Η αγωνία ενός Παλαιστίνιου δημοσιογράφου / «Οι άνθρωποι στη Γάζα μετατρέπονται σε ζόμπι»
Ο Μοχάμεντ Σεχάντα, ένας 29χρονος δημοσιογράφος από τη Γάζα που ζει τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ευρώπη, δίνει μια συγκλονιστική μαρτυρία για τον αντίκτυπο του πολέμου στους κατοίκους της Γάζας. Μιλώντας από την Κοπεγχάγη, όπου σπούδασε διαχείριση κινδύνων ασφαλείας και εργάζεται ως ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επικεφαλής προγραμμάτων και επικοινωνίας στον οργανισμό Euro-Med Monitor, ο Σεχάντα εκφράζει την απελπισία και την ενοχή που νιώθει παρακολουθώντας από μακριά την καταστροφή που βιώνει η πατρίδα του. Στη συνέντευξή του στο elDiario.es, περιγράφει μια ζοφερή εικόνα μιας περιοχής σε συνεχή κρίση.
Η τραγική πραγματικότητα της Γάζας
Μεγαλωμένος στη συνοικία Τελ αλ Χάουα, μία από τις περιοχές που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τις τελευταίες ισραηλινές επιθέσεις. ο 29χρονος Μοχάμεντ έχει βαθιά γνώση της κατάστασης στη Γάζα. Η επικοινωνία του με την οικογένεια και τους φίλους του που παραμένουν εκεί του δημιουργεί μια έντονη αίσθηση ενοχής του επιζώντος. Αναρωτιέται συνεχώς αν θα ήταν καλύτερα να είναι μαζί με τους αγαπημένους του στον πόλεμο, παρά ασφαλής αλλά μακριά τους.. «Είμαι τυχερός ή όχι, είναι καλό να ζω με την ενοχή του επιζώντος; Η ζωή μου στη Δανία δεν είναι τέλεια, πάντα μου λείπει κάτι, που βασικά είναι η οικογένειά μου, η κοινότητά μου. Είναι μια παράξενη ζωή, δεν έχει σημασία πόσους φίλους έχω, πάντα νιώθω μοναξιά».
Oμολογεί, ωστόσο, τον διχασμό που νιώθει καθώς μέσα του αντιπαλεύουν η ανάγκη για ασφάλεια και η επιθυμία μα βρεθεί και πάλι κοντά στους αγαπημένους του.
«Υπάρχουν μέρες που λέω στον εαυτό μου ότι είμαι τυχερός που είμαι ζωντανός και άλλες μέρες σκέφτομαι ότι θα ήμουν πιο τυχερός αν ήμουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Σκέφτομαι κάθε μέρα να είμαι εκεί. Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να είμαι έξω από τη Γάζα για να βοηθήσω περισσότερο, γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω πολλά εκεί, και άλλες μέρες που νιώθω ότι θα ήταν καλύτερα να είμαι με τους αγαπημένους μου».
Η ψυχολογική επίδραση του πολέμου
Οι άνθρωποι στη Γάζα μετατρέπονται σε φαντάσματα, σε ζόμπι, λέει ο Σεχάντα στο El Diario.es.
Οι άνθρωποι ζουν σε συνεχή φόβο και ανασφάλεια, συνεχώς εκτοπίζονται από τα σπίτια τους και αδυνατούν να εξασφαλίσουν βασικές ανάγκες όπως τροφή και στέγη. Αυτή η κατάσταση γεννά ένα βαθύ αίσθημα απελπισίας και ψυχικής εξάντλησης.
«Ένας καλός μου φίλος – που ήταν ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που ήξερα – είναι ψυχολόγος και συνηθίζαμε να μιλάμε για ψυχολογία, φιλοσοφία, ιστορία… Τώρα, όταν καταφέρνω να δημιουργήσω μια σύνδεση με τη Γάζα, του μιλάω μια φορά το μήνα περίπου και δεν μπορεί να βάλει δύο λέξεις μαζί. Μπορώ να δω το μεγάλο βάρος [του πολέμου] πάνω του.
Ζούσε στην πόλη της Γάζας, έχει εκτοπιστεί αρκετές φορές με την οικογένειά του, οι άνθρωποι μετακινούνται σαν πιόνια σε σκακιέρα. Όλοι όσοι γνωρίζω στη Γάζα έχουν εκτοπιστεί έξι ή επτά φορές. Τώρα ο φίλος μου ζει κυριολεκτικά στο δρόμο, ούτε καν σε σκηνή. Δεν είναι ο άνθρωπος που ήταν», αφηγείται ο Σεχάντα μιλώντας για την ψυχική πίεση του συνεχιζόμενου πολέμου.
Πριν από την τελευταία κλιμάκωση, η Γάζα βρισκόταν ήδη σε κατάσταση απελπισίας, με τουλάχιστον 60 απόπειρες αυτοκτονίας κάθε μήνα, κυρίως από νέους που δεν έβλεπαν μέλλον. Η δεινή οικονομική κατάσταση και η έλλειψη ευκαιριών οδηγούσαν πολλούς να προτιμούν την ιδέα μιας κόλασης στην άλλη ζωή από τη ζωή τους στη Γάζα. Αυτή η κοινωνική διάλυση έχει επιδεινωθεί με τον πόλεμο, ενισχύοντας τα αισθήματα απόγνωσης και κατάθλιψης.
Συλλογικό Τραύμα
Ο πόλεμος έχει επιφέρει συλλογικό τραύμα στον πληθυσμό της Γάζας. Η συνεχής βία και ο θάνατος αφήνουν ανεξίτηλα ψυχικά τραύματα.[....................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου