V
«Εκεί που σκάβεις μέσα σου γι’ άλλη μια φορά
τώρα χωρίς να σταματάς στη δεύτερη βαθμίδα της καθόδου
που ψάχνεις για τη χαμένη βαθιά στη μνήμη αρχή
που αποστρέφεις το βλέμμα από την εκκρεμότητα του τέλους
που ανακαλύπτεις πως δεν είσαι όσο αθώος νόμιζες
πως είχες και συ διπλά λόγια και φερσίματα
πως καταδίκαζες τη βία των άλλων δικαιώνοντας τη δική σου
εκεί που παραδέχεσαι πως κάποιων θέλησες τον χαμό
που υποψιάζεσαι ότι και κοντινοί σου θέλησαν τον δικό σου
που μάταια προσπαθείς να θεραπεύσεις παραλείψεις
που τις επανέφερες συνεχώς πιο ενοχικές, πιο αγκυλωμένες
εκεί που γελάς με την απόπειρα σου να εξαγνιστείς
κι έπειτα την παίρνεις πιο σοβαρά και λες
πως τίποτα δεν αποκάλυψες σε καμιάν ανάκριση
πως δεν έστειλες απόκρυφες εκθέσεις, δεν θεοποίησες ηγέτες
δεν εγκωμίασες έναν ισχυρό για να σε πάρει στην αυλή του
εκεί που νομίζεις ότι βρήκες απάντηση σε όλα
κι ύστερα βλέπεις τι πρόβλημα έχουν οι απαντήσεις
πόσο γρήγορα γεννούν χιλιάδες νέα ερωτήματα...
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση."
Τίτος Πατρίκιος, "Σε βρίσκει η ποίηση". Εκδόσεις Κίχλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου