Σατιρικοί στιχοι- Βασίλης Ρώτας (1)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

(1889-1977)

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

(1)

Αγαπητοί συμπολίτες,

με τις περήφανες τις μύτες,

με τις περίεργες τις μούτες

μπροστά σ' αγγεία και βούτες,

με τα ζηλιάρικα μάτια

μπροστά σ' αυλές και παλάτια,

λαέ , που πάντα αγαπούσες

τη λευτεριά και τις μούσες

και τώρα πας στα χαμένα

με συγχυσμένα τα φρένα-

η ώρα ανοιχτή

και βάλε αυτί

ν' ακούσεις λίγο και μένα.

Γιατί ήρθε το πλήρωμα που λέει το Βαγγέλιο,

που όλα πληρώνονται, ακόμα και το πιο αθώο γέλιο,

και πρέπει ευτύς να γίνει, και να μην το πάρτε επιπόνου

να ειπώ εγώ τις σκέψεις μου και σεις να ειπείτε και του χρόνου.

Γιατί οι σκέψεις έρχονται από ψηλά και άνωθεν κατεβαίνουν

και τα σκυλιά τα λύνουν και τους ανθρώπους τους δένουν.

Κι η εξουσία έρχεται κι αυτή άνωθεν από τα νέφαλα

και όσους μιλάνε και γράφουν τους χτυπάει κατακέφαλα.

Και το κεφάλι μου ξεχείλισε και δε βαστάει άλλο

φούσκωσε σαν μπαλόνι και δεν ξέρω πού να το βάλω.

Περιοδικό Λαϊκός Λόγος, τ. 6. 1966

[Συνεχίζεται]