Περί βιβλιοθηκών... και συννεφιάς
Γεννημένη το 1928 στο Μιζούρι, στην ηλικία των 8 ετών βιάστηκε από τον σύντροφο της μητέρας της. Την έστειλαν σε ένα μικρό χωριό του Αρκάνσας. «Και μια μαύρη κυρία ήξερε ότι δεν μιλούσα -αρνιόμουν να μιλήσω - για 6 χρόνια ήμουν εθελοντικά στη σιωπή. Με πήγε στη βιβλιοθήκη στο σχολείο των μαύρων. Η βιβλιοθήκη είχε περίπου 300 βιβλία - ίσως. Τα βιβλία είχαν δοθεί στο μαύρο σχολείο από το λευκό σχολείο και συχνά δεν είχαν εξώφυλλα... Και αυτά ήταν τα βιβλία που με πήγε να δω. Είπε: 'Θέλω να διαβάσεις όλα τα βιβλία σε αυτή τη βιβλιοθήκη'. Έμοιαζαν χιλιάδες βιβλία σε μένα. Τώρα έχω στο σπίτι μου μια βιβλιοθήκη με περίπου 4.000 βιβλία. Αλλά εκείνη την εποχή σκεφτόμουν: Μπορώ να το κάνω; Μπορώ να ζήσω τόσο πολύ;. Και δεν λέω ότι κατάλαβα όλα αυτά τα βιβλία, αλλά τα διάβασα όλα, και κάθε φορά που πήγαινα στη βιβλιοθήκη ένιωθα ασφαλής. Δεν μπορούν να σου συμβούν άσχημα πράγματα στη βιβλιοθήκη».
Με αποσκευή αυτά τα βιβλία, της μικρής σχολικής βιβλιοθήκης στο Αρκάνσας, η Μάγια Αγγέλου ξεκίνησε ένα θαυμαστό ταξίδι στον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των μαύρων, συνεργαζόμενη με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Μάλκολμ Χ, στην ποίηση και την πεζογραφία, στο τραγούδι, στην πανεπιστημιακή διδασκαλία. Τα σύννεφα διαλύονται και το ουράνιο τόξο χαρίζει ελπίδα. Πάντα θα σταματάει η βροχή και μια φωτεινή μέρα θα ξημερώνει. Για τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο περιθώριο, οι βιβλιοθήκες είναι εκεί να δώσουν χαρά, ελπίδα, σιγουριά, ασφάλεια, γνώση. Οι βιβλιοθήκες μπορούν να μετατρέψουν το μικρό οκτάχρονο κακοποιημένο μαύρο κορίτσι σε μία από τις σπουδαιότερες φωνές της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.
Σε μια συνέντευξή της στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης είπε μεταξύ άλλων: «Οι πληροφορίες ανήκουν σε όλους συνέχεια. Πρέπει να είναι διαθέσιμες. Πρέπει να είναι προσβάσιμες από το παιδί, τη γυναίκα, τον άντρα, τον ηλικιωμένο, τον αγράμματο, τον πρόεδρο ενός πανεπιστημίου, όλους. Πρέπει να είναι ανοιχτές... Οι πληροφορίες σε βοηθούν να δεις ότι δεν είσαι μόνος σου. Ότι είναι κάποιος στο Μισούρι και κάποιος άλλος στο Τόκιο που έχουν κλάψει, που κάτι έχουν λαχταρίσει και το έχουν χάσει, που είναι ευτυχισμένοι. Έτσι οι βιβλιοθήκες σου δείχνουν όχι μόνο ότι δεν είσαι μόνος σου, αλλά ότι δεν έχεις και καμία διαφορά από τους άλλους. Υπάρχουν σίγουρα λεπτομέρειες που είναι διαφορετικές από τον έναν στον άλλο, αλλά ένας άνθρωπος είναι πάντα ένας άνθρωπος».
Καλλίμαχος
kallimachos.avgi@gmail.com
Πηγή: Η Αυγή
________________________
*Μάγια Αγγέλου - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου