Γράφει ο
Νίκος Σίμος
Το έχω ξαναγράψει και όπου μου δόθηκε η ευκαιρία δημόσια το έχω ξαναπεί ότι το νεοσυντηρητικό κίνημα του Τράμπ με το αρκτικόλεξο MAGA, που βρέθηκε στην εξουσία των ΗΠΑ για λόγους εμφατικής κοινωνικής και οικονομικής κρίσης της άλλοτε υπερδύναμης, ουδέποτε προδιέθετε για αλλαγή της μακροπολιτικής στόχευσης των ΗΠΑ που ήταν και είναι ο μονοπολικός κόσμος, δηλαδή ο «Αμερικανικός κόσμος»
Οι Αμερικανοί, είτε με τους «Δημοκρατικούς», είτε με τους «Ρεπουμπλικάνους», είτε με το νεοσυντηρητικό ρεπουμπλικανικό «κίνημα» ΜΑGA του κ Τράμπ δεν επιδιώκουν την ειρήνη, ούτε την συνεννόηση με τις νέες μεγάλες δυνάμεις του 21ου αιώνα
Θέλουν την μονοκαθεδρία στην ιστορική εξέλιξη των κοινωνιών και του πλανήτη
Τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά τραστ που κρατάνε ακόμα όρθιες τις ΗΠΑ οικονομικά και με διάφορα αντιοικονομικά τερτίπια δεν την αφήνουν να καταρρεύσουν, είναι οι επινοητές της δυτικότροπης δυστοπικής παγκοσμιοποίησης και της επιδιωκόμενης νέας φεουδαρχίας
Η νεοαγγλοσαξονική λογική είναι σταθερά ταυτόσημης ιστορικής και πολιτικής αναφοράς με την αντίστοιχη αγγλοσαξονική και θέλει την παγκόσμια ηγεμονία, με σταθερή την επιδίωξη του νεοαποικισμού και της απομύζησης του πλούτου χωρών σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη
Το πλέον επικίνδυνο, για το μέλλον όλων μας στον πλανήτη, είναι ότι αυτή ακριβώς η πολιτική λογική του ηγεμονισμού σήμερα κυριαρχείται και κατευθύνεται μέσα από κολοσσιαίους οικονομικούς παράγοντες που στηρίζουν και οικονομικά το Αμερικανικό εποικοδόμημα και οι οποίοι, αξιοποιώντας την πρόοδο της τεχνολογίας, θέλουν αυτήν την αλματώδη πρόοδο να την στρέψουν εναντίον του ανθρώπου και της προοπτικής της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης, αντικαθιστώντας τον άνθρωπο από την μηχανή προς όφελος λίγων και υιοθετώντας την μεθοδευμένα υποβολιμαία άποψη περί του ανθρώπινου υπερπληθυσμού, επιχειρούν με διάφορες πολιτικές την μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού πάνω στον πλανήτη
Το εξίσου δραματικό για την προοπτική της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης πάνω στον πλανήτη είναι ότι η πολιτική και σαν έννοια και σαν λειτουργία ηττήθηκε και ποδηγετήθηκε από τα συμφέροντα λίγων, που απομύζησαν και συνεχίζουν να απομυζούν τον πλούτο του κόσμου για πάνω από δυο αιώνες
Το γεγονός ότι μια προπαγάνδα ήθελε να εμφανίσει την σημερινή πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ δομικά διαφορετική, με την εκλογική επικράτηση των νεοσυντηρητικών του Τράμπ, δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι άλλαξε ο μακροπολιτικός Αμερικανικός σχεδιασμός, που δεν αποτελεί έργο ενός προέδρου – που ούτως ή άλλως δεν είναι αυτός που θα πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις – αλλά των τμημάτων του βαθέως κράτους και των χορηγών του, που είναι η ΣΤΑΘΕΡΗ και ΑΝΕΓΓΙΧΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ στις ΗΠΑ εδώ και σχεδόν διακόσια χρόνια.
Το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ηττήθηκαν στο μέτωπο της Ουκρανίας αποτελεί μια εν δυνάμει ώθηση – παρά τα όσα ελπίζουν πολλοί – επίσπευσης του σχεδίου της τελικής λύσης και θα επιδιωχθεί από την δυτικότροπη παγκοσμιοποίηση, που δεν θέλει να αποδεχτεί ότι ηττήθηκε στρατηγικά στο σχέδιο της κολεκτιβοποίησης του πλανήτη και του ελέγχου της προοπτικής του ανθρώπου πάνω σε αυτόν.
Το γόητρο του Αμερικανισμού – που θεωρήθηκε ο μονοκράτωρ και ταυτόχρονα ο πολιτικοστρατιωτικός και οικονομικός μοχλός επιβολής της παγκοσμιοποιητικής δυστοπίας, μετά και την τυπική κατάρρευση των ψυχροπολεμικών συσχετισμών και των συνακόλουθων ισορροπιών – έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και αυτό αποτελεί τον πραγματικό κίνδυνο επίσπευσης της «τελικής αναμέτρησης», αφού τα περιθώρια για επίδειξη ισχύος περιορίζονται ταχύτατα, όσο υποχωρεί η ισχύς της «οπλοποίησης» του δολαρίου και όσο φαίνεται ότι πολιτικά και στρατιωτικά οι ΗΠΑ είναι δύσκολο έως αδύνατο να επιβληθούν απέναντι σε μια αναμέτρηση με τις νέες δυνάμεις του πλανήτη.
Οι πολιτικές επιλογές του Αμερικανισμού την τελευταία εικοσιπενταετία είναι ο αψευδής μάρτυρας της ολόπλευρης παρακμής του, στην οποία παρέσυρε τους υποτακτικούς του και συμμάχους σε ολόκληρο τον άλλοτε Δυτικό κόσμο.
Η νεοαγγλοσαξονική παρακμή είναι ταυτόχρονα η έκπτωση και η παρακμή ολόκληρου του θεωρούμενου Δυτικού κόσμου, με την ταυτόχρονη ήττα της έννοιας και κυρίως της ουσίας της πολιτικής.
Τα παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα της συσσώρευσης του παγκόσμιου πλούτου και της παγκόσμιας εξουσίας, σε μια κούρσα παράνοιας με σκοπό την μονοκρατορία στον κόσμο ανέδειξαν πολιτικά πρόσωπα – ενεργούμενα αντιανθρώπινων συμφερόντων, που γιγαντωθήκαν την περίοδο του «θριάμβου» της χρηματοπιστωτικής – νεοφιλελεύθερης αλλοίωσης της έννοιας της οικονομίας, αντί της ουσίας της πολιτικής έκφανσης και των πολιτικών προσωπικοτήτων που απορρέουν από την ουσιαστική λειτουργία της πολιτικής και που είχε ανάγκη ο Δυτικός κόσμος σε αυτή την κρίσιμη ιστορική μετάβαση, από τον μονοπολικό κόσμο, στον κόσμο της πολυπολικής ισχύος.
Τελευταία ο διάσημος Αμερικανός αναλυτής Charles Nenner κάνοντας μια μακροοικονομική και ταυτόχρονα μια μακροπολιτική εκτίμηση προειδοποιεί για μια διπλή καταστροφή που πλησιάζει με μαθηματική ακρίβεια: έναν Μεγάλο Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και μια παγκόσμια οικονομική ύφεση αντίστοιχη του κραχ του 1929.
Σύμφωνα με τον Nenner, οι αγορές βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης, με τον S&P 500 να οδεύει προς τις 4.000 μονάδες και τον Dow να πέφτει ακόμα και στις 5.000.
Την ίδια στιγμή, εκτιμά πως σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης με την Κίνα, οι ΗΠΑ είναι καταδικασμένες να χάσουν, βάσει στρατιωτικών σεναρίων που ήδη έχουν “ηττηθεί” σε κάθε προσομοίωση.
Πρόκειται για την πιο ανησυχητική εκτίμηση των τελευταίων ετών, η οποία έμμεσα αλλά σαφέστατα επιβεβαιώνει τα όσα ο υπογράφων το σημείωμα αυτό έχει υποστηρίξει επάλληλα σε σειρά άρθρων, που δεν στοχεύουν στην κριτική απέναντι στους εκλεγμένους διαχειριστές της παρακμιακής πορείας του άλλοτε Δυτικού κόσμου – με προεξάρχουσα την Αμερικανική πολύπλευρη και ποικιλότροπη παρακμή – αλλά στο μακροπολιτικό επίδικο που φαίνεται ιστορικά αναπότρεπτο και που είναι η τελική αναμέτρηση των δυο κόσμων.
Η βίαιη αναμέτρηση μεταξύ του καταρρέοντος Δυτικού αμοραλισμού, δηλαδή του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου και της νεοφεουδαλιστικής εξέλιξής του και του νέου κόσμου της Ανατολής και του Παγκόσμιου Νότου, που έρχεται με δύναμη στο προσκήνιο της ιστορικής εξέλιξης επιζητώντας την παγίωση κανόνων Διεθνούς δικαίου, που θα παίρνουν υπ’ οψιν τους τις ανάγκες των κοινωνιών του αναπτυσσόμενου κόσμου, φαίνεται αναπότρεπτη και οι συνεχόμενες πολυποίκιλες κρίσεις ανά τον κόσμο, με γεωμετρικής προόδου αυξανόμενες εντάσεις, αυτό υποδηλώνουν.
Ο Αμερικανός αναλυτής Charles Nenner σε μια μακροοικονομική ανάλυση για την καθοδική πορεία της χρηματοπιστωτικής έκφανσης της οικονομίας στον Δυτικό κόσμο και στις ΗΠΑ ιδιαίτερα, κάνει ταυτόχρονα μια πολιτική εκτίμηση που καλό είναι να την πάρουμε σοβαρά υπόψιν :
«Ας πάρουμε μια απλή υπόθεση, τονίζει ο Nenner: αν υπάρξει ένας μεγάλος πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ταιβάν, νομίζετε ότι το χρηματιστήριο θα ανέβει; Πιστεύετε ότι οι πιθανότητες είναι 50/50;
Άρα, και μόνο με βάση αυτή την ιδέα, υπάρχει 50/50 πιθανότητα να μην πάνε καλά οι αγορές…
Φυσικά η Κίνα θέλει να πάρει την Ταιβάν… Δεν υπάρχει ιστορικό ότι δεν της ανήκει… Αν οι ΗΠΑ μπουν σε πόλεμο με την Κίνα, θα χάσουν…
Οι ΗΠΑ έχασαν και τα 15 από τα 15 πολεμικά σενάρια σε προσομοιωμένους πολέμους με την Κίνα»….
Στο σημείο αυτό να θυμίσω ότι είναι διακηρυγμένη θέση του ΚΚ Κίνας ότι η Ταιβάν αποτελεί έδαφος της μιας και ενιαίας Κίνας και ότι είτε με διπλωματικά είτε με στρατιωτικά μέσα θα προσαρτηθεί στον Κινεζικό εθνικό κορμό.
Ο κ Τράμπ προφανώς αντιλαμβανόμενος το χάος που δημιουργεί ο οικονομικός πόλεμος εναντίον της Κινέζικης οικονομικής παραγωγικής υπερδύναμης, συνεχίζει την πολιτικά ανερμάτιστη πορεία της κυβέρνησής του που φαίνεται ότι θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στο χειμαζόμενο Αμερικανικό κοινωνικό μεσόστρωμα από αυτά που υποτίθεται θα έλυνε
Σε δηλώσεις του ο κ Τράμπ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στον Λευκό Οίκο, σηματοδότησε μια ρητορική υποχώρηση έπειτα από εβδομάδες σκληρής στάσης και ανταποδοτικών μέτρων που εκτόξευσαν τους δασμούς στην Κίνα σε εξωφρενικά επίπεδα, πάνω από το 145%.
«Το 145% είναι πολύ υψηλό και δεν θα παραμείνει τόσο ψηλά» είπε σε διάλογο με δημοσιογράφους στο Οβάλ Γραφείο.
«Δεν θα είναι ούτε καν κοντά σ’ αυτό το ποσοστό. Θα μειωθεί σημαντικά. Αλλά δεν θα πάει στο μηδέν».
Αφορμή για αυτή την δήλωση, που δείχνει το πολιτικά ανερμάτιστο που κυριαρχεί την σκέψη του κ Τράμπ, ήταν ερώτηση δημοσιογράφου που αφορούσε τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών Μπέσεντ νωρίτερα την ίδια ημέρα, σύμφωνα με τις οποίες τα υψηλά ποσοστά δασμών μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας έχουν ουσιαστικά επιφέρει εμπάργκο στο εμπόριο μεταξύ των δύο οικονομιών.
Ο Σκοτ Μπέσεντ, μιλώντας σε ιδιωτικό επενδυτικό συνέδριο που διοργάνωσε η JP Morgan Chase, φέρεται να δήλωσε ότι ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα είναι μη βιώσιμος και αναμένει αποκλιμάκωση πολύ σύντομα.
Το Κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να «σταματήσουν τις απειλές και τον εξαναγκασμό και να εμπλακούν σε διάλογο με την Κίνα στη βάση της ισότητας, του αμοιβαίου σεβασμού και της αμοιβαιότητας», εάν επιθυμούν συμφωνία.
«Το να ισχυρίζονται ότι επιθυμούν συμφωνία με την Κίνα, ενώ ταυτόχρονα ασκούν μέγιστη πίεση, δεν αποτελεί σωστή προσέγγιση — και απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει» τονίζει το υπουργείο εξωτερικών της Κίνας, που φαίνεται να κερδίζει στα σημεία αυτή την πρώτη , επι Τράμπ, Κινεζοαμερικανική αναμέτρηση.
«Η θέση της Κίνας όσον αφορά τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ είναι ξεκάθαρη: Δεν θέλουμε να πολεμήσουμε, αλλά δεν φοβόμαστε να πολεμήσουμε.
Αν πρέπει να πολεμήσουμε, θα πολεμήσουμε μέχρι τέλους. Αν είναι να μιλήσουμε, η πόρτα μας είναι ορθάνοιχτη» είναι η ξεκάθαρη και ΣΤΑΘΕΡΗ ΘΕΣΗ της ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ.
H χαρακτηριστική διγλωσσία της κυβέρνησης των Αμερικανών νεοσυντηρητικών, από την άλλη πλευρά, επιτείνει το ακατεύθυντο και ανερμάτιστο των απόψεων του προέδρου τους και προέδρου των ΗΠΑ.[.......................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου