VIII
Εκεί που στριμώχνεσαι στο λεωφορείο επιστρέφοντας στο σπίτι
που γυρνάς από γραφείο σε γραφείο ζητώντας μια δουλειά
που επιχειρεί να σε ταπεινώσει ένας ψηλότερα ιστάμενος
που εκτοπίζεσαι από πειθήνιους νεοφερμένους
που χαίρεσαι για τα καλά λόγια που ειπώθηκαν για σένα
που θα ΄θελες ν΄ακούσεις κι άλλα κι ας μην τ΄ομολογείς
εκεί που πατάς γκάζι στα 180 με το καινούργιο σου αυτοκίνητο
που δεν τσιγγουνεύεσαι άλλο στα δώρα που προσφέρεις
που φλυαρείς, ψιλογκομενίζεις, πας να φρεσκάρεις τη φιγούρα σου
που ξάφνου μέσα στην επιπολαιότητα έχεις μιαν έκλαμψη ευφυΐας
εκεί που αρνιέσαι την υποχρεωτική κατάργηση της μοναξιάς
που δεν αποδέχεσαι την καθεστωτική επιβολή της ευτυχίας
που νιώθεις κυρίαρχος του παιχνιδιού ενώ είσαι χαμένος από χέρι
που βγαίνεις με σημάδια από τους λαβύρινθους της πολιτικής
εκεί που αγωνιάς για τ΄αποτελέσματα μιας αξονικής
που στενοχωριέσαι για τις αρρώστιες και μακρινών σου ανθρώπων
που ελπίζεις πως όλοι θα βγουν γεροί απ΄ το νοσοκομείο
εκεί που σταματάς τα πάντα ενώ τρέχουνε οι προθεσμίες
που περνάς βδομάδες ψάχνοντας τη λέξη που ακριβώς χρειάζεται
ώσπου ένας άλλος μέσα σου σε απαλλάσσει, αναλαμβάνει να το κάνει
εκεί που λες όλα αυτά είναι αστεία μπρος στο κυνήγι του ψωμιού
κι έπειτα βλέπεις ότι χωρίς τις λέξεις τίποτα δεν αποκτά υπόσταση...
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.Τίτος Πατρίκιος, "Σε βρίσκει η ποίηση". Εκδόσεις Κίχλη>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου