«Η επιβίωση αρχαϊκών δομών στο σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης οικονομικής και τεχνολογικής ανάπτυξης.
Οφείλεται στη συνειδητή ενσωμάτωσή τους από μία κοινωνία που είναι δομημένη πάνω στο κυνήγι του κέρδους.
Και μια τέτοια σάπια κοινωνία χρειάζεται οπωσδήποτε τη Μαφία, κι ας την ξορκίζει φραστικά». ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΛΑΤΟΥΑΝΤΑ
ΣΙΝΕΦΙΛ ΒΡΑΔΙΕΣ: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΣΟΡΝΤΙ
Ο ΜΑΦΙΟΖΟΣ (MAFIOSO) του Αλμπέρτο Λατουάντα
Ιταλία, 1962, ασπρόμαυρη, διάρκεια: 98’
Τι
είναι τελικά η Μαφία; Ένα συνδικάτο του εγκλήματος; Ένας κόσμος του
περιθωρίου; Ένα μυστήριο; Ή μήπως απλά ένας θρύλος; Τίποτε από τα
παραπάνω, ή μάλλον όλα μαζί. Η Μαφία είναι μια πραγματικότητα, και
μάλιστα πολύ πιο κοντά μας απ' όσο νομίζαμε. Η ταινία τονίζει τα
παραπάνω με σοκαριστική σαφήνεια.
Ο καλοκάγαθος Αντόνιο Μπανταλαμέντι (Αλμπέρτο Σόρντι), επόπτης εργοστασίου στο βιομηχανικό Μιλάνο, ξεκινά για οικογενειακές διακοπές στο γραφικό χωριό του στη Σικελία. Η κοινωνική άνοδός του, από χωριατόπαιδο σε στέλεχος υπερσύγχρονου εργοστασίου, οφείλεται σε ένα φαινομενικά αθώο ρουσφετάκι του ντον Βιντσέντζο. Για να βγει η παλιά υποχρέωση, ο ντον Βιντσέντζο ζητάει κάτι που θα αφήσει για πάντα το στίγμα του στη ζωή του Αντόνιο.
Πολυεπίπεδη δημιουργία που προσεγγίζει περισσότερο το κοινωνικό δράμα παρά την γκανγκστερική ταινία. Η κάθοδος του Αντόνιο από τον προηγμένο Βορρά στον καθυστερημένο Νότο μας εισάγει από την αρχή σε ένα ενιαίο σύνολο γεμάτο αντιθέσεις. Η οικονομική πρόοδος δεν μπορεί να αποκρύψει την ουσία της σύγχρονης κοινωνίας που, τυπικά μόνο, έχει αφήσει πίσω της τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Όταν ο Αντόνιο διστάζει να αρνηθεί τις επιθυμίες της Μαφίας, δεν είναι επειδή απλά φοβάται για τη δική του ζωή ή της οικογένειάς του, αλλά για το κοινωνικό κόστος που θα πληρώσει. Η ευημερία του εξαρτάται από τους ισχυρούς, οι οποίοι του έχουν δείξει πολλές φορές ότι η υποταγή ανταμείβεται.
Στο τέλος της ταινίας, ο Αντόνιο είναι πιο έτοιμος να παίξει τον κοινωνικό ρόλο του «προϊστάμενου» ύστερα από την κυνική αλλά διδακτική του εμπειρία.
Η επιβίωση αρχαϊκών δομών στο σήμερα, υποστηρίζει ο Λατουάντα, δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης οικονομικής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Οφείλεται στη συνειδητή ενσωμάτωσή τους από μία κοινωνία που είναι δομημένη πάνω στο κυνήγι του κέρδους. Και μια τέτοια σάπια κοινωνία χρειάζεται οπωσδήποτε τη Μαφία, κι ας την ξορκίζει φραστικά.
Ο καλοκάγαθος Αντόνιο Μπανταλαμέντι (Αλμπέρτο Σόρντι), επόπτης εργοστασίου στο βιομηχανικό Μιλάνο, ξεκινά για οικογενειακές διακοπές στο γραφικό χωριό του στη Σικελία. Η κοινωνική άνοδός του, από χωριατόπαιδο σε στέλεχος υπερσύγχρονου εργοστασίου, οφείλεται σε ένα φαινομενικά αθώο ρουσφετάκι του ντον Βιντσέντζο. Για να βγει η παλιά υποχρέωση, ο ντον Βιντσέντζο ζητάει κάτι που θα αφήσει για πάντα το στίγμα του στη ζωή του Αντόνιο.
Πολυεπίπεδη δημιουργία που προσεγγίζει περισσότερο το κοινωνικό δράμα παρά την γκανγκστερική ταινία. Η κάθοδος του Αντόνιο από τον προηγμένο Βορρά στον καθυστερημένο Νότο μας εισάγει από την αρχή σε ένα ενιαίο σύνολο γεμάτο αντιθέσεις. Η οικονομική πρόοδος δεν μπορεί να αποκρύψει την ουσία της σύγχρονης κοινωνίας που, τυπικά μόνο, έχει αφήσει πίσω της τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Όταν ο Αντόνιο διστάζει να αρνηθεί τις επιθυμίες της Μαφίας, δεν είναι επειδή απλά φοβάται για τη δική του ζωή ή της οικογένειάς του, αλλά για το κοινωνικό κόστος που θα πληρώσει. Η ευημερία του εξαρτάται από τους ισχυρούς, οι οποίοι του έχουν δείξει πολλές φορές ότι η υποταγή ανταμείβεται.
Στο τέλος της ταινίας, ο Αντόνιο είναι πιο έτοιμος να παίξει τον κοινωνικό ρόλο του «προϊστάμενου» ύστερα από την κυνική αλλά διδακτική του εμπειρία.
Η επιβίωση αρχαϊκών δομών στο σήμερα, υποστηρίζει ο Λατουάντα, δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης οικονομικής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Οφείλεται στη συνειδητή ενσωμάτωσή τους από μία κοινωνία που είναι δομημένη πάνω στο κυνήγι του κέρδους. Και μια τέτοια σάπια κοινωνία χρειάζεται οπωσδήποτε τη Μαφία, κι ας την ξορκίζει φραστικά.
Κώστας Τσιναρίδης
(Kemes.wordpress.com 4-9-2015)
(Kemes.wordpress.com 4-9-2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου