Χωρίς ταυτότητα
Πώς μπορεί να νιώθει ένας φιλελεύθερος όταν συνειδητοποιεί ότι ψήφισε τον ίδιο «εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό» με εκείνους που έχουν εξαπολύσει τη μάχη κατά του διαβόλου και των εργαλείων του, όπως αποκαλούν τις νέες ψηφιακές ταυτότητες; Ίσως το ίδιο με τους «Μενουμευρωπαίους» όταν αυτοί ακούν υπουργούς να αμφισβητούν εκθέσεις της Κομισιόν ή του Ευρωκοινοβουλίου, ρεπορτάζ των New York Times ή εσχάτως δορυφορικές εικόνες του συστήματος Copernicus και του Εθνικού Αστεροσκοπείου.
Ζούμε σε μια χώρα που ένα κομμάτι της κοινωνίας της συχνά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά ξεπεράσαμε ποτέ τον Μεσαίωνα. Ο σκοταδισμός του «κινήματος» ενάντια στα σατανικά «τσιπάκια» είναι βεβαίως η κορύφωση. Αλλά είναι δικαιολογημένη η έκπληξή μας μπροστά σε τέτοια φαινόμενα; Γιατί, όταν έχεις μια αρμάδα «μπροστινών» υπουργών που δεν διστάζουν να προσφύγουν σε θεωρίες συνωμοσίας για να δικαιολογήσουν την ανικανότητά τους, που συνηθίζουν να στηρίζονται σε αστήρικτα επικοινωνιακά κατασκευάσματα, πόση απόσταση χρειάζεται για να αρχίσουν να κυριαρχούν στα κοινωνικά δίκτυα οι πιο απίθανες θεωρίες;
Πίσω από το 41% που έχτισε το σύστημα Μητσοτάκη με την αοριστία των θέσεών του και την κινδυνολογική εξουδετέρωση του «εσωτερικού εχθρού», συσπειρώνοντας φανατικούς θρησκόληπτους και επίδοξα golden boys, μετανοημένους ακροδεξιούς και θιασώτες του (α)πολιτικού μάνατζμεντ, προκύπτει αναπόδραστα το ερώτημα για την «ταυτότητα» της κοινωνίας μας.
Τι ταυτότητα να βγάλεις σε μια χώρα όπου ένα τεράστιο ποσοστό πολιτών της σταυροκοπιέται όταν περνά μπροστά από εκκλησίες, αλλά ταυτόχρονα πιστεύει και στο «μάτι»; Σε μια κοινωνία που ανατριχιάζει ακούγοντας α λα καρτ υπερπατριωτικές ρητορείες και ταυτόχρονα θαμπώνεται από την αίγλη ενός ψευδεπίγραφου, νεοπλουτίστικου κοσμοπολιτισμού; Ειδικά για την Αριστερά, οι απαντήσεις στα παραπάνω θα κρίνουν αν θα ξεφύγει από την τεράστια χοάνη που τελικά τα μεταμορφώνει όλα σε έναν άγευστο χυλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου