Το χούι του κυρ-Πάνου
Το χούι και το τσιγάρο δύσκολα
κόβονται, λέει μια παλιά παροιμία. Και καλά το τσιγάρο, με τα
αυτοκόλλητα και τα σύγχρονα βοηθητικά μέσα, ας πούμε ότι το κόβεις.
Το
χούι, όμως, το συνήθειο, άντε να το κόψεις. Εκεί που λες δόξα τω Θεώ,
πάλι βοήθα Παναγιά με το καταραμένο. Εκεί που λες ότι απαλλάχτηκες
επιτέλους, έκοψες τις βρισιές, ας πούμε, ή τη βρώση των νυχιών σου, ή τα
νυχτοπερπατήματα, ό,τι άλλο τέλος πάντων επιβλαβές, να που κάποιες
στιγμές σε πιάνει απροετοίμαστο και επανέρχεται.Ιδού ένα ιστορικό παράδειγμα. Στη δίκη που έστησε για τον Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό ο Μαυροκορδάτος, έγινε ο εξής διάλογος: Κριτής (Γαλάνης Μεγαπάνου): -Βρε, ηξεύρομεν Καραϊσκάκη όπου λέγεις όλο λόγια. Μα διατί να τα λέγης έτζι; (πρόστυχα). Καραϊσκάκης: -Το έχω χούι, κυρ-Πάνο. Κριτής: -Μα γιατί να το έχεις αυτό το χούι, ενώ είσαι πενήντα χρονών; Καραϊσκάκης: -Αμ δεν ημπορώ να το κόψω τώρα, κυρ-Πάνο. Και συ, κυρ-Πάνο, είσαι ογδόντα χρονών, μα το χούι δεν τ’ αφήνεις να γαμής.
Είδατε; Δεν κόβεται εύκολα, εξαπανέκαθεν. Και σύγχρονη απόδειξη είναι το χούι κάποιων επώνυμων συριζαίων να λένε, λένε, λένε, χωρίς να υπολογίζουν αν όσα λένε, λένε, λένε, πρέπει να τα λένε, λένε, λένε, χωρίς να σκέφτονται εκείνους που δεν μπορούν να λένε, λένε, λένε. Διότι όταν τα «παιδιά» βάζουν στόχο την εκκλησία, για παράδειγμα, ή όταν το παίρνουν εργολαβία να κάψουν το σπίτι του Φλαμπουράρη, ή όταν καταλαμβάνουν γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, κι εσύ λες, λες, λες για τα δικαιώματά τους, χωρίς να λες, λες, λες για τα δικαιώματα των στόχων τους, και για την υποχρέωση της Αριστεράς να ανοίξει μέτωπο με τέτοιες πρακτικές, τι ακριβώς κάνεις;
Μπορεί βέβαια οποιοσδήποτε να συμπαθεί τους λάτρεις της μολότοφ πιο πολύ από τους αστυνομικούς που τους κυνηγάνε. Μπορεί επίσης να δικαιολογεί όσα κάνουν τα «παιδιά» στους «παπάδες», γιατί οι τελευταίοι δεν τηρούν το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ή στον Φλαμπουράρη γιατί είναι, ξέρω 'γώ, αεκτζής. Περί απόψεων κολοκυθόπιτα. Αλλά, βρε παιδιά, το χούι να λέτε, λέτε, λέτε, πέφτει επί αθώων κεφαλών. Προστατέψτε τις κεφαλές μας τουλάχιστον, για να μην πούμε την κυβέρνηση. Ή αλλιώς: Να γαμής κυρ-Πάνο μου, αλλά όχι εμάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου