«Ανθρωποφύλακες» τότε και τώρα!*
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη
«Τα βασανιστήρια είναι απαραίτητα για την προστασία του πολιτισμού μας» δήλωνε σε δικηγόρο της Διεθνούς Αμνηστίας ένας από τους ηγέτες της Χούντας, η οποία, σύμφωνα με στρατηγό του αμερικάνικου Πεντάγωνου, «ήταν, που να πάρει ο διάολος, η καλύτερη κυβέρνηση μετά τον Περικλή»(!).
Μας το θύμισε ο άλλος Περικλής, ο Κοροβέσης, με την επανέκδοση και παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη των «Ανθρωποφυλάκων», που «θα μπορούσε να το είχε γράψει μια ολόκληρη γενιά: η γενιά της δικτατορίας» - και δυστυχώς, και οι επόμενες, θα πρόσθετα.
Οι «Ανθρωποφύλακες», ένα βιβλίο-ντοκουμέντο βαρβαρότητας, «δεν θα γραφόταν ποτέ, αν οι φιλήσυχοι και αντικειμενικοί άνθρωποι όλης της γης δεν βοηθούσαν, με την αδιαφορία τους και τη σιωπή τους, στην επέκταση και συνέχιση των βασανιστηρίων», σημειώνει ο συγγραφέας στο υστερόγραφο του «κατηγορώ» του.
Τόσο αυτοί που μίλησαν για το βιβλίο, ο τραγουδοποιός-συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης, η επρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας Ειρήνη Τσολάκη και ο υποφαινόμενος, όσο και αυτοί που συμμετείχαν στην παρουσίαση των «Ανθρωποφυλάκων» είχαν κάθε λόγο να συμφωνούν με το συγγραφέα του. Είτε γιατί είχαν περάσει από τα «χειρουργεία» της χουντικής αντ-«Επανάστασης» είτε γιατί είχαν την ατυχία να «σκοντάψουν στις ζαρντινιέρες» των ραβδούχων του κ. Πολύδωρα ή να περνούν από την «υγειονομική ζώνη» που έχει επιβάλει η Αστυνομία Θεσσαλονίκης γύρω από το πανεπιστήμιο, όπως ο πρόσφατα αποφυλακισμένος φοιτητής Κ. Παναγιώτης. «Ομολόγησε, ρε, γιατί θα πας φυλακή για όλη σου τη ζωή!» ούρλιαζαν οι ανακριτές του, καθώς τον χτυπούσαν με κλομπ και τον κλωτσούσαν αλύπητα. Τον εκδικούνταν, γιατί ήταν ανάμεσα στους 49 φοιτητές που αθωώθηκαν για τα επεισόδια στις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις.
Οι απριλιανοί πραξικοπηματίες διερρήγνυαν να ιμάτιά τους απέναντι στις καταγγελίες για βασανιστήρια. Τις χαρακτήριζαν «κομμουνιστικά χυδαία ψεύδη» και τα θύματα «μυθομανείς και πιστοποιημένους ψυχοπαθείς». Μάλιστα ο Παπαδόπουλος δήλωνε σε Αμερικανούς γερουσιαστές στις 12 Αυγούστου 1969 πως, αν του έφερναν οποιαδήποτε απόδειξη, «ή θα κρεμούσε τους ενόχους στην πλατεία Συντάγματος ή το μόνο καθήκον που θα του απέμενε, ως ανδρός ο οποίος έχει δώσει ιερό στρατιωτικό όρκο, θα ήταν να αυτοκτονήσει»(!)
