Πιθανόν να...

... μπω στο ταχυφαγείο του Αγαθούλη και να
πω στο διευθυντή του:
-Γιατί, ωρέ λεβέντες, κλείνετε το πεζοδρόμιο;
Αυτός ασφαλώς θα μου απαντήσει χαμογελαστά :
- Δεν το κλείνουμε , αλλά το νοικιάζουμε από το Δήμο.
Τότε εγώ ίσως πω με μόλις συγκαλυπτόμενο εκνευρισμό:
-Καλά ο Δήμος είναι ένα γαϊδούρι και μισό, εσείς τι είστε;
Δε σκέφτεστε τους συνανθρώπους σας, τον κόσμο που ταλαιπωρείτε,
τις μανάδες με τα βρέφη, τους γέροντες και τους παραλυτικούς
με τα αναπηρικά τους;
Κι εκείνος μάλλον θα μου γυρίσει την πλάτη δηλώνοντας προκλητικά:
-Εμένα με νοιάζουν πρώτα οι πελάτες μου. Εξάλλου όλοι
αυτό κάνουν. Εμάς βρήκες , για να κάνεις τα παράπονά σου;
Είναι η στιγμή που θα χάσω την ψυχραιμία μου
και , υψώνοντας τη φωνή , θα του πετάξω τη φαρμακερή απειλή:
- Θα σας κάνω μήνυση για παράνομη κατοχή πεζοδρομίου,
παρακώλυση ελεύθερης μετακίνησης και έκθεση της
σωματικής μου ακεραιότητας σε κινδύνους από τα τροχοφόρα!
Εκείνος όμως δε θα μου απαντήσει και θα συνεχίσει
να έχει στραμένα τα νώτα του ως ένδειξη έσχατης περιφρόνησης.
Τότε εγώ θα ουρλιάξω δυνατά:
- Θα σας κάνω μήνυσα, είπα!
Αυτός πολύ πιθανόν να γυρίσει χαμογελώντας και να μου πει:
-Θα μου περδήσετε τους όρχεις!
Και τσακιστείτε από το μαγαζί μου,
πριν σας βγάλουν σηκωτό οι άνθρωποί μου!
Φυσικά εγώ θα βγω αμέσως από το μαγαζί και θα αναρωτηθώ:
"Αξίζει, ρε Γεροντάκο, να χαλάσεις τη μέρα σου για ένα κωλοπεζοδρόμιο;