ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΒΙΓΙΟΝ : ο γενάρχης των «καταραμένων ποιητών»

Φρανσουά Βιγιόν(1431-1463) [Φρανσουά Βιγιόν  - Βικιπαίδεια] el.wikipedia.org/wiki/

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ Πέστε μου πού, σε ποιο μέρος της γης, είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη, η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαΐς, η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη; Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά, η εμορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη. Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; Πού 'ναι η αγνή και φρόνιμη Ελοΐς; Γι' αυτήν είχε τότε καλογερέψει ο Πέτρος Αμπαγιάρ. Άλλος κανείς όμοια στον έρωτα δε θα δουλέψει. Κι η βασίλισσα που έκαμε τη σκέψη κι έριξε στο Σηκουάνα, αληθινά, το σοφό Μπουριντάν για να μουσκέψει; Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; Η ρήγισσα Λευκή, ρόδον αυγής, με τη φωνή της τη γλυκά ακουσμένη, η Βέρθα, η Βεατρίκη, η Αρεμβουργίς του Μαίν, η Σπαρτιάτισσα η Ελένη, κι η καλή Ιωάννα από τη Λορραίνη, όλες ανοίξεως όνειρα τερπνά, η ανάμνησή τους ζωηρή απομένει. Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; Πρίγκιψ, αν τις αναζητείτε τώρα, τάχα θα τις έβρετε πουθενά, τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα; Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά;

Mτφρ. Κ. Γ. Καρυωτάκης
(1896-1928)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

 

1. Φρανσουά Βιγιόν: «Ωραίο μάθημα στα χαμένα παιδιά»

Ωραία παιδιά, κατάχαμα κυλάει

το πιο ωραίο ρόδο απ’ το στεφάνι σας.

Αδράξτε καθετί που προσπερνάει.

Μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας

ή σε γκισέ, φυλάξτε το τομάρι σας.

Θυμάστε; Colin de Cayeaux* τον λέγανε·

το άσυλο εμπιστεύτηκε – ναι, σαν εσάς·

σημάδεψε ο μπάτσος – και τον ξέκανε.

Παιγνίδι είν’ η ζωή – μα όχι για ψηλά.

Ποντάρεις την ψυχή – κι ίσως το σώμα.

Αν χάσετε – δεν έχει θέση εκεί ψηλά.

(Ποιο μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λιώμα;)

Μα κι αν κερδίσετε, θά ’ναι – μια ακόμα

γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο

για μια μονάχα νύχτα. Σας το λέω ωμά:

Για τόσα λίγα, κρίμα τέτοιο ενέχυρο!

Καθένας ας μ’ ακούσει – και συμπέρασμα

ας βγάλει πως απλές αλήθειες λέω.

Χειμώνα-καλοκαίρι είναι το κέρασμα

καλόδεχτο και το κορίτσι ωραίο.

Και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο

που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.

Μα εγώ σιγά το λέω σαν να φταίω:

η ήρα από το στάρι δεν χωρίζεται.

*Colin de Cayeux

_______

 Συνθέτης Νίκος Πλάτανος

Απόδοση Γιώργος Κοροπούλης .

Ζωντανή μουσική βραδιά στον Ιανό, 31 Μάρτη 2014, τραγουδάει ο Νίκος Πλάτανος.

Στο πιάνο ο ίδιος.

*************************

2. ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΒΙΓΙΟΝ ΦΡΑΝΣΟΥΑ – ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ

 

3. ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΒΙΓΙΟΝ

Φρανσουά Βιγιόν

  ^{XVII. ΕΠΙΤΑΦΙΟ}

^{ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΑΚΙ
ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΣΑΓΙΤΑ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ
ΑΜAΛΑΓΟ ΕΝΑ ΣΚΟΛΙΑΡOΠΑΙΔΟ:
ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΒΙΓΙΟΝ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΜΕΝΟ.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΧΩΜΑ ΣΠΙΘΑΜΗ, ΕΙΧΕ ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟ
ΟΛΟ ΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΔΩΘΕ ΚΙ ΑΠΟ ‘ΚΕΙ:
ΣΚΑΜΝΙ, ΤΡΑΠΕΖΙ, ΤΟ ΞΕΡΟΚΟΜΜΑΤΟ ΜΟΥΧΛΙΑΣΜΕΝΟ.
ΓΙ’ ΑΥΤΟΝΕ ΨΑΛΤΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΥΧΗ.}

                                  ^{Ε Υ Χ Η}

Κύριε, αιώνια ανάπαυση στο φως,
Δώσε σε τούτον τον συφοριασμένο.
Μήτε της γης μια σπιθαμή, μήτε στρωμένο
Πλούσιο τραπέζι χάρηκε ο φτωχός.

Σπανός ήτανε, δίχως τρίχα, φαλακρός
Γυάλιζε ωσάν αυγό ξεφλουδισμένο.
Δώσε του αιώνια ανάπαυση στο φως.

Τον σπρώξαν στο μπουντρούμι με το ζόρι
Με μια κλωτσιά στα πισινά, σαν φλώρι
Κι ας ούρλιαζε: «Διαμαρτύρομαι! Σιγά!!»
Δεν τα μασάνε τα κολπάκια αυτά.
Μα χάρισέ του την τρυφή στα φωτεινά.

Πηγή: Τέσσερα ποιήματα που του άρεσαν πολύ/ χάρτης 12 -hartismag.gr