Τους διέψευδε όμως και ένα υπεράνω πάσης υποψίας όργανό τους: ο δοτός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Τον Αύγουστο του 1969, με γράμμα του στον Παπαδόπουλο – πρέπει να είναι από αυτά που «διάβαζε» ο αρχιγραμματέας της «αριστίνδην» Ιεράς Συνόδου και νυν Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κι ας παριστάνει σήμερα το λωτοφάγο – ο Ιερώνυμος αναρωτιόταν μήπως «η Επανάστασις έχει λάβει την θέσιν του καταπιέζοντος και του δυνάστου». Αναφερόταν επίσης στην εξαφάνιση του πλωτάρχη του Β. Ναυτικού Τζανήμπεη Τζανετάκη που «τον επήραν για κάποιαν ανάκριση», καθώς και στις καταγγελίες του μητροπολίτη Ύδρας ότι οι χωροφύλακες είχαν «περιποιηθεί» «έναν ευλαβή θεολόγον που ο πατήρ του εσφαγιάσθη υπό των κομμουνιστών». «Πληροφορούμαι, συμπλήρωνε ο Ιερώνυμος, ότι οι συλλαμβανόμενοι αξιωματικοί δέρονται ανηλεώς, εις τας επαρχίας ο στρατιωτικός και ο χωροφύλακας είναι το φόβητρον», και κατέληγε: «Κατ’ αυτόν τον τρόπον θα διαπαιδαγωγηθεί ο λαός ίνα μεταβώμεν εις την αληθή δημοκρατίαν;».
Καθώς η διεθνής κοινή γνώμη διάβαζε συγκλονισμένη στην πεντάτομη έκθεση της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης ότι «τα βασανιστήρια και η κακομεταχείριση αποτελούν κυβερνητική πολιτική – μια διοικητική πρακτική πέρα από κάθε αμφιβολία», θορυβημένη η Χούντα κατέφυγε σε εταιρίες δημοσίων σχέσεων για να επηρεάσει τη διεθνή κοινή γνώμη – μάταια όμως.
Φυσικά για τη Χούντα τα βασανιστήρια, δεν αποτελούσαν μεμονωμένα κρούσματα του υπερβάλλοντος ζήλου των χωροφυλάκων, αλλά βασικό μέσο «αναπαιδαγωγήσεως των Ελλήνων, ώστε να εξυγιάνουν τους εαυτούς τους και να συγκροτήσουν τον περιούσιον λαόν του Κυρίου» (Παπαδόπουλος). Μάλιστα ο σοβιετολόγος θεωρητικός της χούντας Γεωργαλάς πρότεινε την εφαρμογή και «εκτεταμένων ψυχοθεραπευτικών προγραμμάτων». Πιο κυνικός ο διοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ Θεοφιλογιαννάκος καμάρωνε: «Θέλουμε να ακούει ο κόσμος πως βασανίζουμε και να τρέμει. Γκάγκστερς δε μας λέτε; Έ, λοιπόν, τέτοιοι είμαστε. Εγώ είμαι ο Θεοφιλογιαννάκος, ο γνωστός βασανιστής!».
Πώς όμως αντιμετώπισαν τους υπάνθρωπους της Χούντας οι κυβερνήσεις της «μεταπολίτευσης» με τη λεγόμενη «αποχουντοποίηση»; Το «φωτογράφιζε» η αμνηστία που έδωσε η κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» και η οποία δεν εξαιρούσε κατά σαφή, ρητό τρόπο τα εγκλήματα των οργάνων της Χούντας. Το είχε προβλέψει, εξάλλου, ένας από τους βασανιστές του Π. Κοροβέση, ο αστυνόμος Λάμπρου: «Ήμουνα σ’ αυτή τη θέση σ’ όλες τις κυβερνήσεις. Και να ’σαι σίγουρος πως θα είμαι και ύστερα από αυτή. Γι’ αυτό μην έχεις καμιά αμφιβολία». Έτσι, το «διαρκές έγκλημα» της Χούντας βαφτίστηκε «στιγμιαίο» στην κολυμπήθρα του Αρείου Πάγου, ενώ 150 μηνύσεις για βασανιστήρια που κατατέθηκαν μόνο στην Αθήνα στις 18/4/1975 απορρίφθηκαν ως «εκπρόθεσμες» - παρά τη Γ΄ Συντακτική Πράξη και το Δ΄ Ψήφισμα της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής! Γι’ αυτό, από τους 150 κατηγορούμενους αστυνομικούς, παραπέμφθηκαν σε δίκη μόνο 16. Οι ελάχιστοι που καταδικάστηκαν, είτε αθωώθηκαν από τα Εφετεία είτε τους επιβλήθηκαν εξαγοράσιμες ποινές! Έτσι, φτάσαμε σήμερα στο σημείο, σαράντα χρόνια μετά, παρακρατικοί και ΕΚΟΦίτες που συμμετείχαν σε δολοφονικές επιθέσεις κατά δημοκρατικών πολιτών και υπηρέτησαν με ζήλο τη Χούντα, να μας ζητούν και τα ρέστα, επικαλούμενοι...χουντικές «αθωωτικές» δικαστικές αποφάσεις!
Ξαναδιάβασα τους «Ανθρωποφύλακες» σχεδόν ταυτόχρονα με τις αντίστοιχες συγκλονιστικές μαρτυρίες του Νάντη Χατζηγιάννη και του Γρηγόρη Κοκοζίδη που πρόκειται να εκδοθούν σύντομα. Τους ξαναδιάβασα μαζί με την «Απομόνωση» του Κούρδου πολιτικού κρατούμενου Σελαμί Κουρνάζ, που ξεψύχησε στα «λευκά κελιά» φωνάζοντας «ζωή σημαίνει να αντιστέκεσαι!». Τα διάβασα στην εποχή του Γκουαντανάμο, του Μπελμάρς, του Αμπού Γκράιμπ, των μυστικών φυλακών της CIA στις «πολυφωνικές» αστικές δημοκρατίες. Και «βγήκα με περισσότερη εμπιστοσύνη στις εφεδρείες του ανθρώπινου είδους», για να επαναλάβω το αισιόδοξο συμπέρασμα του Τζβετάν Τοντόροφ στον πρόλογο των «Ανθρωποφυλάκων».
* Εισήγηση του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη στην ειδική εκδήλωση που έγινε στην ΕΔΟΘ, την περασμένη Πέμπτη, για την επανακυκλοφορία του συγκλονιστικού βιβλίου-ντοκουμέντου του Περικλή Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες".
3 σχόλια:
Δεν φαίνεται να άλλαξαν και πολλά από τότε, ίσως μόνο η κατηγορία των θυμάτων.
Και επι Δημοκρατίας οι μπάτσοι
βασανίζουν ξεδιάντροπα
Δεν ξέρω αν είναι ακόμα μέσα ο Θεοφιλογιαννάκος, δεν το πιστεύω (είχε καταδικαστεί σε ισόβια και καθαίρεση). Πάντως ήδη εν υπηρεσία είχε εκδηλώσει τη σχιζοφρένεια από την οποία έπασχε. Στη φυλακή αποτρελλάθηκε... Ένας "σωτήρας" της Ελλάδας να βρίσκεται στο κλουβί;
Και ήρθε άλλο ένα περιστατικό σήμερα , Μοναχικέ, να επιβεβαιώσει την άληθεια της παρατήρησής σου.
Όσο για το Θεοφιλογιαννάκο, αγαπητέ frang, είναι ένας από τους ελάχιστους που δεν έπεσαν στα μαλακά. Θα μου πεις ότι αν γινόταν πραγματική κάθαρση , έπρεπε να μπει μέσα η μισή Ελλάδα, που συνεργάστηκε ομοθυμαδόν με τους χουντικούς.
Βέβαια, αργότερα ο καθένας από τους χουντίσαντες έψαξε και βρήκε διαπιστευτήρια... αντιστασιακά. Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ, μια και έχεις ξεμπροστιάσει κάποια φρούτα κατά καιρούς...
Δημοσίευση σχολίου