Εκδόθηκε το βιβλίο του Ανδρέα Αγτζίδη «Διδακτικές, Παιδαγωγικές και κοινωνικές ‘’βολές»»
Το βιβλίο περιλαμβάνει δημοσιευμένα και αδημοσίευτα κείμενα για Αγωγή, Εκπαίδευση, Γλωσσικό Ζήτημα, Κοινωνικοπολιτικά θέματα. Το είχε προετοιμάσει ο ίδιος αλλά δεν πρόλαβε να το δει δημοσιευμένο. Στην Εισαγωγή του αναφέρει: «Ως εκπαιδευτικός, για 35 ολόκληρα χρόνια, μεταξύ άλλων, εδίδαξα και την Ιστορία, χωρίς να επαναπαύομαι στα σχολικά εγχειρίδια. Προσέφευγα σε πηγές έγκυρων ιστορικών, ώστε τα γραφόμενά μου σήμερα να είναι αληθινά ιστορικά κείμενα και όχι μυθεύματα.»
Αποτελείται από 430 σελίδες και διαιρείται σε 5 μέρη. Το ΠΡΩΤΟ και το ΔΕΥΤΕΡΟ περιλαμβάνουν θέματα αγωγής και εκπαίδευσης. Το ΤΡΙΤΟ αφορά το Γλωσσικό Ζήτημα. Το ΤΕΤΑΡΤΟ έχει βιβλιοκρισίες και προσωπογραφίες και το ΠΕΜΠΤΟ κείμενα για την κοινωνία και τη σύγχρονη ιστορία.
Το πρώτο του αυτό βιβλίο, είναι κυρίως επικεντρωμένο σε ζητήματα που αφορούν την αγωγή και την εκπαίδευση, παρότι τα ιστορικά του κείμενα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μιας και αφορούν την κρίσιμη δεκαετία του ’40 (Κατοχή-Εμφύλιος). Αυτά όμως θα παρουσιαστούν σε μια επόμενη έκδοση.
O τομέας της αγωγής (ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού, μέθοδοι και ευθύνες των γονιών και των εκπαιδευτικών για τη σωστή αντιμετώπιση των παιδιών, νέων κ.λπ.) τον απασχόλησε πολύ και επιδίωξε να μεταφέρει στο δημόσιο χώρο τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε μετά από δεκαετίες σχετικής μελέτης και ουσιαστικής ενασχόλησης. Ο ίδιος γράφει: «Επιστρατεύοντας την 35ετή διδασκαλική μου πείρα και τη σοφία μεγάλων παιδαγωγών, ψυχολόγων, ψυχιάτρων κ.λπ. θέλησα να προσφέρω στους γονείς αλλά και στους συναδέλφους, γνώσεις ωφέλιμες για την αδιατάραχτη ομαλή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού.
Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε την ψυχαγωγία του παιδιού γιατί αυτή αποτελεί πανανθρώπινη ανάγκη για όλες τις ηλικίες. Άλλοτε για ευχαρίστηση, άλλοτε για χαλάρωση από τους κόπους και τους εκνευρισμούς της εργασίας και πολλές φορές για μια ευχάριστη μόρφωση.
Ας βοηθήσουμε τα παιδιά όλοι, γονείς, σχολείο, κοινωνία, στην ομαλή ψυχοπνευματική τους ανάπτυξη και να τα καταστήσουμε ικανά να βλέπουν το καλό και ωραίο στη ζωή και να το απολαμβάνουν.
Ας τα βοηθήσουμε ν’ αποκτήσουν καλύτερη περισσότερο ελπιδοφόρα από μας ιδέα περί του κόσμου που τόσο συγκλονιστικά γεγονότα παρατηρούνται. Στον καινούργιο αιώνα μας αιώνα του φόβου, της ταραχής, της ανησυχίας και της αγωνίας είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε μια νέα γενιά η οποία θα εγγυηθεί ένα καλλίτερο αύριο.»
50 ΧΡΌΝΙΑ ΔΗΜΌΣΙΑ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ
Η δημόσια παρέμβασή του χρονολογείται από την εποχή του «Ανένδοτου Αγώνα» του 1965-1966, όταν η Αποστασία, που προκάλεσε η μοναρχία, δημιούργησε μια μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα. Τότε με τα κείμενά του στην τοπική εφημερίδα του Κιλκίς «Ο Κυρίαρχος Λαός», στηλίτευσε το βασιλικό πραξικόπημα και την αντιδημοκρατική εκτροπή. Οδηγός του σ’ όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις υπήρξε μια ρήση του λογοτέχνη και ιστορικού Δημήτρη Φωτιάδη: «Όλοι όσοι κρατάμε στο χέρι μια πένα, μια σμίλη, ένα χρωστήρα, έχουμε την υποχρέωση ν’ αφήσουμε κληρονομιά σ’ εκείνους που θα έρθουν, τα λαμπρά και αθάνατα κατορθώματα της γενιάς μας.»
Ο Ανδρέας Αγτζίδης υπήρξε ένα ελεύθερο, ανήσυχο και ακηδεμόνευτο πνεύμα, που τολμούσε χωρίς φόβο να διατυπώνει δημόσια την άποψή του και να παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο όταν το ένοιωθε αναγκαίο, υποστηρίζοντας πάντα τις θέσεις του με στέρεα επιχειρήματα που βασίζονταν στη γνώση, που αποκτήθηκε με συστηματική μελέτη. Είχε βαθύτατη συναίσθηση της κοινωνικής ευθύνης που έχουν οι διανοούμενοι, αυτοί που γνωρίζουν, ώστε να μεταδώσουν αφενός το σύνολο των πληροφοριών που κατέχουν και αφετέρου να συμβάλουν στη διαμόρφωση ορθών κριτηρίων στη νέα γενιά.
Όπως διακηρύσσει και ο ίδιος: «Η ιστορική αλήθεια πρέπει και επιβάλλεται να λέγεται ολόκληρη, όσο πικρή κι αν είναι. Δεν είναι φανατισμός, δεν είναι εμπάθεια όταν αναφέρεσαι σε παρελθόντα ιστορικά γεγονότα. Αντιθέτως είναι υποχρέωση, οι νέες γενιές να γνωρίζουν το παρελθόν στις αληθινές του διαστάσεις. Χωρίς το αληθινό παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει ένα γνήσιο καθαρό παρόν και μέλλον.
Αν δεν γνωρίζεις τα αληθινά γεγονότα του παρελθόντος, πώς θα μπορέσεις να οικοδομήσεις ένα σωστό παρόν και μέλλον;
Πώς θα μπορέσεις να διορθώσεις τα κακώς κείμενα όταν μαθαίνεις διαστρεβλωμένη την ιστορική αλήθεια του παρελθόντος; Και πώς τα παθήματα θα γίνουν μαθήματα;
Τι μαθήματα θα πάρεις από ένα παραποιημένο ιστορικό γεγονός του παρελθόντος; Μπορεί η σκοπιμότητα να σκεπάσει την αλήθεια; Και τότε, τι παρόν και μέλλον θα οικοδομηθεί;
Όχι! Η αλήθεια πρέπει πάση θυσία να είναι εντελώς απαλλαγμένη από κάθε μικροπολιτική ή όποια άλλη σκοπιμότητα, όσο κι αν αυτή πονά ή αποκαλύπτει αθλιότητες.
Όταν παρουσιάζεις τα ιστορικά γεγονότα, χωρίς το περίβλημα της σκοπιμότητας δεν ξύνεις πληγές, αλλά αποκαθιστάς την αλήθεια. Και όταν αποκαθιστάς την αλήθεια δεν κινείσαι από εμπάθεια και φανατισμό αλλά από την απέραντη αγάπη προς αυτήν.…»
Το βιβλίο υπάρχει στα βιβλιοπωλεία του Κιλκίς καθώς και στον «Ιανό» Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου