Ο Κυριάκος και το παραμύθι του μεταρρυθμιστή
Θανάσης Τσεκούρας*Η διαπίστωση ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμιστικά κόμματα και μεταρρυθμιστές πολιτικούς για να την ξεκολλήσουν από τις κάθε είδους «αρχαϊκότητες» είναι τόσο αληθινή που αγγίζει τα όρια της κοινοτοπίας.
Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε το ερώτημα: είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας μεταρρυθμιστής πολιτικός; Το ερώτημα έχει καίρια σημασία. Όχι για λόγους ακαδημαϊκούς,ούτε για την ιστορία του τόπου. Αλλά για λόγους πρακτικής πολιτικής.
Χιλιάδες αξιόλογοι άνθρωποι προερχόμενοι από την κεντροαριστερά, καλόπιστοι και με ειλικρινή αγωνία για την πορεία της χώρας, απάντησαν θετικά. Ακόμη και πριν από τις εκλογές του 2019, συμπορεύθηκαν με τον Κ. Μητσοτάκη γιατί το πολιτικό τους «φαντασιακό» τον ταυτοποίησε ως έναν μεταρρυθμιστή πολιτικό. Χωρίς να ανήκουν στη ΝΔ, τον ψήφισαν και τον στήριξαν. Ενίοτε με φανατισμό και ακρότητα. Του προσέδωσαν ευρύτερα χαρακτηριστικά και σε μεγάλο βαθμό «τσιμέντωσαν» την πολιτική κυριαρχία του και τη διείσδυση που πέτυχε στο κέντρο και την κεντροαριστερά.
Οι Kyriakistas
Οι επιφυλάξεις, οι ενστάσεις και οι διαφωνίες σ΄αυτή την μυθοποίηση έβρισκαν μάτια και αυτιά ερμητικά κλειστά, ακόμη και στους πιο καλόπιστους από τους φίλους μας, τους Kyriakistas. Κάθε κριτική σε έστελνε στους... «συριζέους» και με ιερό φανατισμό σε απομόνωνε.
Έπρεπε να συμβεί η τραγωδία των Τεμπών για να ρηγματωθεί και να καταπέσει το «σιδηρούν παραπέτασμα». Γιατί τα Τέμπη και η εγκατάλειψη μιας σύγχρονης δημόσιας υποδομής, με περιβαλοντικό και αναπτυξιακό αποτύπωμα, στην υπανάπτυξη και τον αναχρονισμό, τράβηξαν την κουρτίνα. Για την πραγματική σχέση του Κ. Μητσοτάκη με τις μεταρρυθμίσεις. Απέδειξαν ότι ο «βασιλιάς» (του εκσυγχρονισμού της χώρας) ήταν γυμνός.
Άρχισαν λοιπόν τα πράγματα να επιστρέφουν από το μύθο στη λογική. Για παράδειγμα, ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας πραγματικός εκσυγχρονιστής πολιτικός. Άσχετα με την τελική κατάληξη του εγχειρήματός του. Ένα δεύτερο παράδειγμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένας αυθεντικός modernizer. Απλώς δεν διέθετε τις ικανότητες να μετατρέψει τις πεποιθήσεις του σε ένα πολιτικό σχέδιο.
Tι ήταν (είναι) ο Κ. Μητσοτάκης; Στον ανώτερο βαθμό, ένας πολιτικός της επικοινωνίας, με λίγη ποσότητα ουσίας και μόνο κατά συνθήκη μεταρρυθμιστής και εκσυγχρονιστής. Η συνθήκη ήταν ότι τα αφηγήματα του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων έγιναν μόδα. Πρόσφεραν ισχυρά συμβολικά εργαλεία στην επικοινωνιακή μηχανή που είχε στηθεί πίσω από τον Πρωθυπουργό.
Τα παραδείγματα ότι ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ένας μεταρρυθμιστής πολιτικός μόνο κατά συνθήκη και για επικοινωνιακή χρήση ήταν πολλά ακόμη και πριν από τις εκλογές του 2019. To κορυφαίο : Όταν συντάχθηκε πίσω από τις πιο αναχρονιστικές δυνάμεις απέναντι στην πιο μεγάλη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, τη Συμφωνία των Πρεσπών!
Πού είναι οι μεταρρυθμίσεις;
Ποιες είναι οι εμβληματικές μεταρρυθμίσεις στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του;
Μοίρασε 70 δισ. σε επιδόματα σε μια επιτομή του λαϊκισμού.
«Ανέθεσε» κοντά 10 δισ. σε ημετέρους και αξιωματούχους με διαδικασίες αδιαφανείς και δύσοσμες.
Άφησε ισχυρούς θεσμούς του κοινωνικού κράτους, όπως η Παιδεία και η Υγεία σε τρισχειρότερη κατάσταση απ΄αυτήν που παρέλαβε.
Χρησιμοποίησε ως πολιτικά εργαλεία προσωπικής χρήσης την ΕΥΠ και τους συμπληρωματικούς παρακρατικούς μηχανισμούς για υποκλοπές και παρακολουθήσεις. Η Δημόσια Διοίκηση είναι ίδια με το παρελθόν.
Το μοναδικό εκσυγχρονιστικό εγχείρημα που πέτυχε δεν αφορά το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά τη μοναχική διαδρομή του Κ. Πιερρακάκη και της αξιόλογης παρέας του.
Το project του Ελληνικού από στρατηγική επένδυση για την ανάπλαση της αττικής Ριβιέρας διολίσθησε σε μια βαλκανομπαρόκ εκδοχή του «πουλάμε σπίτια και οικόπεδα με θέα θάλασσα».
Το δήθεν «επενδυτικό άλμα» αφορά κυρίως εξαγορές και συγχωνεύσεις με πρωταγωνιστές τρία-τέσσερα funds, οι οποίες ούτε αυξάνουν την προστιθέμενη αξία, ούτε αλλάζουν το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Οι επενδύσεις στο real estate και τον τουρισμό, όπως κατέδειξε πρόσφατα ο Κ. Σημίτης, συμβάλλουν στον «αφελληνισμό» της οικονομίας και συνιστούν «επενδύσεις με ξένα κόλλυβα», καθώς στηρίζονται στο δανεισμό από ελληνικές τράπεζες.
Ας μην επεκταθούμε σε πρόσθετα παραδείγματα. Το συμπέρασμα είναι σκληρό αλλά αληθινό. Η μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία του Κ. Μητσοτάκη αποτελεί μια έξυπνη και αποδοτική επικοινωνιακή κατασκευή. Μια ιστορία αφηγημάτων, συμβόλων και παραστάσεων, μια ιδεολογικοπολιτική παραγωγή που τον βοήθησε αποτελεσματικά να κυριαρχήσει σε χώρους ευρύτερους από τη ΝΔ. Ιδιαίτερα στο κέντρο και την κεντροαριστερά, σε εκείνο δηλαδή το τμήμα του πολιτικού φάσματος που «διψάει» για τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Η τραγωδία των Τεμπών γκρέμισε τον μύθο. Έδιωξε τον φερετζέ της επικοινωνίας. Απογύμνωσε την φυσιογνωμία του Κ. Μητσοτάκη από τους «φραμπαλάδες» του αυθεντικού mondernizer. Γι΄αυτό τον λόγο αποτελεί σημείο καμπής για τους πολιτικούς συσχετισμούς. Η συνέχεια στις εκλογές…
________________________
*Ο Θανάσης Τσεκούρας είναι Διευθυντής του iEidiseis.gr.
Ήταν για πολλά χρόνια Διευθυντής στο Έθνος και το Έθνος της Κυριακής.
Στη συνέχεια Διευθυντής στην ιστοσελίδα thetoc, Σύμβουλος Έκδοσης στο Πρώτο Θέμα και αρθρογράφος στο iEfimerida.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου