Ραούλ Ντιφί, Ζωγράφος της ευδαιμονίας
Ένας κόσμος ονειρικός, φωτεινός,
χρωματιστός, που προβάλλει την έξαρση και τη γιορτή αναδύεται μέσα από
το έργο του Ραούλ Ντιφί, Γάλλου ζωγράφου που βρήκε μεγάλη αναγνώριση έξω
από τα σύνορα της Γαλλίας.
Η ζωγραφική του αντιμετωπίστηκε σαν «εύκολη» και «ψυχαγωγική»
στη χώρα του. Ορισμένοι κριτικοί σύγχρονης τέχνης εκτίμησαν ότι ήταν
«πολύ ανάλαφρος» και παραμερίστηκε από τη γαλλική εικαστική «ελίτ».
Σήμερα όμως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού αποκαθιστά τον
Ντιφί με την έκθεση «Ραούλ Ντιφί, η αγαλλίαση». Μια φράση της
αμερικανίδας πρωτοποριακής συγγραφέως Γερτρούδης Στάιν, η οποία έγραφε
το 1946 πως «ο Ραούλ Ντιφί είναι συνώνυμος με την ευχαρίστηση».
Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης περιλαμβάνει στις συλλογές του πολλά έργα του καλλιτέχνη. Στην είσοδό του άλλωστε έχει μόνιμα το μνημειώδες έργο ζωγραφικής 600 τ.μ. που δημιούργησε ο Ντιφί για τη διεθνή έκθεση του 1937. Η έκθεση συγκεντρώνει 120 έργα ζωγραφικής, 90 σχέδια, γκραβούρες, βιβλία και εικονογραφήσεις, 25 κεραμικά, 30 υφάσματα και ορισμένα κοστούμια.
Ο ζωγράφος γεννήθηκε στη Χάβρη και η αγάπη του για τη θάλασσα, για τα ταξίδια, για τις ναυτικές γιορτές, διαπνέει όλο του το έργο. Στην αρχή συνδέθηκε με την παρισινή πρωτοπορία και ιδιαίτερα με τον φοβισμό, τον κυβισμό. Στη συνέχεια παίρνει αποστάσεις και ζωγραφίζει μια σειρά από έργα που τον διαχωρίζουν από το κίνημα. Πολύ σύντομα οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις του επικεντρώνονται στο θέμα χρώμα-φως. Στα 1908-1912 ενδιαφέρεται πολύ για τον Σεζάν και αναπροσαρμόζει τη χρωματική του γκάμα και το στιλ του. Ζωγραφίζει τη θάλασσα, παραλίες, λιμάνια, τοπία, τη θέα από το ανοιχτό παράθυρο. Τον θέλγει ο εξπρεσιονισμός αλλά δημιουργεί μια δική του, αυθεντική, έκφραση. Απεικονίζει ωραίες φιγούρες, έναν κόσμο που βρίσκεται στον αντίποδα των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων ή των πολέμων που σημάδεψαν την εποχή του.
Κάποτε συνεργάζεται με τον διάσημο μετρ της γαλλικής ραπτικής Πολ Πουαρέ. Συμμετέχει στην art deco του 1920. Ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους σχεδιάζει μοτίβα για υφάσματα, βάζα, παραβάν, ντεκόρ για εκατομμυριούχους που ανακαλύπτουν τις ομορφιές της Κυανής Ακτής. Η τέχνη του είναι συνώνυμη με το γαλλικό σικ.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ η ζωή του πλησιάζει προς το τέλος της, ζωγραφίζει και πάλι τη θάλασσα, αλλά με ένα σύννεφο στο κέντρο του πίνακα, μέσα από το οποίο αναδύεται ένα πλοίο φάντασμα. Απεικονίζει συμβολικά το σκοτάδι που κυριαρχεί στο μυαλό του, με μαύρες κηλίδες, σκοτεινές οπτασίες. Αυτή η σκοτεινή πλευρά του έργου του δείχνει τον προβληματισμό ενός ανθρώπου που θέλησε σε όλη του τη ζωή να ενσαρκώσει την ευδαιμονία να γίνει ο ζωγράφος της. Και πέτυχε να περάσει αυτό το μήνυμα χαράς, όπως δείχνει η συρροή του κοινού στη δημοφιλή αναδρομική έκθεση έργων του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου