Die Fälscher (2007).
Χώρες Παραγωγής: Austria, Germany
Ομιλούμενες Γλώσσες: English, German, Hebrew, Russian
Βερολίνο, 1936. Ο Σάλι Σόροβιτς, διαβόητος Εβραίος παραχαράκτης, συλλαμβάνεται και οδηγείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πέντε χρόνια αργότερα, επιλέγεται να συμμετάσχει σε μια ομάδα ειδικών που έχει ως αποστολή την εκτύπωση πλαστών ξένων χαρτονομισμάτων για λογαριασμό των Γερμανών.
----Αληθινή ιστορία. Περισσότερα εδώ: https://www.myfilm.gr/article2506.html
DIE FALSCHER / THE COUNTERFEITERS
του Στέφαν Ρουτσοβίτσκι
Υπόθεση: Το THE COUNTERFEITERS περιγράφει την πραγματική ιστορία
του Σάλομον Σόροβιτς, έμπειρου παραχαράκτη και λάτρη της μποέμικης ζωής. Όταν
συλλαμβάνεται από τους Ναζί το 1936, μεταφέρεται στο Μαουτχάουζεν, όπου καταφέρνει
να επιβιώσει χάρη στο καλλιτεχνικό του ταλέντο. Το ίδιο αυτό ταλέντο θα του «εξασφαλίσει»
τη μετάθεση σε ένα άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Σαχσενχάουζεν, όπου έχει
στηθεί μια καλά οργανωμένη επιχείρηση παραχαράξεως νομισμάτων για την οικονομική
ενίσχυση του πολέμου και των SS.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη υπόθεση πλαστογραφίας όλων των εποχών, όπου 130 εκατομμύρια στερλίνες τυπώθηκαν παράνομα, κάτω από τις πιο τραγικές συνθήκες. Τα τελευταία χρόνια του πολέμου, καθώς το Γ’ Ράιχ έβλεπε το τέλος να πλησιάζει, η Γερμανική ηγεσία αποφάσισε να κυκλοφορήσει πλαστά χρήματα στα νομίσματα των μεγάλων εχθρών της, ώστε να πλήξει την οικονομία τους, γεμίζοντας παράλληλα τα άδεια γερμανικά ταμεία. Έτσι, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαχσενχάουζεν, δύο πτέρυγες απομονώθηκαν ολοκληρωτικά και μετατράπηκαν σε ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο παραχαράξεως. Αυτή ήταν η αρχή για την «Επιχείρηση Μπέρναρντ». Μαζί με τον Σάλομον Σόροβιτς, στο στρατόπεδο μεταφέρονται όσοι κρατούμενοι μπορούν να φανούν χρήσιμοι στην Επιχείρηση: επαγγελματίες ζωγράφοι, πρώην τραπεζικοί υπάλληλοι αλλά και απλοί τεχνίτες, όλοι τίθενται υπό τις διαταγές του σκληρού αρχηγού Χέρτζογκ. Κι ενώ οι παραχαράκτες καταφέρνουν να δημιουργήσουν τις πρώτες αψεγάδιαστες λίρες, με έπαθλο από τον Χέρτζογκ ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ, ο Μπούργκερ, φίλος και συνάδελφος του Σάλομον αρχίζει να έχει δεύτερες σκέψεις για τη βοήθεια που προσφέρουν στους Γερμανούς και αποφασίζει να σαμποτάρει την επιχείρηση. Ο Σόροβιτς κρατά μια ουδέτερη στάση αλλά όταν συνειδητοποιεί ότι κάθε προσπάθεια συμβιβασμού με τους Ναζί είναι ανώφελη, ο πόλεμος έχει μόλις τελειώσει. Βγαίνοντας από τα «Χρυσά Κελιά» τους, καλοντυμένοι και χορτάτοι, οι παραχαράκτες έρχονται αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα των άλλων κρατουμένων: αποστεωμένα, βασανισμένα θύματα που οριακά αναγνωρίζονται ως άνθρωποι, να περιφέρονται άσκοπα ανάμεσα σε στοίβες πτωμάτων. Καμιά φορά η επιβίωση και η συνείδηση γίνονται δυο ασύμβατες έννοιες.
Για να σώσουν τη ζωή τους θα αναγκαστούν να διοργανώσουν τη μεγαλύτερη παραχάραξη νομισμάτων στην ιστορία της ανθρωπότητας
OSCAR ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
«ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ»: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Το THE COUNTERFEITERS αναφέρεται σε μια πραγματική υπόθεση παραχάραξης χρημάτων, την «Επιχείρηση Μπέρναρντ». Η συγκεκριμένη επιχείρηση ξεκίνησε το 1942 υπό την καθοδήγηση του επιθεωρητή των Ναζί Μπέρναρντ Κρούγκερ, στοχεύοντας στην κυκλοφορία μεγάλης ποσότητας πλαστών λιρών Αγγλίας και δολαρίων για να υποβαθμιστεί η οικονομία των αντιπάλων της Γερμανίας. Λέγεται επίσης ότι οι Γερμανοί σκόπευαν να χρησιμοποιούσαν τα χρήματα και για την αγορά όπλων. Για τις ανάγκες της επιχείρησης, οι Ναζί εκμεταλλεύτηκαν όσους Εβραίους κρατούμενους είχαν κάποια επαγγελματική συνάφεια με το αντικείμενο, από τυπογράφους μέχρι σχεδιαστές, και τους μετέφεραν στις πτέρυγες 18 και 19 του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Σαχσενχάουζεν, όπου αναγκάστηκαν να εργαστούν ως παραχαράκτες. Εικάζεται ότι στα Χρυσά Κελιά τυπώθηκαν 134 εκατομμύρια λίρες, δηλαδή τρεις φορές περισσότερες από το νομισματικό απόθεμα της Βρετανίας, και ότι η ομοιότητά τους με τα πραγματικά χαρτονομίσματα ήταν εκπληκτική. Την περίοδο 1942-1945, 140 κρατούμενοι έζησαν και εργάστηκαν μέσα στα Χρυσά Κελιά, κάτω από σαφώς ευνοϊκότερες συνθήκες σε σχέση με τους άλλους φυλακισμένους: είχαν ένα καθαρό κρεβάτι, αρκετό φαγητό, δεν φορούσαν τη στολή της φυλακής (αν και γνώριζαν ότι τα ρούχα τους προέρχονταν από άλλους Εβραίους που είχαν θανατωθεί), καμιά φορά οργάνωναν ακόμα και πάρτι. Παρ’όλα αυτά, όλοι τους ζούσαν κάτω από τη απειλή του θανάτου στην περίπτωση που η δουλειά τους δεν κρινόταν ικανοποιητική, ενώ οι περισσότεροι πίστευαν ότι έτσι κι αλλιώς θα εκτελούνταν με το τέλος της αποστολής τους, για το γεγονός ότι γνώριζαν την απόρρητη αυτή επιχείρηση των Γερμανών. Έτσι εφεύρισκαν καθημερινά νέους τρόπους ώστε να επιβραδύνουν τις διαδικασίες και να κερδίσουν χρόνο. Όταν κατάφεραν να τυπώσουν τέλειες απομιμήσεις Αγγλικών λιρών, το 1944 τους δόθηκε η εντολή να προχωρήσουν σε παραχάραξη δολαρίων. Για να ενισχύσουν την ομάδα των παραχαρακτών, οι Γερμανοί μετέφεραν στο Σαχσενχάουζεν τον Σάλομον Σμολίανοφ, ή αλλιώς Σάλι, έναν Ρωσο-Εβραίο καλλιτέχνη που ενέπνευσε τον χαρακτήρα του κεντρικού πρωταγωνιστή Σάλομον Σόροβιτς. Μετά από κάποιο διάστημα ο Σμολίανοφ κατάφερε να τυπώσει το πρώτο δολάριο, αλλά ήδη οι συγκρατούμενοί του με τις καθυστερήσεις τους είχαν καταφέρει τον στόχο τους: οι Σύμμαχοι βρίσκονταν ένα βήμα πριν την οριστική νίκη. Μετά την απελευθέρωση, τα ίχνη του Σμολίανοφ χάθηκαν: κάποιοι λένε ότι έχασε αμύθητα ποσά στο Μόντε Κάρλο, άλλοι ότι πλαστογραφούσε διαβατήρια σε Εβραίους για να ταξιδέψουν στην Παλαιστίνη και άλλοι ότι πέρασε τα τελευταία του χρόνια αντιγράφοντας πίνακες μεγάλων ζωγράφων, προτού πεθάνει στην Αργεντινή το 1960.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΝΤΟΛΦ ΜΠΟΥΡΓΚΕΡ
Ο Άντολφ Μπούργκερ, ένας επαγγελματίας τυπογράφος από τη Σλοβακία, συνελήφθη μαζί με τη γυναίκα του το 1942 για «πολιτικούς λόγους». Η γυναίκα του εκτελέστηκε στο Άουσβιτς ενώ ο ίδιος μεταφέρθηκε μετά από ενάμιση χρόνο στο Σαχσενχάουζεν για να επανδρώσει το εργαστήριο των παραχαρακτών. Απελευθερώθηκε στις 5 Μαΐου 1945, οπότε επέστρεψε στην Τσεχοσλοβακία όπου ξαναδούλεψε ως τυπογράφος. Το 2006 δημοσίευσε τις εμπειρίες του από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο βιβλίο "The Devil's Workshop. The Counterfeit Money Workshop of the Sachsenhausen Concentration Camp" και ακόμα και σήμερα, στα 90 του χρόνια, εξακολουθεί να δίνει διαλέξεις σχετικά με τη ζωή του και με το τι συνέβαινε πραγματικά την εποχή εκείνη.
ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ - Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΟΠΛΙΤΣ
Μετά το αποκαλυπτικό άρθρο του περιοδικού Στερν το 1959 ότι εννιά σεντούκια με πλαστές Αγγλικές λίρες και με άγνωστα αρχεία των SS βρέθηκαν στο βυθό της λίμνης Τόπλιτς, οι ντόπιοι κάτοικοι ανακάλεσαν το ενδιαφέρον των Ναζί για τη λίμνη και πολλοί άρχισαν να μιλούν για τον κρυμμένο θησαυρό του Γ’ Ράιχ. Αρκετοί ήταν αυτοί που επιδίωξαν να τον ανακαλύψουν, αλλά οι αντίξοες συνθήκες μέσα στη λίμνη οδήγησαν σε αρκετά ατυχήματα και σε ένα θάνατο το 1963, οπότε οι Αυστριακές αρχές απαγόρεψαν τις καταδύσεις. Για να λύσουν το μυστήριο, το 1980 οι Αυστριακές Ένοπλες Δυνάμεις έστειλαν ειδική ομάδα που τελικά ανέσυρε από το βυθό της λίμνης όχι μόνο χρήματα αλλά και πολεμικό υλικό των Ναζί, από βόμβες και ρουκέτες μέχρι νάρκες και εκρηκτικά.
Ο ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝ ΡΟΥΤΣΟΒΙΤΣΚΙ
Ο Στέφαν Ρουτσοβίτσκι γεννήθηκε στη Βιέννη το 1961 και μέχρι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία Tempo το 1996 είχε ήδη δοκιμάσει μια σειρά επαγγελμάτων: σκηνοθέτης στο θέατρο, συγγραφέας ραδιοφωνικών μονόπρακτων, σεναριογράφος για την τηλεόραση και τη διαφήμιση, σκηνοθέτης σε βίντεο κλιπ. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία κέρδισε το Βραβείο Max Ophuels το 1997, ενώ η δεύτερη, το The Inheritors είχε διανομή σε 50 χώρες και προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις όπως το Βραβείο Tiger στο Ρότερνταμ. Το The Inheritors ήταν επίσης υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1999. Από τότε, ο Ρουτσοβίτσκι έχει σκηνοθετήσει το επιτυχημένο θρίλερ Anatomy (2000), το All the Queen's Men (2001) και το Anatomy 2 (2002) και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους σύγχρονους Ευρωπαίους σκηνοθέτες.
MIA ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Όλες σας οι ταινίες διαφέρουν σημαντικά η μια από την άλλη. Το ίδιο συμβαίνει και με το The Counterfeiters…
Έτσι φαίνεται με την πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα όμως εστιάζω και πάλι στο αγαπημένο μου θέμα: τον ιδεαλισμό. Όλες μου οι ταινίες έχουν νεαρούς ήρωες που μυούνται σε ένα νέο ιδεαλιστικό κόσμο και αναγκάζονται να επαναπροσδιορίσουν την ιδέα τους για τη ζωή. Το The Counterfeiters έχει διαφορετική προσέγγιση. Ποτέ πριν δεν είχα αντιμετωπίσει την ένταση ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον πραγματισμό, μέσα σε ένα τόσο δραματικό και υπαρξιακό πλαίσιο.
Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν μπλεγμένοι οι παραχαράκτες?
Πιστεύω ότι τα ερωτήματα που θέτει είναι σύγχρονα και παγκόσμια. Και γι’αυτό με ενθουσίασε το θέμα: πώς είναι δυνατόν να παίζεις πινγκ-πονγκ όταν λίγα μέτρα μακριά σου κάποιος βασανίζεται μέχρι θανάτου? Είναι το ίδιο σα να ρωτάμε: πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις διακοπές σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν της πείνας? Είναι δυνατόν να απολαμβάνουμε τις πλούσιες και προστατευμένες ζωές μας μέσα σε έναν κόσμο που υποφέρει?
Η ταινία δεν θέλει να δημιουργήσεις ενοχές στο θεατή, αντίθετα αναπτύσσει την ιστορία σχεδόν σα να επρόκειτο για περιπέτεια. Είχατε κάποια αναστολή σε σχέση με αυτό τον τρόπο παρουσίασης ενός τόσο λεπτού θέματος?
Για τους σημερινούς θεατές, μια απλή περιγραφή της κατάστασης δεν είναι πια αρκετή, παρ’όλα αυτά είναι ηθική μας υποχρέωση να συνεχίσουμε να μιλάμε για το Ολοκαύτωμα. Πρέπει να βρίσκουμε νέους ψυχαγωγικούς τρόπους για να μιλήσουμε για το θέμα, και το The Counterfeiters είναι μια τέτοια προσέγγιση.
Στο τέλος η ταινία κλείνει με μια συμβιβαστική διάθεση. Είναι μια παραχώρηση για χάρη των θεατών?
Είναι φανερό ότι οι κεντρικοί ήρωες αλλά και όλοι όσοι επέζησαν ενός στρατοπέδου συγκεντρώσεως θα αισθάνονται δια βίου ένοχοι για το γεγονός ότι οι ίδιοι επιβίωσαν ενώ κάποιοι άλλοι πέθαναν, καθώς και αμφιβολίες για το αν θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να είχαν πράξει αλλιώς. Ως σκηνοθέτης δεν θα μπορούσα να κατηγορήσω τον Σόροβιτς, τον πρωταγωνιστή μου, για το ότι κατάφερε να μείνει 6 χρόνια στο στρατόπεδο και να βγει ζωντανός – αυτό θα ήταν τουλάχιστον ανήθικο.
Έχετε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εποχή των Ναζί?
Όταν ζεις σε μια χώρα όπως η Αυστρία, όπου τα ακροδεξιά κινήματα με εμφανείς ομοιότητες με τους Ναζί, κερδίζουν σταθερά το 20% των ψήφων και συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της χώρας, αναγκαστικά πρέπει κατά καιρούς να αντιμετωπίζεις τα θέματα αυτά.
ΚΑΡΛ ΜΑΡΚΟΒΙΤΣ (Σάλομον Σόροβιτς)
Ο Καρλ Μάρκοβιτς έγινε γνωστός στους περισσότερους από τη διεθνώς επιτυχημένη σειρά Rex – A Cop's Best Friend. Παρ’όλα αυτά ο Αυστριακός ηθοποιός είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε 14 μεγάλου μήκους ταινίες, ανάμεσα στις οποίες το Late Show (1998) του Χέλμουτ Ντιτλ και το All the Queen's Men (2001) του Στέφαν Ρουτσοβίτσκι. Ταυτόχρονα εμφανίζεται συχνά και σε θεατρικές παραστάσεις, εμπλουτίζοντας την κινηματογραφική και τηλεοπτική του πορεία.
ΟΓΚΟΥΣΤ ΝΤΙΛ (Μπούργκερ)
Θεωρείται ένας από τους καλύτερους σύγχρονους Γερμανούς ηθοποιούς, έχοντας αποδείξει την αξία του τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Οι θερμές κριτικές για τις ερμηνείες του Ογκούστ Ντιλ έχουν συνοδευτεί με περισσότερα από δέκα βραβεία στη Γερμανία και στο εξωτερικό, όπως το European Shooting Star της Μπερλινάλε και το βραβείο DIVA – «Καλύτερος Ηθοποιός της Χρονιάς» το 2005. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει ταινίες όπως το Distant Lights (2003) του Χανς Κρίστιαν Σμιτ, το Love in Thoughts (2004) και το The Ninth Day (2004).
ΝΤΕΒΙΝΤ ΣΤΡΙΣΑΟΥ (Φρίντριχ Χέρτζογκ)
Ο Ντέβιντ Στρίσαου έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία Cold Is the Evening Breeze (2000) του Ράινερ Κάουφμαν. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στις ταινίες Distant Lights (2003), Napola (2004) και The Red Cockatoo (2005), με την οποία ανέδειξε το υποκριτικό του ταλέντο. Το 2004 ο Στρίσαου κέρδισε το Alfred Kerr Acting Award και χαρακτηρίστηκε «Καλύτερος Νέος Ηθοποιός της Χρονιάς» από το "Theater Ηeute".
ΝΤΟΛΟΡΕΣ ΤΣΑΠΛΙΝ (Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά)
Η Ντολόρες Τσάπλιν είναι η δισέγγονη του Τσάρλι Τσάπλιν, κόρη του Μάικλ Τσάπλιν και αδερφή της Κάρμεν. Ζει στη Γαλλία και έχει πάρει μέρος σε διάφορες Γαλλικές παραγωγές όπως το La Patinoire του Ζαν-Φιλίπ Τουσέν και το Rue des Plaisirs του Πατρίς Λεκόντ.
O πραγματικός παραχαράχτης :Adolf Burger
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου