«Μακεδονία», η τέλεια ασπίδα για κάθε λογής απατεώνες
του Άκη Γαβριηλίδη
Στην πλημμυρίδα των κειμένων και των εικόνων για τα έργα και τις ημέρες της μεγάλης θαυμάστριας της εργατικής νομοθεσίας του Κατάρ (την οποία απ’ ό,τι φαίνεται ευελπιστεί να μεταφέρει και στην Ελλάδα) που ξαναβγήκαν στη φόρα με αφορμή τα τελευταία της κατορθώματα, περιλαμβάνεται και η κάτωθι φωτογραφία από τη συμμετοχή της σε συλλαλητήριο για το λεγόμενο «όνομα της Μακεδονίας». Σε αυτή την υπερήφανη ομαδική σέλφι, απεικονίζεται στο φόντο μια πικέτα που γράφει:
WE DO NOT SELL OFF OUR HISTORY
BUY FROM SOMEBODY ELSE PLEASE.
Σχόλιο Gerontakos =>Στην πρώτη γραμμή του Μακεδονικού παραληρήματος των σαλεμένων ακροδεξιών βρέθηκε , εκτός της Δεξιάς της Ν.Δ., το 2019, και η "νέα γενιά" της Πασοκαρίας , όπως, μεταξύ άλλων, η ευρωβουλευτής της ΕΛΙΑΣ Εύα Καϊλή, η αν. εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής στον Δυτικό Τομέα της Β Αθηνών (Λοβερδική ηγερία και φαν του Μητσοτάκη) Νάντια Γιαννακοπούλου, ο αν. εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Καρανικόλας ( που προσχώρησε ήδη στη Νέα Δημοκρατία), η υποψήφια βουλευτής στον Βόρειο Τομέα Ρένια Ζαρκαδούλα κ.α.
________________________________________
Και αυτή η επιθετική και θρασεία δημόσια παρουσία/ τοποθέτηση της ενδιαφερομένης μπορεί σήμερα να αξιολογηθεί υπό το νέο φως των πρόσφατων αποκαλύψεων, υπό το οποίο φαντάζει κωμική ή/και εξοργιστική, ανάλογα με το πού θα δώσει κανείς το βάρος. Σίγουρα όμως όχι ανακόλουθη ή εκτός θέματος: η αγγλόφωνη αυτή παραίνεση στέλνει ένα σαφές μήνυμα με προορισμό ένα διεθνές κοινό, και μάλιστα ένα κοινό υποψήφιων αγοραστών οι οποίοι ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν τι και από ποιον μπορούν να αγοράσουν. Το ρητό κείμενο συνοδεύεται από ένα άρρητο: δεν πουλάμε το «όνομα της Μακεδονίας» (πολύ ορθή και ακριβής πληροφορία: δεν μπορεί κανείς να πουλήσει κάτι που δεν είναι δεκτικό κυριότητας)· μπορούμε όμως να ξεπουλήσουμε άλλα εμπορεύματα. Για παράδειγμα, το κύρος μας και την ικανότητα να επηρεάζουμε καταστάσεις και αποφάσεις προς το συμφέρον σας –και το δικό μας, φυσικά. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να πληροφορηθεί ποια, να μας κάνει τις σχετικές προτάσεις του … και το συζητάμε. Buy from us please.
Όπως φαίνεται, δε, το γράμμα έφτασε στον παραλήπτη του: they did buy.
Aποτελεί από παλιά κοινή γνώση ότι ο πατριωτισμός είναι καταφύγιο απατεώνων. Συνήθως όμως την απάτη εδώ την νοούσαμε κυρίως στο συμβολικό επίπεδο, ως κατά τα άλλα αδικαιολόγητη απόσπαση κύρους, θαυμασμού, αξιωμάτων κ.λπ. Στην περίπτωση του «νέου [αντι]μακεδονικού αγώνα» των τελευταίων τριών δεκαετιών, φαίνεται ότι έχουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Ή και, βαθμιαία, μόνο το ωφέλιμον. Η ηθικά και συναισθηματικά φορτισμένη επιτέλεση ενός ρόλου στράτευσης σε υψηλά ιδανικά και υπεράσπισης «δικαίων της πατρίδας μας» ηχεί όλο και πιο κυνική, κούφια και υποκριτική, όλο και περισσότερο ως ξέπλυμα και ως διάφανη μεταμφίεση για πολύ πιο πεζές εξουσιαστικές επιδιώξεις. Το πολύ πολύ να πείθει κανέναν ξεχασμένο Μπαμπινιώτη, που δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι ή συμφωνία των Πρεσπών έχει γίνει καθολικά αποδεκτή και εφαρμόζεται, παρά φαντάζεται ότι ακόμα παίζεται το παιχνίδι με τους «Σκοπιανούς» και γι’ αυτό χρειαζόμαστε κατάλληλους παίκτες στην Ευρωβουλή. Κατά τα λοιπά, η συνέχιση αυτής της επιτέλεσης χρησιμεύει μόνο ως συνθηματικό και ως συγκολλητική ουσία μεταξύ των τοπαρχών του «ψευδοκράτους της Θεσσαλονίκης» και της εκλογικής τους πελατείας –ή και μεταξύ της προηγούμενης και της νεότερης γενιάς τοπαρχών. Πράγματι, στην άλλοτε «μεγάλη φτωχομάνα», αφού παροπλίστηκαν και απαξιώθηκαν Τσοχατζόπουλοι, Παπαγεωργόπουλοι, Ψωμιάδηδες (Χ2), η σκυτάλη σε κάποιον (-αν) πρέπει να περάσει. Μάλλον αυτό το διαγενεακό νόημα είχε και η παρουσία του πατρός Καϊλή στις Βρυξέλλες τις προάλλες. Αν και, για τους ανθρώπους αυτούς, τόσο η οικογενειακή όσο και η εθνική αλληλεγγύη είναι α λα καρτ και τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται εκ προοιμίου απαλλαγμένο από την εργαλειοποίηση (βλ. και: Eίναι πούστης ο Ψωμιάδης; – The sequel) ή και από το στεγνό δόσιμο που επέλεξε η τέως αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου για να σώσει το τομάρι της κάνοντας την παλαβή.
Στη φωτογραφία από το συλλαλητήριο, η περί ής ο λόγος εμφανίζεται περιτριγυρισμένη από νεαρά και μάλλον χαμογελαστά πρόσωπα. Τα πρόσωπα αυτά δεν τα γνωρίζω. Αν τα γνώριζα, θα είχα την περιέργεια να τα ρωτήσω πώς αξιολογούν τώρα την κατάσταση, και ιδίως την τότε συμμετοχή, τη δική τους και του προσώπου που βρίσκεται στο επίκεντρο, και αν κρίνουν σκόπιμο να αναθεωρήσουν κάτι. Ίσως ένας-δυο να υιοθετήσουν τις φανταιζί θεωρίες ότι φταίνε οι ΜΚΟ, ο Μπουρλά, οι Ευρωμασόνοι κ.λπ. Κάποιοι/-ες θα σκεφτούν ότι τους παρέσυρε η αθέμιτη εργαλειοποίηση ενός καθαυτού υψηλού ιδανικού. Έχω όμως την αμυδρή ελπίδα ότι ίσως ορισμένοι αναρωτηθούν μήπως υπάρχει κάποιο εγγενές πρόβλημα με το ίδιο αυτό «ιδανικό» του «μη ξεπουλήματος της ιστορίας». Ιδίως αν αναλογιστούν ότι το αρπακτικό δίπλα στο οποίο χαμογελάνε τους έχει ήδη ξεπουλήσει, τους έχει φτύσει κατάμουτρα απαξιώνοντάς τους ως τεμπέληδες, ενώ μόλις της δοθεί η δυνατότητα θα φροντίσει να τους υπαγάγει σε εργασιακές σχέσεις δουλοκτητικού τύπου, τις οποίες εξυμνεί ήδη ανερυθρίαστα ως πρότυπο και κάνει ό,τι περνά απ’ το χέρι της για να ξεχαστούν και να μην διερευνηθούν οι χιλιάδες θάνατοι που αυτές έχουν προκαλέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου