Σάββατο, Μαρτίου 13, 2021

Οδός Μαλχόλαντ (2001): η πιο σκοτεινή και ταυτόχρονα γοητευτική ταινία του Ντέιβιντ Λιντς.

https://moviez.space/movie/1018#.YEx-s0u0tD8.link

Οδός Μαλχόλαντ
Mulholand Drive


Οδός Μαλχόλαντ

Σινεφίλ 2001 | Έγχρ. | Διάρκεια: 146'

Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιντς με τους: Τζάστιν Θερού, Ναόμι Γουότς, Λόρα Έλενα Χάρινγκ, Αν Μίλερ, Νταν Χεντάγια, Ρόμπερτ Φόστερ

Μια νεαρή, που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με κρυφό όνειρο να γίνει ηθοποιός, ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σ' έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα. Ποιος είναι όνειρο ποιου; Βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες για την πιο σκοτεινή και ταυτόχρονα γοητευτική ταινία του Λιντς.

Ντέιβιντ Λιντς - Βιογραφία - Σαν Σήμερα .gr

Ντέιβιντ Λιντς - Βικιπαίδεια

  ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Γράφει :
Παναγιώτης Τουρατζώφ
Πηγή:
 cityportal.gr
 
Παραισθησιογόνος εμπειρία με μορφή αμερικανικού film noir. Δημιουργημένο και από μοντάζ σκηνών τηλεοπτικού δοκιμαστικού.(pilot) Γοητευτικό αλλά και (καταρχήν) χαοτικό.

Ας το δούμε όμως.
Νεαρή γυναίκα μετά από τροχαίο ατύχημα, χάνει τη μνήμη της. Περιπλανιέται στο Λος Αντζελες, μπαίνει σε σπίτι όπου συναντάει την Μπέτι, μια άλλη νεαρή γυναίκα νικήτρια καλλιστείων στην επαρχία που έρχεται στο Χόλυγουντ για να κάνει καριέρα. Το σπίτι ανήκει στην θεία της. Η Μπέτι θα βοηθήσει την Ρίτα (εμπνευσμένη από την Hayworth) , να ξαναβρεί το παρελθόν της μέσα από ονόματα λέξεις και στοιχεία.
 
Η σχέση των γυναικών θα πάρει παράξενη κατεύθυνση, καθώς η ηθοποιός προσπαθεί να επιβιώσει στην κινηματογραφική βιομηχανία ενώ η Ρίτα βρίσκεται μπροστά σε συνεχόμενα αδιέξοδα (όπως και ο θεατής).
 
Η οδός Μάλχολαντ είναι ένας δρόμος στα ανατολικά βουνά της Σάντα Μόνικα στο Λος Αντζελες, ένας δρόμος όμορφος μέσα στο πράσινο όσο και μυστηριώδης. Ο δρόμος που εκτείνεται και σε αυτοκινητόδρομο είναι ταυτισμένος με την ιστορία του Hollywood. Η θέα της πόλης από σημεία του δρόμου αναφέρεται με τον τρόπο της και στην ταινία του Λιντς.
Η λαμπερή αυτή πόλη (που όμως είναι και πόλη αντιθέσεων) έλκει όλους τους ανθρώπους με την (κινηματογραφική) λάμψη της αλλά και ιστορία της εκτός του όμορφου κλίματος, ταυτόχρονα όμως όπως και ο κινηματογράφος σε τραβάει εντός της ατμόσφαιρας της.

Spoiler Alert

Το έργο είναι ένα ταξίδι ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Οι χαρακτήρες κινούνται παράλληλα και στους δύο κόσμους. Η απεικόνιση των κόσμων είναι δοσμένη με τέτοιο τρόπο ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις ποιος είναι ο πραγματικός.

Η ταινία είναι χωρισμένη σε 2 μέρη. Το ένα όπου η Μπετυ έχει έρθει για να γίνει ηθοποιός και το άλλο όπου η Watts είναι απλώς εργαζόμενη σε στούντιο και η Rita είναι γνωστή ηθοποιός. Εντός της πλοκής έχουμε την μετάβαση από τον ένα κόσμο στον άλλον .Το δεύτερο μέρος είναι η πραγματικότητα. Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι το ονειρικο. Στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο χαρακτήρας της Watts που δουλεύει στο στούντιο έχει αρχικά ερωτευτεί την φίλη της αλλά στην συνέχεια απογοητευμένη από την απόρριψη προσλαμβάνει δολοφόνο .Αφού πλέον το αντικείμενο του έρωτα της θέλει τον σκηνοθέτη. Μετά και από στοιχεία που μας δίνει ο σκηνοθέτης καταλαβαίνουμε τα αποτελέσματα που θα οδηγήσουν την Μπέτι προς την αυτοκτονία.
 
Στον ελάχιστο χρόνο μεταξύ ζωής και θανάτου βλέπουμε το ονειρικό κομμάτι που είναι το πρώτο μισό της ταινίας. Το ευχολόγιο δηλαδή της ηρωίδας προσαρμοσμένο έτσι ώστε να έχει ευτυχισμένο τέλος το ερωτικό κομμάτι.

Στην διάρκεια αυτού το μέρους έχουμε αλλόκοτες σκηνές που έρχονται ξαφνικά και μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε μέρος του ονείρου. Ο δημιουργός αφήνει πολλά στοιχεία αόριστα στον θεατή έτσι ώστε αυτός να το αντιληφθεί όπως νομίζει αρκεί να παραδοθεί σε αυτήν . 

Τολμηρό σουρεαλιστικό όνειρο

Δαιδαλώδης ροή, ερωτική ατμόσφαιρα με έντονο το στοιχείο νουάρ βελτίωση του σκηνοθέτη σε σύγκριση με προηγούμενες δουλειές του. Κορυφαίο σημείο του ιδιου και κορυφαίο νέο νουάρ.

Μαζί με το cache του Haneke και το it will be blood του Anderson μάλλον τα πιο σημαντικά κινηματογραφικά έργα του 21ου αιώνα (προσωπική άποψη)
 
Ο κινηματογράφος πρέπει να εξελιχθεί η γραμμική ροή και η απλή κατανόηση πρέπει να αντικατασταθούν από εικόνες που θα μας δίνουν νόημα μέσω και άλλων αισθήσεων και εντυπώσεων. 
ΔEITE THN TAINIA

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The Blue Gardenia (1953): η “βασίλισσα των b noir movies”

  Η Μπλε Γαρδένια είναι ένα αμερικανικό φιλμ νουάρ του 1953 με πρωταγωνιστές την Αν Μπάξτερ, τον Ρίτσαρντ Κόντε και την Αν Σότερν. Σε σκ...