Εγκώμιον Θεσσαλονίκης
Tου Σταύρου Τζίμα
Η Καθημερινή, 28/12/2012
Ενα από τα εγκυρότερα περιοδικά του πλανήτη, το
National Geographic, κατέταξε πρόσφατα τη Θεσσαλονίκη στους είκοσι κορυφαίους
ταξιδιωτικούς προορισμούς που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος μέσα στο 2013. Δεν
φείδεται εγκωμίων το παγκοσμίου κύρους έντυπο προκειμένου να πείσει τα
εκατομμύρια των αναγνωστών του να ταξιδέψουν στη «Νύμφη του Θερμαϊκού». «Το
φωτεινό λιμάνι της είναι σχεδόν άδειο - γεγονός καλό. Παραμένει ένα από τα
τελευταία αστικά παραλιακά μέτωπα στη νότια Ευρώπη που δεν έχει εγκλωβιστεί από
κάποια γιγάντια μαρίνα. Αντιθέτως τα ξύλινα καΐκια εξακολουθούν να αρμενίζουν
στον ήσυχο κόλπο, ενώ μονοπάτια ιχνογραφούν το ελικοειδές παραλιακό μέτωπο στη
δεύτερη μεγαλύτερη πολη της Ελλάδας - 320 μίλια βόρεια και έναν κόσμο μακρύτερα
από τη χαοτική Αθήνα», γράφει ο συντάκτης του N.G. Και προσθέτει: «…Οι
παραδοσιακές αγορές - σύμβολα της πόλης που μετρούν αιώνες ζωής με τα ώριμα
φρούτα και τους τενεκέδες γεμάτους με φρέσκια φέτα, που είναι διάσπαρτες
ανάμεσα σε βυζαντινά και οθωμανικά μνημεία, γκαλερί τέχνης, μποέμικα νυχτερινά
κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια και ταβέρνες ικανές να ικανοποιήσουν ακόμη και
τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο, αποτελούν κομμάτι του θεμελιώδους οράματος της
κουλτούρας “κάντο μόνος σου”».
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διαφήμιση,
διεθνώς, της Θεσσαλονίκης από έναν τέτοιο ύμνο, προερχόμενο μάλιστα από
περιοδικό της εμβέλειας του National Geographic. Ούτε πρέπει να περάσει
απαρατήρητο το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ για την πόλη, όπως αυτό εκδηλώθηκε
(και) με τη συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε στις αρχές του μήνα στην Αθήνα η
Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στον δήμαρχό της κ. Γιάννη Μπουτάρη.
Η εικόνα της Θεσσαλονίκης αλλάζει διεθνώς τα τελευταία
χρόνια και αυτό η πόλη πρέπει να το κεφαλαιοποιήσει. Πώς; Με το να αποφασίσει
και να σχεδιάσει το μέλλον της. Και εδώ τα πράγματα «μιλούν» από μόνα τους: η
πόλη θα ζήσει από τον τουρισμό και το διαμετακομιστικό εμπόριο. Οι εποχές της
βαριάς βιομηχανίας (δεκαετίες ’60 και ’70) και της βιοτεχνίας (’80 - ’90)
πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα καλείται να πορευθεί σε χαλεπούς καιρούς,
αξιοποιώντας την προίκα των προγόνων και της φύσης: την πολυπολιτισμική της
κληρονομιά και το χρυσοφόρο λιμάνι της, δηλαδή.
Το δράμα είναι ότι επ’ αυτού όχι μόνο δεν υπάρχει
στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά το quo vadis της πόλης απουσιάζει από τον δημόσιο
διάλογο. Μια θαυμάσια ευκαιρία για να ανοίξει η συζήτηση γύρω από αυτό δόθηκε
φέτος, με αφορμή τα εκατό χρόνια απο την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς,
αλλά πήγε χαμένη. Οργανώθηκαν πανηγύρια για να σφυρηλατηθεί το πατριωτικό της
φρόνιμα -από ποιον απειλείται;- αλλά ουσιαστική κουβέντα, με εξαίρεση ένα
συνέδριο του δήμου, δυστυχώς δεν έγινε. Και γι’ αυτό ευθύνονται όλοι όσοι
μιλούν στο όνομά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου