«Εμένα με θέλετε;»
Μανώλης Πιμπλής*Για το «ερωτηματολόγιο Κασσελάκη» και την «αδιαμεσολάβητη σχέση» προέδρου - μελών γράφονται πολλά. Αξίζει ωστόσο να σταθούμε λίγο περισσότερο σε τούτη τη διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που μοιάζει αθώα και εύλογη, στην εποχή αυτή της «ηλεκτρονικής δημοκρατίας» και των «αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών», της ευκολίας δημόσιας διατύπωσης άποψης στα κοινωνικά δίκτυα κ.λπ.
Οι σημερινές δημοκρατίες είναι βέβαιο ότι έχουν πολλά ελλείμματα που τις απομακρύνουν από τα πραγματικά δημοκρατικά ιδεώδη, καμιά φορά μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η ίδια η λέξη «δημοκρατία» να καταντά ευφημισμός. Και οι έμμεσες αυτές δημοκρατίες, στις οποίες συχνά συσσωρεύονται πολλές στρώσεις μεσολαβητών, απομακρύνουν όλο και περισσότερο τον απλό πολίτη από την εξουσία. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι μια ηλεκτρονική ψηφοφορία καταργεί την έμμεση και προωθεί την άμεση δημοκρατία. Δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια ψευδαίσθηση. Η άμεση δημοκρατία, που είναι κάτι το ιδεατό και άπιαστο, κάτι που θα θέλαμε να το ακολουθούμε ως κατεύθυνση, έστω και αν ξέρουμε ότι δεν θα το φτάσουμε ποτέ, έχει προϋποθέσεις. Και κάποιες από αυτές είναι η ύπαρξη ενεργών και ενημερωμένων πολιτών. Με τον ίδιο τρόπο που σε ένα ποινικό δικαστήριο οι ένορκοι είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν μια πολυήμερη δίκη, να μάθουν λεπτομέρειες από τους μάρτυρες και να ακούσουν τις απόψεις και των δύο πλευρών, των συνηγόρων υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής, ένας πολίτης πριν ψηφίσει για κάτι πολύ συγκεκριμένο πρέπει να ενημερωθεί γι’ αυτό.
Αλλά εδώ δεν μιλάμε καθόλου για κάτι τέτοιο. Πρώτον, δεν πρόκειται για αποφασιστική ψήφο, αλλά για διατύπωση γνώμης. Δεύτερον, δεν μιλάμε για πολίτες, δηλαδή για ελεύθερα σκεπτόμενες και υπεύθυνες ατομικές οντότητες, αλλά για ένα άθροισμα ανώνυμων διαισθήσεων, που συλλήβδην και υποτιμητικά αποκαλούνται «βάση». Και λέμε «διαισθήσεων», γιατί μόνο διαισθητικά μπορεί να λειτουργήσει κάποιος όταν τον ρωτούν αν μια κομματική κεντρική επιτροπή κάνει τη δουλειά της, την ώρα που δεν έχει πρώτα ερωτηθεί αν ξέρει ποια ακριβώς δουλειά κάνει μια κομματική κεντρική επιτροπή. Το ίδιο θα λέγαμε αν γινόταν μια ψηφοφορία για το αν κάνουν τη δουλειά τους μια φιλανθρωπική οργάνωση ή ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αν ένας πρόεδρος κόμματος παίρνει την πρωτοβουλία να θέτει ερωτήματα απευθείας στα μέλη, παρακάμπτοντας πολλούς, μπορεί κανείς εύλογα να αναρωτηθεί αν αυτοί οι πολλοί έχουν επίσης το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα για να θέτουν ερωτήματα στα μέλη ή αν αυτό είναι αποκλειστικά προεδρικό προνόμιο. Επίσης, μπορεί να αναρωτηθεί και κάτι άλλο: αν με μια τέτοια διαδικασία είναι δυνατόν να διατυπώνονται ερωτήσεις για το λογότυπο, την ονομασία και την πολιτική κατεύθυνση του κόμματος, όπως και για το αν κάποιος είναι ικανοποιημένος από τη λειτουργία των οργάνων, γιατί να μη διατυπώνεται, κάθε τόσο, και ερώτημα για το αν κάποιος είναι ικανοποιημένος από τον ίδιο τον πρόεδρο, με παραχώρηση δικαιώματος να γράφεται κανείς επιτόπου και να διατυπώνει γνώμη που «θα λαμβάνεται υπόψη»; Αυτό δεν θα ήταν το σωστό;
*Πιμπλής Μανώλης
ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ 
Θάνος Καμήλαλης: «Τρία πράγματα που λείπουν από το «ερωτηματολόγιο Κασσελάκη: 1.Η διαβούλευση πριν την ψηφοφορία, 2. Η εισήγηση του Προέδρου 2. Οι ερωτήσεις που αφορούν τον Στέφανο Κασσελάκη. »
Θάνος Καμήλαλης: «Τρία πράγματα που λείπουν από το «ερωτηματολόγιο Κασσελάκη: 1.Η διαβούλευση πριν την ψηφοφορία, 2. Η εισήγηση του Προέδρου 2. Οι ερωτήσεις που αφορούν τον Στέφανο Κασσελάκη. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου