Ανδρέας Εμπειρίκος "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης".
Επιμελητής :Γιώργης Γιατρομανωλάκης. Εκδόσεις Άγρα
*
Όσο ποιητικός ξέρει να γίνεται ο Εμπειρίκος «για ό,τι σπαρταρά, οργά,
και εκσπερματίζει», άλλο τόσο μπορεί να είναι ένας καταπέλτης «για ό,τι
σέρνεται και κλαυθμυρίζει». Ετσι, κρυμμένη μέσα στην ιστορία της Ζεμφύρας
βρίσκουμε μια καταγγελία ενάντια σε όλους εκείνους που κρύβουν την παθητική
στάση τους στα πράγματα πίσω από έναν μποέμικο αέρα.
«Τους κυνικούς, τους πτωχοπρόδρομους, τους παρακοιμώμενους της κάθε ανθρώπινης ανεπαρκείας, τους υπερμάχους της κάθε ηττοπαθείας, τους ευνουχισμένους χριστιανούς και νεοχριστιανούς, τους ποικιλώνυμους μικροαπατεώνας, τους κιβδηλοποιούς του έρωτα και των αρμάτων, τους πάσης φύσεως προαγωγούς των γυναικών, της τέχνης και της πολιτικής, τους δήθεν μεσσιανικούς ψευδοπροφήτας, τους εμπαθείς ψευδοεπαναστάτας, τους αργόσχολους αισθητικούς, τους αιωνίους κριτάς και επικριτάς, τους ψευδοκαλλιτέχνας, τους ψευδοφιλοσόφους, ηθικολόγους και ανηθικολόγους, τους πάσης φύσεως βρωμερούς και σκατολόγους, με μιαν λέξιν την φαντασμένην, μοχθηράν και παθητικήν αυτήν κόπρον της υλικής και πνευματικής ζωής, που αποτελεί μόνον έν επί πλέον λίπασμα των χωμάτων από όπου αναπηδά, αργά και πού, μια πραγματική ιδιοφυΐα».
Πηγή: Μικέλα Χαρτουλάρη, "Το τραύμα του Εμπειρίκου", Βιβλιοδρόμιο Των Νέων (8-9 Δεκεμβρίου 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου