Αντιπολίτευση Εθνικής Σωτηρίας
Ομολογώ ότι την Τετάρτη για πρώτη φορά ως δημοσιογράφος αισθάνθηκα τόσο σοκαρισμένος από το θέαμα, που δεν ήθελα καν να γράψω. Σχεδόν ντράπηκα που το είδα... Αλλά πάλι, πώς να αφήσεις ασχολίαστο αυτό το χωρίς προηγούμενο παρατράγουδο. Είδαμε όλοι ένα πρωθυπουργό, που χρειάστηκε λίγες μόνο ώρες για να ταξιδέψει από την χαμογελαστή αυταρέσκεια στην βερμπαλιστική αλλοφροσύνη, επιτιθέμενος πια όχι μόνο στην αντιπολίτευση, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία.
Χλεύασε τους καμένους πολίτες, κώφευσε σε κάθε κριτική ή πρόταση της αντιπολίτευσης, ειρωνεύτηκε, φώναξε, απαξίωσε, πρόσβαλε, «ξέθαψε» πάλι τα πτώματα από το Μάτι, έφτυσε στα μούτρα την κοινωνία, λέγοντας της στην ουσία «αυτοί είμαστε και σε όποιον αρέσουμε». Και αν θέλετε να αισθάνεστε πιο ασφαλείς υπάρχουν και οι «ιδιώτες». Σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν θα μπορούσε να σταθεί πρωθυπουργός μετά από μια τέτοια «εμφάνιση». Aκόμα και οι «συνήθεις ύποπτοι», όπως ο Ορμπαν, θα ήταν μάλλον πιο συγκρατημένοι.
Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Δεν ήταν ένα απλό παρατράγουδο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκπροσώπησε χθες με τον καλύτερο τρόπο ένα χυδαίο, ολοκληρωτικό νεοφιλελευθερισμό, που δεν έχει πλέον την ανάγκη να τηρεί καν τα προσχήματα, ότι «νοιάζεται» για τους πολίτες. Μια εξουσία που νιώθει τόσο ασφαλής από τη στήριξη συγκεκριμένων συμφερόντων, που έχει βρει εδώ και μήνες την εύκολη λύση να «εγκαλεί» άλλους για κάθε δικό της λάθος. Απλώς τώρα φανερώθηκε ότι από την αφήγηση της «ατομικής ευθύνης» μέχρι την προτροπή για «ιδιωτική ασφάλιση» ήταν τελικά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δρόμος. Και ως γνωστόν οι... φωτιές μπορούν να κινηθούν με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτό που θα πρέπει να μας αφυπνίσει είναι το ερώτημα «τι άλλο σχεδιάζει αυτή η κυβέρνηση»; Τι άλλο μπορεί να «κάψει»; Μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει εχθρικά οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας δεν σκύβει υπάκουα το κεφάλι στις διαταγές της και εκμεταλλεύεται τις κρίσεις που η ίδια δημιουργεί ή διογκώνει ως ευκαιρίες για περισσότερες «δουλειές» με «φίλους».
Παρατηρούμε εδώ και μήνες το ξεχείλωμα στις ερμηνείες του Συντάγματος, τον αυταρχισμό ως μέθοδο διακυβέρνησης και τις «ιδιωτικοποιήσεις» ως μοναδικό οικονομικό πρόγραμμα για την επίτευξη μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης, που όλο μας στήνει στα ραντεβού της.
Όλα αυτά κρυμμένα πίσω από πολύ lifestyle, ψευδοφιλελεύθερα ευφυολογήματα «πανεπιστημόνων» συμβούλων και συστηματική αποσιώπηση άβολων συμβάντων από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Αλλά οι φλόγες ψήλωσαν τόσο, που δεν μπορούσαν να κουκουλωθούν. Όπως δεν θα μπορούν να περάσουν στα ψιλά αύριο τα «μαύρα» σκληρά νούμερα, μάρτυρες αποτυχίας στη διαχείριση της πανδημίας.
Ο πρωθυπουργός μας έδωσε στη Βουλή μια γεύση για το τι μπορεί να σαρώσει αν βρεθεί «ανεξέλεγκτος». Κυρίως όμως επιβεβαίωσε ότι το όνειρο του είναι ακριβώς αυτό. Να βρίσκεται «εκτός ελέγχου». Το ύφος του είναι δηλωτικό τόσο του τρόπου σκέψης του, όσο και των προθέσεων του.
Δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι δεν κατάλαβε. Η παρουσίαση μιας αντιπολιτευτικής πρότασης, που δεν θα «διαπιστώνει» απλώς, αλλά θα είναι συνολική, στοιχειοθετημένη και θα στοχεύει να «αφυπνίσει» την κοινωνία αποκτά πλέον επείγοντα χαρακτήρα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς υπερβολή υπόθεση «εθνικής σωτηρίας». Διαφορετικά μας περιμένουν κι άλλες τέτοιες ντροπιαστικές «παραστάσεις» σαν αυτή της Τετάρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου