Pablo Picasso, "Προσωπογραφία του Abroise Vollard", 1909/1910
VI
"Εκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι να σμίξουν
όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων
αν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου χρόνο
μαζί τους να μονοιάσεις μες στον απόρρητό σου χώρο
αν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο
ανάμεσα σε επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς αγνώστους
αν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοτινούς
χορτάτους
που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν
εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα να απευθύνεσαι
σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου
να μην σιωπάς μπροστά σ αυτούς που δεν θέλουνε
να ξέρουν πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο
εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται
πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα…
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.”
Τίτος Πατρίκιος, "Σε βρίσκει η ποίηση". Εκδόσεις Κίχλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου