέσει με αφορμή το «Σκοπιανό». Δημοσιογράφος μιντιακού ομίλου (δεν είχε κανέναν πρόβλημα ο ίδιος το επόμενο βράδυ να καθίσει πλάι στον Ν. Κοτζιά μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ) φαντάστηκε αποχώρηση των ΑΝΕΛ αν έρθει πρόταση με τον όρο «Μακεδονία»! 

Οι πρόθυμοι ιμάντες έπιασαν στον αέρα την αριστερή παρένθεση και οι υπόλοιποι θέλοντας και μη αναφέρθηκαν σε αυτήν.
Το θέμα πήρε έκταση ο Π. Καμμένος διέψευσε και η Κυβέρνηση «πανηγύρισε» για τη διάψευση μιας είδησης που δεν ήταν ποτέ είδηση.
Όλα θαυμαστά και ωραία στο μικρό πολιτικό-δημοσιογραφικό μας χωριό. Την ίδια ώρα τηλεπωλητές, αντιαριστεροί, ακροδεξιοί, φιλόδοξοι δεξιοί, ψεκασμένοι και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης συνωστίζονται πέριξ του συλλαλητηρίου του Συντάγματος κάνοντας ό,τι μπορούν να οδηγήσουν το Κίνημα Αλλαγής στην αγκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου. Σιγά το πρόβλημα θα μου πείτε. Αυτή είναι άλλωστε η φυσιολογική τάξη πραγμάτων όταν στην Χαριλάου Τρικούπη απαλλαγούν από τα βαρίδια του παρελθόντος.
Ο Κυριάκος όμως; «Αχ αυτός ο Κυριάκος» που λένε οι κεντρώοι νεοδημοκράτες στα διάφορα πάνελ όταν κλείνουν οι κάμερες και πέφτουν οι διαφημίσεις.
Ο Κυριάκος με αφορμή το «Σκοπιανό» κατάφερε το ακατόρθωτο. Έστριψε το ταλαιπωρημένο καράβι που του έδωσαν (ακρο)δεξιά, ήρθε σε πλήρη αντίθεση με όσα υποστήριζε το κόμμα του και τα κορυφαία στελέχη του τα προηγούμενα χρόνια (ο πατέρας του και η αδελφή του) έστρεψε εναντίον του το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα και τους ισχυρούς στις δύο πλευρές του Ατλαντικού στέλνοντας μήνυμα ότι δεν μπορεί αυτός να οδηγήσει τη χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή, ανέδειξε όλες τις αντιφάσεις που υπάρχουν στο κόμμα του για το ονοματολογικό και έκανε σημαία του τη διαφωνία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης. Σιγά τα αυγά ή αλλιώς επικοινωνιακές πομφόλυγες. Όταν και αν έρθει η λύση στη Βουλή το Κίνημα Αλλαγής και το ΚΚΕ είναι εδώ για να τη στηρίξουν. Κι αν ο Κυριάκος καταθέσει πρόταση μομφής οι ΑΝΕΛ θα ξαναμπούν στο παιχνίδι. Κυνικό; Κυνικό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Στο μεταξύ ο Τσίπρας θα επιλύσει ένα πρόβλημα που σέρνεται τρεις δεκαετίες και η χώρα ξοδεύει διπλωματικό κεφάλαιο με ευρύτερες μάλιστα γεωστρατηγικές επιπτώσεις και θα συνεχίσει στο δρόμο προς την τελική έξοδο από τα προγράμματα προσαρμογής – μνημόνια. Κόλαφος για τον Κυριάκο. Κι αν δεν το επιλύσει θα είναι αυτός που το προσπάθησε και άλλοι εκείνοι που δεν συνέδραμαν στη λύση του (μαντέψτε ποιοι). Αν μάλιστα οι Ευρωπαίοι του δώσουν και αυτό που δεν ομολογείται αλλά παραμένει διακαής πόθος, την ακύρωση των μέτρων για το 2019 και το 2020, τότε στην Πειραιώς θα ζητήσουν μαζί με τα μικρόφωνα να σβήσουν οι κάμερες και τα φώτα. Ο Κυριάκος πάντως κάνει ό,τι μπορεί για να μην αποτύχει το success story του Αλέξη.          

ΕΕ: Πρόστιμο 110 εκατομμυρίων ευρώ επέβαλε η Κομισιόν

 στο Facebook!

• 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο 110 εκατομμυρίων ευρώ στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Facebook, επειδή η αμερικανική εταιρία παρείχε ανακριβείς πληροφορίες στη διάρκεια της έρευνας που αφορούσε την εξαγορά της εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα WhatsApp το 2014.
«Η σημερινή απόφαση στέλνει ένα ισχυρό σήμα στις επιχειρήσεις, δείχνοντας ότι οφείλουν να τηρούν όλες τις πλευρές του κανονισμού της ΕΕ για τις συγχωνεύσεις, περιλαμβανομένης της υποχρέωσης να παρέχουν ακριβείς πληροφορίες», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η αρμόδια για τον Ανταγωνισμό, Επίτροπος Μαργκρέτε Βεστάγκερ.

Ένας σοβαρός πολιτικός

Ονομασία χωρίς τη λέξη "Μακεδονία" ή παράγωγά της δεν υπάρχει

Του Σπύρου Δανέλλη*
 avgi.gr

---

Την πτώση του Τείχους, το ’89, ακολουθεί η κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων στα Βαλκάνια, που τα οδηγεί σε πολιτική ρευστότητα και αστάθεια, με αποκορύφωμα την τραγωδία του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας.
Τότε παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα.
Χώρα σταθερή και ευημερούσα, μέλος της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να προσφέρει τις καλές της υπηρεσίες στο όνομα της Κοινότητας για την αναδιοργάνωση, οικονομική και πολιτική, αυτών των χωρών, που στερούνταν δημοκρατικής - κοινοβουλευτικής κουλτούρας και δομών, όπως και μηχανισμών λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς.
Η Ελλάδα δεν αποτελούσε κίνδυνο για τις χώρες αυτές, αλλά ούτε και απειλή για τα συμφέροντα των ισχυρών χωρών της Δύσης.
Στις 16.12.1991 οι υπουργοί Εξωτερικών της Κοινότητας άνοιξαν τον δρόμο για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Σε αντάλλαγμα της ελληνικής συνενοχής, ο Αντώνης Σαμαράς πήρε τους περίφημους τρεις όρους και η διακήρυξη των «12» για τη Γιουγκοσλαβία φάνηκε να καλύπτει όλες τις εθνικές ανησυχίες.
Δυστυχώς όμως, υπήρξε μια ταχύτατη επικέντρωση και απολυτοποίηση από την πλευρά μας στο θέμα του ονόματος.
Ωστόσο, η εστίασή μας στο «δέντρο» FYROM μάς αποκρύπτει τη μεγάλη εικόνα.
Την ώρα που η ελληνική πολιτική αυτοπαγιδεύεται και αιχμαλωτίζεται στο “Μακεδονικό”, η Τουρκία αξιοποιεί στο έπακρο την ευκαιρία να απλώσει την επιρροή της κατά μήκος των βορείων συνόρων μας.
Την ίδια στιγμή, μετατρέπουμε τα Σκόπια σε εχθρό - όταν μόνο σε εμάς προσέβλεπαν, δεδομένου ότι Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία τους επιβουλεύονταν.
Και βέβαια βοηθήσαμε ανέλπιστα τον μειοψηφικό αλυτρωτικό πυρήνα να εδραιωθεί και να εμποτίσει όχι μόνο με τις ιδέες του, αλλά και με το αίσθημα της αδικίας και της πληγωμένης εθνικής αξιοπρέπειας μια ολόκληρη γενιά - αυτή που είναι σήμερα στα πράγματα.
Στα καθ’ ημάς, ο λαϊκισμός, η πατριδοκαπηλία, ο εθνικισμός χτίζουν πολιτικές καριέρες.
Δίνουν ισχύ και επιρροή σε ιεράρχες, στήνουν κόμματα, αναδεικνύουν πρωθυπουργούς.
Δημιουργούν ή πολλαπλασιάζουν περιουσίες (ιδιαιτέρως στην περίοδο του εμπάργκο).
Με αντίτιμο την απόλυτη ήττα και την απομόνωση της χώρας από όλους.
Κατασπαταλήσαμε το διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο της χώρας, για ένα θέμα που ποτέ κανένας τρίτος δεν κατάλαβε.
Σήμερα, 27 χρόνια μετά, σαν να μην πέρασε μια μέρα, ξαναζούμε ως εφιαλτικό déjà vu την ίδια παράνοια.
Και αυτή τη φορά δεν διακρίνουμε πως έχουμε μια ανέλπιστη αναβίωση του πακέτου Πινέιρο!
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, στους οποίους ανήκουμε, επείγονται να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη ρωσική επιρροή στα δυτικά Βαλκάνια, όπως και την τουρκική διείσδυση διά του ισλαμικού τόξου, σε μια περίοδο μάλιστα αυξανόμενης αβεβαιότητας και επιθετικότητας του απρόβλεπτου γείτονα.
Η διαρκής απειλή της Μεγάλης Αλβανίας, με ό,τι συμβαίνει και στο Κόσσοβο, αποτελεί επίσης υπαρκτό κίνδυνο. Η σταθεροποίηση και θωράκιση του ευθραύστου κρίκου FYROM -με το υπαρκτό πρόβλημα της μεγάλης αλβανικής μειονότητας στην περιοχή του Τετόβου- μπορεί να γίνει μόνο με την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την προοπτική της Ε.Ε.
Η τωρινή συγκυρία με τον σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ Πρωθυπουργό, τα αλβανόφωνα κόμματα στην κυβέρνηση, το εθνικιστικό VMRO στην αντιπολίτευση, με τον σκληροπυρηνικό Γκρούεφσκι τσαλακωμένο από τα σκάνδαλα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, αποτελεί μοναδική ευκαιρία συμβιβασμού.
Αν ο Ζάεφ καταφέρει να διαχειριστεί τα δικά του αδιέξοδα και οι ανυποχώρητοι είμαστε πάλι εμείς, είναι μαθηματικά βέβαιο πως η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ θα γίνει, αφού οι σύμμαχοί μας θα υποχρεωθούν να μας παρακάμψουν.
Η ελληνική κοινωνία όμως, στερημένη οραμάτων, διψασμένη για στιγμές ανάτασης και για πρόχειρα ερεθίσματα, ικανά να την εμπνέουν, αλλά και να τη βγάζουν από την καθημερινή μιζέρια ή ακόμη χειρότερα από την αίσθηση της συνεχούς ήττας, προσφέρεται εξαιρετικά για τη διάδοση και την εδραίωση μεγαλοϊδεατικού τύπου προτάσεων.
Είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική η ευκολία με την οποία ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ασπάζεται δοξασίες, αιτιάσεις και στερεότυπα μέρους της Ιεραρχίας, ακραίων κύκλων ή περιθωριακών, τυχάρπαστων προσώπων ή πείθεται από απίθανες συνωμοσιολογίες, που πολύ απέχουν από τον ορθό λόγο.
Και το πολιτικό προσωπικό;
Ο Ζακ Ντελόρ συνήθιζε να λέει πως χρέος του πολιτικού είναι να υποστηρίζει αυτό που πιστεύει, κόντρα στο ρεύμα.
Τότε, στις μέρες του εθνικιστικού παροξυσμού, ο αξέχαστος Λεωνίδας Κύρκος με λίγους φωτισμένους ανθρώπους γύρω του, έστησε το «Κίνημα Λογικής».
Βασικό του μότο ήταν το «Η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική».
Σήμερα, πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα μετά, το πολιτικό προσωπικό της χώρας οφείλει ψύχραιμα να στοχαστεί τι κερδίσαμε και τι χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια της αδιαλλαξίας.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μετατραπεί σε εθνική πανωλεθρία, η ήττα της αδιέξοδης πολιτικής, που ακολούθησε μια ηγεσία απίστευτα κατώτερη των περιστάσεων.
Και, βέβαια, ας μη μας διαφεύγει πως οι δυνάμεις που επιβουλεύονται τον κοινοβουλευτισμό, τρίβουν τα χέρια τους.
Άλλωστε, δείχνουν με κάθε ευκαιρία το απεχθές, ακατέργαστο, πανάθλιο πρόσωπό τους.
Το έδειξαν και προχθές στο βάθρο της Θεσσαλονίκης.
Επενδύουν στην εγκληματική ελαφρύτητα του πολιτικού προσωπικού, αλλά και στην αφέλεια μιας κοινωνίας που λειτουργεί μόνο με το θυμικό.
Πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης οφείλουν να διατυπώσουν με ειλικρίνεια και καθαρότητα, πως ονομασία χωρίς τη λέξη “Μακεδονία” ή παράγωγά της δεν υπάρχει.
Το ερώτημα είναι αν προτιμούμε σύνθετη ονομασία ή σκέτο το “Μακεδονία” για τους γείτονές μας.
Οι κουτοπονηριές και η εξαπάτηση της κοινωνίας μόνο δεινά και «Φράγκους» μπορεί να μας φέρει.
* Ο Σπ. Δανέλλης είναι βουλευτής του Ποταμιού

To εξωπραγματικό μέγαρο μουσικής στο Αμβούργο που το σχεδίασε αλγόριθμος

Katerina

Πηγή: tilestwra.com

---

Μπορεί να χρειάστηκαν 7 χρόνια περισσότερα από τον αρχικό προγραμματισμό και να κόστισε 10 φορές περισσότερο από τον αρχικό προϋπολογισμό, αλλά όπως θα δείτε στις εντυπωσιακές φωτογραφίες παρακάτω άξιζε η αναμονή.
Το μέγαρο μουσικής που ονομάζεται Elbphilharmonie μπορεί να φιλοξενήσει 2.100 άτομα και κόστισε 717 εκατομμύρια ευρώ. Σχεδιάστηκε από τους Ελβετούς αρχιτέκτονες Ζακ Χερζόγκ και Πιέρ Ντε Μεουρόν. Συνεργάστηκαν με την γνωστή μουσικό από την Ιαπωνία, Γιασουχίσα Τογιότα, για να φτιάξουν τους αλγορίθμους για τα 10.000 μοναδικά ακουστικά πάνελ του θεάτρου.
Κάθε πάνελ είναι κατασκευασμένο από ίνες γύψου και περιέχει 1 εκατομμύριο «κελιά», τα οποία πλαισιώνουν την οροφή και τους τοίχους του κεντρικού κτιρίου. Όταν τα ηχητικά κύματα χτυπάνε σε αυτά τα πάνελ, τα «κελιά» βοηθάνε στην διαμόρφωση του ήχου είτε απορροφώντας τα κύματα, είτε αναγκάζοντάς τα να αντηχήσουν σε όλη την αίθουσα. Δεν υπάρχουν δυο πάνελ που να απορροφούν ή να διασκορπίζουν τον ήχο με τον ίδιο τρόπο.
Αυτή η εντυπωσιακή κατασκευή ολοκληρώνεται με μια εκπληκτική πρόσοψη, η οποία υψώνεται πάνω από τον ποταμό Έλβα και είναι το ψηλότερο κτίριο της πόλης. Η οροφή του μιμείται την κίνηση των κυμάτων και είναι καλυμμένη με τεράστιες πούλιες.
Το κτίριο αυτό είναι ένα εκπληκτικό παράδειγμα για το πόσο ωραία μπορούν να συνδυαστούν η μουσική και η αρχιτεκτονική στην πόλη που γεννήθηκαν ο Μπράχμς και ο Μέντελσον.
Το Elbphilharmonie είναι το καινούργιο και εντυπωσιακό μέγαρο μουσικής του Αμβούργου.

Maxim Schulz

Μπορεί να φιλοξενήσει 2.100 άτομα και κόστισε 717 εκατομμύρια ευρώ.

Iwan Baan

Ολοκληρώθηκε 7 χρόνια μετά τον αρχικό προγραμματισμό και κόστισε πολύ περισσότερο από τον αρχικό προϋπολογισμό που ήταν 80 εκατομμύρια ευρώ.

Michael Zapf

Αλλά, όπως μπορείτε να δείτε η αναμονή άξιζε τον κόπο!

Fabian Bimmer

Σχεδιάστηκε από τους Ελβετούς αρχιτέκτονες Ζακ Χερζόγκ και Πιέρ Ντε Μεουρόν, γνωστοί και για το έργο τους στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Τέιτ στο Λονδίνο.

Christian Charisius

Συνεργάστηκαν με την γνωστή μουσικό από την Ιαπωνία, Γιασουχίσα Τογιότα.

Michael Zapf

Για κάποιους αρχιτέκτονες αποτελεί μια τρομακτική προοπτική. «Έχω 100% τον έλεγχο στην δημιουργία του αλγορίθμου και μετά δεν έχω κανέναν έλεγχο», αναφέρει ο αρχιτέκτονας Μπέντζαμιν Κορέν.

Unknown

Κάθε πάνελ είναι κατασκευασμένο από ίνες γύψου και περιέχει 1 εκατομμύριο «κελιά», τα οποία πλαισιώνουν την οροφή και τους τοίχους του κεντρικού κτιρίου.

Bertold Fabricius

Όταν τα ηχητικά κύματα χτυπάνε σε αυτά τα πάνελ, τα «κελιά» βοηθάνε στην διαμόρφωση του ήχου είτε απορροφώντας τα κύματα, είτε αναγκάζοντάς τα να αντηχήσουν σε όλη την αίθουσα.

Ben Koren

Δεν υπάρχουν 2 πάνελ που να απορροφούν ή να διασκορπίζουν τον ήχο με τον ίδιο τρόπο.

Ben Koren

Αλλά μαζί δημιουργούν μια ισορροπημένη αντήχηση σε ολόκληρη την αίθουσα.

Michael Commentz

Αυτή η εντυπωσιακή κατασκευή ολοκληρώνεται με μια εκπληκτική πρόσοψη, η οποία υψώνεται πάνω από τον ποταμό Έλβα και είναι το ψηλότερο κτίριο της πόλης.

 Iwan Baan

Το κτίριο αυτό είναι ένα εκπληκτικό παράδειγμα για το πόσο ωραία μπορούν να συνδυαστούν η μουσική και η αρχιτεκτονική στην πόλη που γεννήθηκαν ο Μπράχμς και ο Μέντελσον.

 Iwan Baan

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο υπέροχη θα είναι μια συναυλία σε αυτή την αίθουσας;

Michael Zapf

Maxim Schulz

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.

Ένας μασκαράς που μας μοιάζει

Παναγιώτης Ψωμιάδης, 35 Χρόνια Επιτυχίες: Έργα και Ημέρες του «Έλληνα Ζορό»

Πηγή: vice.com

---

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης κάθισε στη θέση του οδηγού, στο βαν που είχε βάψει στα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Χαλάρωσε τη γραβάτα, γύρισε τη βελόνα του ραδιοφώνου στον σταθμό που έπαιζε ο Τράγκας και βγήκε στην περιφερειακή οδό Θεσσαλονίκης. Έτρεχε σαν τρελός και ξαφνικά, έστριψε απότομα στην Ευκαρπία, σταμάτησε έξω από ένα μπουγατσατζίδικο, αγόρασε αρκετές μερίδες με κρέμα και κιμά, ξαναμπήκε στο βανάκι κι ενόσω τα τρία κινητά του κουδούνιζαν εναλλάξ, γύρισε προς το μέρος μας: «Από το ’81 που πολιτεύομαι, χρωστάω στα κανάλια. Σας δίνω, όμως, τροφή καθημερινά για να βγάζετε το ψωμάκι σας».
Ήταν Ιούνιος του 2012, πριν από τις δεύτερες εθνικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Ο Αντώνης Σαμαράς είχε αναθέσει στον «Πανίκα» την προεκλογική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας στη Βόρεια Ελλάδα, εκ των πραγμάτων τραβώντας τον από το κάδρο του γραφικού (σημ. η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές). Ακολούθησα, τότε για ΤΑ ΝΕΑ, μια εξόρμηση του Ψωμιάδη με το περίφημο «magic van» στην επαρχία, την οποία γνωρίζει καλύτερα από την παλάμη του: Έκανε τον πωλητή στη λαϊκή αγορά, τάισε γιαγιάδες κεράσια στο στόμα, άναψε κερί σε μια κηδεία, έπαιξε φλιπεράκι και σκοποβολή, τσίμπησε πατάτες από το τραπέζι αγνώστων σε μια ταβέρνα, είπε ένα τραγούδι, φίλησε και φιλήθηκε από ψηφοφόρους σε χωριά ραχούλες. Για τον Ψωμιάδη, ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά.

Ο Ζορό

Από το 2012 ως σήμερα μοιάζει να ‘χουν περάσει αιώνες. Το άλλοτε αγαπημένο παιδί της ΝΔ – στην πρώτη θητεία του Κώστα Καραμανλή, οι ψηφοφόροι τον επέλεγαν ως την τέταρτη δημοφιλέστερη προσωπικότητα, μετά τον πρωθυπουργό, τον Νικήτα Κακλαμάνη και τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο - δέχθηκε τα τελευταία 24ωρα σφοδρές επικρίσεις πρώην συναδέλφων του στο κόμμα. Αφορμή ήταν η συμμετοχή του, ως Ζορό, στην καλογυρισμένη διαφήμιση-viral των Jumbo για τις Απόκριες, στην οποία ακούγεται, σε παραλλαγή, ο ύμνος της ΝΔ. Το κόμμα διαμαρτυρήθηκε, η διαφήμιση φαίνεται ότι θα αποσυρθεί και πιθανόν ο Ψωμιάδης θα γυρίσει ξανά το σποτ. «Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για να βγω στο προσκήνιο. Κάποια ψιλο-έξοδα μου κάλυψαν, γύρω στα 500 ευρώ», είπε ο ίδιος σε ραδιοφωνική συνέντευξη, μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε. Για το τραγούδι-ύμνο της ΝΔ που ακούγεται στη διαφήμιση, σχολίασε: «Τι σχέση έχω εγώ με το τραγούδι; Δεν το επέλεξα, ούτε είναι παρεξηγήσιμο. Αντίθετα, λέει σε κάποιους, "παιδιά, ελάτε όλοι μαζί να ξαναγυρίσουμε στην αληθινή, μεγάλη Νέα Δημοκρατία"». Κι εξέφρασε το παράπονο: «Τώρα με θυμήθηκε η ΝΔ; Τέσσερα χρόνια, δεν έχω δεχτεί ούτε ένα τηλέφωνο ούτε ένα ευχαριστώ για τα 35 χρόνια προσφοράς μου στο κόμμα».
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης λέει την αλήθεια. Σε ηλικία 70 ετών σήμερα, είναι πια ένας ξεπερασμένος ρολίστας. Τα καμώματά του, ωστόσο, τα τεράστια ποσοστά δημοφιλίας που απολάμβανε επί τρεις δεκαετίες σε τοπικές και εθνικές εκλογές, καθώς και οι υποθέσεις κακοδιαχείρισης για τις οποίες κατηγορήθηκε, θα μπορούσαν να περιγράψουν γλαφυρά την πορεία της πολιτικής και των μίντια ως την απαξίωση.

Οι πίστες

Γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη, το τρίτο αγόρι μιας οικογένειας Ποντίων – γι' αυτό και το προσωνύμιο «Πανίκας». Τα πρώτα χρόνια, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στα Κάτω Πορόια Σερρών, όμως ο μικρός Ψωμιάδης έκανε κοπάνες από το σχολείο κι έτσι, στην τρίτη δημοτικού, ο πατέρας του τον έγραψε στο αυστηρό Δελασάλ στη Θεσσαλονίκη, «από όπου με έδιωξαν οι καλόγριες», όπως λέει. Αργότερα, υπήρξε αθλητής στίβου στα 400 μ. και μπήκε στη Γυμναστική Ακαδημία, την οποία εγκατέλειψε. Φοιτητής ακόμη, άνοιξε στη Θεσσαλονίκη κατάστημα παιχνιδιών και έδωσε, χωρίς επιτυχία, εξετάσεις για τη Θεολογική Σχολή – «το όνειρό μου ήταν να γίνω δεσπότης», έχει πει. Έκανε πολλές δουλειές, μεταξύ άλλων, εισαγωγές ηλεκτρολογικού υλικού, εμπόριο ανατομικών παπουτσιών, ενώ κάποια στιγμή άνοιξε αναψυκτήριο στην αγορά της Θεσσαλονίκης.
Στις αρχές του '90, αγοράζει το δικό του νυχτερινό κέντρο στα Λαδάδικα και εμφανίζεται ο ίδιος στην πίστα, στο κλείσιμο του προγράμματος. Πιάνει το μικρόφωνο, επίσης, σε κομματικές εκδηλώσεις και συνεστιάσεις στην επαρχία, ηχογραφεί τραγούδια και γυρίζει βίντεο κλιπ με χαίτη και φοβερά εμπριμέ πουκάμισα της εποχής. Από τα πρώτα χρόνια, επενδύει στο προφίλ του «αδικημένου» και του «παιδιού του λαού». Τραγουδά - όχι άσχημα - Καζαντζίδη και θαυμάζει τον Νίκο Ξανθόπουλο. Λέγεται ότι κομματικά στελέχη, μεταξύ αυτών και ο νεαρός τότε πολιτευτής Κώστας Καραμανλής, πήγαιναν στο νυχτερινό κέντρο του Ψωμιάδη, αν και τον αντιμετώπιζαν με δυσπιστία. Κι κείνος, τους αφιέρωνε το τραγούδι «Εγώ, ο ξένος».

«Σ’ αγαπώ πολύ, μωρό μου»

Ήδη ο Ψωμιάδης, όμως, είχε περάσει στην πολιτική. Εκλέχθηκε το 1982 δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και τέσσερα χρόνια αργότερα επανεκλέχθηκε στη ίδια θέση. Το 1990 κατεβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εκλέγεται βουλευτής σε τέσσερις διαδοχικές αναμετρήσεις ως το 2000, κάποιες από αυτές πρώτος σε σταυρούς. Το 2002 επιστρέφει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κι εκλέγεται νομάρχης Θεσσαλονίκης, όπως και το 2006. Το 2010, με ποσοστό 52,6%, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης είναι ο πρώτος αιρετός Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι παντοδύναμος.
Τα μίντια τον αγαπούν, αφού λέει αρλούμπες και συχνά πιάνει το μικρόφωνο για να τραγουδήσει live στο στούντιο. Αναπαράγει κλισέ για το «κράτος των Αθηνών», όμως έχει σχεδόν καθημερινή προβολή από τα αθηναϊκά τηλεοπτικά δίκτυα. Ντύνεται από τότε Ζορό (δεν είναι καινούρια στολή), αρλεκίνος, κάνει ακροβατικά δεμένος σε λάστιχα, κλέβει τη νύφη και μπουγελώνεται ως «γαμπρός» σε παραδοσιακά έθιμα, γίνεται κριτής σε καλλιστεία. Προσπαθεί να πετάξει τον «μεγαλύτερο χαρταετό των Βαλκανίων», όλα σε ζωντανή σύνδεση. Οταν ο Αρλνοντ Σβαρτσενέγκερ εκλέγεται κυβερνήτης της Καλιφόρνια, ο Ψωμιάδης του στέλνει τηλεγράφημα: «Έχω παρακολουθήσει την καριέρα σας, όχι μόνο στη μεγάλη οθόνη, αλλά και στον επιχειρηματικό τομέα, και γι' αυτό είμαι πεπεισμένος ότι θα οδηγήσετε την Καλιφόρνια στη νέα εποχή».

Παραμονές των νομαρχιακών εκλογών του 2002, αποκαλύφθηκε ότι είχε χτίσει παράνομα πιλοτή σε αυθαίρετο κτίσμα στη Χαλκιδική. «Εσείς δεν πρέπει να είχατε γονείς, μάνα, πατέρα, γι' αυτό και λέτε τέτοιες φοβερές ασέβειες. Εγώ έχτισα ένα σπιτάκι για τη μανούλα μου, παλιόπαιδο θα ήμουν να την πέταγα στον δρόμο». Οι πρώτες μετρήσεις μετά την αποκάλυψη, έδειξαν τη δημοτικότητα του Ψωμιάδη να ανεβαίνει κατά 6,5%.
Μακριά από τα φώτα, λέγεται ότι ανήμποροι εμφανίζονται στο γραφείο του, ζητώντας βοήθεια, κι εκείνος βάζει το χέρι στην τσέπη, τους δίνει χρήματα και κλαίει στον ώμο τους. Είναι παντρεμένος με την Τζούλια Χαλβατζή και έχουν δύο κόρες. Κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη με μηχανή, το πρόγραμμά του διαρκεί από τα ξημερώματα ως τα μεσάνυχτα, παραβρίσκεται σε κάθε λογής εκδήλωση, σε γάμους και κηδείες. Κλείνει το τηλέφωνο, ακόμη και στις πιο σοβαρές συγκυρίες, με τη φράση «σ’ αγαπώ πολύ, μωρό μου». Οι ψηφοφόροι τον αγαπούν, τοπικοί δημοσιογράφοι τον χειροκροτούν - οι ίδιοι θα θυμηθούν πολύ αργότερα ότι «είναι γραφικός». Ο Πανίκας φθάνει να γίνει πολιτικό στέλεχος πρώτης γραμμής, κατεβαίνει ως και υποψήφιος για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Στις εσωκομματικές εκλογές του 2009, έρχεται τρίτος πίσω από τον Αντώνη Σαμαρά και τη Ντόρα Μπακογιάννη, με ποσοστό 10,22% (78.770 ψήφοι).

---

Ο Ψωμιάδης πέρα από τον Ζορό

Δεν είναι, όμως, μόνο το λαϊκίστικο προφίλ που αποδεικνύεται αλάνθαστη συνταγή. Έχει ο ίδιος επενδύσει σε έναν - συχνά αδιαφανή – μηχανισμό ορκισμένων πολιτικών φίλων κι αμφιλεγόμενων επιχειρηματιών. Εκτός από τον Ζορό Ψωμιάδη, υπάρχει και η πολιτικά «σκοτεινή» εκδοχή του Ψωμιάδη. Τον Οκτώβριο του 2005, ο εμφανίστηκε στο πάρτι αποφυλάκισης υπόδικου ιδιοκτήτη τηλεοπτικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη. «Κριτής των πολιτικών είναι μόνο ο λαός», απάντησε. Το ίδιο πράγμα θα επαναλάβει κάθε φορά που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Ψωμιάδης διατηρεί στενούς δεσμούς με τα σώματα ασφαλείας, την επίσημη Εκκλησία – «πήγα σε τέσσερις δεσποτάδες για να πάρω την ευλογία τους» δηλώνει – αλλά και παρα-θρησκευτικές οργανώσεις. Πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και αργότερα υποστήριξε όσους αντιδρούσαν στο ενδεχόμενο να παρελάσει ως σημαιοφόρος του λυκείου Μηχανιώνας ο Αλβανός μαθητής, Οδυσσέας Τσενάι. Τον Ιανουάριο του 2000, εμφανίστηκε σε μια από τις πιο μαύρες νύχτες στη Θεσσαλονίκη, στην πυρά που είχαν στήσει νεο-ναζί και φονταμενταλιστές, καίγοντας αντίτυπα του βιβλίου Μ εις τη νιοστή του Μίμη Ανδρουλάκη.

Ο Ψωμιάδης κατηγορήθηκε για φιλοβασιλικές και φιλοχουντικές θέσεις. Τον Μάρτιο του 2001 περιέγραψε τη χούντα των συνταγματαρχών ως «επανάσταση». Ο Καραμανλής του ζήτησε να ανακαλέσει κι ο βουλευτής Ψωμιάδης, απάντησε: «Στη λέξη "επανάσταση" δεν δίνω πολιτική διάσταση. Ηταν κατάλυση της δημοκρατίας διά των όπλων, όμως αυτό διαφέρει από το πραξικόπημα». Τις

ίδιες απόψεις

φαίνεται πως έχει μέχρι σήμερα. Στο παρελθόν, έχει στείλει χαιρετισμό στις εκδηλώσεις για τη λήξη του εμφυλίου στο Βίτσι, τις λεγόμενες «γιορτές του μίσους», που διοργανώνουν απόστρατοι και χρυσαυγίτες – όταν ακόμη η ΧΑ ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό. Το 2012, κατά τη διάρκεια προελογικής ομιλίας στην Ξάνθη, ο Ψωμιάδης

δήλωσε

ότι «Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή είναι αδελφές παρατάξεις». Προκλήθηκαν αντιδράσεις και προσπάθησε να ανασκευάσει.

Την ίδια χρονιά, είχε αποκαλυφθεί στη Θεσσαλονίκη ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα τοκογλυφίας, με κατηγορούμενους επιχειρηματίες και πρόσωπα της θεωρούμενης «καλής κοινωνίας» της πόλης. Στις συνομιλίες που είχε καταγράψει τότε ο κοριός της Αστυνομίας, ο Ψωμιάδης εμφανιζόταν να συνομιλεί (δεν κατηγορήθηκε από τις διωκτικές Αρχές) με το κεντρικό πρόσωπο στο δίκτυο, ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων από τη δεκαετία του '80. Ο Πανίκας υποστήριξε ότι είναι φίλοι πολλά χρόνια και ότι δεν πουλάει τους φίλους του στα δύσκολα.

«Σαν τον Άδωνι και τον Βελόπουλο»

Ως νομάρχης και περιφερειάρχης κατηγορήθηκε για μια σειρά από μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, όπως τη μη επιβολή προστίμων σε βιομηχανίες που ρύπαιναν επί χρόνια τη λίμνη Κορώνεια, κι επίσης τα λεγόμενα «45άρια», υπόθεση που αφορά απευθείας αναθέσεις δημόσιων έργων σε συγκεκριμένους εργολάβους. Τον Ιανουάριο του 2013, ο Ψωμιάδης παύθηκε οριστικά από το αξίωμα του περιφερειάρχη, μετά την καταδίκη του από το Εφετείο σε φυλάκιση ενός έτους, με τριετή αναστολή, για παράβαση καθήκοντος. Η υπόθεση αφορούσε τη μείωση προστίμων - από 89.000 σε 5.000 ευρώ – για ιδιοκτήτη πρατηρίου καυσίμων, που είχε κατηγορηθεί για νοθεία. Ο Ψωμιάδης αποσύρθηκε και δήλωσε ότι η Νέα Δημοκρατία - η «μεγάλη του καψούρα», όπως επαναλαμβάνει - τον πρόδωσε.
Τον Απρίλιο του 2014 παραιτήθηκε από μέλος της Νέας Δημοκρατίας και ίδρυσε κόμμα με το όνομα Πατριωτικό Δίκτυο Αφύπνισης (ΠΑΤΡΙ.Δ.Α). Τελευταία φορά που απασχόλησε την επικαιρότητα ήταν το 2015, όταν εμφανίστηκε σε τηλε-πωλήσεις, λανσάροντας παπούτσια για διαβητικούς, γιατί, όπως είπε, είχε ανάγκη τα χρήματα. «Ο κόσμος με λατρεύει. Αφορμή για να βγω στις τηλεπωλήσεις μπορεί να ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κυριάκος Βελόπουλος, αλλά θεωρώ ότι είμαι πολύ καλύτερος», εξήγησε.
Όσο κι αν το αρνούμαστε, ο Ψωμιάδης είναι ένα από τα πρόσωπά μας στον καθρέφτη. «Είμαι αυθεντικός, δεν είμαι ιμιτασιόν και πάνω απ’ όλα διακρίνομαι για την ειλικρίνειά μου», είχε πει με αφορμή το telemarketing παπουτσιών. «Ό,τι προβάλω, θα είναι γνήσιο και ωφέλιμο για την κοινωνία, όπως έκανα τόσα χρόνια και ως πολιτικός».