gerontakos: Η σεναριολογία βοηθά ή βλάπτει τον Τσίπρα;

Τετάρτη, Αυγούστου 13, 2025

Η σεναριολογία βοηθά ή βλάπτει τον Τσίπρα;

Κανένα πραγματικό δεδομένο, κανένα αποδεικτικό στοιχείο και καμία μαρτυρία δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα δεκάδες ατεκμηρίωτα κείμενα – προφητείες που γράφονται αυτό το καλοκαίρι από τον φιλοκυβερνητικό τύπο και τα οποία υποστηρίζουν τη σύντομη, εντός του τρέχοντος χρόνου, επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην ενεργό πολιτική και μάλιστα ως επικεφαλής νέου κόμματος το οποίο ο ίδιος θα ιδρύσει.

Ads

Μερικά άρθρα φτάνουν μέχρι του σημείου της ονοματολογίας. Φτάνουν μέχρι, δηλαδή, να… προφητεύουν ακόμη και την ομάδα των πολιτικών που θα πλαισιώσουν τον πρώην πρωθυπουργό, όπως κι εκείνων που είναι… κομμένοι, στην δήθεν βέβαιη ολική επαναφορά του Τσίπρα στη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας.

Συμβαίνει μάλιστα εδώ και το πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά να υπάρχουν δημοσκοπήσεις που σφυγμομετρούν το νέο κόμμα Τσίπρα, χωρίς αυτό όχι μόνο να μην έχει ιδρυθεί, αλλά ούτε καν να έχει ανακοινωθεί πρόθεση για την ίδρυσή του.

Εντωμεταξύ ο ίδιος ο Τσίπρας ούτε έχει πει ποτέ το παραμικρό που μπορεί να παραπέμπει σε ενδεχόμενη επιστροφή του ως αρχηγού νέου κόμματος, ούτε καν έχει αφήσει να εννοηθεί το παραμικρό για κάτι τέτοιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον στενό του περίγυρο. Οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεται ουδέποτε άφησαν τον παραμικρό υπαινιγμό που να κλείνει το μάτι στη… σεναριολογία που πολύ έντονα κυκλοφορεί τελευταία.

Το αντίθετο, μάλιστα, συμβαίνει. Όλες οι κινήσεις και όλες οι παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα, που δεν ήταν και λίγες τον τελευταίο καιρό, διαψεύδουν τα σενάρια επιστροφής του.

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας:

Παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που ο ίδιος ίδρυσε και έφερε στην κυβέρνηση της χώρας.
Δεν έχει ποτέ διαφωνήσει ούτε με την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την πολιτική που αυτός ακολουθεί.

Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, με αυτό που συμβαίνει με τον άλλον φερόμενο σαν υποψήφιο ιδρυτή κόμματος απέναντι στη ΝΔ αυτή τη φορά, τον Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος διαφώνησε ανοικτά με την πολιτική Μητσοτάκη, το δήλωσε δημόσια και διαγράφτηκε.

Δεν έχει ποτέ, σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του, εκφράσει την παραμικρή διαφωνία ή την αντίθεσή του με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή αποφασίστηκε στο πρόσφατο Συνέδριο του κόμματος.
Δεν έχει ποτέ διαφωνήσει με τη νέα ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή προέκυψε από τις εκλογές για τα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος πριν 40, περίπου, μέρες. Η πλειοψηφία των οποίων είναι πρώην συνεργάτες και υποστηρικτές του όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Όλα αυτά ενισχύονται ακόμη περισσότερο, αν θυμηθούμε και συγκρίνουμε τη σημερινή στάση του Αλέξη Τσίπρα, με την αντίστοιχη στάση του τον Φεβρουάριο του 2024. Όταν διαφώνησε ανοικτά και αμφισβήτησε τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη.

Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπήρξε ποτέ ο πολιτικός που έκρυψε τη σκέψη του ή που μάσησε τα λόγια του.

Κάθε φορά που κάτι θέλει να πει, το λέει ανοικτά.

Γιατί, λοιπόν, σε μια κορυφαία για το πολιτικό του μέλλον συγκυρία, σε αντίθεση με ό,τι συνήθιζε μέχρι χτες, να τηρεί σιγήν ιχθύος;

Βέβαια εδώ, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι, αφού ο Τσίπρας ό,τι θέλει να πει το λέει και αφού δεν έχει διαψεύσει τη σεναριολογία που τον θέλει αρχηγό νέου κόμματος, αυτό σημαίνει ότι εμμέσως πλην σαφώς, η σιγή του επιβεβαιώνει τα θρυλούμενα.

Η απάντηση, όμως εδώ, έχει να κάνει με ένα άλλο χαρακτηριστικό του Τσίπρα. Που είναι η πολιτική του οξυδέρκεια. Που δεν του επιτρέπει να κάνει το λάθος να διαψεύσει κάτι που ο ίδιος ούτε δήλωσε, ούτε καν υπονόησε. Κάτι που οι αντίπαλοί του εντέχνως καλλιεργούν για να τον φέρουν στο δικό τους γήπεδο και να τον αναγκάσουν να παίξει το δικό τους παιχνίδι.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αυταπάτες ως προς τις προθέσεις των πολιτικών του αντιπάλων.

Ποιες είναι όμως αυτές; Ποια είναι τα κίνητρα, δηλαδή, πίσω από αυτή την έντονη σεναριολογία στον φιλοκυβερνητικό τύπο για ενδεχόμενη αυτόνομη κάθοδό του στις επόμενες εκλογές;

Το πρώτο και πιο εύκολο να σκεφτεί κανείς είναι ότι τα σενάρια διακινούνται ανταποκρινόμενα στη γνωστή ρήση ότι: «Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Αυτό, όμως, δεν είναι ένα ισχυρό ενδεχόμενο. Ειδικά γιατί τον φετινό Αύγουστο η διαφθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως αυτή αποκαλύφθηκε με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τα εκατομμύρια που έκλεψαν από την Ευρώπη και από τους αγρότες – νόμιμους δικαιούχους των επιδοτήσεων τα γαλάζια κομματικά στελέχη, δεν μας άφησαν να βαρεθούμε.
Η περίπτωση η σεναριολογία να εκτοξεύεται, δίκην αντιπερισπασμού, στις αποκαλύψεις για την κυβερνητική διαφθορά είναι ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο. Πράγματι, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το κόμμα της ΝΔ βουλιάζουν στη λάσπη της διαφθοράς και της ανυποληψίας, η ενασχόληση με τα δήθεν σχέδια του Τσίπρα φαίνεται να διασφαλίζει την αναγκαία απόσπαση της προσοχής των ψηφοφόρων από όσα τερατώδη συμβαίνουν, στέλνοντας τη μπάλα στην… κερκίδα.
Υπάρχει, όμως, ένα ακόμη πιο ισχυρό ενδεχόμενο. Καθώς η συσπείρωση του κομματικού κοινού της ΝΔ στο άκουσμα της επανάκαμψης του μεγάλου αντιπάλου, του Αλέξη Τσίπρα, είναι ό,τι περισσότερο μπορεί να ευχηθεί ο σε αποδρομή ευρισκόμενος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Συσπειρώνει, δηλαδή, με τα διακινούμενα σενάρια περί επανόδου Τσίπρα τους ψηφοφόρους του, στην πιο δύσκολη για την κυβερνητική του θητεία εποχή.
Το επόμενο ενδεχόμενο είναι επίσης πολύ ισχυρό. Η επιχείρηση δολιοφθοράς στο αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο εξυπηρετεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τα σχέδια του κ. Μητσοτάκη. Και επιπλέον, τον βγάζει από την πολύ δύσκολη θέση να απολογείται για τα σκάνδαλα με τα οποία κυβέρνησε και χάριν των οποίων κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές, όπως τώρα αποκαλύπτεται.

Η επιστροφή Τσίπρα είναι δεδομένο ότι προκαλεί αναταραχή και διχασμό στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Για κάποιους μπορεί να είναι επιθυμητή, με τη λογική ότι ο Τσίπρας είναι ο μόνος που μπορεί να ενώσει την προοδευτική αντιπολίτευση. Το έκανε μια φορά και άρα μπορεί να το ξανακάνει.

Για κάποιους άλλους, όμως, όπως για τα στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και των υπολοίπων κομμάτων που προήλθαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, η σεναριολογία για ενδεχόμενο κόμμα Τσίπρα λειτουργεί διασπαστικά και οπωσδήποτε αποσυσπειρωτικά στο κομματικό τους ακροατήριο. Και επιπλέον, η σεναριολογία ακυρώνει τις προσπάθειές τους. Αφού προδίδει ότι ο Τσίπρας, ετοιμάζοντας νέο κόμμα, αμφισβητεί την ικανότητά τους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.

Έτσι, ο περαιτέρω διχασμός που σπέρνουν τα δολίως διακινούμενα σενάρια σε μια ήδη κατακερματισμένη προοδευτική αντιπολίτευση, μοιάζει να είναι βούτυρο στο ψωμί του κ. Μητσοτάκη.

5. Το τελευταίο ενδεχόμενο είναι εξ ίσου ισχυρό με το προηγούμενο. Ο Τσίπρας, σύμφωνα με τους επίδοξους προφήτες των επόμενων κινήσεών του, είτε κάνει είτε δεν κάνει την κίνηση, θα βγει ζημιωμένος και αποδυναμωμένος από τη σεναριολογία.

Είτε, δηλαδή, η σεναριολογία λειτουργήσει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και ο Τσίπρας κάνει την κίνηση, είτε όμως και διαψευστεί, στο τέλος της ημέρας ο πρώην πρωθυπουργός, στην κοινή συνείδηση των δυνητικών ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς, θα είναι χαμένος.

Αν, πράγματι, η έντονη σεναριολογία τον ωθήσει να κάνει την κίνηση, θα του προσάψουν άμετρη φιλοδοξία και αδελφοκτόνες προθέσεις, μια και θα κατακερματίσει, με την ίδρυση ενός ακόμη κόμματος, ακόμη περισσότερο τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Αν, πάλι, δεν προχωρήσει, που είναι και το πιο πιθανό, τότε θα του χρεώσουν αναβλητικότητα, δειλία και υποχώρηση. Ως εάν τα σενάρια να εκπορεύτηκαν από τον ίδιο και μετά να τα εγκατέλειψε, ζυγίζοντας, δήθεν, την κατάσταση και εκτιμώντας τις πραγματικές δυνάμεις του.

Εντωμεταξύ, βέβαια, και στα δυο ενδεχόμενα η ΝΔ θα έχει συσπειρωθεί γύρω από τη φημολογία και απέναντι στον ενδεχόμενο κίνδυνο, έχοντας επιτύχει τον στόχο της.

Το πολιτικό μέλλον του Αλέξη Τσίπρα είναι ούτως ή άλλως ευοίωνο.

Παραμένει το μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο στον χώρο της Κεντροαριστεράς, που γι’ αυτόν τον λόγο και πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος από τη διαπλοκή.

Και επιπλέον, ο Αλέξης Τσίπρας έχει τον χρόνο με το μέρος του. Είναι μόλις 51 ετών.

Και επειδή ο Τσίπρας μόνο αφελής και αδελφοκτόνος δεν είναι, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα κάνει το λάθος να πέσει στην παγίδα που του έχουν στήσει για να απαλλαγούν μια και καλή από αυτόν.

Και αν ο Τσίπρας κάποτε αποφασίσει να επανέλθει, θα είναι για να ενώσει την προοδευτική παράταξη και όχι για να τη διχάσει.

Όσο, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας αφήνει αυτή τη σεναριολογία να σέρνεται μετέωρη, ατεκμηρίωτη και αναπόδεικτη, το μόνο που αποκαλύπτεται είναι το πόσο τον υπολογίζουν και πόσο τον φοβούνται οι εκπρόσωποι της διαπλοκής και οι οπαδοί της διαφθοράς.

Που θα είναι τελικά και αυτοί που θα πέσουν από μόνοι τους στην παγίδα που έστησαν για τον Τσίπρα.